คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Love Dramatic [HunDae] : ร่วมงานอีกครั้ง
ร่วมงานอีกครั้ง
“ห๊า อะไรนะจะให้ผม จะ จูบ ไอ้ตุ๊ดเด็กนี่นะ จะจูบจริงๆไม่ใช้มุมกล้องนี่นะ”เสียงดังเอะอะโวยวายจากร่างบางที่ตอนนี้เห็นได้ชัดเลยว่าหัวเสียเป็นอย่างมาก
“น่า จงแดจูบนิดจูบหน่อย ท่านประธานสั่งมาเลยนะ”
“อ๊าก คุณพ่อ แบค ฉันขอมือถือหน่อย”ร่างบางสั่งเพื่อนสนิทที่ควบตำแหน่งผู้จัดการและสไตลิสส่วนตัว
“แบคฮยองไม่ต้องครับ จงแดฮยองจะกลัวอะไร ไม่กล้าหรอครับ หรือว่า ฮยองเขินผม”ชายหนุ่มที่เข้ามานานแล้วพูดยั่วรุ่นพี่ที่รู้ดีว่าไม่ชอบให้ใครมาท้าทาย
“ใคร๊ ใครจะเขินนายกันห๊ะ ไอ้ตุ๊ดเด็ก”ถึงแม้ปากจะบอกว่าไม่เขินแต่ว่าแก้มขาวกลับมีริ้วสีแดงบางๆพาดไว้ ไหนจะหูของเจ้าตัวที่แดงขึ้นอีกอันเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองว่าเขินหรือโกรธแล้ว
“งั้นจงแดฮยอง ก็ไม่กล้าสินะ อ่าไหนใครบอกว่านักแสดงที่ดีต้องมีสปิริตมากพอ The show must go on”
“ฮึ่ย ก็ได้ เล่นก็ได้ เอานัวเนียเลยไหมหล่ะ”
“ถ้าได้อย่างนั้นก็เยี่ยมเลยครับฮยอง”เซฮุนพูดด้วยสายตากรุ่มกริ่มที่ทำให้จงแดก็ยิ่งเขินอายไปอีก ฮึ่ย นี่มันบ้าบออะไรเนี่ย อยู่ดีๆรุ่นพี่ที่รักอย่างพี่ซูโฮเกิดอาการถอนตัวจากการเล่นเอ็มวีของวงไอดอลรุ่นพี่ที่เคารพอย่างวงซันไชน์ ด้วยเหตุผลที่ว่านักแต่งเพลงสุดที่รักอย่างพี่เลย์ห้ามเด็ดขาดว่าไม่ให้เล่น ไม่อย่างนั้นจะให้ออกจากวงการ แน่นอน พ่อของเขาไม่ยอมเสียนักแสดงฝีมือดีอย่างพี่ซูโฮไปได้ พอพี่อนยูรู้เรื่องก็ชี้ตัวมาเลยว่าต้องเป็นเขา ฮือออ ทำไมต้องเป็นผมครับ ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันหยุดทั้งที แต่กลับไม่ได้พักผ่อน เมื่อวานก็ไม่ได้หลับลำบากให้โคดี้นูนาต้องแต่งหน้าปิดร่องรอยของการอดนอน แล้วทำไมต้องจูบจริง ฮือออ จูบแรกของคิมจงแดต้องให้ไอ้เด็กตุ๊ดนี่หรอ อ๊ากกกก อยากจะบ้าตาย ดันไปปากดีรับคำด้วยสิ จะทำอย่างไงดีเนี่ย
“จงแดฮยอง ผมขอคุยด้วยหน่อย”
“มีอะไร รีบๆคุย ฉันต้องรีบนั่งทำใจอยู่”
“ถึงขั้นต้องทำใจเลยหรอครับ ตอนซ้อมฮยองไม่ต้องจูบก็ได้ เดี๋ยวตอนถ่ายจริงผมจะเอามือช่วยปิดให้ ฮยองไม่ต้องเครียดหรอก”
“นายจะมาไม้ไหนอีก ถ้านายจะทำอย่างนี้ทำไมไม่บอกกับอี้ชิงฮยองแบบนี้ล่ะ จะได้ไม่มาเป็นภาระของฉันที่ต้องมาถ่ายแทนจุนมยอนฮยอง”
“ผมก็จะช่วยฮยองอยู่นี่ไง ฮยองไม่เห็นหรือ นอกจากฉากจูบ มันยังมีฉากหอม ฉากกอดอีกมากมาย อี้ชิงฮยองเป็นคนขี้หวงแค่ไหนฮยองก็รู้ ไม่งั้นตั้งแต่จุนมยอนฮยองของเราคบกับอี้ชิงฮยองจะรับแต่พวกบทพี่นางเอก พี่พระเอกหรอครับ มาคราวนี้ก็เพราะอนยูฮยองขอหรอกจุนมยอนฮยองเลยขัดไม่ได้ แต่พอพี่เลย์มาขอดูบทเท่านั้นแหละ องค์ลงเลย คราวนี้ท่านประธานก็เหอะก็ต้องยอม สุดท้ายเลยลงมาที่พี่ไง”
“ชิ เหมือนตัวสำรองชะมัด”
“ฮยองไม่ได้เป็นตัวสำรอง อย่าคิดอย่างนั้นอีก”เซฮุนขยี้ผมของคนเป็นรุ่นพี่อย่างไม่เกรงใจ เลยได้สายตาค้อนของรุ่นพี่มาเป็นของตอบแทน
“นี่ปล่อยมือแกออกจากหัวฉันเลยนะ ไอ้เด็กตุ๊ด”
“หยุดเรียกผมว่าเด็กตุ๊ด ไม่งั้นผมจะจูบฮยองจริงๆดีพคิสเลย”
“อย่านะ ไอ้... ไอ้เด็กบ้า”
“ดีมาก ยายแก่”
“แต่นายเองก็ต้องอย่ามาเรียกฉันว่ายายแก่เหมือนกัน”
“คร้าบบ รับทราบ”
************
ร่างโปร่งขยับเรียวแขนให้กอดเอวบางของคนที่นอนอยู่ด้านข้าง ใบหน้าหล่อที่ติดออกจะหวานก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของคนตรงหน้าเบาๆ ปลายจมูกที่แตะกันถูไถไปมาราวกับต้องการหยอกล้อ สายตาหวานจ้องมองกันและกัน ก่อนที่จะเลื่อนไปสูดดมความหอมจากพวงแก้มที่แดงระเรื่อด้วยความอาย แล้วเคลื่อนมาที่ริมฝากบาง
“คัท อะไรกัน จงแด อย่าผลักเซฮุนออกสิ ฉากนี้มันฉากจูบนะเว้ย จูบ ฉันคัทฉากนี้มากี่ครั้งแล้วห๊ะ ทำไมนายไม่จูบกันสักที”
“ก็ผมยังทำใจไม่ได้นิ พี่มาจูบแทนผมเลยไหมหล่ะพี่ซีวอน”
“โอ๊ย จงแด นายรู้ไหมพวกเราคัทฉากนี้มากี่ครั้งแล้ว ยี่สิบครั้งแล้วนะ นายไม่เคยโดนคัทมากอย่างนี้เลยนะ ตั้งแต่ไอ้เล่นปลายจมูกแล้ว พวกนายแสดงร่วมกันก็บ่อยแล้วนะ พี่ขอแค่ฉากนี้ฉากเดียว จากนี้ก็ไม่มีแล้วไอ้ฉากจูบนี่ นอกนั้นก็แค่จุ๊บ คนรักกันนะ คนรักกัน เข้าไปในฟีลเลย สายตานะ หวานกว่านี้อีกนิด มองแบบอ่า ที่รักของฉัน จงแด ฮยองขอเถอะ ถ้าฉากนี้ยังไม่ผ่านแล้วเราจะไปฉากอื่นต่อได้อย่างไง เหลือแค่อีกครึ่งเพลงเอง”หลังจากที่ซีวอนฮยองบ่นมาอย่างยืดยาว เขาก็ได้แต่นั่งทำใจ ใช่ เช้านี้ที่เข้าฉากมา มีฉากนี้ฉากเดียวที่เขาโดนสั่งคัทเยอะมากที่สุด เฮ้อ ตั้งสติหน่อยสิ อย่าไปใจเต้นเขินอายสิ นี่คือการแสดง ไม่ใช่เรื่องจริงซะหน่อย
“โอเค ผมพร้อมแล้วฮะ พี่ซีวอน รอบนี้รอบสุดท้ายจริงๆฮะ”
“เออ ขอให้รอบสุดท้ายจริงๆเถอะ”
“เซฮุน ถ้าฮยองเผลอผลักเราออกไป เราดึงฮยองมาจูบเลยนะ”
“ฮยองเอาจริงแล้วใช่ไหม”
“เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวต้องแยกกันฮยองเข้าใจ”
“อื้ม แล้วผมจะทำ”
“ 1 2 3 แอ็คชั่น”
เซฮุนขยับเรียวแขนให้กอดเอวบางของคนที่นอนอยู่ด้านข้าง ใบหน้าหล่อที่ติดออกจะหวานก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของจงแดเบาๆ ปลายจมูกที่แตะกันถูไถไปมาราวกับต้องการหยอกล้อ สายตาหวานจ้องมองกันและกัน ก่อนที่จะเลื่อนไปสูดดมความหอมจากพวงแก้มที่แดงระเรื่อด้วยความอาย แล้วเคลื่อนมาที่ริมฝากบาง ร่างบางเหมือนจะเขินอายจนผละหน้าออกมาแต่มือเรียวก็เข้าไปประคองแล้วมอบจุมพิตแสนหวาน และอ่อนโยนแก่คนตรงหน้า ตอนนี้แก้มของจงแดร้อนผ่าว หัวใจเต้นเร็วเสียจนเขากลัวคนตรงหน้าจะได้ยิน จูบอ่อนโยนที่ได้รับจากคนตรงหน้า ทำเอาแทบละลายไปหมดแล้ว แม้ว่าตอนนี้เซฮุนจะผละริมฝีปากไปแล้วแต่เพราะความเขินอายทำให้เขาต้องซุกหน้ากับอกแกร่งนั้นเพื่อหนีจากสายตาที่หวานเยิ้มนั้นอย่างเสียไม่ได้ ทำไมพี่ซีวอนถึงไม่สั่งคัทสักทีนะ แต่นั่นแหละเขาก็อดเคลิ้มกับกลิ่นโคโลญจ์ที่เซฮุนใช้ไม่ได้ จนเผลอกระชับกอดอีกคนแน่น
“คัท เยี่ยมมาก ทำไมนายไม่จับหน้าจงแดมาจูบตั้งแต่แรกเซฮุน โอ๊ย พักกอง พักกองก่อนสามสิบนาที”ถึงแม้ว่าซีวอนจะสั่งคัทแล้วแต่เหมือนว่าจงแดจะไม่ได้ยินเสียงนั้น
“ฮยอง จงแดฮยอง พี่ซีวอนสั่งคัทแล้วนะครับ”แม้ว่าเขาอยากจะกอดคนตรงหน้ามากแค่ไหนแต่ตอนนี้คงต้องปล่อยก่อน เมื่อจงแดได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับถีบเซฮุนเลยทีเดียว
“โอ๊ย ฮยองผมเจ็บนะ ถีบผมทำไม”
“อ่ะ ฮยองขอโทษ นาย ไปพักเลยไป๊ ฮยองจะนอนต่อ เมื่อวานหลับไม่ลง เข้าใจไหมเมื่อกี้เผลองีบไปต่างหาก ไม่ได้อยากกอดเสียหน่อย”
“ผมยังไม่ได้ว่าอะไรฮยองเลยนะ อย่าพึ่งร้อนตัวดิ”
“ย๊ากกก ไปเลยนะ ไอ้เด็กบ้า”จงแดจัดการเอาหมอนที่หนุนอยู่นั่นขว้างใส่รุ่นน้องอย่างไม่ออมแรงเลยจนเซฮุนต้องรีบวิ่งหนีไป
หลังจากที่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้ารอฉากต่อไป ก็นั่งดูเซฮุนที่ตอนนี้กำลังถ่ายของส่วนตัวเองอยู่ เขาอดชื่นชมเด็กคนนี้ไม่ได้ เซฮุนยังเรียนรู้ได้เร็วเหมือนเคย ไม่อย่างนั้นพ่อของเขาคงไม่ดันขนาดนี้ เทรนไม่ถึงปีด้วยซ้ำก็ได้เล่นเอ็มวีแล้วแม้ว่าจะเป็นตัวประกอบก็เถอะ ใช้เวลาไม่นานก็ดังได้แล้ว ความจริงเขาไม่ต้องดันเด็กคนนี้ก็ดังได้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว
“คัท เซฮุนไปเปลี่ยนเสื้อผ้า จงแด ฉากต่อไปนะนายต้องเล่นอะไรไปก่อนสักนิดหวานๆแล้วค่อยซบไปที่ไหล่ของเซฮุนแล้วเอากล้องมาถ่ายรูป เข้าใจไหม อย่าลืมฟีลลิ่งแบบหวานๆ”
“ครับ เข้าใจแล้วครับ”แล้วจงแดก็นั่งลงบนโซฟาเมื่อเซฮุนเข้ามาก็เริ่มการถ่ายทำทันที
จงแดนั่งลงที่โซฟาข้างเซฮุนแล้วค่อยๆเอนตัวนอนหนุนตักเซฮุน มือบางถือวิสาสะลูบไล้ใบหน้าหล่อติดออกที่จะหวานของเซฮุน ริมฝีปากยิ้มหวานส่งไปให้ทำเอาหัวใจของเซฮุนแทบกระตุกแต่ก็ต้องเตือนตัวเองไว้ว่านี้มันคือการแสดง แล้วค่อยๆลุกขึ้นมานั่งซบไหล่ของเซฮุน มือบางหยิบกล้องที่วางอยู่บนโต๊ะมาดูรูปถ่ายของเขากับเซฮุน ส่งเสียงหัวเราะเมื่อเห็นภาพที่มันตลกๆ แล้วจัดการเปลี่ยนโหมดมาถ่ายภาพตอนนี้แทน เซฮุนหันหน้ามาหอมแก้มบางพอดี ภาพที่ออกมาจึงถูกใจซีวอนมาก สองคนนี้แค่บอกบทคร่าวๆก็สามารถแสดงออกมาได้ดี ตอนซ้อมเขายังไม่เห็นฉากนี้เลย สองคนนี้รับส่งดีจริงๆ เด็กรุ่นใหม่มันก็ดีอย่างนี้เอง
“คัทๆๆๆ ฉากนี้ถูกใจ เดี๋ยวจะลองขอท่านประธานตัดต่อเบื้องหลังเอาไปอัพลงเสียหน่อย รับรอง เรตติ้งเพลงกับเรตติ้งพวกนายพุ่งกระฉูด จงแดของนายเหลือฉากสุดท้ายแล้วใช่ไหม ฮยองให้พักไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวอีกหนึ่งชั่วโมงค่อยมาถ่ายส่วนของนายนะ ไปหลับก็ได้เมื่อกี้เห็นเราแอบงีบไม่ใช่หรอ ถ่ายเสร็จแล้วจะพาไปกินเลี้ยงนะทุกคน”ประโยคสุดท้ายซีวอนตะโกนบอกทีมงานทุกคน
**********
“อ๊ากกก เสร็จสักที ซีวอนฮยองผมขอตัวไปนอนที่เตียงที่ถ่ายตอนเช้ารอนะ ถ่ายเสร็จเมื่อไหร่ไปปลุกด้วยนะครับ ขอบคุณครับ” จงแดไม่รอให้ซีวอนตอบก็รีบไปนอนพักเอาแรง จนเซฮุนอดยิ้มไม่ได้ แก่แล้วยังทำตัวเป็นเด็กอีกนะ จงแดฮยอง เมื่อถ่ายทุกอย่างเสร็จแล้ว ซีวอนก็มาปลุกจงแดตามที่เจ้าตัวสั่งเอาไว้ แต่ไม่ว่าจะปลุกอย่างก็ไม่ตื่น แม้แต่แบคฮยอนผู้จัดการส่วนตัวของจงแดมาปลุกแล้วก็ยังไม่ตื่น เซฮุนจึงอาสาเป็นคนปลุกเองให้คนอื่นๆไปก่อนได้เลย แล้วเดี๋ยวจะตามไป
เซฮุนนั่งมองคนหน้าหวานที่เขาอุ้มให้มานอนที่โซฟาในห้องพักผ่อนเพราะทีมงานต้องเก็บเตียง ขนาดถูกเขาอุ้มยังไม่รู้สึกตัวเลย หลับลึกไปไหม นี่ถ้าแอบจูบ แอบหอมแก้มคงไม่รู้ตัวเป็นแน่แท้ คิดได้อย่างนั้นเซฮุนจึงแอบหอมแก้มรุ่นพี่ร่างบางเบาๆแล้วกระซิบที่ข้างหูปลุกให้เจ้าหญิงนิทราตื่นได้เสียที
“จงแดฮยอง ตื่นได้แล้วครับ ถ้าไม่ตื่น ผมจะจูบนะ”
“ตื่น ตื่นแล้ว ห้ามจูบนะ”จงแดที่อยู่ในสภาพสะลืมสะลือรีบลุกขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินเข้าว่าจูบ
“ฮ่าๆ ผมไม่ทำอะไรพี่หรอกน่า ไปล้างหน้าก่อน จะได้ไปงานเลี้ยงต่อ”
“อื้ม แล้วคนอื่นหล่ะ”
“ล่วงหน้าไปก่อนหมดแล้ว ก็ฮยองเล่นเป็นเจ้าหญิงนิทราปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นเอง ผมก็เลยบอกให้ไปก่อน แล้วจะปลุกพี่ให้
ตามไป”
“อื้ม ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปกันเถอะ”
ความคิดเห็น