The legend of Banirmaure

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

            
                ท่ามกลางความมืดมิดและเงียบสงัด  มีเพียงเสียงน้ำหยดจากที่สูงลงสู่แอ่งน้ำเบื้องหน้าเป็นระรอก  ส่งเสียงก้องกังวานราวกับเสียงดนตรีจากสรวงสวรรค์

                สุภาพสตรีร่างแบบบางผู้มีใบหน้าเยาว์วัยผู้หนึ่งกำลังยืนมองร่างของตนเองที่สะท้อนในกระจกเงินบานใหญ่ประดับด้วยทับทิมสีชาด........  มือเรียวยาวสัมผัสกระจกอย่างแผ่วเบา

                ริวฝีบางสีซีดที่ครั้งหนึ่งเคยสดใสราวกับกลีบกุหลาบกระซิบถ้อยคำแผ่วเบาที่จับใจความได้เพียงแค่

“ชีวิต...”

และ “เวลา...” แต่เพียงเท่านั้น

..................................................................................................................................................................................

                ปี 1472  หิมะสีขาวโปรยปรายจากท้องฟ้าสีครามสู่ประชาชนเบื้องล่าง  คนต่างเร่งรีบเดินสวนกันไปทำงาน  แต่ห่างออกไปจากตัวเมืองสู่ชนบท  ทางเหนือของชายป่าร็อควู้ด....

                สตรีร่างเล็กสวมชุดเสื้อผ้าสีขาวบริสุทธิ์ดั่งหิมะแรก  ยืนหายใจหอบท่าทางลับๆล่อๆอยู่หลังต้นสนใหญ่   แต่กระนั้นก็ไม่มีใครสังเกตเห็นหล่อนสักคน 

                “นี่ๆ! หนูคนนั้นน่ะ!!!”  เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง

หญิงสาวสะดุ้งตกใจรีบหันขวับไปทางต้นเสียงทันที

                วินาทีเดียวกับที่หญิงสาวหันมานั้น   ชายชราก็เอื้อมมือมาแตะที่บ่าของหญิงสาว  พริบตาเดียวกันนั้นที่ชายชราล้มตัวลงกับพื้นหิมะขาวโพลน    เลือดสีแดงซึมไหลตามพื้นหิมะตัดกับสีขาวบริสุทธิ์ออกมาจากปากของชายชรา  และแล้วร่างของชายชราก็แห้งเหี่ยวไปในที่สุด  พื้นหิมะที่เมื่อครู่เลอะสีแดงของเลือดกลับไหลซึมไปสู่ปลายเท้าของหญิงสาวและเลือนหายไปในที่สุด    พื้นหิมะแห้งสนิทราวกับไม่เคยต้องโลหิตมาก่อน

                หยาดน้ำตาต่างหากที่ไหลรินมาสู่พื้นหิมะ.........

                หญิงสาวยืนป้องปากร้องไห้ตัวสั่นสะท้านที่ไม่ได้เกิดจากความหนาวเหน็บทางกายหากแต่เกิดจากจิตใจ

                ริวฝีปากสีแดงดั่งกลีบกุหลาบเม้มเข้าหากันแน่น   ดาวตาสีเขียวรามกับมรกตดูล้ำลึกฉายแววเศร้าด้วยประกายน้ำจากดวงตา

                แล้วร่างของหล่อนก็จางหายไปกับหิมะ………..

................................................................................................................................................................................

                ในอีกด้านหนึ่งของความมืดมิดสตรีร่างแบบบางคนเดิมนั่งมองใบหน้าอ่อนเยาว์ที่ดูมีชีวิตชีวาของตนด้วยดวงหน้าอมทุกข์  อีกครั้งที่น้ำตาปรากฏบนดวงตาของหญิงสาว  ภาพเหล่านั้นปรากฏอยู่แต่ในเพียงกระจกบานใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น

                อีกครั้งที่สตรีผู้นี้จองจำตัวเองอยู่ในความมืดมิดและโดดเดี่ยวอีกครั้ง..........................

...........................................................................................................................................................................

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เราลองแต่ง  ยังไงก็ติชมและคมเมนท์ด้วยนะ