คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 5 ( ต่อค่ะ )
"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ
คนบ้า" ครองขวัญทั้งทุบทั้งตีไปทั่วร่างของอัลเฟรโด้
แต่เขากลับไม่ตอบโต้และอุ้มเธอเข้ามาในห้องน้ำเพียงสองต่อสองด้วยตัวเอง
"ว้าย..."
คราวนี้ครองขวัญทั้งจุกทั้งเจ็บพูดไม่ออก
เมื่อพ่อเจ้าประคุณนึกจะปล่อยก็ปล่อยกันลงมาโดยให้ให้สุ้มให้เสียง
ร่างเล็กก้นจ้ำเบ้ากระแทกลงที่พื้นห้องด้วยโดยไม่ทันตั้งตัว
"คนบ้าทำอะไรของคุณเนี่ย
ฉันเจ็บนะ" เธอเจ็บจริงอัลเฟรโด้ดูออก
"เปลี่ยนเสื้อผ้าซะ
แล้วเราจะได้มาคุยกัน" น้ำเสียงชายหนุ่มราบเรียบสีหน้ายังคงไม่แสดงท่าทีใดๆ
ทั้งสิ้น
"ทำไมต้องเปลี่ยนด้วย
จะพูดอะไรก็พูดมาเลย ฉันรอฟังอยู่"
"ฉันสั่งให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้า
และห้ามใส่ชุดพวกนี้อีกจนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย" อัลเฟรโด้พูดอย่างเด็ดขาด
แววตาจริงจังยืนยันตามที่พูด
"หมายความว่าไง"
ครองขวัญชักเริ่มรู้สึกแปลกใจกับสิ่งที่เขาพูด
"ไม่ต้องถาม รีบทำตามที่สั่ง
โรซาเลียจะเป็นคนดูแลเรื่องเสื้อผ้าให้
และคริสเตียนจะเป็นคนบอกเธอเองว่าต้องทำตัวอย่างไรในการอยู่ที่นี่"
"ฉันไม่อยู่ที่นี่
คุณต้องส่งฉันกลับเดี๋ยวนี้" เธอประกาศเสียงดังฟังชัด
ได้ผล
ท่านประธานหนุ่มเงยหน้าขึ้นสบตากับคนที่พูด ดวงตาคมที่เปล่งประกายทำให้ครองขวัญต้องหลบสายตาอย่างหวาดเกรง
ทั้งกลัวว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรและทั้งไหวหวั่นต่อหัวใจตนเองทุกครั้งที่สบตากันซึ่งหน้าเช่นนี้
"เธอไม่มีสิทธิ์พูดว่าไม่
และต้องทำตามที่ฉันสั่งอย่างเดียวเท่านั้น"
"คนบ้าอำนาจ คนนิสัยไม่ดี เก็บกด
โรคจิต ดีแต่สั่งคนอื่น ทำไมไม่สั่งให้ตัวเองทำเองในสิ่งที่อยากจะทำล่ะ
ฉันไม่มีวันทำตามคำสั่งบ้าๆ ของคุณเด็ดขาด"
"ครองขวัญ"
อัลเฟรโด้เรียกชื่อเธอดังลั่น
เจ้าของชื่อคนสวยไม่ยี่หร่ะต่อคำเรียกนั้น
เธอเดินตรงไปที่ประตูห้องน้ำเอื้อมมือไปจับลูกบิด พร้อมจะเปิดมันออกไปโดยไม่หวั่นเกรงต่อสิ่งที่จะเกิดขึ้นแม้แต่น้อย
อัลเฟรโด้อดทนต่อการไม่รู้จักฟังของครองขวัญต่อไปไม่ไหว
ขอเรียกว่าชีวิตนี้เขาไม่เคยต้องอดทนการต่อปากต่อคำกับใครหน้าไหนเท่าเจ้าหล่อนมาก่อนเลย
และยิ่งแม่เจ้าประคุณพยศมากแค่ไหน
ท่านประธานหนุ่มก็ต้องรีบจัดการปราบพยศนั้นเสียให้เร็วที่สุด
ไม่มีวันเสียล่ะที่คนอย่างอัลเฟรโด้จะให้ผู้หญิงคนไหนมายืนเถียงฉอดๆ แบบนี้
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ ครองขวัญ"
มือของชายหนุ่มกระชากครองขวัญให้หันหน้ากลับมา
และยังไม่ทันที่เจ้าตัวจะอ้าปากตอบโต้คำสั่งนั้น
ใบหน้าคมก็แนบลงมาจรดริมฝีปากที่กำลังเผยอขึ้นเพื่อจะเถียงเขากลับ
ด้วยจูบที่แสนเร่าร้อนตามองศาความโมโหและความต้องการที่ซ่อนอยู่ภายในจิตใจ
อัลเฟรโด้แค่ต้องการสั่งสอนคนช่างเถียงให้สงบและเชื่อฟังตนด้วยวิธีเฉพาะ
แต่พอเอาเข้าจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น ริมฝีปากที่เขาเฝ้าแอบมองมาตลอดทั้งวัน
ช่างยั่วยวนชวนให้หลงเคลิ้มไปจนแทบกลับตัวไม่ทันเสียแล้ว
จากจูบที่คิดว่าจะแค่สั่งสอนตอนนี้กลายเป็นสนองความปรารถนาที่ไม่เคยมีมาก่อนกับผู้หญิงคนใดในโลกนี้
รสจูบที่บดบี้ลงมาหมายจะปราบคนพยศให้อยู่ในอุ้งมือ
แปรเปลี่ยนกลายเป็นเชื้อเชิญหันหน้าเข้าหา
จากศัตรูคู่อาฆาตกลายเป็นมิตรรักในพริบตา ต่างคนต่างหันหน้าเข้าหาและแลกเปลี่ยนความหอมหวานซึ่งกันและกันอย่างไม่รู้ตัว
ครองขวัญกำลังจะตาย
ตายลงต่อหน้าเขาในเวลานี้ ร่างกายเธอไร้เรี่ยวแรงใดในการต่อต้าน
สัมผัสที่ร้อนแรงขับไล่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีออกไปจากหัวใจจนหมดสิ้น
วินาทีนี้หญิงสาวรู้จักแต่คำว่าสุขแสนหวาน
การล่องลอยสู่สวรรค์อย่างที่ไม่เคยพบมาก่อน มันสุขเช่นนี้เองหรือ
อัลเฟรโด้กำลังจะหยุดตัวเองไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
สาบานได้เลยว่าตลอดชีวิตนี้
ครองขวัญเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขาอยากจะละเมิดกฏเกณฑ์ใดๆ ที่ตั้งไว้เสียเอง
เธอปลุกความปรารถนาในหัวใจด้วยความไม่ประสา
แต่เมื่อก้าวไปในทิศทางเดียวกัน แม่เจ้าประคุณก็ร้อนแรงราวกับเชื้อไฟ ที่มาเติมให้กองไฟแห่งพิศวาสในหัวใจเขาลุกโชนมากขึ้นไปอีก
ความปรารถนา ความต้องการ
สัมผัสและความรู้สึกของธรรมชาติกำลังแผดเผาให้อัลเฟรโด้ทำมากกว่าจูบ
ท่านประธานหนุ่มลืมทุกสิ่งจนหมดสิ้น ร่างสูงบดเบียดเข้าไปแนบชิดกับกายสาวจนแทบจะกลายเป็นเนื้อเดียวกัน
แผ่นหลังที่บอบบางแนบชิดติดกำแพงห้องน้ำ
เขาประคองใบหน้าหวานไว้ในมือเมื่อให้สามารถแทรกซึมฉกชิมความหวานจากริมฝีปากนั้นได้ง่ายดายขึ้น
และเริ่มที่จะต้องการสิ่งอื่นที่มากกว่านั้น
มือฝ่ามือของอัลเฟรโด้สัมผัสลงที่เรือนกายใต้ร่าง
ครองขวัญสะท้านด้วยความหวั่นไหว เนื้อตัวสาวน้อยร้อนไปทั่วร่าง
ทุกที่ที่เขาสัมผัสมีกลิ่นอายแห่งความหอมหวานที่เรียกว่าความปรารถนา
ครองขวัญช่างไม่ประสา
ไม่รู้เลยหรือว่าการสัมผัสที่ร้อนรุ่มนั้นตนได้ตอบสนองต่อแรงพิศวาสอย่างไม่รู้ตัวเข้าให้เสียแล้ว
ทุกสัมผัสบนเรือนร่างเธอไม่ปฏิเสธและดูเหมือนจะเต็มใจให้เพิ่มพื้นที่แห่งสัมผัสหวามมากขึ้นเรื่อยๆ
อกอิ่มใต้เสื้อเชิ้ตตัวเก่งถูกเคล้าคลึงเบาๆ
ผ่านสองมือที่แข็งแกร่งแต่อ่อนโยนของอัลเฟรโด้
สะโพกหนาบดเบียดสะโพกสาวแนบแน่นมากขึ้น เสียงลมหายใจที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
เสียงครางเบาๆ ข้างหูของครองขวัญยิ่งกระตุ้นให้ชายหนุ่มทำตามอำเภอใจมากขึ้นอีก
"อย่า"
เสียงแหบพร่าร้องห้ามอย่างน่าเวทนา
ครองขวัญสะดุ้งเมื่อผิวกายใต้ร่มผ้าถูกสองมือของอัลเฟรโด้แตะสัมผัส
มันเหมือนไฟฟ้าแรงสูงที่วิ่งผ่านเข้าร่างกายนี้ และทำให้ลดการต่อต้านต่างๆ
ได้อย่างรวดเร็ว
"ไม่นะ" ใบหน้าหวานบิดส่ายไปมาเบาๆ
ครองขวัญกำลังยื้อยุดฉุดกระชากกับมัจจุราชแห่งอารมณ์
ที่แอบซ่อนเข้ามาในตัวเธอตอนไหนก็ไม่รู้
กว่าจะรู้ตัวว่าตกเป็นทาสแห่งปรารถนาก็เมื่อเสียจูบและเสียความเป็นตัวเองให้กับอัลเฟรโด้เสียแล้ว
เสียงร้องห้ามของครองขวัญเหมือนสัญญาณระฆังพักยกของอัลเฟรโด้
ถ้านี่คือสนามมวยจริงๆ ล่ะก็ เขาจะไม่จัดการกับคู่ต่อสู้ที่กำลังแลกหมัดกันอยู่แน่
แต่จะตรงเข้าจัดการกับกรรมการตัวดีที่ไม่รู้จักเวล่ำเวลาเอาเสียเลย
"อย่านะ คุณอัลเฟรโด้"
ครองขวัญร้องห้ามอีกครั้ง เมื่อใบหน้าคมกำลังก้มลงมาที่เนินอกอิ่ม
กระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเก่งถูกปลดออกหมดเสียแล้ว
เนื้อแท้ใต้เสื้อผ้าที่แสนธรรมดาคืออาหารตาแสนวิเศษที่อัลเฟรโด้ให้นิยามว่า
งดงามไร้ที่ติ
"ไม่..."
เธอร้องห้ามและพยายามหยุดแต่ไม่เป็นผล
เมื่อริมฝีปากที่เคยหลอกล่อให้ตกอยู่ในมนต์แห่งพิศวาสจดจ่ออยู่ที่ยอดอกอิ่มในเวลานี้
บราเซียร์ตัวงามหลุดออกจากการด้วยฝีมืออันช่ำชองของท่านประธานหนุ่มที่กลายร่างเป็นนักยกเบางัดแงะทุกสิ่งที่ขวางหน้า
หมดกันแล้ว
งานนี้ครองขวัญเป็นฝ่ายสูญเสียเพียงผู้เดียวหรือไม่
ยอดอกแสนหวงตกอยู่ในอุ้งริมฝีปากที่กำลังดูดกลืนอย่างตั้งใจ
สัมผัสวาบหวามครั้งแรกในชีวิตสาวสร้างความร้อนรุ่มให้กับเธอเป็นอย่างมาก
ใจหนึ่งอยากขับไล่อีกใจหนึ่งกลับหวงแหนและอยากจะรั้งไว้ให้นานกว่านี้
แต่ครองขวัญก็ต้องหยุดมันเอาไว้ก่อนที่ทุกอย่างจะเกินเลยและสายเกินกว่าที่จะห้ามได้
"ไม่นะ คุณอัลเฟรโด้" สองมือน้อยพยายามผลักไส
กำปั้นเล็กๆ ทุบไปอย่างไร้เรี่ยวแรง
อกสาวแอ่นรับสัมผัสปลุกเร้าที่ชายหนุ่มยังไม่ยอมละวางด้วยความอิ่มเอม
"อย่า"
วินาทีที่ครองขวัญรวบรวมกำลังผลักใบหน้าคมให้ออกจากตัวเธอ
ร่างเล็กทรุดลงที่พื้นห้องน้ำ ใบหน้าหวานมีคราบน้ำตานอง สั่นสะท้านไปทั่วร่างทั้งสับสน
เสียใจและวาบหวามในเวลาเดียวกัน
"ครองขวัญ" อัลเฟรโด้ได้สติ
รีบเข้ามาประคองหญิงสาวที่นั่งหอบหายใจอย่างคนหมดแรงอยู่ที่พื้น
"คนเลว"
ฝ่ามือเล็กฟาดมาที่ข้างแก้ม
ใบหน้าคมหันขวับตามน้ำหนักมือ แต่แล้วเมื่อเขาหันหน้ากลับมา
ครองขวัญก็พบว่าคนถูกลงโทษไม่ได้รู้สึกใดๆ ต่อการกระทำของเธอแม้แต่น้อย
ตรงกันข้ามกลับยิ่งเอาแต่ใจมากขึ้น เพราะอัลเฟรโด้จูบครองขวัญอีกครั้ง
และครั้งนี้เขาไม่เปิดโอกาสใดๆ ให้เจ้าหล่อนเอื้อนเอ่ยต่อว่าสักคำเดียว
ฝากเพจนักเขียนค่ะ
อิ่มอุ่น
ฝากลิงค์อีบุ๊คนะคะ
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น