คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 4
อัลเฟรโด้รับหน้าแขกที่มาร่วมงานเพียงลำพัง
โดยอ้างว่าโซเฟียปวดศีรษะเนื่องจากพักผ่อนไม่เพียงพอ เพราะมัวแต่เตรียมงานวิวาห์และฝากขอโทษทุกคนด้วย
ซึ่งดูเหมือนว่าข้ออ้างนี้จะได้ผลพอสมควร ยิ่งเมื่อเจ้าบ่าวหมาดๆ
แสดงท่าทีว่าเป็นห่วงเป็นใยศรีภรรยาคนสวย
ถึงขั้นขอตัวไปดูแลและไหว้วานให้มารดาช่วยขอบคุณแขกที่มาร่วมงานแทน
"ตายจริง
แล้วลูกสะใภ้แม่เป็นอะไรมากหรือเปล่าจ้ะ" นางอนงค์รัตน์ถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรครับแม่
ตอนนี้คุณป้าอันนาอยู่เป็นเพื่อนแล้ว"
"งั้นแม่ไปดูหน่อยดีกว่า
เดี๋ยวเกิดเป็นลมเป็นแล้งไป"
"เออ
แม่ครับ แม่ช่วยผมรับแขกดีกว่า นั่นๆ คุณป้ามาเรียกำลังจะกลับแล้ว"
อัลเฟรโด้ดึงความสนใจนางอนงค์รัตน์มาที่ญาติผู้ใหญ่ที่ทำท่าว่าจะกลับ
แม้อัลเฟรโด้จะดึงความสนใจของมารดาไปได้
แต่เขากลับถูกพี่ชายและน้องสาวซักถามด้วยความสีหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพี่ชายจอมสงสัยอย่างจูเซปเป้ตั้งคำถามด้วยแล้ว
"นายมีปัญหาอะไรหรือเปล่า"
พี่ใหญ่ของบ้านเอ่ยถาม
"มีเรื่องอะไรกันเหรอคะ"
ลอร่าน้องคนสุดท้องโพล่งขึ้นมาด้วยความสงสัยกว่าใครทั้งหมด
พี่ชายทั้งสองดูมีลับลมคมในเป็นพิเศษ
โดยเฉพาะจูเซปเป้ที่ตอนนี้สีหน้าดูเคร่งเครียดกว่าใคร
"คนเพิ่งแต่งงานมีความสุข
จะให้มีปัญหาอะไรครับ" อัลเฟรโด้พูดติดตลก
แต่สีหน้าของพี่ชายคนโตอย่างจูเซปเป้ไม่สนุกไปกับมุกขำของเขาด้วย
"มันเตียบอกฉันว่า
นายสั่งให้คริสเตียนปิดท่าเรือทุกที่บนเกาะ รวมถึงฝั่งนาโปลีด้วย
มีปัญหาอะไรหรือเปล่า" จูเซปเป้ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
สบตามองน้องชายตัวดีที่มักจะเก็บความลับทุกอย่างได้ดีเสมอเพื่อค้นหาคำตอบที่สงสัยในเวลานี้
"ผมแค่กลัวว่าจะมีปัญหา
ก็เลยสั่งคริสเตียนให้เข้มเรื่องความปลอดภัยครับ" อัลเฟรโด้แก้ตัว
"แม้กระทั่งตรวจเรือทุกลำที่เดินทางจากที่นี่ไปในที่ต่างๆ
เหรอ นายมีปัญหาอะไรที่ไม่บอกพวกเราหรือเปล่า" พี่ชายคนโตถามด้วยท่าทีหงุดหงิดเล็กน้อย
ให้ตายซิ
ถ้าจะล้วงความลับอะไรจากไอ้น้องชายตัวดีคนนี้มันแสนยากลำบากจริงๆ
"ก็อย่างที่บอกแค่เรื่องความปลอดภัยครับ
ไม่มีอะไรจริงๆ เอาเป็นว่าผมขอบคุณมากที่มางานวันนี้
แล้ววันฉลองอย่างลืมหล่อสุดเหวี่ยงมากันอีกนะครับ เพื่อนสาวของภรรยาผมแต่ละคนไม่ธรรมดาเลยจริงๆ"
ใช่
ไม่ธรรมดาเลย โดยเฉพาะครองขวัญที่เหมือนไม่มีอะไรน่าสนใจ
แต่พอได้สนใจแล้วกลับไม่อยากอยู่ห่างเลย ให้ตายซิ
"ขอให้พี่ชายคนนี้มีความสุขนะคะ"
ลอร่าสวมกอดพี่ชายอีกครั้ง แล้วกระซิบเบาๆ ให้ได้ยินกันสองคนว่า
"ลอร่าอยากมีความสุขแบบพี่บ้างจัง"
"ขอบใจจ้ะ
เอ่อ ลอร่า เดี๋ยวพี่จะโทรศัพท์ไปหานะ พอดีพี่อยากให้โซเฟียใส่ชุดที่ลอร่าออกแบบ
เพื่อเป็นการช่วยโปรโมตร้านของน้องพี่ด้วย ได้ไหม"
"ด้วยความยินดีค่ะ
ลอร่าจะรอนะคะ" น้องสาวคนเล็กยิ้มหวานเมื่อเห็นสีหน้าพี่ชายมีความสุข
และอดคิดถึงเพื่อนรักสมัยเด็กอย่างโซเฟีย ที่บัดนี้กลายมาเป็นพี่สะใภ้ของตนไปแล้ว
โซเฟียโชคดีมากที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับพี่ชายที่แสนดีของตนคนนี้
"ไม่มีอะไรแน่นะ"
จูเซปเป้ถามย้ำอีกครั้งให้แน่ใจ
"ไม่มีครับ"
อัลเฟรโด้ยืนยันคำตอบเดิม
"ถ้ามีอะไร
นายต้องบอกพี่นะ" จูเซปเป้ย้ำด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
"ครับ"
เจ้าบ่าวหมาดๆ รับคำแข็งขันอีกครา
"พอได้แล้วค่ะ
คนที่มีภรรยาแล้วก็เท่ากับมีคู่คิด
ให้พี่อัลเฟรโด้กับโซเฟียไปช่วยกันคิดดีกว่าจะทำไงถึงจะได้มีหลานมาให้พวกเราอุ้ม
ดีไหมคะ" น้องสาวคนเล็กสุดของบ้านส่งสายตาล้อเลียนพี่ชายตนเอง
"เยี่ยมมากเลยลอร่า
ถ้างั้นผมขอไปคิดกับโซเฟียก่อนนะครับว่า จะทำไงถึงจะมีหลานไวๆ อ้อ
ยินดีกับคนที่ได้รับช่อดอกไม้ด้วยนะครับ เพราะคุณคือคนต่อไป" อัลเฟรโด้ส่งยิ้มให้กับจูเซปเป้ที่ในมือมีช่อดอกไม้ที่เจ้าสาวโยนมาเมื่อครู่นี้
"ไอ้น้องบ้า"
จูเซปเป้ก้มลงมองช่อดอกไม้ที่อยู่ในมือตนตอนนี้
เขาไม่เชื่อหรอก
โชคลางอะไรทั้งนั้น ก็แค่บังเอิญที่ดอกไม้มันมาหล่นในมือก็เท่านั้นเอง
ไม่เห็นมีอะไรต้องตื่นเต้น
"ครับ
คุณพี่ชาย ผมขอตัวก่อนนะครับ"
อัลเฟรโด้หาโอกาสปลีกตัวไปหาครองขวัญที่ถูกนำไปนั่งพักที่ห้องแต่งตัวด้านหลังทันที
ท่ามกลางสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของพี่ชายเกี่ยวกับการสั่งปิดท่าเรือ ตามหาคน
โดยเฉพาะอยากรู้ว่าคนๆ นั้นคือใครกันที่น้องชายตามหา
ฝากเพจนักเขียนด้วยค่ะ
อิ่มอุ่น
ฝากลิงค์อีบุ๊คนะคะ
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น