คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ขอโทษ [KrisChenChan]
“คุณหญิงค่ะ ดึกแล้วนะค่ะ ขึ้นไปนอนเถอะค่ะ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะนม เดี๋ยวท่านมาฉันก็ขึ้นไปเอง”
“แต่ถ้าเกิดคุณท่านไม่มาหล่ะค่ะ คุณหญิงจะนั่งรอจนถึงเช้าหรือไงค่ะ”
“ก็คงงั้น”
“โธ่ คุณหญิง ทั้งๆที่คุณท่านเธอมีบ้านเล็กบ้านน้อย คุณก็ไม่เคยว่าสักคำ บ้างครั้งท่านจะไม่กลับไม่ได้บอกคุณหญิงเอาไว้ คุณหญิงก็ยังรอท่านจนเช้า”
“ก็ฉันเป็นเมียท่าน จะไปห้ามอะไรท่านได้ ครั้นจะไปหึงหวงอาละวาด มันก็ไม่ใช่วิสัย ท่านจะโกรธได้”
“โธ่คุณหญิง ถ้าคุณหญิงไม่แต่งเข้ามาบ้านก็คงดี คุณหญิงจะได้ไม่ต้องมาหน้าชื่นอกตรมอย่างนี้”
“ท่านเจ้าสัวมีบุญคุณต่อฉัน ต่อครอบครัวฉัน ฉันต้องทดแทนบุญคุณท่าน”
ห้าปีที่แต่งงานเข้าตระกูลอู๋ ห้าปีที่เปลี่ยนจากคิมจงแดมาเป็นอู๋เฉิน ห้าปีที่รักเขาจนหมดใจทั้งที่ๆแต่เริ่มนั้นตนไม่ได้รักผู้เป็นสามีแม้แต่นิด ห้าปีแห่งการถูกกดดันให้มีบุตร สองปีแรกของการแต่งงานที่หวานชื่น สองปีที่ได้รับความรักจากคนเป็นสามี สองปีที่มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบจนใครๆก็อิจฉา
สามปีมาแล้วที่ต้องทนทุกข์ สามปีแห่งการต้องทำใจยอมรับว่าสามีตนเองมีคนอื่นที่เขารักมากกว่า สามปีที่ต้องรอคอยให้สามีกลับบ้านแทบทุกวัน สามปีที่ต้องซ่อนน้ำตาไม่ให้ใครเห็น สามปีที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองทำอะไรไป ทำไมสามีคนเดิมถึงได้หายไป
“เอ๊ะ คุณหญิงค่ะ นั้นมันเสียงรถคุณท่านนิค่ะ”
“นมไปเอาน้ำกับนมที่ฉันอุ่นไว้มาให้หน่อยได้ไหมจ๊ะ”
“ค่ะคุณหญิง”แม่นมที่คอยเลี้ยงดูคุณท่านของบ้านรีบไปทำตามที่คุณหญิงสั่ง
“อ๊ะ ชานยอล แล้วท่านหล่ะ”
“คืนนี้ท่านไม่กลับครับ ท่านไปบ้านคุณอี้ชิง”
“เข้าใจแล้วหล่ะ” อี้ชิง คุณคริสไปบ้านอี้ชิงอีกแล้ว นายอย่าสำคัญตัวเองผิดสิอู๋เฉิน ถึงนายจะเป็นเมียตบเมียแต่ง แต่นายก็มาทีหลัง อย่าลืม ว่าคนที่คุณคริสรักมาก่อนก็คืออี้ชิง คนที่คุณคริสรักมาตลอดก็คืออี้ชิงไม่ใช่นาย กลับไปนอนหลับได้แล้ว
“ฉันไปหลับก่อนนะ ส่วนนมกับน้ำที่นมจะเอามาให้คุณท่าน นายก็กินเสียนะ ฉันเสียดาย แล้วพรุ่งนี้ก็ค่อยไปเอาเสื้อผ้าคุณท่านไปให้ท่านที่บ้านโน่นก็แล้วกัน”
“ครับ แต่ความจริงที่นั่นคงมีพร้อมแล้ว”
“เอาไปให้ท่านเถอะ ส่วนนายก็ไปพักผ่อนเถอะนะ ฉันเป็นห่วง ดูแลท่านมาตลอด ถ้านายเป็นอะไรไป ท่านคงต้องทำอะไรติดขัดแน่ แล้วก็ ขอโทษนะ”ขอโทษนะชานยอล ขอโทษฉันขอโทษ
เขาได้แต่มองหลังของจงแดที่เดินจากไป อยากคว้าอีกคนมากอด อยากคว้าอีกคนมาปลอบ อยากคว้าอีกคนมาจูบ แต่ทำไม่ได้ ในเมื่ออีกคนกลายเป็นคนที่เขาเอื้อมไปไม่ถึง นายไม่ต้องขอโทษฉันหรอกนะจงแด ถ้าใครมันจะผิดมันก็คงเป็นฉันเองที่เลือกปล่อยนายไปเอง ผิดเองที่เลือกหน้าที่มาก่อนความรัก ถ้าตอนนั้นฉันพานายหนีไป ตอนนี้พวกเราคงมีครอบครัวที่มีความสุขด้วยกัน นายคงไม่ต้องนอนร้องไห้อย่างทุกวันนี้ ฉันขอโทษนะจงแด
อีกด้านหนึ่ง
ร่างสูงโปร่งที่ใครๆก็ต่างบอกว่าหล่อเหลาและมีเสน่ห์แม้ว่ามันจะผ่านกาลเวลามาถึงสี่สิบปีแต่ก็ยังดึงดูดสายตาใครๆได้เสมอกำลังเหม่อมองไปไกลพลางคิดถึงเรื่องเมื่อสามปีก่อนที่ตัวเองจะเปลี่ยนไป เรื่องที่เผลอไปได้ยินเข้า เรื่องที่คนเคยรักจนหมดใจกำลังสวมเขาให้เขาอยู่
‘ฉันยังรักนายนะชานยอล’
แค่ประโยคเดียวที่ได้ยินมันกับภาพที่ภรรยาตัวเองจูบกับเลขาคนสนิทก็ทำเอาร้อนรุ่มไปทั้งวัน ใช่ว่าไม่รู้ว่าก่อนเฉินจะแต่งงานกับตนนั้น เฉินรักใคร เขารู้ดีว่าเฉินรักกับชานยอล คนที่เขารักหมือนน้องคนหนึ่ง แต่ก็ยังขอให้ป๊าไปสู่ขอเฉินมาเป็นเมียให้ได้ เพราะรู้ดีว่ายังไงชานยอลก็ต้องเลือกหน้าที่มาก่อนเสมอ
สองปีที่เอาใจ พยายามที่จะพิชิตใจของเฉินให้เป็นของตัวเอง พยายามที่จะทำเฉินนั้นรักตัวเองให้ได้ แต่เพราะวันนั้นมันทำให้เขารู้ว่า ทำไปก็เปล่าประโยชน์ ให้เมื่ออีกคนก็ยังรักคนรักเดิม ซ้ำยังจูบในเขตพื้นที่ของเขา
หยามหน้านัก แต่ก็ยังเลือกที่จะเงียบและไม่พูดออกไป ในเมื่อไม่รักกัน ก็จะทำให้เจ็บไปข้างหนึ่ง ในเมื่อตัวเองไม่ได้ครอบครอง ก็อย่าหวังว่าชานยอลจะได้เหมือนกัน ในเมื่อถูกสวมเขา ก็จะสวมเขาให้อีกคนเหมือนกัน ในเมื่อตัวเองได้รับอะไรมาก็จะตอบกลับทุกอย่างให้
อีกหนึ่งปีต่อมาเขาก็ได้เจอกับอี้ชิง คนรักเก่า เขาก็สานสัมพันธ์มันใหม่ ให้คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายให้เจ็บใจเล่น ยังไงก็จะไม่ยอมหย่าให้อีกฝ่ายไปเสวยสุขอยู่กับคนเก่าเคยรักหรอก
อี้ชิงมองคริสที่กำลังเหม่อไปไกลแสนไกล เขารู้ดีว่ายังไงในใจของคริสก็ยังรักเฉินอยู่ ทุกวันนี้ เขาก็เหมือนเป็นเงาของเฉิน ทำอะไรไม่เคยถูกใจร่างสูงหรอก อาหารที่เคยบอกว่าชอบก็กลับกลายเป็นไม่ถูกปาก เสื้อผ้าก็ใส่ชุดที่เฉินฝากมาให้ แม้แต่ในขณะที่ร่วมรักกัน อีกฝ่ายยังเผลอพูดชื่อของคนนั้นมาให้เขาได้ยินอีก ใช่ที่ว่าเขาเป็นคนทิ้งคริสไปเอง แต่แล้วไงในเมื่อของหายอยากได้คืน ในเมื่อหัวใจคริสกำลังอ่อนแออยู่ ก็ขอโอกาสนี้ก็แล้วกัน
“ฟาน หลับเถอะนะ ชิงชิงเหนื๊อยเหนื่อย อยากกอดฟานจัง”
“คุณหลับไปก่อนเถอะ ผมขอไปดื่มที่ข้างล่างสักนิดก่อนก็แล้วกัน"
หึ เมื่อไหร่จะหย่ากับมันเสียที เมื่อไหร่จะตายเสียที อู๋เฉิน
*****************************************
“อะ โอ๊ย”ยา ยาอยู่ไหน ทำไมในกระเป๋ากางเกงไม่มีหรือลืมเอาไว้บนหัวเตียง
“คุณหญิง คุณหญิงเป็นอะไรไปค่ะ คุณหญิง”
“คะ ใครก็ได้ อะ เอาตลับยาที่อยู่บนหัวเตียงฉันมาให้ที ระ เร็ว”
“เร็วสิ รีบไปเอามาคุณหญิงด่วน”
โอ๊ย เจ็บ ทำไมเจ็บอย่างนี้ จะมากำเริบอะไรตอนนี้ โอ๊ย
“จงแด จงแด นายเป็นอะไรไป จงแด นมไปบอกให้เตรียมรถเดี๋ยวนี้ เร็ว ผมจะพาจงแดไปหาหมอ”
“ค่ะ คุณชานยอล”
“ยะ ยา ขอยาให้ฉันที”
“จงแด ใจดีๆนะ ผมจะพาคุณไปโรงบาล ยา ใครไปเอายาทำไมยังไม่มา”
“แฮ่กๆ คุณชานยอลค่ะ ดิฉันไม่เจอยาอะไรเลยค่ะ”
“โธ่เว้ย”
“มะ ไม่ไหว โอ๊ย”
“แดทำใจดีๆนะ แด แดอย่าหลับน่ะ แด เฉิน เฉินนนนนนนนน”
***********************************
“อะไร เฉินเป็นอะไร ทำไมถึงเข้าห้องฉุกเฉินอย่างนี้”ทันทีที่ได้รับโทรศัพท์จากแม่นมว่าเฉินเข้าโรงพยาบาล เขาก็รีบมาทันที เฉินนายเป็นอะไร
“โรคหัวใจกำเริบ”
“อะไรนะ เฉินเป็นโรคหัวใจ ทำไมฉันไม่รู้ ทำไมแกไม่บอกฉันชานยอล”คริสเข้าไปกระชากเสื้อของชานยอลแน่น
“นายท่านเคยสนใจคุณหญิงบ้างไหม นายท่านเคยรักจงแดจริงไหม หรือว่าแค่หลง พอใจแล้วท่านก็ทิ้งก็หรอครับ ท่านรู้ไหมทุกคืนจงแดหลับทั้งน้ำตา ท่านรู้ไหมว่าจงแดต้องอดทนแค่ไหนที่เห็นท่านมีคนอื่น ท่านรู้ไหม ฮึก ท่านรู้ไหม แกรู้ไหม ฮึก แดรักแกมาก รักมากจนยอมทุกอย่าง ฮึก ทน ทนแค่ไหน ฮึก รู้ไหมว่าแดอดหลับอดนอนแค่ไหนที่รอแกทุกวัน ฮึก ที่แดเป็นอย่างนี้ก็เพราะแก เพราะแก ฮึก”น้ำตาของชานยอลไหลออกมา ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว กลัวเหลือเกินว่าจงแดจะเป็นอะไรไป อย่าทิ้งกันไปได้ไหม ขอแค่ให้ผมดูแลคุณห่างๆได้ไหม แต่อย่าทิ้งกันไปอย่างนี้เลยนะ
“ฉันไม่เชื่อ วันนั้นเมื่อสามปีก่อน ฉันได้ยินกับหู เห็นกับตาว่าแกจูบกับเมียฉัน แถมยังพูดว่ายังรักนายอยู่”
“วันนั้น หึ วันนั้นแดมากบอกขอโทษฉัน ขอโทษที่เขาทำตามสัญญาของเราไม่ได้ ขอโทษที่รักแกไปแล้ว ขอโทษเพราะใจเขาทั้งใจมันให้แกไปแล้วทั้งหมดต่างหากอู๋อี้ฟาน ที่บอกว่ายังรักฉันอยู่ เขายังรักฉันอยู่ แต่ในแบบที่น้องคนหนึ่งรักพี่ ฮึก ได้ยินไหมว่ะไอ้โง่ ฮึก”
นี่เขาเข้าใจเฉินผิดหรอนี่ นี่เขาทำอะไรลงไป นี่เขาทำร้ายคนที่รักเขาและเขารักได้อย่างไง ทำอะไรลงไป เฉินเป็นอย่างนี้ก็เพราะเขา ผมขอโทษ ผมขอโทษ ฟื้นเร็วๆ หายเร็วๆนะที่รัก ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำมันอีก ผมขอโทษ กลับมานะ กลับมาหาผมนะ
“ฮึก เฉิน ผมขอโทษ”
ในขณะที่ทุกคนกำลังเครียดอยู่นั้นเสียงประตูก็เปิดออกมา
“หมอ ภรรยาของผมเป็นไงบ้าง”
“หมอพยายามรักษาอย่างเต็มความสามารถแล้วนะครับ แต่ว่าเราไม่สามารถรักษาชีวิตผู้ป่วยและลูกในท้องได้ หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ"
“ไม่จริง เฉิน เฉินนนนนน”
“แก เพราะแก แดถึงต้องตาย ฮึก ฮึก”
“ผมขอโทษ ฮึก ผมขอโทษกลับมาเถอะนะผมขอโทษ ขอโทษที่เข้าใจคุณผิด เฉิน กลับมาหาผมนะ ฮึก”น้ำตาของผู้เป็นใหญ่ของพรรคมังกรไหลออกมาเพราะการจากไปของคนตัวเล็กคนหนึ่ง คนตัวเล็กที่เอาหัวใจไปตั้งแต่แรกเห็น และเป็นตัวเขาเองที่ทำลายหัวใจดวงนั้นเอง เฉิน อย่าไป อย่าไป อยู่กับผมก่อน อยู่ลงโทษผมก่อน อย่า อย่าลงโทษผมอย่างนี้เลย
******************
“อ๊ะ พี่คริส อย่ามากอดผมนะ อี้ เหม็นกลิ่นเหล้าเชียว งานเลี้ยงเลิกนานไปนะครับ แต่ทำไงได้ก็แขกคนสำคัญนิเนอะ ไปอาบน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมน้ำให้”
“ฟอด ลูกหลับแล้วเหรอ”
“ฮะ ทั้งจงฮยอนกับเหมยผิงหลับไปแล้ว อิอิ น่ารัก นมบอกว่าเหมยผิงเหมือนคุณมากเลยนะ”
“ก็แน่หล่ะ เหมยผิงนะลูกพี่”
“นี่ฮยอง ถอยๆไปเลย อุบไว้คนเดียวได้ไง ฟอด คิดถึงแดจัง”
“อิอิ นายไม่กลับมาหาฉันเองนะยอล แล้วไหนของฝากจากเกาหลี”
“เดี๋ยววันนี้จะเสกเข้าท้องให้ไง จงฮยอนจะได้มีน้องเล่นด้วย”
“บ้า พอๆเลยนะ ออกไปข้างนอกกัน ลูกหลับแล้ว พี่คริส แป๊บนะ เดี๋ยวผมไปเตรียมน้ำอาบให้”
“แล้วของยอลล่ะ”
“แบร่ ไม่ทำให้ โทษฐานที่นายพูดเมื่อกี้ ฮ่าๆ”แล้วร่างเล็กก็รีบออกจากห้องไป พวกเขาเองก็ออกมาเหมือนกัน ไม่อยากนั้นลูกๆคงจะตื่นขึ้นมาแน่
“เห็นแดมีความสุข ผมก็มีความสุข”
“ถ้าวันนั้นเฉินไม่ฟื้น คฤหาสน์หลังนี้ คงไม่เป็นอย่างนี้อีกแล้ว”
“หมอพยายามรักษาอย่างเต็มความสามารถแล้วนะครับ แต่ว่าเราไม่สามารถรักษาชีวิตผู้ป่วยและลูกในท้องได้ หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ"
“ไม่จริง เฉิน เฉินนนนนน”
“แก เพราะแก แดถึงต้องตาย ฮึก ฮึก”
“ผมขอโทษ ฮึก ผมขอโทษกลับมาเถอะนะผมขอโทษ ขอโทษที่เข้าใจคุณผิด เฉิน กลับมาหาผมนะ ฮึก”คริสรีบเข้าไปในห้องฉุกเฉินโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เขาไม่เชื่อ ถ้าไม่เห็นกับตาเขาจะไม่มีวันเชื่อ
ทำไม ทำไมใบหน้านวลที่เขาชอบมอง ถึงได้ซีดอย่างนั้น ริมฝีปากบางที่เขาชอบชิมความหวานทำไมถึงได้แห้งผากและซีดอย่างนั้น ทำไมถึงไม่ได้ยินเสียงหัวใจที่เขาอยากฟังว่ารักเขาเพียงคนเดียว ทำไม ทำไม ทำไม
“ฮึกๆ เฉินขอร้องเถอะนะ กลับมาหาผมเถอะนะ คุณจะลงโทษผมอย่างไงก็ได้ แต่เถอะ กลับมาหาผม กลับมาลงโทษผม กลับหาคนที่คุณรัก กลับมาหาชานยอลก็ได้ แต่ขอร้อง อย่าจากผมไปอย่างนี้ กลับมาเถอะนะ ถ้าคุณอยากจะหย่า ผมก็จะหย่าให้ แต่กลับมาเถอะ อย่าจากตายเลยนะคนดี ฮึก กลับมาเถอะ ผมจะเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างเพื่อคุณ แต่ขอให้กลับมา เฉิน กลับมา กลับมา ผมรักคุณ”
“จงแด ผมขอร้องอีกคนเถอะนะ แด กลับมา ขอเพียงแค่คุณกลับมา ผมยอมทุกอย่าง ยอมที่จะเป็นคนไปจากคุณเอง แต่อย่าไปแบบนี้นะ กลับมานะ ผมจะยอมอยู่ห่างๆคุณ จะไม่อยู่ให้คุณลำบากใจเลย แต่ได้โปรดกลับมาแด แด ยอลรักแดนะ กลับมานะกลับมา”
ดั่งปาฏิหาริย์ อยู่ดีๆเสียงจังหวะการเต้นหัวใจของร่างเล็กก็กลับคืนมา มือเริ่มขยับ เสียงหายใจที่ได้ยินชัดเจน
“หมอ หมอ เข้ามาเร็วเมียผมฟื้นแล้ว เร็ว หมอ หมอ”
“คนไข้ฟื้นกลับมาได้ เร็วพยาบาล หมอคงต้องขอให้คุณสองคนออกไปข้างนอกด้วยนะครับ”
“คุณท่านมีอะไรหรอค่ะ ทำไมหมอถึงได้เข้าไปอีกค่ะ”
“เฉินยังไม่ตาย เฉินฟื้นแล้ว”
“คุณหญิงยังไม่ตาย โอ๊ย ขอบคุณคุณพระคุณเจ้า สาธุ”
“คะ คุณคริส ยะ ยอล”
“ผม/ฉันอยู่นี่”ทั้งสองคนรีบเข้าไปจับมือจงแดคนละข้างส่งผ่านความห่วงให้ที่มี
“คะ คุณคริส ละ ลูก”
“หมอต้องขอโทษนะครับ ชีวิตของผู้ป่วยเราช่วยได้ก็จริง แต่ว่าทารกในครรภ์หมอช่วยไม่ได้จริงๆครับ หมอต้องรีบพาผู้ป่วยเข้าห้องคลอดเพื่อเอาทารกที่ตายออกมา ไม่อย่างนั้นคนเป็นแม่เองก็จะตายเหมือนกัน หมออนุญาตให้คนเป็นพ่อเข้าไปได้เพียงคนเดียวนะครับ รีบเข็นไปเร็ว”
“ท่านคริสไปเถอะครับ ท่านคือพ่อของเด็กในท้อง ผมไม่เคยมีอะไรกับแดเลยแม้แต่ครั้งเดียว ผมสาบานได้”
“ได้ ฉันจะไป พ่อขอโทษนะลูก”
“เฉิน เฉินฟื้นแล้ว”ถ้าตายตอนนี้ก็คุ้ม นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้รับสัมผัสอ่อนโยนจากผู้เป็นสามี นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้อยู่ในอ้อมอกนี้ นานเท่าไหร่แล้วที่คริสไม่ได้จูบหน้าผากเขาแบบนี้
“คะ คุณคริส ทำไม ทำไมถึงอยู่ที่นี้ ทำไมผมยังไม่ตาย”
“อย่า อย่าพูดคำว่าตายอีกนะเฉิน พี่ขอโทษ พี่ขอโทษที่เข้าใจนายผิดมาตลอด พี่ขอโทษ พี่เข้าแล้ว ฮึก ต่อให้นายยังรักชานยอลอยู่พี่ก็เข้าใจ และพร้อมหลีกทางให้ ขอเพียงแต่ อย่าเป็นอย่างนี้อีกนะ อย่าจากพี่ไปอย่างนี้อีกนะ ฮึก พี่ขอร้องอย่า อย่าทำอย่างนี้อีกนะ”
“ฮึก ผมขอโทษ คุณคริสผมขอโทษ ผมมันคนหลายใจ ทั้งที่รู้ว่าคุณรักผมมากแค่ไหน แต่ผมก็ยังลืมยอลไม่ได้ ฮึก และถึงแม้ผมเองก็รักคุณมากแต่ผมก็ยังรักยอลอยู่ ผมขอโทษ ผมขอโทษ”
“อย่าขอโทษอีกเลยนะ บอกพี่มาได้ไหม ว่านายเลือกใคร พี่พร้อมรับการตัดสินใจของนาย”
“ผมขอโทษ ผมเลือกไม่ได้ ผมรักทั้งคุณคริส ผมรักทั้งชานยอล ผมขอโทษ ฮึก ผมมันคนไม่ดี ทางที่ดีที่สุด คือ ผมต้องออกไปจากชีวิตของทุกคน ทำไม ทำไมต้องรั้งผมเอาไว้ ทำไม ทำไมไม่ให้ผมตายไป ฮึก ทำไมไม่ให้ผมตาย”
“เฉิน อย่า พี่บอกแล้วไงว่าอย่าพูดคำว่าตายอีก ชานยอล เข้ามา”
“ครับ ท่าน”
เมื่อเข้ามาในห้องชานยอลก็เอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมมองหน้าของคนที่ตัวเองห่วงเลยสักนิด โดยไม่รู้ว่าการกระทำนั้นทำให้ร่างบางต้องน้ำตารื้น นี่ชานยอลคงเกลียดคนหลายใจอย่างเขามากสินะ
“พี่ไม่รู้นะว่านี้มันจะเป็นการตัดสินใจที่ดีหรือเปล่า แต่ในเมื่อเฉินเลือกไม่ได้ และพี่เองก็ต้องยอมรับว่าไม่อยากเสียนายไปเช่นกัน ชานยอล นายเป็นคนที่ฉันรักเหมือนน้องชายคนหนึ่ง เห็นว่าเป็นสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัว ฉันถึงได้ไว้ใจนายตลอด และเรื่องราวที่ผ่านมา มันก็เป็นเพราะเราสามคนไม่เคยเปิดอกพูดคุยกันเสียที ชานยอลถ้าพี่จะขอให้นายเป็นสามีของเฉินอีกคนจะว่าอย่างไง อยู่ด้วยกันสามคนผัวเมีย ใช่ มันอาจจะผิดจารีตประเพณีไป ผิดศีลธรรม แต่พี่ไม่อยากเสียทั้งเฉินและนายไป
เฉิน นายอย่าโกรธพี่ ที่ทำเหมือนว่านายเป็นเหมือนสิ่งของที่ผลัดกันเชยชม เป็นสิ่งของร่วมใช้ แต่พี่ไม่อยากเสียนายไปจริงๆ พี่รักนายนะ ตอนที่พี่มีอี้ชิงและคนอื่นๆ นายก็ไม่เคยว่า ไม่เคยบ่น ไม่เคยไปตามราวีเลยสักครั้ง ครั้งนี้ก็ขอนี้พี่ได้เสียสละให้นายบ้าง นายจะได้มีความสุข อย่าคิดเลยว่าพี่จะน้อยใจ พี่ไตร่ตรองมานานแล้วระหว่างที่นายยังไม่ฟื้น พี่เองก็เลิกกับอี้ชิงไปแล้ว พี่อยากให้นายมีความสุขนะเฉิน”
“พี่คริส ฮึก ขอโทษ ฮึก ขอโทษและขอบคุณนะครับ ฮึก”
“พูดคำว่ารักให้พี่ฟังสักนิดเถอะคนดี”
“ผมรักพี่คริสนะครับ อู๋เฉินรักอู๋อี้ฟานนะครับ”
“พี่ก็รักนาย รักมาก ตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอ ชานยอล เข้ามานี้สิ เข้ามากอดกัน เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ”
“ผมขอโทษครับท่านคริส ขอบคุณมากนะครับท่าน แต่ผมไม่อยากทำให้ท่านไม่สบายใจ ผมตั้งใจอยู่แล้วว่าจะกลับไปอยู่ที่เกาหลี ถ้าคุณหญิงฟื้นขึ้นมา ผมจะเป็นคนถอยไปเอง”นายคงเกลียดฉันจริงๆสินะชานยอล นายเกลียดฉันไปแล้ว
“ชานยอล ฉันไม่ได้ลำบากใจอะไรเลย อยู่ด้วยกันเถอะ หรือนายไม่ได้รักเฉินแล้วจริงๆ อย่าหลีกหนีความรู้สึกตัวเองจนทำร้ายความรู้สึกของคนที่รัก อย่างที่ฉันเคยทำ”
ชานยอลชะงักไปกับคำพูดของคริส ใช่ว่าเขาไม่รักจงแด กลับกัน เขารักจงแดมาก รักมากเสียจนยอมถอย ยอมทำทุกอย่างที่จะทำให้จงแดมีความสุข
‘ชานยอลนายเกลียดฉันไปแล้วใช่ไหม นายเกลียดฉัน’แดอย่าส่งสายตาอย่างนั้น ยอลรักแดนะ รักแดมาก อย่าคิดเลยว่ายอลไม่ได้รักแด
“ครับ ผมจะอยู่ที่นี้”
“ฮึก ฮึก นายไม่ได้เกลียดฉันใช่ไหม ฮึก นายไม่ได้เกลียดฉันไปใช่ไหมชานยอล”ร่างเล็กโผเข้าไปกอดชานยอลเต็มแรงจนอีกชานยอลแทบจุก
“อย่าร้องไห้แด ดูสิ ตาบวมไปหมดแล้ว เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก ยอลอยู่นี้แล้วไง อยู่กับแด กับท่านคริสไง”
“ฮึก ขอบคุณนะยอล ขอบคุณ ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาตลอด ฮึก ขอบคุณ ขอบคุณนะ”
“ยอลรักแดนะ รักมาตลอด และจะรักตลอดไป”
“ฮึก แดก็รักยอล รักนะ อย่าบอกว่าจะไปอีกนะ”
“อื้อ ไม่ไปไหนแล้ว จะอยู่กับแดที่นี้นี่แหละ”
คริสเมื่อเห็นว่าตอนนี้ทุกคนก็เข้าใจกันแล้ว ก็คงถึงเวลาแล้วสินะ ที่พวกเราต้องอยู่เป็นครอบครัวกันแบบนี้ ถึงคนอื่นจะมองว่าอย่างไง เขาก็ไม่สน ขอเพียง คนตัวเล็กไม่หายไปไหนเท่านั้นก็พอ
สองขายาวของนายใหญ่แห่งตระกูลอู๋ก้าวไปที่บุคคลทั้งสองที่กอดกัน แขนยาวกอดคนทั้งสองเอาไว้ เป็นสัญญาว่าพวกเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ไม่เปลี่ยนแปลง
- จบ -
คุยกับตูน
เฮ้อ ในที่สุดก็จบจนได้ สองวันที่แต่งเรื่องนี้ สองวันที่ตูนร้องไห้จนแม่ถามหาเอายาแก้น้ำมูกไหมลูก แต่งเองก็เศร้าเองค่ะ ตั้งใจเขียนมาก ดราม่าไปหน่อยเนอะตอนนี้ ไม่เป็นไรเนอะ ตอนหน้าแก้ตัวใหม่เนอะ เอาฮาๆมั้ง เอาเป็นสเปเชี่ยลแดนซิ่งแมชชีนดีไหม พาไปดูว่าพวกเขาสองคนเจอกันที่ไหน เจอกันได้อย่างไง จนมีสัญญาต่อกันว่าถ้าพี่อี้เต้นเก่งเมื่อไหร่ค่อยมาขอน้องเฉินเป็นแฟนนะ หรือใครอยากเสพดราม่าอีก เพราะตูนคิดว่าอาจจะต่อ รักในรอยแค้น รุ่นลูก ไคโด้ กับ Love Dramatic ภาค2 คู่เด่น ไคลู่ แต่แน่นอนต้องมีคู่รุ่นพี่อย่างฮุนเฉินมาแจมอยู่ด้วย ขอความเห็น ส่วนคู่ที่รีเควสมา ตอนนี้ติดสามพีลู่เฉินเลย์ ไคเฉิน ซูเฉิน เอาไว้ รออีกนิดนะค่ะ จะเอามาเสิร์ฟให้แน่นอนค่ะ ไม่เกินสิ้นปีแน่ค่ะ เพราะตอนนี้กำลังว่าง ว่างมากกกก
ความคิดเห็น