คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : Hungry
Hungry
“โอ๊ย หิวข้าว หิว หิว หิวข้าว”เด็กหนุ่มร่างเล็ก ตาตี๋เอาแต่บ่นไปมาเกือบตลอดทั้งเช้า มือก็เอาแต่ลูบท้องไปมา ฮือออออ หิว
“แกเอาแต่บ่นแล้วจะหายหิวไหม รีบไปซื้อขนมมากินไป๊ ก่อนที่เจ้แกจะมา”เด็กหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่ข้างกัน เหล่มองด้วยสายตาระอา นี่เขาต้องฟังมันบ่นตั้งแต่คาบแรกยันตอนนี้จะคาบสี่แล้ว มันก็ยังบ่นอยู่
“โหย ที่ใกล้สุดนี่ก็ปาไปห้านาที ไปกลับสิบนาที แล้วคาบต่อไปเป็นของเจ้ทิฟฟานี่ ขืนฉันมาช้าก็โดนเจ้แกฆ่าตายสิ”
“แล้วทำไมไม่กินมาหล่ะ ห๊ะ แบคฮยอน”
“ก็วันนี้ตื่นสาย แถมออมม่าก็ตื่นสายเหมือนกัน ป๊าก็ไม่อยู่ นมหรือขนมปังก็ไม่มี ที่ล็อคเกอร์ของก็หมด อดเลย แกเอานมมาป่ะ จงแด”
“เอามา แต่ไม่ให้”
“โหย ใจร้ายว่ะ ไอ้ฮุน แกเอานมมาป่ะ”แบคฮยอนหันไปถามเพื่อนหัวสายรุ้งที่นั่งอยู่ด้านหลัง
“เสียใจ ไม่ได้เอามา”
“โหย มีแต่คนใจร้ายกับพี่แบค”ไม่รู้เพราะสงสารหรือรำคาญ จงแดเริ่มทนไม่ได้ จึงค้นกระเป๋าแล้วเอาหยิบนมให้เพื่อนตัวเอง
“ฮิ๊ง รักแกว่ะจงแด แต่รสอื่นไม่มีหรอว่ะ ฉันแต่กินนมข้าวของแกจนเอือมเต็มที”พอได้แล้วก็รีบจัดการดูดทันที ขืนรีรอ เจ้แกมาก็อด
“ของฟรีมีประโยชน์กินไปเหอะ ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องกิน วันหลังก็จะไม่เอามา ปล่อยให้หิวอย่างนี้แหละ”
“อูย ขอโทษครับ เอามาเถอะ พลีส กินนี่ก็อิ่มเหมือนกันนะ”ไม่ทันจะตอบโต้ว่าอะไรเพื่อนที่อยู่หน้าห้องก็ร้องบอกมาว่าอาจารย์มาแล้ว
“เชอะ”
กา~ กา~ กา~ เลิกเรียนแล้วจ้า กา~ กา~ กา~
“เลิกเรียนแล้วจะไปไหนดีว่ะ”
“ขอโทษทีพี่แบค แต่วันนี้ต้องไปงานเลี้ยงกับแม่ ไปก่อนหล่ะ พี่ลู่มารับแล้ว”
“เออ บาย พรุ่งนี้เจอกันไอ้ฮุน”ความจริงเซฮุนอายุน้อยกว่าพวกเขาไปหนึ่งปี แต่เพราะสอบพาสชั้นได้จึงเรียนอยู่ชั้นเดียวกัน
“ฉันเองก็ไปกับแกไม่ได้นะ”
“อ้าว แล้วแกจะไปไหนจงแด”
“จะไปซื้อของทำกับข้าว”
“ออมม่าแกสั่งมาหรอ”
“เปล่า ฉันจะซื้อไปทำเองไม่ได้หรือไง”
“แกทำเป็นหรอ”หนอย ไอ้นี่
“แบคฮยอน อยากกินบาทาหรอครับ ฉันจะซื้อของไปฝึกหัดทำบ้างไม่ได้หรือไง”
“ขอโทษคร้าบ ยังไม่อยากกิน แต่ปกติไม่เห็นแกทำสักทีนิ แล้วแกจะไปซื้ออีกทำไมของร้านแกก็มีไม่ใช่หรอ”
“นั่นมันของซื้อของขาย คนละส่วนกัน จะใช้ของที่บ้านก็ไม่ดี มันแพลนไว้แล้วว่าจะเอาทำอะไร ซื้อมาจำกัด ถ้าอยากจะทำ ต้องซื้อมาเอง แล้วทำไมฉันจะฝึกบ้างไม่ได้ โดนออมม่าบ่นอยู่ทุกบ่นเนี่ย”
“งั้นไปเป็นเพื่อน รวดไปชิมฝีมือแกเลย”
“เฮ้ย ไม่ได้”
“ทำไมว่ะ”แต่ก่อนที่จงแดจะได้ตอบไปก็มีใครบางคนมาเสียก่อน
“น้องจงแด รอพี่ก่อน จะไปไหน”ไอ้เงิงบานนี่อีกแล้ว
“ผมจะซื้อของ มีอะไรหรอครับพี่คริส”
“พี่ไปด้วย เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“เอ่อ...”เอายังไงดีหล่ะ ไม่อยากไปกับพี่เงิงนี่ด้วย เพื่อนรักช่วยเพื่อนด้วย
“พี่คริสไม่ต้องไปส่งหรอกครับ เดี่ยวผมไปส่งมันเอง”
“อ้าว น้องแบค จะไปส่งจงแดหรอ มีรถไปส่งแล้วหรอ”โชว์เงิงแบบนี้อยากโดยต่อยหรอพี่-แบค
“ก็จักรยานไง”
“มันหนักนะน้อง ไปรถเก๋งพี่ดีกว่า”
“ไม่บังอาจไปใช้รถพี่หรอกครับ จงแด บอกว่ารีบไม่ใช่หรอ ไปเหอะ”ว่าแล้วก็รีบคว้ามือจงแดเดินออกไปแต่ก็ไปไม่ได้ เพราะคริสดึงแขนจงแดอีกข้างไว้
“แต่น้องจงแดไม่ได้บอกนี่ว่าจะไปกับนาย ใช่ไหมครับ น้องจงแดไปกับพี่เถอะนะ”
“เอ่อ ผม...”ไงเงิงนี่ด้านจริงๆ-แบค
“ขอโทษครับ แต่จงแดบอกกับผมตั้งแต่อยู่ในห้อง พี่นั้นแหละปล่อยมือเพื่อนผมได้แล้ว”
“แต่เมื่อกี้ฉันได้ยินจงแดบอกว่าไม่ได้นิ”
“ไอ้พี่เงิง ปล่อยมือออกจากเพื่อนผมนะ”จะทะเลาะกันอีกนานไหม ฮึ่ย เจ็บข้อมือนะเว้ย กำซะแน่นทั้งสองคน
“ไม่ปล่อย จงแดต้องไปกับฉัน”แต่คราวนี้เหมือนแบคฮยอนจะรู้ว่าจงแดกำลังเจ็บจึงปล่อยมือไป
“แต่ผมไม่ให้ไป”
“เป็นแค่เพื่อนมีสิทธิ์อะไรว่ะ พี่น้องก็ไม่ใช่ แฟนก็ไม่ใช่”พอเห็นอีกฝ่ายปล่อยมือ คริสก็ลากจงแดออกไป แต่ไม่ทันจะได้ไปไหนก็มีเสียงสวรรค์ดังขึ้น
“มึงจะลากน้องกูไปไหน ไอ้คริส ปล่อย”
“ก็กูเห็นน้องมึงไม่มีรถไปซื้อของนิว่ะ ซูโฮ ไปรถจักรยานมันจะไปซื้อของได้แค่ไหนกัน”
“ไปได้ก็แล้วกัน กูจะพาน้องไปเอง มึงปล่อยน้องกูได้แล้ว ข้อมือน้องกูจะได้ช้ำก็เพราะมึง”แม้จะอยากเอาคนตัวเล็กไปด้วยแค่ไหนแต่ก็ต้องปล่อย เพราะซูโฮนั่นใช่ย่อย เห็นตัวเล็กๆขาวๆอย่างนั้นแต่พิษสงร้ายแรงไหนจะเป็นทั้งคิงและประธานนักเรียน แล้วแบคฮยอนนั่นก็เป็นนักฮับกิโดของโรงเรียน ที่ไม่ทำอะไรเขานั่นก็เพราะเห็นว่าเป็นรุ่นพี่ แต่ถ้าซูโฮสั่งก็พร้อมที่จะจัดให้เสมอ ถึงได้ฉายาบอดี้การ์ดของคนตัวเล็กไป
“ฝากเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน แบคฮยอน”พอเห็นคนมีเงิงเดินจากไป แบคฮยอนก็เริ่มบ่นเพื่อนทันที
“ทำไมแกไม่หัดปฏิเสธพี่เขาไปบ้างว่ะ ไม่ชอบก็ปฏิเสธไป ไม่ต้องทำเหมือนว่าให้ความหวังอะไร”เหมือนกับที่แกทำกับฉัน
“ก็ฉันปฏิเสธไม่เป็นนิ”
“ก็แค่บอกไป พี่คริสผมไม่ได้ชอบพี่ แค่นี้จบ”
“ก็ฉันพูดไม่ได้นิ จะพูดเมื่อไหร่ พี่แกก็ขัดทุกที”
“แกนี่นะ เหอะ อยากน่ารักเอง”อุ๊บ เผลอไปชมมัน
“พูดอย่างกับว่าไม่มีคนตามจีบแกบ้างงั้นแหละ เชอะ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องก็ตามจีบแกทั้งนั้นนะ”ฉันก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกันนะ
“หยุด หยุดได้แล้ว ไหนว่าจะไปซื้อของไม่ใช่หรอจงแด แล้วเลือกของเป็นหรือไง”นั่นสินะขนาดเลือกของยังไม่เป็นเลย เฮ้อ
“ไม่ครับ ก็กะว่าจะไปถามแม่ค้าแหละครับ”
“เดี๋ยวฮยองเรียกคยองให้มาช่วย”
“ไม่หล่ะครับ กวนคยองไปเปล่าๆ เดี๋ยวผมค่อยแวะไปถามออมม่าก่อนก็ได้ แล้วค่อยไป”
“งั้น กลับบ้านกันก่อน ไปเอาของเก็บเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเดี๋ยวพี่ไปส่ง จะได้พาดีโอไปด้วย รายนั้นถ้าเป็นเรื่องทำกับข้าว ไม่กวนใจหรอก ออกจะชอบด้วยซ้ำ วานไปส่งน้องฮยองด้วยนะแบคกี้ เดี๋ยวฮยองไปของที่ห้องสภาก่อน จะโทรไปบอกคยองด้วย”
“ครับ เจอกันที่บ้านนะครับฮยอง”
“จะทำอาหารอะไร อย่าลืมว่าเราต้องใส่ใจกับความชอบของคนกินและที่สำคัญอย่าลืมคำนึงถึงสุขภาพของเขาด้วย ง่ายๆเลยก็เริ่มจากการใช้น้ำมัน ให้ศิษย์เอกของแม่สอนให้ก็แล้วกัน แม่จะไปสอนเด็กๆก่อน เดี๋ยวแม่จะบอกยอลไว้ ถ้าสอนเสร็จจะให้มาช่วยสอนด้วย”
“ครับ ออมม่า รักออมม่าที่สุดเลย”จงแดเข้าไปกอดแม่ของตนอย่างออดอ้อน แม่ใครก็ไม่รู้เก่งทุกอย่างเลย
“มันก็ต้องอย่างนี้สิ ลูกเจ้ซอกับเฮียเฮนรี่ งานบ้านต้องได้ ทำอาหารเป็น การเรียนเริ่ด งานดนตรีก็ไหว ถ้าได้งานฝีมือด้วยจะดีมาก”
“โหย คุณน้าครับ ถ้าแดมันทำได้อย่างนั้นครบนะครับ ใครเอามันเป็นแฟนเห็นทีจะสบายไปหลายชาติ แถมยังเป็นที่อิจฉาเพราะได้แฟนดีเกินไป”
“งั้นลูกน้าก็คงน่าอิจฉาจริงๆ ใช่ไหมจุนมยอน เพราะหนูคยอง เห็นทีว่าจะได้ครบทั้งหมดนั้นนะ เอาหล่ะน้าไม่ล้อแล้ว สนุกกับการทำอาหารนะจ๊ะ”
“เป็นไปได้ ฝีมือใช่ได้นี่หนา เบค่อนกับหน่อไม้ฝรั่งแบบนี้แหละที่แบคฮยอนชอบ ผัดผัก อื้ม อร่อย ไหนๆ ไก่ทอด เห้ย ทำแบบนี้น่ากินตั้งเยอะ น้องแบคจะกินปลาวาฬแล้วนะ”ในขณะที่แบคฮยอนกำลังกินอยู่นั้น จงแดก็ลากตัวคยองซูออกมาคุยกันข้างนอกห้องครัว
“คยอง ถามหน่อยซิ ถ้าจะทำข้าวกล่องแบบพวกเบนโตะ ตอนเช้าจะทำอะไรใส่ดี แล้วควรทำตอนไหน จะจัดอย่างไง”
“เอิ่ม ก็ปกตินะ จะใส่อะไรก็ได้ที่อยากกิน แต่ถ้ามื้อเช้าหนักข้าวก็ดีนะ เป็นข้าวกับเบคอนพันหน่อไม้ฝรั่งแบบเมื่อกี้ก็ได้ อาจจะใส่ไข่ต้มไปด้วย เพราะไข่เป็นโปรตีนคุณภาพดี กินตอนไหนก็ถือว่าเป็นของบำรุงสมองและร่างกาย แถมยังดีกว่าพวกเครื่องดื่มที่โฆษณาพวกนั้นอีกนะ อย่างไข่ม้วน ไข่คนพวกคิบับ ข้าวปั้นอะไรพวกนี้ก็ได้ ใส่ผักกับผลไม้สักหน่อย
นายลองไปหารูปแบบในเน็ตดู เริ่มต้นก็เอาแบบง่ายๆก็ได้ เอางี้ไหม เดี๋ยวฉันช่วยดูให้ ส่วนจะทำตอนไหนก็แล้วแต่นายสะดวก ถ้านายคิดว่าทำตอนเช้าไม่ทันแน่ๆก็ทำไว้ตอนกลางคืนใส่ตู้เอาไว้ ตอนเช้าก็เวฟแป๊บเดียวเอง เลือกเอากล่องที่มันเวฟได้ ว่าแต่นายจะทำไปให้ใคร คนที่นายแอบชอบหรอ”
“เออ เปล่าสักหน่อย”
“ไม่น่า นายไม่ทำกินเองหรอก ปกตินายกินข้าวที่บ้านอยู่แล้วเนี่ย นายจะทำให้คนที่นายชอบแบบที่ฉันเคยทำให้พี่จุนใช่ไหม บอกมานะ ไม่งั้นจะไม่ช่วย”
“คยองอ่า ก็ กะว่าจะลองทำให้เขากินดู เห็นบ่นว่าไม่ค่อยได้กินข้าวเช้านะ”
“แบคฮยอนหรอ”
“ไม่ใช่สักหน่อย”จงแดรีบโต้ทันที
“ก็ได้ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ พวกปากหนักทั้งคู่ เอาเป็นว่าฉันจะช่วยก็แล้วกัน รีบเข้าห้องกันเถอะ เดี๋ยวพวกนั้นจะสงสัย”
“อืม”
“วันนี้นึกคึกอะไรถึงได้อยากเรียนทำอาหาร แถมยังให้แม่สอนถักนิ้ตติ้งให้อีก”
“โธ่ ออมม่า ก็ผมอยากเป็นลูกที่ออมม่าภูมิใจบ้างไง ปกติก็เอาแต่บ่นผมว่าทำเสียชื่อลูกแม่กับพ่อเป็นลูกเจ้าของร้านอาหารแท้ๆแต่กลับทำไม่เป็น พอผมจะเรียนก็มาแซวผมซะงั้นอ่ะ”
“โธ่ ก็ปกติเราทำซะที่ไหน เอ๊ะ หรือว่า ไปแอบชอบใครมา แม่เห็นซื้อของมาตั้งเยอะแยะ เห็นเมื่อกี้ก็ทำข้าวกล่องจะเอาไปกินตอนเช้าคงไม่ใช่ จะไปกินตอนบ่ายก็คงไม่ใช่อีก จะทำไปให้ใครลูก”
“ออมม่า ผมทำไปกินเองต่างหาก”
“แต่พี่ว่าไม่ใช่มั้ง ทั้งทำข้าวกล่องทั้งถักผ้าพันคอ แบบนี้ทำให้หนุ่มต่างหาก บอกมานะจะทำไปให้ใคร คงไม่ใช่ไอ้เงิงนั่นใช่ไหม ว่าแต่มันคุ้นๆแหะ”พี่บ้า แค่นี้ก็จำไม่ได้
“โธ่พี่จุน ใครจะไปชอบไอ้พี่เงิงนั้น พูดแล้วก็อดเจ็บข้อมือไม่ได้”
“ไหนๆ ฮยองดูหน่อย หนอย ไอ้เงิงนั้นบังอาจทำให้น้องพี่เจ็บ”
“อ่ะ พวกสูตรอาหาร วิธีทำ รูปข้าวกล่องที่พี่เคยทำ พี่จดแล้วก็ถ่ายรูปเอาไว้ ลองเอาไปอ่านดู รักษาให้ดีๆนะ พี่จะส่งให้สำนักพิมพ์อยู่ แต่ให้นายเอาไปอ่านก่อน”
“ขอบคุณฮะพี่ยอล”
“แต่จะว่าไป ฝีมือลูกก็ดีนะจงแด ครั้งแรกก็ทำได้ดีนี่ ฝึกต่อไปเดี๋ยวก็เก่ง อีกเดี๋ยวหนุ่มก็ตอบตกลง”
“อาป๊าอ่ะ”
“ไม่นะป๊า มันต้องผ่านด่านผมก่อน ไม่งั้นผมไม่ยอม ใครคิดจะจีบน้องผม ต้องฝ่าด่านจุนมอยอนคนนี้ไปก่อน หึ ฮ่าๆ”อยากจิคราย อย่าบอกใครน่ะว่านี่คือพี่ชายผม ไม่อยากจะเชื่อมันเป็นคิงได้ไง เฮ้อ จงแดเพลีย ไปอาบน้ำ อ่านหนังสือ ดีกว่า
***************************************
“เอ๊ะ ห่ออะไร ใครเอามาไว้ ใส่ผิดล็อคเกอร์เปล่าเนี่ย แต่หอม หอมเหมือนเบค่อนเลย”
“ลองเปิดดูดิพี่แบค”ร่างสูงโปร่งกว่าใครเดียวกันในกลุ่มเดียวกันเสนอขึ้นมา
“แต่ถ้าไม่ใช่ของฉันละเซฮุน มันไม่เสียมารยาทไปหน่อยหรอ”
“ไม่เห็นหรือไง เขาเขียนโพสท์อิทติดไว้เนี่ย”
‘TO แบคฮยอน
เห็นบ่นว่าหิวข้าวเลยทำให้
C.
Ps.กินเสร็จแล้วช่วยวางไว้ที่เดิมด้วยนะ วันพรุ่งนี้ฉันจะเก็บมันเอง’
“โหย มีคนทำให้พี่แบคด้วยอ่ะ ใครน้า ต้องเป็นคนในห้องเราแน่เลย ลองไปถามดีไหม”
“ถามไปใครจะตอบฮุนนี่ กินๆไปเถอะน่า ตอนเช้ากินแค่นมกับซีเรียลมาไม่ใช่หรอหมาแบค”
“ไหนๆ ลองเปิดดูหน่อยสิ ว้าว เบค่อนพันหนอไม้ฝรั่ง มีไข่ต้มด้วยกับมะเขือเทศลูกเล็ก น่ากินๆ ช่วงนี้สงสัยมีดวงสมพงษ์กับเบค่อนพันหน่อไม้ฝรั่งแหะ เมื่อวานไอ้เป็ดก็ทำให้กิน โฮ๊ะๆ ขอกินก่อนน้า”ในระหว่างที่แบคกินนั้น เซฮุนก็ส่งสายตาถามมาที่จงแด แต่จงแดก็เบือนหน้าหนีไป
“พี่จงแดปกติมาเช้าที่สุดของห้องเรา พี่ไม่เห็นคนที่เอามาใส่หรอ แล้วพี่แบคไม่ได้ล็อคประตูล็อคเกอร์หรือไง ถึงได้วางในล็อคเกอร์ได้”
“วันนี้พี่ตื่นสายนะเซฮุน มาก่อนนายไม่กี่นาทีเอง”
“แล้วพี่ไม่ได้ล็อคประตูหรือไง พี่แบค”
“จำไม่ได้ แต่ต่อจากนี้จะไม่ล็อคแล้ว อร่อย เสียดายไม่มีผลไม้หรือของหวาน อยากกิน”
“เขาทำมาให้กินก็กินไปเถอะ อย่าเรื่องมาก ถ้าอยากได้ก็เขียนโพสต์อิทรีเควสบอกไว้ดิ”
“ขอบใจไอ้แด ไม่ทันคิดเลยว่ะ”เฮ้อ เกือบไปแล้ว ไอ้ฮุนเกือบจับได้วันพรุ่งนี้สงสัยต้องเอามาไว้แล้วไปอยู่กับพี่จุน ไม่อย่างนั้นโดนมันซักฟอกแน่
******************************************
“โห วันนี้ได้ผ้าพันคอด้วย คุณเป็นใครนะคุณ C”
‘TO BH
อากาศหนาวขึ้นแล้ว ใช้มันนะ
C.’
“หนึ่งอาทิตย์แล้วนะที่พี่แบคได้ พี่แบคไม่คิดหาคนที่เอามาให้หรอ”
“คิดอยู่นะ แต่ว่าถามใคร ก็บอกว่าไม่ใช่ทั้งนั้น วันพรุ่งนี้จะลองมาเช้าๆดู เพื่อจะเจอ ไอ้แด นี่แกมาสายทุกวันเหรอไงช่วงนี้ ถึงไม่เคยเจอนะ”
“ก็เออ ช่วงนี้งานที่บ้านยุ่ง เตรียมงานแต่งให้พี่ยอลอยู่”
“อื้มๆ โห วันนี้จัดเต็มว่ะ”
“อื้ม อร่อย ทำอาหารก็อร่อย ผ้าพันคอก็ถักเป็น ใครได้เป็นคุณ C แฟนโชคดีแน่”
“แกพูดซะ อย่างกับว่าอยากเป็นแฟนคุณCนั่นแหละ”
“ก็อยากอยู่นะ ถ้าไม่ติดว่ามีคนชอบอยู่แล้ว”เซฮุนที่คอยสังเกตเห็นจงแดชะงักไปนิดหนึ่งก่อนที่จะยิ้มออกมา
“โหย เดี๋ยวนี้มีคนที่แอบชอบแล้ว ใครอ่ะ บอกเพื่อนมาหน่อยสิ”
“ไม่บอก แต่เขาคนนั้นก็อยู่ใกล้นี่แหละ เพียงแต่ไม่รู้ตัวก็เท่านั้นเอง”ใครกันนะ
“บอกมาเถอะนะ หรือว่า อย่าบอกนะว่าแกชอบไอ้ฮุน”
“เฮ้ย อย่าเอาผมมาเกี่ยวด้วยดิพี่จงแด”
“โนโนโน ไม่ใช่ไอ้ฮุน แกอย่าพึ่งขัดอารมณ์การกินของฉัน เดี๋ยวกินไม่ทันก่อนเจ้ฮีจะมา”ใครกันที่แบคฮยอนชอบ
“แบคฮยอน อาทิตย์หน้าแม่เราไม่อยู่ใช่ไหม”ซอฮยอนเริ่มบทสนทนากลางโต๊ะกินข้าวขึ้นมา
“อ้อ ครับคุณน้า”
“น้าวานช่วยมานอนกับจงแดได้ไหม น้าเองก็สัมมนาที่เดียวกันกับพี่แทน่ะ อาเฮนรี่ก็ไม่อยู่ไปต่างประเทศ พอดีได้รับคำเชิญของสมาคมนักดนตรี จะไม่ไปก็ไม่ได้ พี่ยอลกับพี่จงอินก็ไปฮันนีมูน ตาจุนเองก็มีค่ายพอดี น้าก็เลยขอให้เรามาอยู่กับจงแดหน่อย รายนี้ไม่เคยอยู่บ้านคนเดียว ช่วยน้าหน่อยนะ”
“ออมม่า ผมอยู่ได้น่า ถ้าแบคมานอนนี่แล้วใครจะเฝ้าบ้านเขาหล่ะครับ”
“ตอนนั้นลุงอีทึกก็กลับมาแล้วหล่ะ แม่ถามป้าแทยอนแล้ว”
“ออมม่า”แม่นี่นะ แล้วอย่างนี้ผมจะถักหมวก ทำข้าวกล่องได้อย่างไงอ่ะครับ
“จงแด อย่างอแง”
“ครับ เดี๋ยวผมมาอยู่ให้”โอกาสแบบนี้หาได้ง่ายซะทีไหน ต้องรีบคว้าไว้
วันศุกร์ของสัปดาห์นั้น
“เสียดาย จะไม่ได้กินฝีมือคุณ C ไปอาทิตย์หนึ่ง จงแดตอนที่ฉันไปอยู่กับแกเนี่ย แกต้องทำอาหารอร่อยๆนะเว้ย”
‘TO BH
ขอโทษนะ อาทิตย์หน้าคงไม่ได้ทำให้ พอดีฉันมีธุระ ยุ่งมาก
C.’
“เออ ดีไม่ดี อร่อยกว่าฝีมือคุณ Cของแกอีก”
“หึงฉันเหรอ คุณจงแด”
“ใครจะไปหึงแกกัน”ว่าแล้วจงแดก็จัดการตบหัวเพื่อนรักไป จนหน้าเกือบจะทิ่มกับข้าว
“โอย น้องจงแดใจร้ายกับพี่แบคจัง ถ้าพี่ไม่ได้กินข้าวจะว่าอย่างไง”
“รีบกินซะ ก่อนที่จะไม่ได้กิน”
“เดี๋ยวๆ น้องฮุนถามหน่อย พี่แบคไปอยู่กับพี่จงแดทำไม”
“พอดี ครอบครัวฉันไม่มีใครอยู่นอกจากฉันไง ออมม่าก็เลยเป็นห่วง เลยให้แบคมาอยู่ด้วย”
“อ้อ ระวังข้างหลังบ้างก็ดีนะ หึหึ”ว่าแล้วมักเน่ของกลุ่มก็หัวเราะแล้วลุกจากไป ปล่อยให้แบคฮยอนกับจงแดสตั้นไปสิบวินาที
“อีติ๋มมมมม !!”
******************************************
“แกไปนอนที่ห้องพี่ยอลก็ได้นะ ตอนนี้พี่ยอลไปอยู่กับพี่จงอินที่คอนโดแล้ว”
“ไม่เอา จะนอนห้องแก”เพราะฉันจะแกล้งแกจงแด
“ไม่ให้นอน ไปนอนที่ห้องพี่ยอลเถอะไป๊”
“มันไม่คุ้น นอนห้องนายนี่แหละ จบๆ หิวแล้ว ไปทำอะไรกินเถอะ”
“เออ ห้ามค้นอะไรในห้องฉันหล่ะ”
“คร้าบบบ คุณแม่ ไม่ค้นครับ ไปทำกับข้าวเถอะ หิววววว”
“แล้วแกจะกินอะไรหล่ะ”สองขาพาลงมาที่ครัว สองคนที่ดูเหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามัน(มั้ง)ยังคงปรึกษาหารือ(หรือเถียง)ในเรื่องข้าว
“ตามใจแก”
“แกบอกเองนะ ตามใจ แล้วอย่ามาโวยวายนะ”
“เออ ไม่โวย เฮ้ย นั่นกล่องข้าวซื้อมาใหม่หรอว่ะ เหมือนของที่คุณ C ใส่ให้ฉันเลย นี่ๆ ไม้จิ้มนี่อีก ขวดใส่ซอสนี่ก็เหมือน โหย เหมือนของที่คุณ C เอาให้ฉันเลยว่ะ”โอ๊ย ลืมเก็บ ตายแล้วจงแดเอ้ย
“มันก็ของธรรมดา ไม่เห็นแปลกสักหน่อย บ้านไหนๆก็มีนั่นแหละ”
“แต่มันเหมือนกันมากนะเว้ย ฉันจำได้นะฉันกินของฉันทุกวัน บอกมา แกรู้จักคุณ C ของฉันใช่ไหม”ของฉัน ของฉัน ของฉัน อื้อ จงแดอยากจิระเบิดตัวตาย
“บ้าป่ะแก บ้านไหนๆก็มีทั้งนั้นแหละที่ทำพวกเบนโตะน่ะ แกไปดูบ้านคยองซูดู เยอะกว่านี้มาก”
“ว่าแต่บ้านแกทำด้วยหรอ พ่อแม่แกก็กินที่บ้านทั้งนั้นไม่ใช่หรอไง นานๆทีคุณน้าถึงจะทำ พี่ยอลก็ไม่ได้ทำให้พี่จงอินนี่ พี่จุนก็ได้จากคยองอยู่แล้ว หรือว่าแก แกแอบทำไปให้ผู้ชายหรอ มิน่าถึงมาสายทุกวัน ใครว่ะ”ก็แกนั่นแหละ-จงแด
“ก็ซื้อไว้นั่นแหละมันจะเป็นอะไร โอ๊ย อย่าวอแว มาช่วยฉันทำกับข้าวเลย แบคฮยอน ไป หุงข้าวไป๊”
“งื้อ ทำไม่เป็นว่ะ”
“แกนี่นาแค่นี้ก็ทำไม่เป็น แล้วถ้าเกิดแกแต่งงานไป แกจะทำอย่างไงห๊ะ ถ้าเกิดเมียแกก็ทำไม่เป็น แล้วแกจะทำอย่างไง กินนอกบ้าน ซื้อมากินตลอดเวลาหรือไง เปลือง เกิดอาหารที่ร้านนั้นไม่ได้มาตรฐาน ทำอาหารไม่สะอาด บลาๆๆ”ปากก็บ่นไป มือก็ซาวข้าวไป เป็นภาพที่ดูเหมือนอาจุมม่าแก่ๆบ่นลูกบ่นหลาน แต่สำหรับแบคฮยอน เขากลับชอบภาพนี้
“จะไปยากอะไร ฉันก็อยู่ให้แกเลี้ยงแบบนี้ตลอดไปไง”
“บ้า ฉันไม่ใช่เมียแกนะ ไปหาคุณ C ของแกไป๊”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ C”
“ก็ไหนแกบอกว่าเขาเป็นของแกไง แต่น่าสงสารคุณC นะที่ชอบคนอย่างแก เหอะเจ้าชู้ วันนั้นยังบอกเลยว่ามีคนที่ชอบแล้ว”ว่าแล้วก็ระบายกับคุณหมูนี่แหละ สับๆๆ
“แกรู้ได้ไงว่าเขาชอบฉันนะ”
“ก็เล่นทำเบนโตะ ทำผ้าพันคอให้อีก ไม่ชอบก็ไม่รู้จะพูดว่าไงแล้ว”ฮึ่ย แบคฮยอนคนโง่
“อืม หรอ ฉันนึกว่าเขารักฉันสักอีกว่ะ”รัก รัก รัก รัก อือ หน้าแดงแล้วแน่ๆ ไม่พูดแล้ว-จงแด
“อ้าว อยู่ดีๆก็หยุดคุย ว่าแต่แกทำอะไรกินเนี่ย”พอเห็นมันตั้งใจทำแบบนี้ก็รู้สึกดีใจแหะ
“สปาเก็ตตี้ จะทำซ็อสเก็บเอาไว้ อาทิตย์หน้ามีงานกีฬากลับมาคงจะเหนื่อยขี้เกียจทำ เลยว่าจะทำซ็อสเอาไว้ กลับมาจะได้อุ่นกินได้เลย แล้วก็แกงกะหรี่ ทำเก็บเอาไว้เหมือนกัน เพื่อจะเบื่อสปาเก็ตตี้ กินกับเส้นสปาเก็ตตี้ก็อร่อยเหมือนกันนะ”
“จะให้ช่วยอะไรไหม”
“หั่นเนื้อให้หน่อย หั่นแบบพอดีๆนะ อย่าใหญ่หรือเล็กเกินไป ฉันวางอยู่ใต้ช่องฟรีส”
“อ่า เห็นแล้ว หั่น หั่น หั่น หั่นตามพระบัญชา”จงแดแอบเหล่ดูเพื่อนตัวเองหั่นเนื้อตามที่เขาสั่ง ก็เห็นอีกคนพยายามหั่นเนื้อเบาๆ อย่างกับกลัวว่าเนื้อจะเจ็บ แล้วก็วัดแล้ววัดอีก ก่อนจะหั่นว่าชิ้นเท่ากันหรือเปล่า ใหญ่ไปไหม เล็กไปไหม โอ๊ยกว่าจะเสร็จ
“แบคฮยอน หยุดๆ ปล่อยเลย ดูนี่ หั่นมันไปเลย ไม่ต้องกลัวมันจะเจ็บ ไม่ต้องวัดหรอก อยากกินก้อนขนาดไหนก็หั่นไปเลย ๆ ดูฉันทำสิ”น่ารัก ตอนไอ้เป็ดทำอาหารน่ารักเหมือนกันแหะ
“อ่า ลองทำดูสิ อ๊ะ”ในจังหวะที่หันหน้าไปนั้น แก้มของตัวเองก็แตะเข้ากับจมูกของแบคฮยนที่ก้มหน้าลงมาพอดี ฮือ หอมแก้ม ไอ้แบคมันหอมแก้มเราทางอ้อมชัดๆ หน้าจะสุกแล้ว
“เอ่อ ขอโทษนะ”นุ่ม แก้มจงแดนุ่มชะมัด หอมด้วย
“อืม ฉันไปหั่นผักก่อนนะ”
หลังจากที่กินข้าวและทำอาหารเสร็จแล้ว พวกเขาก็ขึ้นมาบนห้อง จงแดที่ตอนนี้บ่นว่าเหนียวตัว ก็จัดการพาตัวเองไปอาบน้ำ แต่ก็ไม่วายสั่งไม่ให้แบคฮยอนวุ่ยวายกับของบนโต๊ะ แต่คิดหรอว่าอีกคนจะทำตาม แบคฮยอนที่ตอนนี้กำลังรอให้อีกคนอาบเสร็จแล้วตัวเองค่อยอาบต่อ ก็สำรวจไปทั่วห้อง ทั้งที่ปกติแล้วเมื่อก่อนก็มานอนออกจะบ่อย
เอ๊ะ นั่นมันสมุดอะไร ขอโทษทีนะจงแด แล้วแบคฮยอนค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบไดอารี่ที่เขาสงสัย พอเปิดดูแล้วเขาก็ได้เจอสิ่งที่ยืนยันความคิดของตัวเอง
“ฉันอาบเสร็จแล้ว แกไปอาบต่อสิแบค อ๊ะ เอามานี่นะ”จงแดรีบคว้าเอาของในมือแบคฮยนมากอดแน่น
“ของนายหรอจงแด”
“ไม่ใช่”
“ยังจะโกหกอีกหรอ ทั้งของที่อยู่ข้างล่าง ทั้งรูปที่อยู่ในไดอารี่เล่นนี้อีก ทั้งหมดนี่ไม่ใช่ของนายจริงๆหรอจงแด ไม่สิ คุณ C. C.CHEN อย่าคิดว่าฉันจำอีกชื่อของแกไม่ได้สิเฉิน”
“แกรู้ ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้”
“นายรู้ ตั้งแต่ตอนนั้น”
“ใช่ ฉันเองก็สังเกตพอๆกับเซฮุนนะจงแด แต่ฉันอยากจะรู้ว่านายจะทำอะไรต่อไป”
“งั้นที่ผ่านมา ก็มีฉันคนเดียวที่โง่นะสิ ใช่ไหม สนุกไหม ฮึก ฉันมันเป็นตัวตลกให้นายหัวเราะใช่ไหม ฮึก”
“จงแด ไม่ใช่นะ”แบคเข้ามากอดร่างบางที่ตอนนี้กำลังร้องไห้อย่างหนัก
“ฮึก สนุกใช่ไหมกับการล้อเล่นความรู้สึกของฉันนะ ฮึก ในเมื่อรู้แล้วนิว่าฉันนะ ฮึก ฉันนะรักนาย นายยังจะ ฮึก มาให้ความหวังฉันทำไม ฮึก ในเมื่อนายก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว ฮึก”พูดไปก็ทุบอกอีกคนไป
“จุ๊บ หยุดร้องไห้นะ หยุดเถอะนะ ที่ฉันไม่ได้รักคุณ C เพราะฉันรักนายไงจงแด คนที่ฉันชอบอยู่แล้วก็คือนายไงจงแด หยุดร้องไห้เถอะนะ”แบคฮยอนจูบซับน้ำตาให้คนตรงหน้าทั้งเปลือกตาและขมับไปมาหวังปลอบให้อีกคนหยุดร้องไห้ แต่กลับทำให้อีกคนร้องไห้หนักมากกว่าเดิมเสียอีก
“ไม่เชื่อ ฮึก ฉันไม่เชื่อ อย่ามาจงมาจูบนะ ไม่รักก็ไม่ต้องมาจูบเลย”
“อ้าวไม่เชื่อสะงั้น จงแด มองตาฉันให้ดีๆ ฟังให้ดีๆนะ”จงแดค่อยๆช้อนตามองอีกคน จ้องตาอีกคนเขม่ง สายตาของแบคฮยอนที่ส่งมานั้นมันทำเอาใบหน้าหวานต้องขึ้นสีระเรื่อ เพราะมันทั้งหวาน ทั้งเว้าวอน เต็มไปด้วยความรู้สึกรัก
“จงแด ฉันรักนาย แบคฮยอนคนนี้รักจงแดนะ รักมาก รักตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ถ้าขาดนายฉันอยู่ไม่ได้แน่ๆ”
“ฮึก ไอ้หมาบ้าชอบแกล้ง ฮึก ฉันก็รักนายนะ รักมานานด้วย นานกว่านายด้วยมั้ง”
“ครับ ยอมแล้ว หายโกรธแล้วหรือยัง”
“ไม่หาย”
“อ้าว ขอโทษนะจงแดน้า ยกโทษให้แบคนะ”พูดไปเอาแก้มถูไหล่อีกคนไปเพราะรู้ดีว่าอีกคนแพ้ลูกอ้อนแค่ไหน
“ไม่หาย เพราะไม่ได้โกรธ แค่งอน”
“หายงอนแบคน่ะครับ”
“จะหายงอน ถ้านายพูดคำๆหนึ่ง”คำอะไร หรือว่า อ้อ
“แหน่ อยากได้ยินใช่ไหม”ตาตี๋สบตาเข้ากับอีกคน ยักคิ้วให้อย่างรู้ทัน
“จงแด ฟังให้ดีๆนะ จุ๊บ แบครักจงแดนะครับ เป็นแฟนกับแบคนะครับ”
“อื้ม เป็นแล้วห้ามทิ้งนะ ไม่งั้นจะให้อดข้าวเลย”
“ไม่ทิ้งหรอก ไม่มีวันทิ้งแน่ จะอยู่ด้วยกันจนแก่ จะอยู่กินฝีมือนายคนเดียวแน่นอน สัญญา”
“อื้ม ฉันก็จะอยู่เลี้ยงนายเอง สัญญา”
“แต่ว่า ตอนนี้ขอกินนายก่อนได้ไหมจงแด”มือเรียวเริ่มซนแกล้งกระตุกเชือกเสื้อคลุมอาบน้ำของอีกคนให้คลายปมออกไป
“ไม่เอาน่า พรุ่งนี้มีกีฬาอยู่นะ”จงแดรีบจับมือของอีกคนไว้ไม่อย่างนั้น วันนี้ได้เสียตัวแน่ๆ บอกตรงๆ ตอนนี้ยังไม่พร้อมทำใจ
“ไม่ต้องไปก็ได้ นะ ขอกินหน่อยนะ แบคหิ๊วหิว อยากกินจงแด”’งื้อ ฉันอายนะ
“นะ จงแดนะ ขอแบคกินเป็ดน้อยเถอะนะ”ไม่รู้เป็นเพราะน้ำเสียงนุ่มของอีกคนที่กระซิบอยู่ข้างหู หรือเพราะฝ่ามืออุ่นที่ตอนนี้มันกำลังลูบตรงส่วนนั้นที่อยู่ใต้ร่มผ้ากันแน่ ทำให้คนเสียงสูงเผลอพยักหน้าตอบไป
“งั้นขอกินหล่ะนะครับ”
- ฉากสมนาคุณ –
จบ
คุยกับตูน
โอ๊ย ปาดเหงื่อแป๊บค่ะ ช่างเป็นตอนที่กินพลังงานจริงๆ เขียนตั้งแต่ซับไทยอีพีหกออกจนตอนนี้อีพีเจ็ดออกแล้ว เราก็อยากสมนาคุณทุกคนบ้างอะไรบ้าง ประกอบกับ NC ของคู่นี้หายากมาก เราก็อยากอ่านบ้างอะนะ ช่วงนี่ตูนหลงคู่นี้จริงอะไรจริง แบบแหมมม น่ารักอ่ะ น่ารักมากกก ยิ่งอีพีหกนะน่ารัก ไหนหนูบอกว่าจะไม่นอนกับคุณพยอนไงค่ะ สุดท้ายก็นอนอยู่ข้างๆกันเนี่ยนะ ไม่เลย หนูไม่อยากนอนเลย 55555 สิ่งที่ทำให้เราฟิน และแต่งต่อไปได้ คือ อีพีสี่, [OPV] อยากจะรู้ - ChenBaek exo , CHENBAEK ♥ หรือแบคเฉิน (_) - A good boy, chenbaek moment และ ALL Chen คลังเก็บโมเม้นท์ คิดว่าหลายคนคงรู้จัก เราเห็นเม้นท์คุณ มันคือคุณค่าที่เราคู่ควรค่ะ ส่วนการอ่านฉากสมนาคุณ ตามไปอ่านได้ที่ CJ Ent. https://www.facebook.com/groups/384732588339607/ แล้วก็อะไรที่เราบอกไปในที่เก็บฉากนั้นแล้วก็อะไรที่เราบอกไปในตอนนั้น ในที่เก็บฉากนั้น กรุณาทำตามนั้นด้วยนะค่ะ ไม่อย่างนั้น ฉากสมนาคุณมันจะไม่มาอีกแล้ว เวิ่นพอแล้วค่ะ บายๆ
ความคิดเห็น