ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (exo) Kris's Harems - KrisLay KrisLu KrisBeak

    ลำดับตอนที่ #9 : (exo) Kris's Harems 9

    • อัปเดตล่าสุด 19 ก.ย. 57


     

    (exo) Kris's Harems

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                    วันนี้เป็นวันที่สองแล้วที่พวกเค้าเที่ยวอยู่ในญี่ปุ่น  วันนี้เซฮุนงอแงมากเป็นพิเศษ ทำเอาทั้งคริสและลู่หานต่างเหนื่อยไปตามๆกัน คริสพาสองแม่ลูกมาหาอะไรกินก่อนที่จะเป็นลมเป็นแล้งกันไป ร้านที่คริสเลือกเป็นร้านอาหารฝรั่งพวก พาสต้า สปาเก็ตตี้ เทือกนั้น  คือไม่ได้จะกระแดะ แต่อยู่มาสองวันแล้วให้นั่งกินแต่ข้าวปั้น ซูชิ ราเม็งอะไรนั้นก็ไม่ไหวนะ จะอ้วกออกมาเป็นไข่กุ้งล่ะ อีกนิดเดียว

     

                   

                    พอเลือกเมนูเสร็จเรียบร้อยแล้ว คริสก็เป็นคนดูแลลูกชายต่อ เพราะวันนี้ลู่หานทั้งดูแลทั้งอุ้มอยู่คนเดียว อยากช่วยเมียดูแลลูกบ้างเผื่อวันนี้เมียจะให้รางวัล(?) คริสอุ้มเซฮุนมานั่งบนตักก่อนจะเอามือถือของตัวเองให้ลูกเล่นเกมส์แก้เบื่อ

     

     

                    “นี่ปะป๊าโหลดเกมส์ใหม่มาให้เซฮุนเยอะแยะเลย เห็นไหมครับ”  คริสว่าก่อนกดเกมส์รถแข่งให้ลูกเล่น เป็นเด็กผู้ชายก็ต้องเล่นอะไรแมนๆหน่อย ไม่ใช่มาเล่นเกมส์ทำอาหาร ปลูกผักแบบที่แม่มันเล่น

     

     

                    “น้องฮุนอยากเล่นเกมส์ต่อสู้กับเฮียเทาอ่ะปะป๊า น้องฮุนอยากกลับบ้านแล้วฮะ”  เซฮุนบอกปะป๊า เผื่อปะป๊าใจดีจะพากลับบ้านเร็วๆ

     

     

                    “หื้ม ทำไมครับ ที่ป๊ากับคุณมี๊พามาเที่ยวที่ญี่ปุ่นไม่สนุกหรอครับ”  ลู่หานถามขึ้นอย่างแปลกใจ

     

     

     

                    เซฮุน รู้ไหมว่ามี๊แอบนอนสวดมนต์ไหว้พระทุกคืนขอให้ได้รางวัลนี้มาอ่ะ T^T

     

     

                    “สนุกฮะ แต่น้องฮุนอยากให้เฮียเทามาด้วย ก็น้องฮุนไม่มีเล่นเพื่อนเลยนิหน่า” เซฮุนบอกก่อนยู่ปาก ทำเอาคริสเห็นแล้วอดก้มมาฟัดแก้มลูกชายที่ช่างพูดช่างจาไม่ได้  น่ารักจริงๆเลย ลูกใครว่ะ พ่อมันหน้าตาดีจริงๆ

     

     

                    “เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้กลับบ้านแล้วครับคนเก่งของป๊า”  คริสบอกก่อนยีหัวลูกชายเบาๆด้วยความเอ็นดู

     

                    “จริงๆนะฮะปะป๊า ปะป๊าสัญญากับน้องฮุนก่อนน้า”  เซฮุนพูดอย่างดีใจเมื่อได้ยินว่าพรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้วก่อนจะยื่นนิ้วก้อยเล็กๆออกมาให้คริสทำสัญญาเกี่ยวก้อยแบบที่เจ้าตัวชอบทำกับคุณมี๊ของตัวเองเวลาสัญญาอะไรสักอย่าง

     

     

                    “ได้สิครับ มาๆ สัญญา ลูกผู้ชายพูดแล้วไม่คืนคำ”  คริสบอกก่อนจะเอานิ้วก้อยตัวเองเกี่ยวกับนิ้วก้อยของลูก

     

     

                    “คงจะได้ผิดสัญญาหรอก พรุ่งนี้มันก็ต้องกลับอยู่แล้วเพราะหมดเวลาล่ะ”  ลู่หานพูดขัดขึ้นมาเพราะหมั่นไส้คริส

     

     

                    “ โธ่ ลู่จะพูดขัดขึ้นมาทำไมเนี่ยยยยยยยย”  คริสโวยวาย ลู่หานยกยิ้มใส่อย่างกวนตีน ก่อนที่จะหันไปสนใจสปาเก็ตตี้ที่มาเสิร์ฟพอดี  เมื่ออาหารมาพร้อมแล้ว ทั้งสามคนก็ลงมือทานของใครของมัน แต่เซฮุนดูจะลำบากนิดหน่อยเพราะยังเด็กและก็ไม่เคยกินอาหารแบบนี้ด้วยตัวเองมาก่อน ปกติคุณมี๊จะเป็นคนป้อน  พอลู่หานเห็นดังนั้นเลยเอาจานสปาเก็ตตี้ของลูกมาหั่นให้เส้นมันสั้นลงและป้อนเข้าปากลูก  เซฮุนอ้าปากรับ ก่อนจะเคี้ยวตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อย  ทำเอาปะป๊ากับคุณมี๊ที่เห็นแล้วอดจะเอ็นดูไปฟัดแก้มนุ่มๆนั้นไม่ได้

     

     

                    คริสที่เห็นลู่หานเอาแต่ป้อนข้าวลูกก็กลัวว่าเดี๋ยวเมียจะไม่ได้กินข้าว คริสก็เลยดึงจานสปาเก็ตตี้ของลู่หานมาไว้ที่ตัวเองก่อนจะเอาส้อมม้วนๆเส้นและเอาไปจ่อปากเจ้าตัวไว้  ลู่หานมองด้วยความสงสัยว่าคริสทำอะไรก่อนจะเอ่ยถามออกมา

     

     

                    “ทำบ้าอะไรน่ะ”

     

     

                    “ก็จะป้อนนายไง เห็นเอาแต่ป้อนลูก ฉันก็กลัวว่าจะไม่ได้กิน”  คริสบอกก่อนจ่อมาที่ปากลู่หานอีกครั้งแต่ลู่หานก็เอาแต่มองนิ่งๆไม่ยอมกินสักที  กูยังไม่ได้อมส้อมครับเมีย ไม่เปื้อนน้ำลายแน่นอน คือมากกว่านี้ยังเคยมาแล้วเลยครับอย่ามารังเกียจ

     

     

                    “ไม่ต้องเขินหรอก กินเถอะ อยากป้อน”  คริสพูดก่อนจ่อส้อมที่ม้วนสปาเก็ตตี้มาที่ปากลู่หานอีกครั้ง  คราวนี้ลู่หานยอมกินโดยไม่อิดออด  ฮืออ ก็มันเขิน นี้ยอมกินเพราะไอ้บ้าคริสมันบอกอยากป้อนหรอกนะ -///////////-

     

     

                    ลู่หานก็ป้อนเซฮุนไป คริสก็กินของตัวเองไปพลางป้อนลู่หานไป  ผ่านไปเกือบชั่วโมงสปาเก็ตตี้ทั้งสามจานก็ถูกกวาดเรียบ คริสลุกมาจ่ายเงินก่อนจะเดินมาอุ้มเซฮุนที่บ่นว่าเดินไม่ไหวแล้ว ก็จะไม่ไหวได้ยังไงล่ะครับ ตัวแค่นี้แต่กินสปาเก็ตตี้จานใหญ่หมดคนเดียว

     

     

                    เชื้อเฮียเค้าดี ไม่เสียแรง

     

     

                    พอกินข้าวเย็นกันเสร็จ ทั้งสามคนก็มาเดินช็อปปิ้งที่ชิบุย่า เพราะพรุ่งนี้พวกเค้าจะกลับกันล่ะ ก็เลยต้องมาหาซื้อของไปฝากคนที่บ้านสักหน่อย  ปกติมาญี่ปุ่นเค้าซื้ออะไรเป็นของฝากกันครับ คิทแคทได้ม่ะ คริสเห็นมันมีหลายรสดี หรือจะเอาเป็นพวกเสื้อผ้าอ่ะ แต่ที่เกาหลีก็มีขายป่ะวะ  จะแบกให้เหนื่อยทำไม เครื่องประดับหรอ ที่นู้นห้างก็มี  โอ๊ยซื้ออะไรดี T^T

     

     

                    “ลู่หาน ซื้ออะไรไปฝากแบคฮยอนกับอี้ชิงดีล่ะ”  คริสหันมาถามความคิดเห็นจากลู่หานอย่างอดไม่ได้ คือเดินวนมาสามรอบแล้วยังซื้อไม่ได้เลยสักอย่าง แต่ลู่หานนี้เข้าทุกร้านได้ของมาทุกร้านเลย  คือซื้อยังไงว่ะ ซื้ออะไรบ้าง ช่วยคริสเลือกหน่อย T^T

     

     

                    “ก็แล้วแต่คริสสิ อยากซื้ออะไรให้ก็ซื้อไปเถอะ พวกนั้นชอบหมดอยู่แล้วแหละ” ลู่หานบอกก่อนจะเลือกดูรองเท้าสนีกเกอร์คู่สวยตรงหน้า

     

     

                    “แต่ฉันเดินวนมาสามรอบแล้วนะยังไม่รู้จะซื้ออะไรเลย”  คริสอยากจะร้องไห้ ในกูเกิ้ลเค้ามีบอกไหมว่ะ เพลียย

     

     

                    “โอ๊ยยย คริส จะซื้อสร้อย แหวน รองเท้า เสื้อผ้า ขนม อะไรก็เอาไปเถอะ อี้ชิงกับแบคไม่ได้เรื่องมากขนาดนั้นสักหน่อย  ดูนี้ฉันซื้อให้พวกนั้นเสร็จแล้ว มีของเล่นของจื่อเทาด้วย นายน่ะเร็วๆเลย ลูกง่วงนอนแล้ว”  ลู่หานบ่นเป็นชุดก่อนจะเดินหยิบรองเท้าไปจ่ายเงิน แต่เหมือนนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่ได้พกงินมา เลยเดินกลับมาหาคริสอีกครั้ง

     

                    “คริส เอาบัตรมาสิ ฉันจะซื้อรองเท้าคู่นี้”  ลู่หานว่าก่อนแบมือรอรับบัตรเครดิสวงเงินไม่จำกัดจากคริส 

     

                   

                    คริสมองรองเท้าที่ลู่หานถืออยู่อย่างตกใจ เห้ย ถ้าจำไม่ผิด คู่นี้แม่งสองแสนป่ะว่ะ กรี๊ด ลู่หานมึงซื้อรองเท้าเชี่ยไรแพงขนาดนี้

     

                    แต่พอเห็นสายตาลู่หานกับมือที่แบรอรับบัตรอยู่ คริสก็เลยต้องยื่นบัตรเครดิตให้อย่างจำใจ  แม่ง บัตรมึงก็มีนะครับเมีย แต่ไม่รูด มาใช้บัตรกูอีก โธ่ T^T






     

                        หลังจากช็อปปิ้งเสร็จพวกเค้าก็พากันกลับโรงแรมเพื่อพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า  ช้อปปิ้งวันนี้คริสก็ไม่อะไรหรอกนะ คริสก็แค่หมดเงินไปล้านกว่าๆ ก็ไม่เยอะเท่าไรหรอกแค่รู้สึกแสบๆหน้าแข้งแค่นั้นเอง  

     

     

                    กลับไปกูจะให้ทกินมาม่าทั้งบ้านเลยครับ คอยดู!!!!!!!!!!!!!!!

     

     

     

                    คริสนั่งดูของที่ซื้อมาอย่างพอใจในผลงานของตัวเอง คริสซื้อกำไลข้อมือน่ารักๆมาให้อี้ชิงเพราะคริสเห็นว่าอี้ชิงชอบใส่ และก็ซื้อขนมกับของเล่นมาฝากลูกชายคนโต ส่วนแบคฮยอนคริสซื้อกระเป๋าให้ คือซื้อแค่นี้แต่เลือกอยู่สามชั่วโมง แล้วไอ้สามล้านที่หมดไม่ใช้ของคริสนะครับของคุณนายลู่หานเค้า (เหล่มอง) 

     

     

                    “คริสมาอาบน้ำได้แล้ว ฉันอาบเสร็จแล้ว”  ลู่หานที่เดินออกมาจากห้องน้ำเดินมาเรียกคริสที่นั่งดูของฝากอยู่

     

     

                    “อื้ม เดี๋ยวค่อยไปอาบน้ำก่อนนอน” คริสตอบก่อนเก็บของให้เรียบร้อยเพราะกลัวจะลืมทิ้งไว้

     

     

                    “ไปอาบเลยนี่ดึกแล้ว ลูกก็หลับไปแล้ว จะปิดไฟนอน”  ลู่หานโวยวายที่เห็นคริสยังอิดออดไม่ยอมไปอาบน้ำ

     

     

                    “เมียก็ปิดไฟนอนไปสิครับ”  คริสตอบอย่างสบายๆ แต่ลู่หานที่ง่วงนอนเต็มที่แล้วเพราะวันนี้เดินช็อปปิ้งกันมาอย่างกลับกลัวว่าจะไม่ได้ใช้เงินในบัญชี(ของคริส)  เลยหมั่นไส้เดินมาหยิกแขนคริสทีนึงแล้วจะเดินหนีไปนอนแต่คริสกลับไวกว่าดึงแขนลู่หานเอาไว้ก่อนจะดึงมานั่งบนตักแกร่ง

     

     

                    “อื้อ คริสปล่อยเลยนะ ฉันจะไปนอน”  ลู่หานดิ้นอยู่บนตัก แต่คริสก็ไม่ยอมปล่อยแถมยังยื่นหน้ามาใกล้ทำเอาลู่หานรู้สึกใจแกว่งๆไหววูบ

     

     

                    “มาหยิกฉันนี้ ยังไม่ได้เอาคืนเลยนะ”  คริสพูดยิ้มๆก่อนจะก้มหน้ามาหอมแก้มนิ่มของลู่หานและสูดดมความหอมจากร่างกายของลู่หาน  นานแล้วที่คริสรู้สึกว่าเค้าไม่ได้กอดลู่หานใกล้ๆแบบนี้  ลู่หานดูตัวผอมลงไปเยอะเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน

     

     

                    “ปล่อยเลย อย่ามาทำอะไรบ้าๆกับฉันนะ ปล่อยๆ ฉันจะไปนอนแล้วง่วง”  ลู่หานโวยวายแก้เขิน

     

     

                    หัวใจนี่ก็เต้นแรงซะจนจะทะลุออกมานอกอกแล้ว นี่ถ้าเต้นเพลงอือรือรองได้ลู่หานว่าคงไม่น่ารอด

     

     

                    ฮืออออออออ เขินสามีตัวเองนี่ผิดไหม T^T

     

     

                                    คริสที่เห็นลู่หานเขินก็ยิ่งอยากแกล้งมากกว่าเดิม นานๆทีลู่หานจะมีโมเม้นนี่กับเค้า ปกตินี่โหดใส่ตลอด คริสจับมือลู่หานล็อกเอาไว้เหนือหัวก่อนจะยื่นหน้ามาชิด ริมฝีปากร้อนทาบทามลงมา ลู่หานที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็เลยเผลอเผยอปากออกไปยิ่งทำให้คริสได้โอกาสสอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานภายใน คริสจูบเน้นเม้มกลีบปากบนก่อนจะดูดดึงปากล่างเบาๆทำอยู่แบบนั้นซ้ำๆจนลู่หานจากที่จะโวยวายขัดขึ้นกลับเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่คริสมอบให้โดยไม่รู้ตัว

     

     

                    มารู้ตัวอีกที่ก็ถูกคริสอุ้มมาวางที่เตียง ซึ่งอีกด้านนึงมีเซฮุนนอนอยู่  คือเดี๋ยวนะจะทำบนเตียงที่มีลูกนอนหลับอยู่ด้วยเนี่ยนะไอ้เชี่ยคริส!!! ลู่หานผลักคริสออกทันทีที่ตั้งสติได้ คริสทำหน้างงเล็กน้อยว่าอยู่ๆลู่หานผลักเค้าออกทำไม

     

     

     

                    “ลู่หาน....” 

     

     

                    “ลูกนอนอยู่เห็นไหม นายจะบ้าหรอ ให้ทำบนนี้ฉันไม่เอาด้วยหรอก”  ลู่หานโวยวายกอดจัดแจงเสื้อผ้าให้ดีก่อนจะล้มตัวนอน หากแต่คริสก็ตามมาคร่อมไว้ทันที  ลู่หานเกือบจะยกตีนถีบหน้าคริสไปแล้วดีที่ยั้งไว้ทัน 

     

     

                    “คริสฉันบอกไม่เอาไง คริสปล่อย..อ๊ะ” ลู่หานเอามือดันคริสออกหากแต่คริสกลับจับมือลู่หานไว้แน่นด้วยมือข้างเดียวของตัวเอง ปากก็จูบปิดเพื่อไม่ให้ลู่หานส่งเสียงร้องออกมา จูบดูดดื่มปลุกเร้าให้ลู่หานจำโอนอ่อนผ่อนตามอย่างช่วยไม่ได้ มือเล็ดปัดป่ายไปทั่วเมื่อคริสยอมปล่อยมือออก ปลายลิ้นของทั้งสองพัวพันกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร จูบแลกลิ้นกันไปมา นาทีนี้เรียกได้ว่าเอาอะไรมาฉุดก็คงฉุดไม่อยู่แล้วล่ะ





     

     

     

    CUT

     





     

     







     

                  

                        เมื่อเข้ามาในห้องคริสอุ้มลู่หานมาที่ห้องน้ำ เปิดฝักบัวอาบน้ำก่อนจะช่วยชำระล้างคราบความ

    ใคร่จากตัวลู่หานและไม่ลืมที่จะเก็บเกี่ยวความหวานจากตัวลู่หานอีกครั้ง ก็เมียรักเค้าหอมหวานจนคริสอดใจ

    ไว้ไม่อยู่นิหน่า

     

     



     

     

     

                     ค่อยไปนอนพักบนเครื่องบินเอาล่ะกันนะลู่หาน วันนี้ฉันขอเอาคืนให้สมกับที่นายรูดบัตรฉันหน่อยเถอะ

     



     

     

     

     

     

     

                    ก็ไม่รู้สินะ พี่คริสเค้าจะต่อก๊อกสองแล้ว แล้วเราจะมาแอบดูเค้าทำไมอีกล่ะ ฮิๆ -///-

     

     

     

     

     

     


     

     



















     


     

    SQWEEZ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×