คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : Like
Like
ลีดเดอร์มักเน่ไลน์ปะทะลีดเดอร์บีเกิ้นไลน์
เซฮุนชอบ “กวน” จงแดฮยอง เวลาฮยองทำหน้ายุ่ง มันมุ้งมิ้ง “น่าฟัด”
“ฮยอง หันมานี่”
“ทำไม”พอจงแดหันหน้าไปก็โดนเซฮุนฉีดน้ำใส่หน้าซะอย่างนั้น อย่างนี้ต้องเตือนเจ้านี่ซะหน่อย ฉันเป็นฮยองของมันนะ
“ถ้านายทำอย่างนี้อีกนะ”แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรโคดี้นูนาก็เรียกซะงั้น
“เฉิน”โคดี้นูนาเข้ามาผลักให้จงแดล้มตัวนอนเหมือนเดิม แล้วจัดการฉีดสเปรย์ใส่โคนผม ถึงแม้ว่าจะขัดใจแค่ไหนแต่ก็ต้องทำ
“เห็นไหมอ่ะ อย่างไงก็ต้องโดนฉีดอยู่ดี”
“ฉันไม่อยากให้นายฉีดให้ต่างหาก”
เซฮุนชอบ “แกล้ง” จงแดฮยอง เวลาฮยองโกรธโวยวาย มัน “น่ารัก”
“ฮยองไม่อยากรู้หรอว่าข้าวรสช็อกโกแลตเป็นไง”มักเน่ตัวป่วนที่ตอนนี้มายุ่งกับคนหุงข้าวจำเป็น ถึงแม้ว่าจะมาเที่ยวทะเล แต่ความป่วนของมักเน่ก็ไม่ลดลงเลย มีแต่จะเพิ่มนะสิ
“ตลกน่า! อย่านะ ย่าห์ อย่านะ อย่านะ”อย่าเอาคุกกี้สีผิวจงอินมาใกล้ข้าวนะ แต่ดูเหมือนคนที่ถูกกล่าวถึงจะรู้ว่ากำลังถูกเปรียบเทียบกับของกินอยู่ ก็เลยยิ่งแกล้งเข้าไปใหญ่ตามคำบอกของเพื่อนรัก
“ห๊ะ? นั่นมันพริกไทยดำนี่! รีบวางมันลงเลยนะ!”
“แต่มันอร่อยนะครับถ้าใส่ลงไปในข้าว”
“นี่นายล้อฉันเล่นหรือไง? ”
“ใส่ลงไปสิครับ พวกเราต้องการสารอาหารจำพวกเกลือจริงๆนะครับ”หลังจากวางพริกไทยลงก็ยังไม่วายหยิบเกลือมาอีก พวกนายเป็นเด็กเล็กหรือไงที่ต้องหยอดไอโอดีนนะ
“อะไรเนี่ย?! ออกไปเลยนะ ก็บอกแล้วไงว่ามันใส่ไม่ได้ไง!”
“มันจะเป็นภาระกับร่างกายนะครับ ถ้ากินข้าวอย่างนี้”
“ทำรามยอนด้วยเถอะครับ”มักเน่ของวงที่เงียบไปนานหลังจากปล่อยให้เพื่อนตัวเองก่อกวนกับออมม่าคนใหม่ของวงก็ขอแกล้งหน่อยก็แล้วกัน
“รามยอนอะไร นายจะทำได้ไงกัน?”
“เรากลับห้องกันเถอะ”พอเห็นว่าแกล้งฮยองพอแล้วมักเน่ก็ชวนเพื่อนไปห้องทันที พอลับตาฮยองคนขี้บ่นแล้ว ทั้งสองคนก็แป๊ะมือกันทันที
“ก็บอกแล้ว เวลาจงแดฮยองบ่นโวยวาย มันน่ารัก”
เซฮุน “ชอบ” ให้จงแดฮยองบ่น อารมณ์เหมือนคนมี “แม่” ที่คอยห่วงใย
“ฮยองเป็นแม่ของวงนะ ถึงเราจะมีซูโฮฮยองกับดีโฮฮยองก็เถอะ แต่ทุกคนไม่จำเป็นหรอก แค่ฮยองคนเดียวก็พอ”
“ฮะฮ่าๆ”นี่ฉันกลายเป็นแม่ของไอ้เด็กโข่งนี่หรือไง ~
แต่ถ้าจะให้ดีต้องเป็น “แม่”คุณทูนหัว
และจะดีกว่านั้นถ้าได้มาเป็น “แม่”ของลูก
“ฮยองงงง ฟังกี้ฟังกี้ฮยองงง”วันนี้ฮยองฝั่งเอ็มคนอื่นไม่อยู่หอมัวแต่ไปเดทกัน เข้าทางมักเน่คนนี้พอดีเลย
“อะไรเซฮุน เรียกทำไม ดูสิฉันตกใจแล้วนี่”ฮยองคนนี้ทำไมไม่เอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำด้วยเนี่ย เลือดกำเดาจะไหลแล้ว
“ผมรักฮยอง ฮยองนะมาเป็นคุณแม่ เอ้ย แม่คุณของผมเถอะ”
“ห๊ะ! อะไรนะ”
“ไม่สิ ฮยองนะ มาเป็นแม่ของลูกผมเถอะ”เรื่องแบบนี้รอช้าไม่ได้ เข้าห้องกันเถอะฮยอง ว่าแล้วก็ขออุ้มเข้าห้องเลยก็แล้วกัน
“ปล่อยฮยองลงนะ เซฮุนนนน ปล่อยยยย ถ้าไม่ปล่อยไม่ออนท็อปให้นะ”ประโยคหลังที่ได้ยินเบาๆใกล้ๆหู ทำเอากระชุ่มกระชวยทันที
“รักแม่ที่สุดเลย วางบนเตียงนี่แหละ”
เอาหล่ะครับ พวกคุณนะ ถ้าจะดูเงียบๆหน่อยนะครับ แม่ของผมนะขี้อาย อย่ามาขัดจังหวะของผมก็แล้วกัน
- จบ –
คุยกับตูน
ฟิคสั้นๆ ใสๆ อิงเหตุการณ์น่าจิ้นของแม่ลูกคู่นี้ 55555 คู่นี้เขาน่ารักน่ะค่ะ มีโมเมนท์เมื่อไหร่เนี่ย กอดเอย ซบไหล่เอย คุณลูกเขาชอบแสดงความรักกับคุณแม่ได้น่ารักจริงๆ งานคริสมาสต์นี่คุณแม่ก็ซบไหล่คุณลูก แย่งชิงลูกกับคุณแม่ซูโฮด้วย 5555 งานรับรางวัลก็กอดคุณแม่ซะ อื้อ น่ารักน่าจิ้น
ตอนหน้าใครจะกินเป็ดน้อ
บาอิ้ง~~
ความคิดเห็น