คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : First Snow [LuChen]
First Snow [LuChen]
‘พยากรณ์อากาศสำหรับวันพรุ่งนี้: อุณหภูมิวันพรุ่งนี้จะลดต่ำยิ่งกว่าวันอื่นๆ คาดว่าเราคงจะได้เห็นหิมะแรกของปีนี้ในวันพรุ่งนี้ ใครที่ยังไม่ได้ทำฮาเดมาดารีบๆทำนะค่ะ สุขสันต์วันโลเวสต้าล่วงหน้าค่ะ’
“เฮ้อ ทำไปแล้ว เขาจะรับไหมหล่ะ จะได้เจอกันไหม เอาน่า เชน ไม่เจอก็แค่ทิ้งมันหรือให้ธันเดอร์ใช้อย่างที่แล้วมาก็เท่านั้น”
“ธันเดอร์ ทำไมฉันต้องกำบังตนเป็นผู้หญิงด้วย”ร่างบางทำหน้าบูดบึ้งเมื่อเห็นว่าร่างแปลงของมังกรของตนกำลังแต่งหน้าให้ตนเป็นหญิงสาวทั้งที่ตัวเองนั้นเป็นผู้ชายทั้งแท่ง
“เชน อย่าลืมว่านายอยู่ที่ลาครอสนะ ไม่ใช่ที่ฟีเรซ่า แล้วอีกอย่างฉันยังไม่อยากโดนคามิลกับพีเรย์คาดโทษ ทำไปเถอะ”จริงสินะ คนลาครอส หัวโบราณชะมัด
“แล้วเขาจะจำได้ได้หรอ”แน่สิเล่นโดนร่ายมนต์พร้อมทั้งแต่งองค์ทรงเครื่องซะอย่างนี้แล้วเขาจะจำได้ไหม
“ถ้าจำไม่ได้ ก็ไม่ใช่เทรเซอร์แล้ว ฮาเดมาดาพร้อม เสื้อผ้า หน้าผมพร้อม ไปได้แล้ว”มังกรในร่างแปลงมนุษย์ดันร่างของเจ้านายของตัวเองให้ออกจากบ้านไป ก่อนที่หิมะจะตกไปมากกว่านี้
“ธะ ธันเดอร์”
“เอ๊ะ เชน เชนใช่ไหม”เสียงทักจากด้านหลังทำให้เชนต้องหันหน้าไปหาเจ้าของเสียง ก็พบกับหญิงสาวผู้เป็นเลตินอร์ตอลคนปัจจุบัน
“อ้าว แอมมี่ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี้หละ”
“ฉันมารอตาแก่ แล้วนายหล่ะ ว่าแต่ เห็นนายในแบบนี้ก็ สวยดีนะ”
“บ้าน่ายัยแอมมี่ ชมฉันว่าสวยเดี๋ยวฟ้าก็ได้ผ่าฉันพอดี”
“นายมันทนต่อฟ้าผ่าอยู่แล้วไม่ใช่หรอ พ่อเดรกเกอร์สายฟ้า”
“ว่าแต่ เธอมองปุ๊บก็รู้ว่าเป็นฉันหรอ”แน่หล่ะคำถามนี่มันค้างคาอยู่ในใจเขามาตั้งแต่เช้า เมื่อมีคนมาทักก็ถามเสียหน่อย
“นายจะหลอกตาใครก็ได้ แต่ไม่ใช่ฉันกับเทรเซอร์ได้หรอก”
“ครับ ใครจะไปหลอกเดรกเกอร์ของมังกรราชาและผู้ใช้เวทมนตร์ที่เก่งที่สุดในโลกนี้อย่างเธอได้”
“เกินไป พี่มอลลี่เป็นไงบ้าง”
“ท่านหญิงเกรซยังคงเป็นนักศึกษาดีเด่น เรียนดี มารยาทดี แล้วก็มีแฟนดีๆอย่างคุณพาเรซคอยกันท่าผู้ชายคนอื่นคู่กับโรเอล”แอมมี่หัวเราะกิ๊กเมื่อได้ยินคำตอบ แหม ก็กว่าพี่ชายเธอจะฝ่าด่านโรเอลมาได้นี่ตั้งนานก็ไม่แปลกที่จะหวงพี่มอลลี่ซะอย่างนั้น แต่นั้นแหละใครจะไปกล้าจีบพี่มอลลี่ได้ เมื่อเห็นหน้าพี่พาเรซ
“แล้วเมลกี้หล่ะ ช่วงนี้ฉันไม่ได้จดหมายจากเมลกี้เลย สงสัยเพลินกับการทำเครื่องปั้นล่ะมั้ง”
“ท่านหญิงพอร์ซีเลน ช่วงนี้กำลังคิดเทคนิคการปั้นแบบใหม่ ที่เรือนของท่านแองกรีย่ามีแต่เครื่องปั้นของท่านหญิงทั้งนั้น ส่วนการฝึกพลัง ท่านหญิงนับว่าเป็นอัจฉริยะคนหนึ่งก็ว่าได้ แฟร์เรลก็ช่วยท่านแองกรีย่าดูแลงานนะ”
“เฮ้อ ยัยนั้นจะรู้ไหมนี่ว่าตอนนี้ที่ลาครอสหิมะแรกตกแล้วนะ อิอิ ที่แองกรีย่าคงเริ่มเย็นๆบ้างสินะ”
“อื้อ ที่นั่นเริ่มเย็นแล้วหล่ะ ฉันว่ารู้อยู่นะ เพราะว่าฉันได้ยินว่าท่านชายมาโคนั่งรถไฟด่วนไปที่ฟีเรซ่านะ สงสัยจะไปทวงฮาเดมาดากับท่านหญิง”
“ว้าว พี่มาโคนี่โรแมนติกจัง ไม่เหมือนตาแก่สักนิด โอ๊ะ ฉันไปก่อนนะ ตาแก่มาแล้ว”
“โชคดีนะ เดทวันโลเวสต้ากับพ่อมดมังกรของเราให้สนุกหล่ะ”ใบหน้าของแอมมี่ยู่เล็กน้อยเมื่อได้ยินคำอวยพรแต่ก็ไม่ได้ตอบกลับไปแต่อย่างได้กับคำพูดแซวเล่นของเพื่อนตัวเอง
“นายก็เช่นกัน”
เมื่อว่าหิมะเริ่มตกเบากว่าตอนเช้าเชนก็ออกจากร้านไปยังที่แห่งหนึ่ง แม้ว่าหิมะจะตกไม่มากแต่อากาศก็ยังหนาวอยู่ดี ร่างบางค่อยๆเดินไปมองร้านค้าที่อยู่ตามถนนไป นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้เดินเล่นแบบนี้ ปกติถ้าไม่ฝึกต่อสู้ที่แฟร์แทรซก็ต้องอยู่ประจำการสถานที่ต้องห้าม แม้ว่าจะฝึกพลังและร่างกายแค่ไหน แต่ร่างกายก็ไม่ได้แข็งแรงสมส่วนชายชาตรีอย่างผู้เป็นพี่ชายอย่างคามิลโลบ้าง แต่ก็ไม่เป็นไร ในสายของผู้ใช้พลังอีเรทรอร่าแล้วเขาก็ถือว่าเก่งไม่เป็นรองใครเลย
ร่างบางหยุดเดินเมื่อเห็นว่าถึงสถานที่ที่ตัวเองต้องการมา หลายปีแล้วที่ไม่ได้มาที่นี้ หลายปีแล้วที่ผิดสัญญากับคนคนนั้น จนเขาอดทนรอไม่ไหว แล้วจากหายไปโดยไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน แน่หล่ะ เขาเป็นเลสคาเลตผู้ลึกลับนี่นา จะให้แบกหน้าไปถามท่านดัสค์ก็ใช่ควร
“เฮ้อ ถ้าเจอเขาจะทำหน้าอย่างไง จะเผลอร้องไห้ไปหรือเปล่า โอ๊ย เพราะนายคนเดียว ลูฮัน เพราะนายคนเดียว มังกรเพลิงผู้ร่าเริงอย่างฉันถึงได้เหงาหงอยอย่างนี้ ฮึ่ย เพราะนายคนเดียว”
“เพราะฉันจริงๆหรอ”เพราะเสียงที่ได้ยินทำเอาเชนหมุนตัวกลับไปเสียจนเกือบล้ม
“ลูฮัน!!”
“เพราะฉันจริงๆหรอ นายเองหรือไม่ใช่ไง ที่ไม่ยอมมาตามนัด ฉันรอนายทั้งวันโลเวสต้ายันไปถึงวันเฮพีร่า นายก็ยังไม่มา ฉันมารอนายตั้งห้าปี แต่นายก็ไม่มา แล้วจะให้ฉันคิดยังไง นอกจากว่านายไม่สนใจฉันแล้ว”
“ฉัน ฉัน ฉันไม่ว่าง ฉันจะรู้ไหม ว่านี้มันถึงวันโลเวสต้าแล้วน่ะ ฉันอยู่ที่แองกีย่านะ ฉันจะรู้ได้ไง ที่นั่นหิมะไม่ตก”
“เออ สิน่ะ ที่นั้นหิมะจะตกได้อย่างไง”
“ใช่ไหมหล่ะ แล้วนายหล่ะ รอได้แค่ห้าปีหรือไง ทำไมไม่รอต่อหล่ะ เพราะถ้านายรอฉันต่อ นายก็จะได้เจอฉันแล้ว รู้ไหมฉันนะมารอนายตั้งห้าปีเหมือนกัน ฮึก ตั้งห้าปีเชียวนะ ฮึก ถ้านายรอฉันอีกสักนิดก็จะเจอกันแล้วฮึก คนบ้า อยู่กับศพมากจนเป็นบ้าหรือไงห๊ะ”พอเห็นอีกคนเริ่มร้องไห้ ลูฮันก็เข้าไปใกล้ดึงอีกคนเข้ามากอดพลางลูบหัวปลอบ
“เชน ฉันขอโทษ อย่าร้องไห้นะ จะพาไปกินไอติม นะ นะ อย่างร้องเลยนะ”
“ฮึก หยุดก็ได้ ไม่ใช่เพราะเห็นแก่กินหรอกนะ แต่ไม่อยากเติมหน้าต่างหาก พวกผู้หญิงนี้ทาไปได้อย่างไง”
“ฮ่าๆ น่ารักดีออก อยู่ร่างนี้นานๆนะ”ลูฮันดึงร่างเล็กออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะมองอีกคนอย่างพิจารณา จริงอยู่ที่ว่าพวกเขานั้นมีใบหน้าละหม้ายผู้หญิงอยู่บ้างแต่พอร่างเล็กแต่งหน้าเพิ่มเข้าไปอีก แต่งตัวหวานๆอย่างชุดเอี๊ยมประโปรงสีเหลืองอ่อนเข้ากับเสื้อสีดอกไลแลคเข้าไปแล้วยิ่งทำให้ร่างเล็กนั้นดูน่ารักทะนุถนอมราวกับเจ้าหญิงตัวเล็กๆ
“ไม่อ้าววว”
“จุ๊ๆ เป็นกุลสตรีอย่าพูดเสียงดังโวยวายสิ เดี๋ยวไม่สวยนะ”
“ใครจะไปอยากสวยกัน ต้องหล่อต่างหาก”
“น่ารัก ฟอด”
“ย่าห์ มาหอมแก้มได้ไง เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”
“งั้นก็เป็นเลย ว่าไงครับ ท่านหญิง เอ๊ย ท่านชายเชน โลเวอร์ซ่า ยินดีที่จะมาคบกันเป็นเพื่อนชายคนรู้ใจคนสนิทคู่หมั้นกับกระผม ท่านชายลูฮัน วาเนสฟรองก้าได้ไหมครับ”
“ฮึก ตาบ้า ไม่รับก็โง่แล้ว”ร่างบางสวมกอดร่างโปร่งแน่นขึ้นอีก ก็แน่นหละรอคำนี้มาตั้งสิบปีเชียวนะ
“ฮ่าๆ ความจริงอยากขอแต่งงาน แต่ถ้าข้ามไปถึงขั้นฉันอาจโดนท่านคามิลฆ่าตายได้ แค่ห้าหกปีที่ผ่านมานี้ก็โดนไล่ไม่ให้เข้ามาใกล้นายเลย”
“ฮึกก ว่าไงนะ ท่านพี่ไล่กันไม่ให้นายเข้ามาหาฉัน”
“ใช่ ท่านคามิลกันไม่ให้ฉันเจอกับนาย ไม่สังเกตหรือไงว่าท่านคามิลไม่ให้นายลงการประลอง แถมยังให้อยู่แต่ในแฟร์แทรซไม่ก็สถานที่ต้องถาม เรียกได้ว่าเป็นที่ที่ฉันไปหานายไม่ได้เลย แถมยังเป็นพื้นที่ที่ขึ้นชื่อว่างานยุ่งงานเยอะสุดๆน่ะ แล้วยังให้ท่านดัสก์ใช้งานฉันแบบเยอะๆ”
“แล้วนายล่ะ เป็นไงบ้าง งานเยอะมากเลยหรอ”
“เยอะมากเลย แต่ฉันก็ทำได้ เพราะแค่คิดว่าถ้าผ่านด่านพวกนี้จนพิสูจน์กับท่านคามิลได้ แล้วจะได้อยู่กับนายฉันก็มีกำลังใจฮึดสู้แล้ว”
“ฮึก ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ยังรักกัน”
“ไม่เป็นไร เพราะฉันรักนาย ฟอด แล้วไหนหล่ะ มาเดฮาดาของฉัน หนาวจะแย่แล้ว”
“ก้มหัวมาหน่อยสิ”แม้จะไม่เข้าใจเท่าไหร่แต่ลูฮันก็ทำตามคำบอกของเชน
“สุขสันต์วันโลเวสต้านะ ฮาเดมาดาของฉันคงไม่สวยเท่าคนอื่นเท่าไหร่ แต่ฉันก็ตั้งใจทำให้นายนะ”มือบางตวัดผ้าคลุมที่ทอมาจากขนสัตว์ปนกับเส้นใยมนตราทำให้อุ่นมากขึ้น
“สุขสันต์วันโลเวสต้าเช่นกัน ของขวัญชิ้นนี้ทำเอาฉันอุ่นไปทั้งหัวใจเลย”
หากใครที่มาที่หอนาฬิกาในตอนนี้คงจะได้เจอภาพชายหญิงคู่หนึ่งจูบกับท้าทายกับสายลมหนาวแน่ แต่นั้นแหละ หนาวๆแบบนี้ก็ต้องเนื้อห่มเนื้อกันใช่ไหม ร่างกายจะได้อุ่นๆ
- ThE’nd –
หมายเหตุ
วันโลเวสต้า วันขึ้นปีใหม่แบบเดิมของลาโคน่า และเป็นวันแห่งความรัก โดยถือเอาเช้าวันแรกหลังหิมะแรกของปีตกลงมา เพราะเชื่อว่าหิมะเป็นตัวแทนของความรักจากท้องฟ้าให้ผืนดิน
ฮาเดมาดาคือของขวัญที่มอบให้คนที่ตัวเองรักในวันโลเวสต้า เป็นของขวัญที่ต้องทำเองกับมือของผู้ให้เท่านั้น ไม่อย่างนั้นถือว่าดูถูกผูกรับเป็นอย่างมาก
คุยกับตูน
เอาอีกแล้วค่ะ ฟังเพลงแล้วมันอยากเขียนอีกแล้ว ฟิคนี้เป็นฟิคเอ็กโซในธีม เดอะ เดรกเกอร์ เอาเอ็กโซมารวมกับนิยายที่ตัวเองอ่านอีกแล้ว ทำไงได้นี่ค่ะ ก็พอตูนคิดถึงคำว่า First Snow ตูนจะคิดถึงวันโลเวสต้าในนิยายเรื่องนี้ทันที ก็เลย ขอเอามามิกซ์กันหน่อยก็แล้วกัน ตูนชอบนิยายของคุณกัลฐิดามากๆ อ่านทุกเรื่องของเขาเลยแบบมันชอบอ่ะ ไม่รู้ว่าจะอธิบายคำอื่นๆด้วยดีไหมเพราะก็กลัวคนอ่านไม่รู้เรื่องนะ แต่พอจะเอาใส่ มันก็เยอะ เอาคำที่เป็นสาระสำคัญก็พอเนอะ หรือใครอยากได้เพิ่มบอกมาก็ได้นะค่ะ เดี๋ยวเราลงให้ ลองไปตามหาอ่านได้นะค่ะ พี่เขาไม่ได้ลบไปหมดทุกตอน อย่างตอนนี้ตูนได้แรงบันดาลใจจากเล่มสามเลย ลองไปตามอ่านได้ค่ะ ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับนักเขียนหรือสำนักพิมพ์นะค่ะ
ตูนชอบเพลงทั้งอัลบั้มนี้เลย ถึงแม้ว่าความหมายจะเศร้าไปบ้าง แต่ไม่เป็นไร เรามโนถึงเรื่องราวดีๆด้านดีๆในชื่อเพลงได้ ไม่แน่นะค่ะ เรื่องต่อไปอาจเป็นเอ็กโซในธีมบารามอส ไวท์โรดหรือแฮร์รี่ก็เป็นไปได้
ความคิดเห็น