คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่5 การซื้อของ
การซื้อของ
"เหมียว...เจ้านาย"
"..."ชายหนุ่มยังคงยืนดูสาวน้อยที่นอนอยู่ตรงหน้า
"ขอโทษค่ะ...เจ้านายเหมียว~"
สาวน้อยเริ่มขยับไปมา2-3ทีแล้วลุกขึ้นนั้งอย่างสะลึมสะลือ เธอเริ่มกระพริบตาไปมาอย่างช้าๆแล้วมองไปรอบๆตัว เธอมองไปพบร่างของชายหนุ่มยืนอยู่ข้างๆเตียงมองเธออยู่อย่างเงียบๆ เธอมองชายหนุ่มคนนั้นเมื่อรู้ว่าเป็นใครสาวน้อยหน้าเริ่มแดงในทันที ชายหนุ่มตรงหน้าทักสาวน้อยตรงหน้า
"ตื่นแล้วหรอครับเหมียวโคลมที่น่ารักของผม รีบไปอาบน้ำก่อนเถอะครับจะได้ออกไปซื้อของข้างนอกกันครับ"ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบพร้อมรอยยิ้มที่มีอยู่ประจำ
"คะ..ค่ะ ไปซื้อของอะไรหรอค่ะเหมียว~"สาวหน้อยยังคงอยู่ในอาการสะลึมสะลือ เธอขยี้ตาไปมาแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย
"ซื้อของที่จำเป็นสำหรับเหมียวโคลมที่น่ารักของผมไงครับ"ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบตามหลังเหมียวโคลม
"ค่ะเหมียว"สาวน้อยตอบกลับไปแต่เท้ายังคงเดินตรงไปทางห้องน้ำที่อยู่ติดกับห้องนอนท่านมุคุโร่
สาวน้อยเดินเข้าไปในห้องน้ำที่มีขนาดใหญ่มากแต่เล็กกว่าห้องนอนนิดหน่อยมีประตูเชื่อมไปอีกห้องหนึ่งห้องน้ำเป็นโทนสีครีม สะอาด มีต้อนไม้6-7ต้นตั้งอยู่ในห้องน้ำ มีอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ อ่างชากุดชี่ และอีกสารพัดบรรยายไม่หมด(อู้งานอย่างง่ายๆนิ๊ว~:มิวมิว)
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
มุคุโร่นั้งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาหน้าเตียงด้วยท่านั้งอันสง่างามตามแบบคุณชายทุกประการ(เห็นแล้วอยากจะกรี๊ดนิ๊ว~:มิวมิว)
"อ๊า~ สบายตัวจังเลยเหมียว~"โคลมเผลอหลับไปหน่อยเหมียวโคลมเดินออกจากห้องน้ำตัวพันด้วยผ้าขนหนู่ตัวเดียว
"อาบน้ำเสร็จแล้วหรอครับ ชุดที่จะให้เปลี่ยนแขวนอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อเเล้ยวไปทางขวาครับ"มุคุโร่ตะโกนบอกเหมียวโคลมจากห้องนอนไปยังห้องน้ำที่อยู่ถัดไป
"คะ..ค่ะ"เหมียวโคลมเดินไปตามที่มุคุโร่บอกไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อที่ติดอยู่ข้างๆห้องน้ำ
สาวน้อยเดินเข้าไปห้องเปลี่ยนเสื้อสีขาวทั้งห้องขนาดห้องใหญ่พอพอกับห้องน้ำ มีตู้ขนาดใหญ่หลายตู้และมีชุดเมดแขวนอยู่ข้างๆตู้และมีชั้นในแขวนอยู่ข้างๆ
[โคลม]
ชุดเมดมะ..มีชุดเมดแขวนอยู่หรือว่าท่านมุคุคโร่จะให้โคลมใส่ชุดเมดหรอค่ะไม่รู้สิลองถามดู่ก่อนดีกว่าไหมน่ะเหมียว
"คะ..คือว่าท่านมุคุโร่ค่ะ ชุคที่ให้ใส่แขวนอยู่ข้างๆตู้หรอค่ะเหมียว"โคลมถามไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
"ครับ ทำไมหรอครับ? ผมให้พวกคนรับให้เตรียมให้น่ะครับ ถ้าใส่ไม่ได้เดี๋ยวผมจะหาชุดใหม่ให้ครับ"
"มะ..ไม่มีอะไรค่ะ"โคลมตอบกลับไปอย่างโล่งอก โคลมยื่นมือไปหยิบชุดชั้นในสีขาวมาใส่รู้สึกจะใหญ่ไปหน่อยน่ะและชั้นในสีขาวมาใส่พอดีเลย ต่อมาคงจะเป็นชุดเมดสิน่ะค่ะ
ฉันเอื่อมมือไปหยิบชุดเมดที่แขวนอยู่ข้างๆตู้ชุดเมดสีน้ำเงินกระโปรงสั้นกว่าเข่าประมาณ3-4นิ้วแขนสั้นแต่ไม่มีผ้ากันเปลื้อน ถุงเท้ายาวถึงเข่า และรองเท้าคลายรองเท้านักเรียนสีดำ ฉันเดินออกมาจากห้องอย่างกล้าๆกลัวๆ
"เสร็จแล้วหรอครับ"ท่านมุคุโร่หันมามองโคลมทั้งที่มือยังคงถือหนังสือที่อ่านอยู่ ก่อนที่ท่านมุคุโร่จะเดินไปเก็บหนังสือตามเดิม แล้วเดินมาทางฉันก่อจะโค้งก่อนจะพูด
"ไปซื้อของกันได้แล้วครับเหมียวโคลมที่น่ารักของผม"พร้อมทั้งฉีกยิ้มอันเป็นมิตรแล้วยื่นมือมาทางโคลม
"คะ..ค่ะ"โคลมตอบพร้อมกับยื่นมือไปจับมือของท่านมุคุโร่ที่ยื่นมาด้วยท่าทางอันแสนจะโมเอะ
"ตามผมมาครับ"โคลมเดินตามหลังท่านมุคุโร่ทียังจับมือโคลมไม่ปล่อยแต่ว่าโคลมกลับไม่รู้สึกไม่ดีเลย
"ค่ะ"โคลมตอบกลับไป เมื่อเดินออกมานอกห้องก็เห็นห้องรับแขกโอ่โถงหลังคารูปโดม แสงจากโคมไฟระย้าคริสตัลสีน้ำทะเลเย็นตาช่วยให้จิตใจสงบ
เมดและพ่อบ้านทุกคนหันมาทักทายท่านมุคุโร่แล้วมองโคลมอย่างแปลกๆคงเป็นเพราะหูและหางแมวล่ะมั่งค่ะและอีกอย่างคงเป็นเพราะท่านมุคุโร่จับมือโคลมอยู่ล่ะมังค่ะ
ท่านมุคุโร่พาเดินมาถึงหน้าบ้านทีมีรถบีเอ็มสีดำคันงามจอดรออยู่หน้าบ้าน(หรือคฤหาสน์กันแน่นนิ๊ว~:มิวมิว)พร้อมทั้งมีคนขับรถยืนเปิดประตูรถรออยู่
ท่านมุคุโร่ให้โคลมขึ้นก่อนแล้วเขาจึงขึ้นตามมาเมื่อท่านมุคุโร่ขึ้นไปนั้งบนรถเรียนร้อยคนขับรถจึงปิดประตูรถอย่างระมัดระวังแล้วจึงวิ่งไปนั้งตรงที่ขับรถตามหน้าที่ของตน
"ไปไหนหรอครับ"คนขับรถถามออกมาอย่างสุถาพ
"ไปห้างสรรพสินค้าครับ"ท่านมุคุโร่ตอบเสียงเรียบ
"คะ..คือว่าท่านมุคุโร่ค่ะ เรื่องการตามหาเจ้านายอ่ะค่ะ...ไปถึงไหนแล้วค่ะ"โคลมถามไปอย่างกลัวๆแต่ว่าเพื่อที่โคลมจะได้เจอเจ้านายโคลมยอมค่ะ เพราะว่าโคลมคิดถึงเจ้านายมาก...มาก
"เอาไว้หลังจากไปซื้อของแล้วเราค่อยเริ่มการตามหาครับเหมียวโคลมที่น่ารักของผม"ท่านมุคุโร่ตามกลับมาพร้อมรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัว
"ค่ะ...ท่านมุคุโร่"โคลมตอบไปอย่างเศ้าๆ
ณ ห้างสรรพสินค้า
"มาถึงแล้วครับ"คุณคนคับรถหันมาบอกท่านมุคุโร่ตามหน้าที่ รถจอดอยู่หน้าห้างสรรพสินค้าแล้วคุณคนขับรถก็ลงมาเปิดประตูให้โคลมกับท่านมุคุโร่ ท่านมุคุโร่ลงก่อนพร้อมกลับยื่นมือมาให้โคลมจับเพื่อจะได้ออกจากรถง่ายๆ(อิจฉาตาเป็นไฟแล้วน่ะนิ๊ว~:มิวมิว)เมื่อฉันลงมาจากรถท่านมุคุโร่ก็หันไปพูดกับคนขับรถ
"ไปหาหาที่จอดรถแล้วตามผมไปถือของด้วยครับ"ท่านมุคุโร่สั่งคุณคนขับรถเสร็จก็หันมาทางโคลมแล้วเดินนำโคลมไปข้างใน
"ท่านมุคุโร่ค่ะ...จะไปซื้ออะไรหรอค่ะ"
"ซื้อชุดใหม่ให้เหมียวโคลมที่น่ารักของผมไงครับ"ท่านมุคุโร่พูดจบก็เดินมาถึงร้านเสื้อผ้าสตรี ท่านมุคุโร่เดินนำเข้ามาในร้านแล้วมีพนักงานสาวเดินมาต้อนรับท่านมุคุโร่แล้วจึงหันมาสนใจโคลมก่อนที่คุณพนักงานจะถาม
"จะมาซื้อชุดอะไรหรอค่ะ ร้านเราชุดสวยๆให้เลืกมากมายค่ะ"พนักงานสาวหันมาพูดกับโคลมแล้วท่านมุคุโร่ แล้วจึงพาไปที่ชุดใหม่ที่แขวนไว้เรียงราย
ท่านมุคุโร่หยิบชุดมา6-7ชุดแล้วยื่นให้คุณพนักงานแล้วคุณพนักงานสาวก็พาโคลมไปลองชุดให้ท่านมุคุโร่รออยู่หน้าห้องรองชุด
โคลมลองดูชุดที่ท่านมุคุโร่เลือกแต่ละชุดน่ารักมาเลยค่ะ ส่วยใหญ่จะเป็นชุดเดรสสั้นสีชมพูแล้วโคลมลองชุดแรกแล้วเดินออกไปให้ท่านมุคุโร่ดู
"สวยมากเลยครับเหมียวโคลมที่น่ารักของผมลองเสร็จแล้วไปอีกร้านน่ะครับ"
"ค่ะ"โคลมตอบก่อนจะเปลี่ยนชุดกลับ
"เอาทั้งหมดเลยครับ"ท่านมุคุโร่บอกกับคุณพนักงานสาวก่อนจะเดินไปคิดเงิน
ตอนนี้คุณคนขับรถเดินมาเจอเราพอดีท่านมุคุโร่จึงยื่นถุงเสื้อให้คุณคนขับรถถือแล้วเดินนำต่อไปเรื่อยๆ
ท่านมุคุโร่เดินพาโคลมไปซื้อชุดเพิ่มอีกหลายชุดแต่ละชุดเป็นชุดกระโปรงหรือไปก็ชุดเดรสไม่มีชุดกางเกงสักตัว
ร้านชุดนอนท่านมุคุโร่เลือกชุดนอนประเภทชุดนอนกระโปรงหลายตัวแต่ทำไมไม่รู้แต่ละชุดถึงดูวาบหวิวจังเลยน่ะแล้วท่านมุคุโร่ก็พาโคลมเดินไป
ร้านขายชั้นในท่านมุคุโร่เดินเข้าร้านแล้วเลือกชั้นในให้โคลมหลายชุดแต่ส่วยใหญ่จะเป็นพวกลายลูกไม้สีอ่อนๆ แต่ว่าทำไมไม่รู้คนส่วนใหญ่จะมองมาที่ท่านมุคุโร่ โคลมและคุณคนขับรถด้วยน่ะสงสัยจะเป็นเพราะชุดเมดและมีหูกับหางโผล่ออกมาละมังค่ะ
ท่านมุคุโร่พาโคลมไปร้านขายรองเท้าและท่านมุคุโร่เลือกรองเท้าส้นสูง3คู่ รองเท้าปู๊ด2คู่ รองเท้าคล้ายรองเท้านักเรียน2คู่ รองเท้ารัดข้อ3คู่ รองเท้าผ้าใบ2คู่
สุดท้ายตอนนี้คุณคนขับรถก็กือถุงและกล่องอะไรสารพัดเต็มไปหมด ท่านมุคุโร่เดินนำออกไปจากห้างสรรพสินค้าไปที่รถจอด คุณคนขับรถเปิดกระโปงท้ายรถแล้ววางของทั้งหมดลงท้ายรถ
หลังจากนั้นท่านมุคุโร่เดินนำไปในห้างสรรพสินค้าอีกครั้ง ไปยังร้านอาหารในห้างก่อนจะถามโคลม
"เดินมานานแล้วเหมียวโคลมที่รักของผมหิวหรือยังครับ"ท่านมุคุโร่หยุ่มแล้วหันมาถามโคลม
"มะ..ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ...แต่ว่าคุณคนขับรถคงเหนื่อยแล้วละมังค่ะช่วยถือของตั้งเยอะเลยน่ะค่ะเหมียว~"โคลมรีบตอบปฎิเสธถึงแม้ว่าจะเนื่อยนิดหน่อยแต่ว่าคุณคนขับรถคงเหนื่อยกว่า
"นั้นสิน่ะครับ งั้นเราไปหาอะไรทานกันไหมคนับตอนนี้ก็เริ่มจะเย็นแล้วหาอะไรทานกันก่อนดีกว่าน่ะครับเหมียวโคลมที่น่ารักของผม"ท่านมุคุโร่ตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มเช่นเคย
"ไม่เป็นไรมากหรอกครับ..."คุณคนขับรถเริ่มปฎิเสธแต่ไม่ทันซะแล้วท่านมุคุโร่เดินมาถึงร้านอาหารแล้วน่ะค่ะ
คุณพนักงานสาวเดินตรงมาทางท่านมุคุโร่และหันมามองคุณคนขับรถและมองมาทางโคลมอย่างแปลกใจเล็กน้อยแล้วกลับเป็นเหมือนเดินคงเป็นเพราะหูและหางอีกแล้วล่ะมั่งค่ะคุณพนังกงานสาวก็ถามคำถามประจำ
"มากันกี่ท่านค่ะ"
"3คนครับ"
"เชิญมาทางนี้ค่ะ"คุณพนักงานสาวเดินนำมาที่โต๊ะอาหาร
"ท่านมุคุโร่ค่ะ"โคลมเรียกท่านมุคุโร่อย่างกลัวๆ
"มีอะไรหรอครับเหมียวโคลมที่น่ารักของผม?"ท่ามุคุโร่หันมาพูดกับโคลม
"คือว่าทำไมทุกคนมองโคลมแปลกๆล่ะค่ะ"โคลมถามไปอย่างกล้าๆกลัว
"ไม่รู้สิครับคงเป็นเพราะเหมียวโคลมที่น่ารักของผมน่ารักมากยังไงล่ะครับ"ท่านมุคุโร่ตอบออกมาเสียงนุ่มพร้อมร้อยยิ้มประจำตัว
โคลมหันไปทางคนขับรถก่อนจะถามคุณคนขับรถเพื่อความแน่นใจ
"คือว่า...คุณคนขับรถค่ะรู้ไหมค่ะว่าทำไมกคนมองโคลมแปลกๆล่ะค่ะ"
"คงเป็นเพราะว่าคุณหนูมีหูและหางแมวแล้วก็น่ารักเหมือนที่เจ้านายบอกครับ"คุณคนขับรถตอบออกมาแบบแน่นใจ
"แอบพูดอะไรกัน2คนน่ะครับ"ท่านมุคุโร่หันมาถามโคลมกับคุณคนขับรถ
"แค่ถามอะไรคุณคนขับรถนิดหน่อยน่ะค่ะเหมียว~"โคลมตอบออกไปตรงๆ
"ครับ" ท่านมุคุโร่ตอบกลับมาแล้วคุณพนักงานสาวก็เดินมาทางโต๊ะพร้อมเมนูอาหาร
"ผมเอาสปาเก็ตตี้และน้ำสัปรดปั่นครับโคลมที่น่ารักของผมทานอะไรหรอรับ"
"ไม่รู้สิค่ะท่านมุคุโร่...งั้นเอาแบบเดียวกับท่านมุคุโร่ก็แล้วกันน่ะค่ะได้หรือเปล่าค่ะท่านมุคุโร่"
"ได้สิครับเหมียวโคลมที่น่ารักของผม"ท่านมุคุโร่ตอบกลัลมาพร้อมรอยยิ้ม
"คุณคนขับรถจะทานอะไรหรอค่ะ"โคลมหันไปถามคุณคนขับรถ
"ผมเอาปูผัดผงกระหลี่และน้ำเปล่าครับ"คุณคนขับรถสั้งเสร็จแล้วยื่นเมนูให้คุณพนักงานสาว
"จะรับอาหารหวานไหมค่ะ"คุณพนักงานสาวเสนอเมนู
"เหมียวโคลมที่น่ารักของผมจะทานไหมครับ"ท่านมุคุโร่หันมาถามโคลม
"แล้วแต่ท่านมุคุโร่ค่ะ"
"งันผมเอาไอศกรีนสันเดร์3ที่ครับ"ท่านมุคุโร่สั่งเสร็จคุณพนักงานสาวจึงเดินไปทางหลังร้าน
คุณพนักงานสาวเดินกลับมาพร้อมอาหารที่สั่งแต่ว่าคุณพนักงานสาวก็ค่อยๆทยอยออกมาทีล่ะอย่างจนครบ
หลังจากที่พนักงานสาวนำอาหารมาเสิร์ฟครบแล้วทุกคนก็เริ่มทานอาหารกันเสร็จสัพ
"กลับกันได้แล้วล่ะครับ"ท่านมุคุโร่บอกเตื่อน
"ค่ะ/ครับ"โคลมกับคุณคนขับรถตอบพร้อมกัน
ท่านมุคุโร่จ่ายค่าอาหารแล้วเดินนำออกไปที่รถตามมาด้วยคุณคนขับรถแล้วโคลม เมื่อใกล้ถึงรถคุณคนขับรถรีบวิ่งไปเปิดประตูรถให้โคลมขึ้นไปตามด้วยท่านมุคุโร่คุณคนขับรถก็ปิดประตูรถ รีบวิ่งไปนั้งที่ประจำตัวแล้วขับรถออกไปอย่างนิ่มนวลแต่รวดเร็ว(จะเอายังไงกันแน่นิ๊ว~:มิวมิว)
ท่านมุคุโร่นั้งเงียบมากปรัญยากาศในรถดูตรึงเครียดมาเลยอ่ะค่ะ โคลมเริ่มคิดอะไรออกแล้วล่ะ
"คุณคนขับรถค่ะ"โคลมเริ่มทำลายความเงียบ
"อะไรหรอครับคุณหนู"คุณคนขับรถตอบกลับมาแต่ก็ไม่หันหน้ากลับมมา(ถ้าหนันหน้ามาคุยด้วยก็ซวยสิน่ะค่ะหนูโคลมนิ๊ว~:มิวมิว)
"คุณชื่ออะไรหรอค่ะ"
"ผมชื่อคิว...ฮิรากิ คิวครับ"(ตัวระครที่แต่งขึ้นมาเองน่ะนิ๊ว~:มิวมิว)
"โคลมชื่อโรคุโด่ โคลมค่ะยินดีที่ได้รู้จักน่ะค่ะ"
"พูกพันธมิตรหรอครับโคลมที่น่ารักของผม"ท่านมุคุโร่หันมาถามเสียงเรียบแต่ยังมีรอยยิ้มอยู่อีก
"ไม่ใช่น่ะค่ะท่านมุคุโร่...โคลมแค่อยากจะทำความรู้จักกับทุกคนเองน่ะค่ะ"โคลมตอบไปพร้อมกับทำหน้ามุ่ย
"ทำหน้าแบบนี้น่ารักจังเลยครับ"พูดจบท่านมุคุโร่ยื่นมือมาจับแก้มทั้งสองข้างของโคลมทำให้โคลมหัวเราะออกมากับท่าทางของท่านมุคุโร่
ณ บ้านท่านมุคุโร่(คฤหาสน์)
เราหัวเราะตลอดทางจนมาถึงบ้านของท่านมุคุโร่
"ถึงบ้านแล้วครับ"คุณคนขับรถอ๊ะ!ไม่ใช่สิคุณคิวบอกให้เราทั้งสองคนรู้
"ค่ะ"โคลมตอบกลับ
คุณคิวรีบลงจากรถมาเปิดประตูให้ท่านมุคุโร่ออกแล้วท่านมุคุโร่ก็ยื่นมือมาให้โคลมออกจากรถได้ง่ายเมื่อออกจากรถได้ คุณคิวปิดประตูรถแล้วนำของที่อยู่ท้ายรถออกมาวางไว้ตรงบันไดหน้าบ้านก่อนที่จะมีเมดสาวแล้วพ่อบ้านมาช่วยกันยกของขึ้นไปไว้บนห้องของท่านมุคุโร่ แล้วคุณคิวก็ขับนำรถไปเก็บ
"ท่านมุคุโร่ค่ะ"โคลมเรียกท่านมุคุโร่
"มีอะไรหรอครับเหมียวโคลมที่น่ารักของผม"ท่านมุคุโร่หันกลับมาทางโคลม
"ขอบคุณที่ท่านมุคุโร่พาไปซื้อของทั้งหมดตั้งหลายอย่างน่ะค่ะเหมียว~"โคลมบอกขอบคุณแล้วกุ้มลงเป็นการขอบคุณ
"ไม่เป็นอะไรหรอกครับเพื่อเหมียวโคลมที่น่ารักของผม"ท่านมุคุโร่ตอบพร้อมฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์มาแวบหนึ่ง สงสัยโคลมคงคิดเองล่ะมั่งไม่มีท่างที่ท่านมุคุโร่จะเป็นคนแบบนั้นได้หรอน่าเหมียว~
"เข้าไปในบ้านกันก่อนเถอะครับ"ท่านมุคุโร่พูดจบก็อุ้มโคลมเข้าไปในบ้าน
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
มิวมิว-ฮุฮุชอบตอนนี้จังเลยแอบไปวุ่นวายกับตัวละครด้วยฮุฮุนิ๊ว~
ซัลซัส-ไอ้พวกสวะซีอิ๊วสมองไม่ครบ
มิวมิว-พูดมากน่าไอ้คุณบอสนิ๊ว~
ซัลซัส-อยากมีเรื่องหรอไอ้สวะ
มิวมิว-เบื่อมีเรื่องเฟ้ย!คิดถึงเรียวเฮจังเมื่อไรจะหายน่ะ ไม่น่ากระทืบแรงไปหน่อยเลยนิ๊ว~(นี้ขนาดแรงไปหน่อยยังนอนหยอดข้าวต้มอ่ะน่ะแกกับไอคุณบอสนี้เท้าหนักใช่ย่อยเลยน่ะ)
ซัลซัส-ไอ้สวะซีอิ๊วแกกล้าคิดว่าไอ้สวะตัวอื่นดีกว่าข้าหรอวะ!!!
มิวมิว-เออสิว่ะ!!!อย่างน้อยก็ไม่ช่วยหาเรื่องเหมือนแกอ่ะไอ้คุณบอส ทำไมหึงหรอนิ๊ว~
ซัลซัส-ใครจะไปหึงสวะซีอิ๊วอย่างแกด้วยว่ะ!!!!!
มิวมิว-แหมๆปากแข็งจังเลยน่ะไอ้คุณบอสนิ๊ว~
ซัลซัส-ใครปากแข็งว่ะไอ้สวะซีอิ๊วหลงตัว
มิวมิว-แก้ตัวหรอฮุฮุไม่ต้องอายหรอกน่านิ๊ว~
ซัลซัส:กรูอยากตาย~ TT O TT (ไอ้คุณบอสคิด)
มิวมิว-พอแค่นี้ก่อนดีกว่า อย่าลืมเม้น+โหวตด้วยน่ะนิ๊ว~
Dark_ Sniper
ความคิดเห็น