เซี้ยว ซ่า บ้า บอ มาเฟียหน้าหล่อแสบยกกำลังสาม

ลำดับตอนที่ #2 : แสบ ซ่า ยก : 1

  เฮ้อ ! วันนี้ไม่มีอะไรทำ น่าเบื่อจริงๆ

 ‘ตอนนี้ฉันกำลังนอนเล่นบนเตียงอยู่ในห้องนอน  อยู่ที่บ้านแล้วหน้าเบื่อชะมัด หาอะไรสนุกทำดีกว่า

แต่อะไรที่ทำแล้วสนุก’ ฉันเริ่มคิด

    สองนาทีผ่านไป

    สามนาทีผ่านไป

    ห้านาทีผ่านไป

‘ให้ตายเถอะ ! คิดยังไงก็ไม่ออก

ออกไปเที่ยวข้างนอกดีกว่า’

    “ ป้าซากะค่ะ ”

“ ค่ะคุณหนู ”

“ หนูว่าจะออกไปเที่ยวซักหน่อยค่ะป้าซากะ ” ฉันบอกป้าซากะและเดินออกไป

“ เดี๋ยวค่ะ คุณหนู คุณผู้ชายสั่งว่า.....อ้าว! คุณหนูไปซะแล้ว ”

++โรงรถ++

“ ลุงค่ะ ช่วยไปส่งหนูที่ห้างXXXX หน่อยค่ะ ” ฉันบอกกับลุงคนขับรถประจำบ้านคนหนึ่ง(บ้านฉันมีคนขับรถหลายคน)

“ คุณหนูครับ คุณผู้ชายห้ามคุณหนูออกจากบ้านครับ ” ลุงคนนั้นตอบ

“ หือ! อะไรน่ะ ป๊าไม่ให้ฉันออกจากบ้านงั้นเหรอ ” ฉันถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“ ครับคุณหนู ”

‘ ทำไมป๊าถึงไม่ให้ฉันออกจากบ้านน่ะ ’ ฉันคิดขณะที่สาวเท้ากลับเข้าบ้าน

‘ ยังไงฉันก็ไม่ยอมหรอก เรื่องอะไรจะยอมให้ป๊าขังฉันไว้ในบ้านล่ะ ฉันก็มีหัวจิตหัวใจเหมือนกันน่ะ  ฮึ ฮึ ป๊าไม่รู้ฤทธิ์ฉันซะแล้ว ’

++ห้าง XXXX ++

‘ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ในที่สุดฉันออกมาได้ ป๊าไม่รู้จักฉันซะแล้ว อยากรู้ละซิว่าฉันออกมาได้ยังไง’

หนึ่งชั่วโมงก่อน

‘ เอาละ ฉันต้องปลอมตัวก่อน ’ คิดได้ดังนั้นฉันก็เริ่มจัดการเปลี่ยนแปลงตัวเอง

และแล้วสาวน้อยเสื้อยืดสีฟ้า กางเกงยีนห้าส่วนพร้อมกับหมวกปีกกว้างใบโตและก็พ่วงด้วยแว่นตาสีน้ำตาลกรอบลายเสือชีต้า ก็ยืนอยู่หน้ากระจก

‘ แบบนี้คนในบ้านคงไม่มีใครจำฉันได้แล้วมั้ง ’

‘ ส่วนทางออกก็ทางประตูลับที่สวนหลังบ้าน  ทางนี้แทบจะไม่มีใครรู้จักเลยเพราะตรงนั้นค่อนข้างรกมีหญ้าเต็มไปหมด ’

และแล้วฉันก็มายืนยู่ตรงหน้าประตูลับด้วยความสามรถส่วนตัว

‘ และแล้วทีนี่ฉันก็ได้ออกไปข้างนอกแล้ว ’

กร๊อบ!

‘ฉันเผลอไปเหยียบกิ่งไม้เข้า  หวังว่าคงไม่มีใครได้ยินน่ะ โอ๊ยย! เจ้ากิ่งไม้บ้า(ที่อยู่บนหัวฉันมาเกี่ยวผมฉันทำไมT^Tคนยิ่งรีบๆอยู่’ ผมฉันมันเหยียดตรงตอนปลอมตัวฉันเลยนึกสนุกหยิบวิกผมที่หยิกเป็นลอนๆขึ้นมาสวมและมันก็ค่อนข้างฟูนิดๆและตอนนี้มันก็กำลังให้โทษฉันอยู่TT_TT อ๊ะ! แกะเสร็จแล้ว

‘ เอาละได้เวลาที่ฉันจะออกไปข้างนอกแล้ว ’

เกร็ก !

กลอนประตูถูกเปิดออก

‘ ไชโย! สำเร็จแล้ว ’

“ นั่นใครน่ะ? ไปทำอะไรอยู่ตรงนั้น ออกมาเดี่ยวนี้น่ะ ”

‘ โอะตายล่ะ! ฉันต้องรีบหนีก่อนที่ใครจะมาเห็น ’  และฉันก็เปิดประตูแล้วก็รีบปิดประตู ก่อนจะเผ่นแนบ เรียกเท็กซี่

เป็นไงล่ะการแอบหนีของฉัน!

ตอนนี้ฉันก็กำลังเดินเล่นอยู่ในห้าง XXXX  ช่วงนี้โรงเรียนฉันกำลังปิดเทอม เหงาจังจะโทรหาเพื่อนฉันก็ไม่มี  ทุกคนกำลังสงสัยละซิว่าทำไมฉันจึงไม่มีเพื่อนก็ที่โรงเรียนมีแต่คนกลัวพ่อฉันกันทั้งนั้นมันก็พลอยทำให้ทุกคนกลัวฉันไปด้วย ฉันก็เลยไม่มีเพื่อน แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันชินกับมันซะแล้ว ไหนๆก็มาเที่ยวทั้งทีจะมั่วกลุ้มใจเรื่องพวกนี้ทำไมสนุกกันดีกว่า เย้!!

ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในร้านหนังสือ เดินดูไปเรื่อยเปื่อย

“  กรี๊ด!! ดุหน้าปกนิตยสารXXเล่มนี้ซิ ใครก็ไม่รู้ขึ้นปกหล่อชะมัดเลย

“ ไหนๆดูหน่อยซิ อ๊ายย! หล่อจริงๆด้วย ” เสียงของเด็สาวกลุ่มหนึ่งที่กำลังพูดถึงผู้ชายที่ขึ้นปกนิตยสาร XX

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นฉันจึงเดินเข้าไปหยิบนิตยสารเล่มนั้นดู

‘ อืม! ก็หล่อดีเนอะ ’

ผู้ชายคนนั้นมีลักษณะผิวสีแทนผมซอยยาวระต้นคอน้ำตาลเข้ม ยืนจับหมวกพร้อมกับยิ้มมุมปากนิดๆดูเท่บาดใจ

‘ แต่อีตานี้หน้าคุ้นๆน่ะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน ’

      จ้อก!!

 ‘ เริ่มหิวแล้วอ่ะ  T^T หาอะไรกินดีกว่า ’ แล้วฉันก็เดินเข้าร้านร้านหนึ่งนั่นก็คือร้านพิซซ่านั้นเอง ฉันเลือกนั่งที่โต๊ะข้างในเป็นมุมที่มองเห็นยาก

    “ รับอะไรดีค่ะ ” พนักงานในร้านถามฉัน

    “ เอาพิซซ่าหน้าซีฟู้ด ถาดใหญ่ค่ะ ” แม่จะกินให้พุงกางไปเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า

    “ แป้งนุ่มหรือแป้งกรอบค่ะ ”

    “ แป้งกรอบค่ะ ”

    “ รอสักครู่น่ะค่ะ ”

และแล้วพิซซ่าถาดใหญ่ก็มาอยู่ตรงหน้าฉัน มหกรรมการกินของฉันเริ่มขึ้นแล้วเจ้าค่ะ

    “ นี่หล่อนฉันสั่งหน้าฮาวายเอี้ยนแล้ว ทำไมหล่อนถึงเอาหน้านี้มาให้ฉันล่ะยะ ”

    “ เอ่อ ขอโทษค่ะ ”

    “ ขอโทษฉัน แค่ขอโทษเหรอ แล้วมันได้อะไร เนี่ยเธอทำให้ฉันเสียเวลาน่ะ อารมณ์เสียจริงๆ ” เสียงเอ็ดตะโรของลูกค้าคนหนึ่งในร้านที่ดังไปทั่วทำให้คนในร้านต่างหันมามองต้นเสียง

 ‘ ยัยนั่นเป็นใครน่ะ เอ๊ะ! นั่นมันยัยเรโอะ คู่อริของฉันนี่น่า ฉันไม่แปลกใจเลยถ้าคนที่ด่าพนักงานคนนั้นเป็นเรโอะเพราะยัยเนี่ยโมโหร้าย พาลไปทั่ว และยัยนี่ก็เป็นคนที่ทำให้ฉันไม่มีเพื่อน ฉันล่ะแค้นนัก ดีน่ะที่ยัยเรโอะไม่เห็นฉัน ถ้ายัยนั่นเห็นฉันล่ะก็คงเดินมาหาเรื่องฉันอีกเป็นแน่ และอีกเรื่องหนึ่งที่ฉันแค้นยัยนั้นมากกก ขอย้ำว่ามากกกก็คือเรื่องที่เรโอะแย่งแฟนฉัน อยากฟังหรือปล่าวล่ะ เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง ตอนนั้นฉันอยู่ม.ปลาย ฉันก็มีแฟนมีเพื่อนสนิทเหมือนคนอื่นๆ วันหนึ่งได้มีเด็กใหม่เข้ามาเรียนห้องเดียวกัยฉันซึ่งก็คือยัยเรโอะนั่นเอง ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาชีวิตฉันก็เริ่มเปลี่ยนแปลง  ยัยนั้นเข้ามาตีสนิทพวกฉัน ซี่งก็มีฉัน อาพิล(แฟนฉัน) ยูริ(เพื่อนสนิทฉัน)  ยัยนั้นเริ่มทำให้พวกเราแตกคอกันจนยูริจากไป แล้วยัยนั้ยก็แย่งอาพิลแฟนฉัน ตอนนั้นฉันโกรธมากฉันไม่เข้าใจว่ายัยนั้นทำแบบนี้ทำไม จนวันนี้ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ หลังจากที่ยันเรโอะคบกับอาพิลไม่นานความสัมพันธ์ของทั้งสองก็จบลงที่ยัยเร-โอะบอกเลิกอาพิล อาพิลเขาขอให้ฉันกับเขากลับมาคบกันอีกครั้งแต่ฉันปฏิเสธ เรื่องอะไรฉันจะยอมช้ำใจรอบสองล่ะ และฉันก็ไม่รู้ว่ายัยเรโอะทำยังไงให้ทุกคนที่เป็นเพื่อนฉันเริ่มตีห่างฉัน จนบัดนี้ฉันก็ไม่มีเพื่อนอีกเลย เฮ้อ ! คิดถึงเรื่องนี้แล้วมัน เฮ้อ !  ไม่คิดดีกว่า ’

    ฉันจ่ายเงินค่าอาหารเสร็จ ก็เดินออกมากะว่าจะเดินต่อซักหน่อยแล้วค่อยกลับบ้าน ป่านี้คนที่บ้านจะป็นยังไงกันบ้างน่ะ พอรู้ว่าฉันหายไปคงวิ่งตามหากันให้วุ่นแล้วมั้ง ฮิ ฮิ ฮิ >๐<

    ขากลับฉันก็กลับเท็กซี่ กว่าจะถึงบ้านก็มืดค่ำ

เมื่อฉันกำลังจะย่างเท้าเข้าบ้าน

    “ คุณหนูกลับมาแล้ว ” เสียงป้าซากะบอกทุกคน ขณะที่ป้าท่านกำลังวิ่งมาหาฉัน

    “ คุณหนูหายไปไหนมาค่ะ ทำแบบนี้เดี๋ยวป้าก็ตีหรอกค่ะ ”

    “ แหม ! ป้าซากะค่ะหนูก็แค่ออกไปเที่ยวข้างนอกนิดๆหน่อยๆเองค่ะ ” +_+

    “ ยาโกะกลับมาแล้วเหรอ ป๊าบอกให้ไปหาป๊าที่ห้องทำงาน ” พี่เว็นพูดขณะเดินมาหาฉัน

    “ อย่างนี้ป๊าต้องด่าแน่ๆเลย ไม่น่าเลยเรา ” T^T

++ห้องทำงานป๊า++

    “ ป๊าสั่งลูกไม่ให้ออกไปข้างนอกใช่ไหมยาโกะ ”

    “ ใช่ค่ะป๊า ”

    “ แล้วลูกฝาฝืนคำสั่งป๊าใชไหม ”

    “ ใช่ค่ะ ”

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งเจี่ยมเจี้ยมอยู่ในห้องป๊า กลัวป๊าจังTT_TT

    “ ลูกรู้ไหมว่าทำไมป๊าถึงไม่ให้ลูกออกไปข้างนอก ” แล้วหนูจะรู้ได้ยังไงล่ะค่ะป๊า

    “ ไม่รู้ค่ะ ” ป๊าถามฉันแล้วจะให้ฉันไปถามใครเล่า

    “ ที่ป๊าไม่ให้หนูออกไปไหนเพราะว่าตอนนี้ป๊ากำลังเซ็นสัญญาอะไรอย่างหนึ่งซึ่งป๊าบอกหนูไม่ได้ มีพวกที่ไม่หวังดีไม่ต้องการให้ป๊าเซ็นสัญญานี้มันก็เลยคิดจะจับสิ่งที่ป๊ารักมากกที่สุดซึ่งก็คือลูกกับเว็นมาไว้ต่อรอง ทีนี้ลูกเข้าใจหรือยัง”

      (---) (___) (---) ฉันพยักหน้า

    “ ครั้งนี้ป๊าจะไม่ว่าอะไร ” 0๐0 ฉันทำตาโตแบบ ‘ไม่อยากจะเชื่อเลย’

    “ ไม่ต้องทำหน้าดีใจขนาดนั้นหรอกยาโกะ เอาละเตรียมตัวไว้ได้แล้วเพราะอีกสองวันเราจะเดินทาง”

    “ เดินทาง? ไปไหนค่ะ อ๋อ! ไทยเหรอค่ะ ”

    “ ใช่ ”

    “ แล้วป๊าจะให้หนูไปไทยทำไมค่ะ? ”

    “ก็เอ่อ  อ๋อ! ป๊าก็กะจะให้หนูไปพักผ่อนบ้าง และการที่หนูไปอยู่ที่อื่นมันอาจจะปลอดภัยมากกว่าที่นี้ ”

    “ เหรอค่ะ แล้วมีใครไปบ้าง? พี่เว็นไปหรือปล่าว? ”

    “ มีลูก เว็น แล้วก็ป๊า ”

    “ ป๊าค่ะมาม้าไปไหนอ่ะ ช่วงนี้ยาโกะไม่เห็นมาม้าเลย ” นั่นซิวันนี้ยังไม่เห็นมาม้าเลย

    “ มาม้าหนูไปรอที่ไทยแล้ว ”

    “ ไปไทยแล้ว!!  ทำไมไม่เห็นมีใครบอกยาโกะเลย ”

    “ โทษทีป๊าลืมบอกน่ะ ”

    “ แสดงว่าไปไทยกันหมดทั้งครอบครัว แล้วใครจะเฝ้าบ้านล่ะค่ะ ”

    “ เอาเป็นว่าป๊ามีก็แล้วกัน อย่าลืมจัดของล่ะ ”

    “ ค่ะ เออป๊าค่ะไปกี่วันอ่ะ ”

    “ หนึ่งสัปดาห์ ”

    “ ค่ะ ” 

วันเดินทาง ++คฤหาสน์ ซาเงกะ++

    “ ไปดีมาดีน่ะค่ะคุณหนู ฮือ ฮือ ” แล้วป้าซากะจะร้องทำไมเนี่ย

    “ ค่ะป้าซากะ แล้วหนูจะรีบไปรีบกลับน่ะค่ะ ”

     บรืน!!!!!!!!! (เสียงรถออก)

    “ โชคดีน่ะค่ะคุณหนู ” ป๊าซากะโบกมือลา

    “ ค่ะป้า” ฉันขานตอบ

‘ เอาละเมืองไทยจ้ารอยาโกะก่อนน่า ’