ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Fly 4 (END)
วิทลัย GH เวลา 18:55 นาที
อนนี้ผมถึวิทลัย GH เรียบร้อยแล้ว ผมยืนอยู่หน้าประูรั้วที่เปิอ้ารับผมอย่ายินี หึ ผมยยิ้มมุมปา ่อนะใ้ลิ้นเลียริมฝีปา้วยวามเยิน ผม้าวึ้นไปหนึ่้าว
"เฮ้ย!!!! ไอเวา!!! ูมาแล้ว!!!!" ผมะโนลั่น ่อนะวาสายาไปยัห้อหนึ่ที่ยัเปิไฟไว้อยู่
"มา็ึ้นมาสิเพื่อน! มึะยืนเ๊หน้าวิทลัยูอีนานมั้ย?" ไอเวาโผล่ออมานอหน้า่าาห้อที่เปิไฟไว้
"หึ" ผมหัวเราะในลำอ
"มึแหละลมา!" ผมพูเสียัับมัน
"มึยัมีสิทธิ่อรออะไรอีหรอวะ!!! 55555555555555" ไอเวาหัวเราะ
"็มีแหละ แ่มันไม่ไ้สำัมาเท่าไร :)" ผมส่ยิ้มไปให้ไอเวาที่ทำหน้าอยู่้านบน มันอยาะรู้ละสิ
"ูมีอวัปลอบวัมึวะ เพื่อน" ผมพูบ่อนะเินไปรพุ่มไม้ ่อนะใ้มือึบาอย่าให้ออมาาพุ่มไม้ แล้วลามารลา แล้วใ้มืออออย่าเป็นเ้าอ แล้วเยหน้าไปมอไอเวา
"อะไอแบฮยอน!!!!!" มันะโนสุเสีย อนนี้มันแทบบ้าลั่เมื่อสิ่ที่อยู่ในอ้อมแนผม ือ แฟนอมัน :)
"ไ.... ทีนี้มึะยอมลมาหาูรึยัวะ 555555555555" ผมหัวเราะอย่าสะใ ่อนะระับอ้อมแนให้แน่นยิ่ึ้น ันผู้หิที่อยู่ในอ้อมแนไม่ให้หลุ
"ไอเหี้X!!!!!" มันะโนอย่าหัวเสีย
"เอ้า! รีบๆลมา อย่าลืมเมียู้วยนะรับเพื่อนรั ไม่ั้นเมียมึอาะไม่รอูืนนี้" ผมพูเสร็ พร้อมับออแรที่แนให้หัวผู้หินนั้นเ้ามาใล้ๆ แล้วุ๊บไปที่หน้าผาทีหนึ่ เป็นารยั่วโมโหไอเวา
"เี้ยเอ้ยยยยยย!!!" มันสถบ่อนะหายไปออาหน้า่า ูเหมือนะยอมลมาหาผมแล้วนะ
"นี้ ไม่้อลัวหรอ ผมแู่่เยๆ ผมไม่ทำอะไรุหรอ" ผมพูับผู้หินนั้นที่อนนี้ำลัน้ำาลอเบ้า
"ผมแ่้อารนรัอผมืน และ อยาะสั่สอนแฟนุัหน่อย" ผู้หินนั้นเียบ แล้วผหัวให้ผมอย่าเ้าใ
"มึ ไอแบฮยอน ปล่อยแฟนูเี๋ยวนี้" ไอเวารีบวิ่รู่มาที่ผมแล้วหยุอยู่รหน้าผมประมา 5 ้าวไ้ ับพวอมันประมา 5 น และ ร่าเล็ทีุ่้นาที่โนมัมือปิปาสภาพสะบัสะบอม -*- เลวเอ้ย แทยอนอผมทำไม้อมาเออะไรแบบนี้้วยนะ....เพราะผมแท้ๆ
"เอ้าทัทายแฟนะสิ" ผมพูับผู้หิในอ้อมแน ่อนะึผ้าออาปาเธอ
"อปป้า...ฮึ ปล่อยผู้หินนั้นไปเถอะ อย่ามีเรื่อันเลย" ผู้หินนั้นพูเสียสะอึ
"อลลี่ เธอนิมันัวถ่วริๆ เธอไปทำอิท่าไหนมันถึับเธอไ้ห้ะ!!" ไอเวาพูหัวเสีย - -* ไอนี้ทำไมพูับแฟนัวเอแบบนี้วะ
"พูับผู้หิให้มันีๆหน่อย มึอะ อ้วน โ่ อบหาเรื่อไปวันๆไม่พอ อบทำัวเป็นยะสัมหรอวะ" ผมพูเสียเรียบ
"เฮ้ย! มันัะมาไปละนะ ไอเี้ยแบ!!" มันทำท่าะเ้ามา่อยผม ผมรีบึผู้หิที่ื่ออลลี่เ้ามาระับ ทำให้ไอเวามันะัไปรู่
"มึผิสัา ูบอให้มึมานเียว"
"ูไม่ำเป็น้อทำามำสั่อพวที่เล่นสปรับู่อน" ผมยัิ้วใส่มัน แ่สายายัมอร่าเล็ที่อยู่ไม่ไลที่อนนี้เหมือนะร้อไห้... ผมวรรีบัาร
"เอาเมียมึืนไป แล้วเอาผู้หิอูืนมา" ผมันร่าอลลี่ไป้านหน้า
"เห้ย เอายัยนั้นมา" ไอเวาพูับเพื่อนมัน ่อนเพื่อนมันะส่แทยอนมาให้เวา
"อย่าทำสปรอีละ มันะบไม่สวยนะ :)" ผมเอ่ย
"อย่ามาทำเป็นปาี"
"อย่าทำเป็นอวเ่" ผมอลับ -_- ่อนะ่อยเินเ้าไปใล้แทยอน เ่นเียวับไอเวา ผมรีบที่แนนุ่มอแทยอนึเ้ามาหาัวแล้วันร่าอลลี่ไปให้ไอเวา ..... แทยอนรีบเ้ามาสู่อ้อมอผมทั้น้ำา โธ่เอ้ย ผมไม่อยาเห็นน้ำาอยัยนี้เลยันิ ผมรีบึผ้าปิปาออ และแะเือที่้อมืออแทยอน
"ฮือออออออ" ยัยนั้นสะอึให่เลย ผมรีบอปลอบเบาๆ
"ผมอโทษนะ ผมไม่น่าพาุมายุ่ับเรื่อนี้" ผมพูเบาๆ แ่ยัยเี้ยยัไม่หยุร้อ ๊อั้นหรอ...
"ไปละ" ผมบอไอเวา ่อนะทำท่าเินูมือแทยอนออไป
ปั๊ป!! ู่ๆผม็รู้สึเ็บที่า มันเป็นเพราะมีแราารแะอไอเวา ทำให้ผมทรุลพื้น แทยอนรีบรั้มือผมไว้อย่าใ พร้อมับร่ำไห้ โธ่เว้ย!!
"ะไปไหน ิว่ามึะรอแบบมีีวิลับไปไ้หรอวะ!!" ไอเวาพู่อนเพื่อนอมันราวๆ เือบ 10 น เินมานาบ้ามัน หึ... ็รู้อยู่แล้วแหละว่ามัน้อเป็นแบบนี้
"มัวุ่มให้ยุมันัพวมึรึไ ออมาสิวะ!!!" ผมะโนเสียั ่อนะมอไปยัไอเวาอย่าเียแ้น
"โทษทีวะๆ เลี้ยยุอยู่" แล้วเสียไอานยอล็อบผม พร้อมับเินออมาาพุ่มไม้ และามมา้วยลุ่มนที่เินามหลัไอานยอลมา :)
"มึ!! เล่นไม่ื่อนี้หว่า!!" ไอเวาะโน
"ูบอมึแล้วว่าูไม่ำเป็น้อทำามำสั่ับพวที่เล่นสปรับู่อน!" ผมพูเสียั ่อนะันัวเอึ้น ้าๆแทยอนที่ยัสะอื้นๆเบาๆ....
"แทยอนเธอไม่เป็นไรนะ เธอปลอภัยแล้ว โอเมั้ย?" ผมับไหลแทยอนพร้อมับพูเสียนุ่ม
"...." ยัยนั้นไม่อบผมไ้แ่้มหน้า ผมถอนหายใ
"่วยรอผมั 10 นาทีไ้มั้ย?" ผมพูับแทยอน
"....." เธอไม่อบแ่ผหัวเบาๆ
"ฮยอ ่วยูแลแทยอนให้หน่อย" ผมหันหน้าไปพูับูโฮฮยอ พี่ายนโอลุ่ม
"ทำไมมึไมู่แลละ"
"เพราะผม้อเลียับไอนั้นให้บ"
"ู็อยาัารมัน..."
"เฮียไปอยู่แผนปมพยาบาลอะีแล้ว"
"เี้ย....ไม่เยไ้ลสนาม เออ! ็ไ้วะ" ูโฮฮยอล ่อนะเินพาแทยอนออไปาบริเวนี้ ผมยืนมอนแทยอนนหายลับไป
"เฮ้ย เสร็ยัวะ เหน็บะินาูอยู่ละเนี่ย" ไอแพูับผม -_-
"เอออ เสร็แล้ว" ผม้าวเินผ่านพวผมแล้วไปเผิหน้าับไอเวาอีรั้ ผมโรเบื่อี้หน้ามันเลย
"เอาไ มึะสบศึีๆ หรือะ้อเสียเลือเนื้อ?" ผมเอ่ย
"หึ.... มึมีันเป็น 20 ูมี 10 ว่าน"
"แน่นอน เ็วิทลัย GH ลุ่มอื่นเาเลิมายุ่ับพวูนานแล้ว มีแ่มึเนี่ยแหละ มึะเอายัไ" ผมหมุนอเพื่อผ่อนลาย
"มานานีู้ไม่ถอยหรอ!!! ลุย!!!!" สิ้นเสียสั่อไอเวา พวอมัน ับพวอผม็ถลาเ้าหาัน
ุ๊บ ปลั่ ปึ
.
.
.
.
ไม่รู้ผ่านมาี่นาทีแล้ว แ่ไม่นานนั พวผม็นะพวมัน พวมันถูผมมัไว้หลัาโนอันน่วม ผมำลัมัแนไอเวาอยู่
"มึ ะไว้นะ มันไม่บแ่นี้แน่" มันพูเสียอู้อี้
"หึ ะายแล้วยัมาทำเ่อีนะ" ผมพูพลามัมืออมัน เสร็เรียบร้อย
"แ่โทษทีวะูมีวิธีที่ทำให้มึไม่้อมายุ่ับพวูอี" ผมส่ยิ้มเ้าเล่ห์ให้มัน แล้วใ้ผ้ามามัปามัน ่อนะยืนึ้นออ ถอยออมา
"ไอ A B C D" ับพวมันถอาเ สิ้นเสียอผม ไอเวาและผอเพื่อน็ทำท่าใในำพูอผม
"ร้าบบบบบบบบ" ไอ A B C D อบรับผม ่อนะเินไปถอาเพวนั้น ทีละนนหม สภาพอนนี้พวมัน็เหลือแ่บ๊อเอร์ พวมันมอผมอย่าเียแ้น แ้นหรอๆ
"อ่อ ถอเสื้อ้วยนะ ่วนี้โลอาาศึๆมันร้อนวะ 55555" ผมพูอย่าอารม์ี
"ไ๋เล้ยยยยย" ไอ A อบลับอย่าเ้าเล่ห์ ่อนะถอเสื้อพวมันทีละนๆ
"เห้ย! มึะทำอะไรมันวะ" ไอานยอลเินเ้ามาใล้ผมแล้วระิบถาม
"ให้อาหารไ่" ผมอบ ทำเอาไอานยอลถึับหน้าหวอ
"ไอB ับมันนอนลับพื้น ไอฮุนโรย ไอนั้น บนัวพวมันเลย" ผมสั่าร
"เยสเอร์" ไอฮุนอบผมอย่าว่า่าย
"เฮ้ย! ไอแมึเรียมมาแล้วใ่มะ" ผมถามไอแ
"แน่นอนนนนนน มึสัู่็ัให้" ผมับมันยิ้มเ้าเล่ห์ส่ให้ัน หึหึ
"ไปเอามา" ผมบอไอแ มันหุบยิ้มแล้วรีบเินไปเอาถึระสอบสีาวมา ผมเินไปหาไอเวาาที่นอนเปลือยอยู่บนทาเ้าหน้าวิทลัยอีรั้ ึผ้าปิปามันออ แล้วหยิบแผ่นระาษึ้นมาูให้มันู
"สัาสบศึ มึะเ็นมะ"
"มึทำับพวูนานี้ มึอย่าหวัว่าะไ้สบศึับพวูเลย!!" มันะโนใส่หน้าผม
"็ี" ผมอบ เ็บระาษไว้ ลุึ้น
"ไ ล้อวิีโอพร้อมยัอะ" ผมถามไอไที่ำลัยุ่ับารั้ล่อวิีโอ
"ไ้ละเฮียยยยย" มันอบ
"ี เปิเลย"
"โอเ" พูบ มัน็ปุ่มเริ่มถ่ายวิีโอ
"ใรว่า็หยิบมือถือมาถ่ายเ็บไว้นะ" ผมพูับพวเพื่อนๆพี่ๆน้อๆร่วมรบราวๆ 20 นที่มอูอย่าสนุสนาน
"เอ้า ไอแรออะไร ปล่อยเลยสิวะ" ผมบอไอแ มันผหัว่อนะเปิปาถุ ทำให้ไ่ำนวน 7 ัววิ่ออาถุ เินรไปยัที่ๆที่มีอาหาร... บนัวพวมันไ :)
"เอาเลยๆๆๆๆ ิเลย เบาสเียลูพ่อ 5555555555" เสียเียร์ไ่าฝั่วาอผมเอ่ยมา
"55555555555555 ิแรๆเลยยยยย ให้มันเป็นหมันไปเลยสั!!" เสียาฝั่้าย
"อื้อออออออออออออ อื้มมมม!!!" เสียทุรนทุรายในลำออพวที่ถูไ่ิ
"อ้า ไปไอไ่บ้าไป ิพ่อ เี้ยยยย" เสียหวยหวนอไอเวา
"55555555555555 แม่ี้วะ ๊า" เสียไอานยอล -_- ผมเินไปหาไอานยอลที่หัวเราะะเป็นะาย วามือบนไหล่มัน... มัน่อน้าะสูอะนะ
"มึฝาัารที่เหลือ้วยละ ูะไปส่แทยอน" ผมบอมัน
"อ่อ โอเ ไ้ ูแลหิมึีๆละ" มันพูพลาเ็น้ำาที่มาาารหัวเราะ
"เอออ ไปละ อบใมานะมึที่มา่วย"
"ไม่เป็นไรมึ ำลัเบื่อๆ หึหึ ฮ่า ฮ่า มึูิ มันินาเในทะลุเลยอะ 5555555555555" -_-
"อย่านานละ สสาร" ผมบอไอาน มันผหัวล
ผมรีบเินเลี่ยออมาาบริเวนั้น รีบรที่ยัำแหน่ที่แทยอนอยู่
"ฮยอ!! ผมมาแล้ว" ผมะโนบอูโฮฮยอที่ำลัเ็แผลให้แทยอนอยู่
"เสร็แล้วหรอ?"
"อืม ำลัสนุเลยฮยอไปูิ" ผมอบ
"ทำไรันวะ!!"
"ให้อาหารไ่"
"ห้ะ?"
"เอาหน่าาา ไปูสิ"
"เอออ ั้นมึ็ไปส่แทยอน้วยละัน"
"เออฮยอ ผมอยืมรถยน์หน่อย แลับบิ๊ไบท์ผม เะวันันทร์เอามาืน" ผมพูพลาวัุแรถให้เฮีย
"เออ ไ้ๆ" ว่าแล้วูโฮฮยอ็หยิบุแรถมาแลับุแผม
"ับีๆนะมึ ันนี้พึไ้มา"
"รู้แล้วหน่าาา เฮีย็ี่ระวัๆละ อย่าบิให้มา"
"โี" ูโฮฮยอบไหล่ผม ่อนะวิ่าไป ผมหันหลัหาร่าเล็ที่นั่้มหน้าอยู่ เินเ้าไปใล้ แล้วนั่ล
"ลับบ้านเธอัน เี๋ยวันไปส่" ผมุมมือแทยอน แล้วมอไปที่ใบหน้าที่มีสีหน้าัวลเล็น้อย
"นายไม่เป็นไร..." แทยอนยมืออี้ามาับหน้าผมเบาๆ
"ันไม่เป็นไร" ผมอบ
"อโทษนะที่ทำให้เธอมาเอเรื่อแบบนี้" ผมเอ่ย
"......" แทยอนไม่พูแ่ส่ายหัว เหมือนบอว่ามันไม่ใ่วามผิผม
"เธอไม่บาเ็บรไหนใ่มั้ย?" ผมพูพลาพลิูแนเล็ๆสอ้า สำรวใบหน้าที่เปื้อนฝุ่นเล็น้อย
"ไม่" เธออบเสียเบา
"มันไม่ไ้ทำอะไรเธอใ่มั้ย?"
"ไม่ มันแ่พูเยาะเย้ยนายให้ันฟั" -_-* ไอเวรนี้ น่าะให้ฟัร่ว
"ัน็เลย่ามันไป... แล้วมัน็.. ฮึ ฮืออออ" แทยอนเล่าานั้นน้ำาเธอ็ไหลออมา
"เฮ้ย! เธอร้อไห้ทำไม มันทำอะไรเธอ!!! แทยอน" ผมรีบับหน้าแทยอนให้มอผม
"มันับหัวันโับเสา ฮือออออ มันเ็บมาเลย แบฮยอน ฮืออ" หัวใผมวูบเหมือนถูยี้ ผมรีบโผอนัวเล็ มือ้าหนึ่ลูบหลัเธอ อี้า็ับหัวเล็ลูบเพื่อสำรววามเ็บปว
"ไม่เป็นไรนะ ไม่ร้อนะรับ" ผมไม่รู้หรอว่าำพูนั้นมันหลุมาาปาผมไ้ยัไ แ่อนนี้ผม้อทำทุวิธีเพื่อให้ผู้หิรหน้าหยุร้อไห้
"ฮือออออ ันนึว่านายะไม่มา่วยันแล้ว ฮึ ันลัวมาเลย ฮืออออ" แทยอนสะอื้น
"ทำไมะไม่มาละ เพราะันรัเธอ เธอือนที่ันรั ัน้อมา่วยเธอสิ" ผมพู
"อึ อื้อออ" แทยอนสะอึ ่อนะผวหัวเหมือนอบรับว่าเ้าใในสิ่ที่ผมสื่อ
"อโทษนะที่มา้าเินไป เธอถึถูทำร้าย" ผมพูพลาลูบผมนุ่ม
"อื้อออ" แทยอนอบผม
"ไปโรพยาบาลันีว่ามั้ย?" ผมถออแทยอน พร้อมับเอื้อมมือมาเ็น้ำาบนแ้มใส
"._. ไม่เอา"
"แ่สมอเธออาะไ้รับารระทบระเทือน"
"._. ันอยาลับบ้าน" แทยอนพูเสียเบา เฮ้ออ.. ื้อั
"โอเ ลับบ้านันนะรับ" ผมส่ยิ้มหวานให้แทยอน แทยอนผหัวล
"เอ้า เินไหวมั้ย?" ผมันัวลุึ้น
"อื้อ...... อ้ะ!" แทยอนอบ พลาันัวึ้น แู่เหมือนว่าาเธอะหมแร ทำให้แทยอนทรุล แ่ีที่ผมับเธอไว้ทัน
"ไม่ไหวนิ อโทษนะ" ผมอบ ่อนะ ให้แนอี้าับร่ว้อพับา ยเธอึ้นมา
"นี้! ไม่เอา ันเินไ้" ูเหมือนยัยเี้ยอผมยัไม่หมฤทธิ์นะ ยัมีแรเถียผมอยู่
"แปปเียว เี๋ยว็ถึรถแล้ว อย่าื้อหน่า" ผมอบแมุเธอ้วย ทำให้ยัยนั้น้มหน้าุม ยอมทำามที่ผมสั่
.
.
.
.
.
บ้านบยอน
"เฮ้ออออออออ" หลัาผมไปส่ยัยเี้ยถึบ้าน ทำให้ผมรู้ว่า บ้านยัยนั้นือ ฤหาสน์อระูลิม ผู้รอบรอโรพยาบาลเอนที่ีที่สุในโล นทั้บ้านนั้นเป็นแพทย์หม รวมถึยัยนั้น้วย ไม่มีใรไม่รู้ัระูลนี้ แ่็ไม่มีใรรู้ัวนอทายาทอระูลเ่นัน ยัยนั้นเป็นทายาทอระูลิม แบบนี้ไม่มีอะไร้อห่วแล้วมั้ ยัยนั้น มีพ่อแม่พี่น้อลุป้าน้าอาเป็นหมอนิ ผมนอนิัพั ่อนะหยิบโทรศัพท์ึ้นมา
B: อโทษนะ
ผมส่้อวามไปให้ยัยนั้น ริๆแล้ว ยัยนั้นไม่วระมาเี่ยวับเรื่อนี้... เป็นเพราะผม เพราะผมีบเธอ เพราะผมรัเธอ เธอถึถูทำร้าย เธอถึถู่มู่... มันเป็นวามผิอผม
ึ้
KimTaeng09 : ไม่เป็นไร ฝันีนะ
.....
B: อืม ฝันี
ผมอบลับยัยนั้น แล้วปิมือถือ.... ผมไม่วรยุ่ับเธออี่อไป ลา่อนิมแทยอน ลา่อนรัรั้แรอผม ผมเสียใริๆ.... ผมไมู่่วรับุ ไมู่่วรับผู้หิแบบุ ผมปป้อุไม่ไ้.... ผมมันอ่อนแอ วามรู้สึมันเหมือนมีมบาลึลที่หัวใ มันเ็บเหลือเิน แ่ผู้หิที่รัผมยัปป้อไม่ไ้ โ่สิ้นี!
"ฮึ" ผมสะอึออมา ่อนะใ้แนึ้นมาปิวาที่อนนี้มีน้ำสีใสไหลออมา...
(บ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น