ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บยอนแบคฮยอน
นา อือ รือรอ อือ รือรอ อือ รือรอ เ นา อือ รือรอ.....
อื้ออ ให้ายสิ ใรโทรมาอนนี้ันนะ ผมพลิัว ่อนะวานหาโทรศัพท์พร้อมหรี่ามอไปยัอ 'เยริน'
"ฮาโหลลลลลล"
"แบฮยอนโอปป้า ำลัื่นหรอะ? เยรินไม่รู้ อโทษริๆะ" เ้าอเสียใสใ
"ไม่เป็นไร้าบบบ เยรินโทรมาปลุโอปป้าไ"
"โอปป้าวันนี้อนบ่ายว่ามั้ยะ? เยรินอยาไป้อปปิ้ แ่เยรินไม่มีเพื่อนเลย"
"วันนี้อนบ่ายหรอ้ะ? โอปป้าว่า"
"เย้ โอปป้าน่ารัที่สุเลยะ"
"ไม่้อมะ โอปป้ารู้อยู่แล้ว" ว่าแล้วผม็นอนหายแล้วมานิ้วมาิ้มแ้ม ^3^
"รีบๆมานะะ เยรินิถึ"
"ไ้ะ เี๋ยวเที่ยรึ่ โอปป้าไปรับที่บ้านนะะ แ่ัวน่ารัๆน้าาาาาาา"
"โอเะ เยรินะนั่นับเวลาทุๆวินาทีรอโอปป้านะะ บายยยยย ริ"ปลายสายวาสายไป เยริน สาวน้อยน่ารั พึ่เ้าสัั่ายเพลอพ่อไ้ไม่นาน ผม็มาไ้แล้ว เป็นลูายนลาอเ้าอ่ายเพลนี้ีริๆ ะเลือนไหน ็แ่ส่สายานิ เินเ้าหาหน่อย พูุยน่ารัๆ ็เป็นเหยื่ออบยอนแบฮยอนผู้นี้ทั้นั้น
ผมพลิัวไปมาอยู่บนเีย ่อนะบิี้เีย พร้อมับเปิม่านื่นมวิว ยามเ้า เวลา 8 โม ูสิ เม้อนนั้นเหมือน้อนนมปัเลย นั้นเหมือนแ้วาแฟ ส่วนนั้นเหมือนไ่เลยยยยยยย 'โรรา' อ่า ว่าแล้วผมหิวสินะ ผมพลิัวไปอีมุมอเีย่อนะยโทรศัพท์ึ้น เบอร์ "ออาหารเ้าหน่อย้าปปปปปป"
"ไ้ะ ุหนูแบฮยอน" เสียปลายสายอบ
"นูนา็บอแล้วไ อย่าเรียุหนู เรียแบฮยอนนีสิ"
"อะเอ่อ ุหนูะ...."
"แบฮยอนนี~~~~~~~~~~~"
"บะ บะ แบฮะ"
"อุ๊บ 55555555555555555555555 ุแม่เมลัรับ อิอิ"
"โธ่ ุหนูอย่าแล้ันสินะ" ปลายสายบ่นอุบอิบ
"ร้าบๆๆ รีบๆมานะ แบฮยอนนี หิวะายอยู่แล้ววววว" ผมทำเสียอ้อนใสุ่แม่เม
"ไ้้าาาาา ุหนูอแม่~~"
ริ ผมวาโทรศัพท์่อนะ ลุึ้นมาบิี้เีย ่อนหันไปมอที่หน้า่าบานให่อีรั้ สายาหันไปสนใ หอพัธรรมาๆร้ามโรแรมอผม สายาไปสะุับร่าผู้หิัวเล็ๆที่ำลัทุลัทุเลับารไประูห้อ ร่าบาเล็ ผิวสีาวละเอีย ับผมสีำลับลอนบาๆฟูนิๆยาวถึลาหลั ัวเล็น่าอัน้า~~~~ ้าหลัยัน่าหลไหลนานั้น ้าหน้าะน่ารัแ่ไหน ไหล่เล็ๆนั้น น่าับั >..< ว่าะรู้ัวผม็หน้าแปะับหน้า่าบานให่ะแล้ว หันหน้ามาหน่อยสิสาวน้อย ถ้าถูใะรีบรไป่วยไประูเี๋ยวนี้แหละ "๊อ ๊อ อาหารเ้ามาแล้วะ" วามสนใอผมเปลี่ยนไปที่อาหาร เินมุ่รไปที่ประูแล้วเปิ
"ว้าววววว น่าินั ุแม่เมทำเอใ่มั้ยรับ ลิ่นห้อมหอม" ว่าแล้วผม็ทำท่ามุแม่เมแทนอาหาร
ป้าป! ุแม่เมีไหล่ผม ทำเอาะสะุ้เลย 55555
"ุหนูแล้ันอีแล้วนะะ ไปๆ ไปนั่เี๋ยวแม่เอาไปเสริฟให้"
"ไม่้อหรอ้าบบบ ผมโแล้ววว เี๋ยวผมยไปเอนะ ุแม่เมไปพัผ่อนเถอะรับ"
"้าาา ทานให้อร่อยนะะ" ปั หลัาผมยถาไปวาที่โ๊ะ ็รีบรไปที่หน้า่าที่ห้อนอนอีรั้
"อ้าว เ้าห้อไปะละ -3-" แม่สาวน้อยหายไปะแล้ววว ผมบ่นอุบอิบ ่อนะเินอไปทานอาหารแสนอร่อย่อ.
ห้าสรรพสิน้า xoxo
"โอปป้า เยรินอยาไ้อันน้านนนน" เ็น้อยวแนผมนหน้าอโนแน ่อนะี้ไปที่ระเป๋าใบาม
"อยาไ้็ื้อสิ้าปปปปปป" ผมอบวนๆ
"อะเอ่อ...."เยรินะุะั
"ล้อเล่น้าบบบบบ ไหนูสิ ใบไหนเอ่ยยยย"
"โอปป้าอ่าาาาา แล้เยรินอีแล้ว" เยรินทำหน้าอนแ้มป่อเหมือนเ็
"โอ๋ๆๆๆๆ ไหนๆ โอปป้าูสิ้ เอาสีไหนี้ะ?"
"ใบนี้้าาาาาาาาาาาา" เยรินระโโลเ้นพร้อมับี้ไปที่ระเป๋าแบรน์ั เฮ้อออ ผู้หิ็เป็นแบบนี้หมแหละ ผมพาเยรินเินเ้าร้าน ระหว่าำลั้าวา มีร่าผู้หิัวเล็เินผ่านพวผมไปอย่ารวเร็ว ลิ่นหอมแ่อุ่นละมุนและอบอุ่น ทำให้ผม้อหันหน้ามอหาเ้าอลิ่นหอมนั้น ที่ผมเห็นือ ร่าผู้หิเล็ๆ ที่อยู่ไลลิบ เิน้ำอ้าวอย่าเอาเป็นเอาาย และ ออห่าผมไปเรื่อยๆ แ่ร่านั้นทำไมรู้สึเหมือนเยเอที่ไหน หลัเล็ๆที่เรื่อไหวามาเล็ๆที่เหมือนะมีล้ามเนื้อที่เิาารเิน สีผิวาวละเอีย ผมสีำลับถูมัรวบเป็นหาม้า เผยลำอยาวระห ้าหลัมีเสน่ห์เหลือเิน..... รู้แล้ว! สาวน้อยหอพัร้ามนั้นเอ เมื่อผมรู้สึถึวามึูที่น่าประหลานี้ ผมรีบสะบัแนเยรินทิ้ แล้ววิ่ามร่าเล็ รั้นี้แหละ รั้นี้ ันะ้อเห็นหน้าเธอให้ไ้ อาเป็นเธอไละ.....ลิ่นหอมนี้นะ...ผมเยสัมผัสมา่อน
(บอน)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น