คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แสบ ซ่า ยก : บทนำ
“ ป๊าจะจับยาโกะหมั้นกับลูกเพื่อนป๊า”
“ จะดีหรือครับป๊า ผมว่ายาโกะต้องไม่ยอมแน่ๆ”
“ ไม่ยอมก็ต้องยอม งานนี้ป๊าจะทำให้ยาโกะหมั้นให้ได้ ”
‘ เฮ้อ!!!! นี่มันก็ผ่านมาตั้งวันหนึ่งแล้วที่ฉันคิดถึงเรื่องที่ป๊าพูดกับเฮียในคืนนั้น
หมั้น!
ป๊าจะจับฉันหมั้นกับใครก็ไม่รู้ ฮือ ๆๆๆ TT_TT
เฮ้อ!! (ถอนหายใจอีกครั้ง) ตั้งแต่แบฟังเรื่องในคืนนั้น ฉันก็นอนไม่ค่อยหลับจนตาเป็นหมีแพนด้าแล้วเนี่ย’ T^T
โอ๊ะ!
‘ยังไม่ได้แนะนำตัวกันเลยเนอะ’
‘หวัดดีค่ะ ฉัน ซาเงกะ ยาโกซาระ มารายงานงานตัวแล้วค่ะ -_-! และ แตน แต่น แต้นครอบครัวของฉันก็ประกอบไปด้วย ซาเงกะ ทาโอชิ ป๊าสุดที่รักของนู๋ (แต่ตอนนี้เริ่มรักน้อยลงซะแล้วซิ) แล้วก้ต่อด้วย ซาเงกะ ซาโซระ มาม้าจังของนู๋ และฉันก็ภูมิใจเสนอ ซาเงกะ วุซาเงะ พี่ชายสุดloveสุดหวงของฉัน เอาละวันนี้เป็นไงเป็นกัน ฉันจะต้องถามป๊าเรื่องนี้ให้ได้ สู้ตายค่ะ (ชูสองนิ้ว) ’-_-!
“ ป๊าาาาาาาาา ” ฉันตะโกนเรียกป๊าที่กินน้ำอยู่เสียงดังขณะลงบันได
“ มีอะไรเหรอลูก ”
“ คือว่า เอ่อ...อ่า ” ง่า..มันพูดไม่ออกอ่ะ ~_~
“ คือหนูได้ยินที่ป๊าพูดกับพี่เว็นว่าป๊าจะให้หนูหมั้นกับใครก็ไม่รู้ ” TT0TT พูดออกไปแล้ว ป๊าต้องด่าฉันแน่ๆที่แอบฟัง
พรวด!!
ป๊าสำลักน้ำอ่ะ T^T
“ ยาโกะลูกรู้ได้ยังไง ” ป๊าทำหน้าดุแล้ว
“ ก็..เอ่อ อ. ” <---- ติดอ่างอีกล่ะ
“ นี่หนูแอบฟังที่ป๊าพูดเหรอยาโกะ บอกมาซะดีๆน่ะ ” ง่ะ ป๊าเริ่มซักแย้ว
คือบ้านฉันเนี่นเป็นประเภทที่ว่าเข้มงวดเรื่องมารยาทมากกก (แล้วมันเกี่ยวกับการแอบฟังตรงไหน?)
เอาแบบนี้ดีกว่าป๊าของฉันน่ะไม่ชอบให้ใครมาแอบฟังเวลาป๊าพูด ป๊าไม่ชอบให้คนอื่น (หรือแม้แต่คนในครอบครัว ) สอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน และป๊าก็ไม่ชอบเรื่องต่างๆอีก ฯลฯ
“ ค่ะ หนูแอบฟัง ” อ๊าย!! ยอมรับไปแล้วอ่ะ เดี๋ยวป๊าต้องด่าแน่ๆ
“ ……………………………… ” ป๊ายังเงียบอยู่
“ ……………………………..” เอ้า ! ป๊ายังเงียบอีก
“ ป๊าาาาาาาา ” ฉันตะโกน
“ ยาโกะ อย่าตะโกนซิลูก ” ป๊าเอ็ด
“ แล้วตกลงเรื่องนี้ว่าไงค่ะ ”
“ ป๊าก็แค่อยากให้หนูเข้าพิธีดูตัวกับลูกชายเพื่อนป๊าน่ะ ”
“ อ๋อเหรอค่ะ.....ห่าาาา อะไรน่ะป๊า ” 0๐0
“ ลูกฟังไม่ผิดหรอกยาโกะ ” ป๊ายืนยัน
‘ ป๊าเพี้ยนไปแล้วแล้วให้หนูไปเข้าพิธีดูตัวอะไรก็ไม่รู้ อีตาลูกชายเพื่อนป๊า ฉันก็ไม่ยักกะรู้จักซักคน
ยังไงฉันก็ไม่ยอม’ ว่าแล้วฉันก็สะบัดก้นหนีขึ้นห้อง
“ เดี๋ยวยาโกะ ” ป๊าเรียก
แต่ฉันไม่สนใจแล้ว จะจับฉันทำอะไรก็ไม่รู้ งอนป๊าแล้วเชอะ! แล้วฉันก็รีบวิ่งขึ้นห้อง
ปัง!
เสียงประตูปิด
ให้เตายเถอะ!
‘ อะไรดลใจให้ป๊าผู้น่ารักของฉันคิดทำอย่างงี้กับลูกสาวคนเดียวของป๊าน่ะ? ’
‘ แล้วลูกชายเพื่อนป๊าน่ะใครกัน? ’
‘ หน้าตาเป็นยังไง ? แล้วหล่อมั้ย ? แล้วนิสัยดีหรือปล่าว ? ฯลฯ
โอ๊ยยย!
ฉันโอดครวญ ~_~ เริ่มคิดอะไรฟุ้งซ่านอีกแล้วซิเรา
‘ ฉันต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อให้ป๊ายกเลิกความคิดบ้าๆนั้นซะ ’
22 ต.ค. พ.ศ. XXXX คฤหาสน์ ตระกูล ซาเงกะ
โห! แดดส่องขนานี้ แสดงว่าต้องใกล้เที่ยงแล้วแน่เลย
ป่านี้ป๊าคงออกไปทำงานแล้วมั้ง งั้นดีเลยฉันจะได้ลงไปหาข้าวกินซะที
“ ป้าซากะค่ะ มีอะไรกินน่ากินมั้งค่ะ ” ฉันกอดป้าซากะหัวหน้าแม่บ้านของคฤหาสน์ซาเงกะพลางถามอย่างอ้อนๆ
“ อ๋อ! เช้านี้ก็คงเป็นข้าวต้มปลา แต่ตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้ว ป้าเลยเตรียมอย่างอื่นให้คุณหนูแทนค่ะ ”
“ แล้วอะไรล่ะค่ะที่ป้าเตรียมไว้ให้หนู ” ฉันถาม
“ ต้มยำกุ้ง อาหารเมืองไทยค่ะคุณหนู นี่ป้าทำเองกับมือเลยน่ะค่ะ ” ป้าซากะพูดพลางอวดๆว่า ‘ป้าเก่งหรือปล่าวค่ะคุณหนู’
“ เก่งจังเลยค่ะป้าซากะ ”
และเมื่อป้าซากะยกต้มยำกุ้งออกมา มันน่ากินจังเลย
“ ว้าว ! น่ากินจังเลยค่ะป้า ” 0๐0 ลาภปากซะแล้วซิเรา
“ คุยอะไรกันอยู่เหรอ ยาโกะ ป้าซากะ ”
‘เอ๊ะ! นั้นเสียงพี่เว็นนี่น่า ฉันชอบเรียกพี่ชายฉันว่าอย่างนี้ ทุกคนก็เลยพลอยเรียกตามฉันด้วย เพราะว่าชื่อวุซาเงะมันยาวไปสำหรับฉัน ฉันก็เลยเรียกใหม่ว่าพี่เว็น ฉันว่ามันดูเท่ดีน่ะ +_+
แต่ เอ๊ะ! ป่านี้แล้วทำไมพี่เว็นยังไม่ไปทำงานน่ะ ’ ดั่งใจคิด ฉันก็เลยถามพี่เว็นออกไปว่า
“ พี่เว็น ยังไม่ไปทำงานอีกเหรอ ”
“ วันนี้พี่หยุด ไม่ไปทำงาน ”
“ อ๋อ! เหรอค่ะ ”
ฉันพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเพื่อกินตำยำกุ้ง
“ เดี๋ยว ยาโกะ ” พี่เว็นเรียกฉันไว้ก่อน
“ มีอะไรเหรอพี่เว็น ? ”
“ ป๊าฝากนี้ไว้ให้ยาโกะก่อนออกจากบ้าน คงเดินทางอีกประมาณสองวัน ” พี่เว็นพูด
T_T? ‘นั้นมันอะไรหว่า?’
‘ อ๋อ! พาสปอตท์ ไปเมืองไทย แล้วป๊าจะให้จะให้ฉันไปเมืองไทยทำ’ไรหว่า? ช่างมันเถอะค่อยคิดดีกว่า คิดไปตอนนี้ก็ปวดหัวปล่าวๆ มีอะไนป๊าก็คงบอกฉันเองแหละ กินตำยำกุ้งดีกว่า ’ฉันคิด
“ ให้พาสปอตท์กับน้องแล้วเหรอเว็น ”
“ ครับป๊า ”
“ แล้วน้องว่าไงมั้งล่ะ มีทาทีสงสัยอะไรหรือปล่าว ”
“ เท่าที่สังเกต ตอนนี้ยังไม่มีครับ แต่ต่อไปอาจไม่แน่ครับ ”
“ ถึงตอนนั้นแล้วเราค่อยว่ากันอีกที ”
“ ครับป๊า ”
ความคิดเห็น