คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ภรรยาน้อย [XxxChen]
ภรรยาน้อย(ฉันไม่อยากเป็น) [XxxChen]
“คุณโยนบาปมาให้ผม คุณรู้ไหมผมไม่เคยมีศัตรูที่ไหน ไม่เคยถูกกล่าวหาในทางเสียหาย แต่เพราะคุณ ตอนนี้ผมเลยโดนทุกอย่าง โดนกล่าวหาว่าหน้าด้าน หน้าชา ไปแย่งสามีของคนอื่น”
“จงแด คุณพูดอะไร คุณฟังผมก่อน ใครกันที่ว่าคุณ”
“คุณอย่าทำเป็นไม่รู้เรื่อง คุณมีภรรยาแล้ว แล้วคุณมาหลอกผมทำไม”
“จงแดมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ ใครกันที่บอกคุณอย่างนั้น อย่าไปเชื่อเขานะ”
“คนที่เปิดตาให้ผมได้รู้เรื่องและเข้าใจทุกอย่างก็คือ บ้านใหญ่ของคุณนั่นแหละ คุณเซฮุน เป็นคนบอกผมเอง”
“เซฮุน คุณอย่าเชื่อเซฮุนนะจงแด ผมกับเขาเลิกกันไปแล้ว”
“คุณอย่ามาหลอกผม ผมได้เห็นใบทะเบียนสมรสของคุณและคุณเซฮุน ผมไปติดต่อหน่วยราชการแล้ว คุณและคุณเซฮุนยังไม่ได้จดทะเบียนหย่ากัน”
“จงแด ฟังผมนะ ฟังนะ ผมกำลังจะหย่ากับเซฮุน ผมจะแต่งงานกับคุณ”
“ผมไม่เชื่อ ไม่เชื่อ เพราะนอกจากผม คุณยังมีคนอื่นอีก อื้อ”จูบที่ไม่ได้อ่อนโยนอย่างที่เคยรับแต่มันเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความโกรธ มันยิ่งทำให้จงแดอยากอาเจียน แค่คิดว่าเขาต้องจูบปากผู้ชายคนนี้ซ้ำรอยกับคนอื่นๆ
“เลว! แค่นี้ผมก็ถูกเหยียดหยามมามากพอแล้ว ศักดิ์ศรีของผมถูกทำลายไปเกือบหมดแล้ว ผมขอคุณเถอะ เลิกกับผม อย่ามายุ่งกับผมอีก ศักดิ์ศรีของผม คืนให้ผม เมียน้อยของคุณผมไม่อยากเป็น”
“จงแด ผมขอโทษ คุณอย่าโกรธผมเลยนะ ผมตั้งใจจะหยุดที่คุณจริงๆนะ”
“ผมไม่เชื่อ ขนาดคุณเซฮุน คุณยังนอกใจเธอมามีผมได้ แล้วทำไมคุณจะนอกใจผมไม่ได้ ถ้าคุณหยุดได้ คุณก็ควรที่จะหยุดกับภรรยาของคุณ แล้วของของคุณก็เอามันกลับไปซะ เอากลับไปให้หมด ผมไม่ต้องการ”
“จงแด เชื่อผมเถอะนะ ผมขอร้อง”
“พอเถอะ คุณหยุดแสดงได้แล้ว ภรรยาของคุณมารออยู่ที่นั่นแล้ว ไปกับเขาเถอะ”ที่ปลายนิ้วชี้ที่จงแดชี้ไปนั่นคือรถหรูที่จอดอยู่หน้าประตูบ้าน และดูเหมือนว่าคนในรถจะรู้ว่ามีการกล่าวถึงตนเองจึงได้เปิดประตูรถออกมา
“เซฮุน”
“อ้อ แล้วก็ต่อจากนี้ ถ้าเจอผมอีกก็อย่าทักผมหล่ะ เพราะต่อจากนี้เราสองคนไม่รู้จักกัน”
“จงแด อย่าทำอย่างนั้น”แต่แม้ว่าชายหนุ่มจะห้ามอย่างไรก็ไม่สามารหยุดจงแดที่ตอนนี้เดินเข้าไปหาภรรยาตัวเองแล้ว
“มีหนึ่งคำที่ผมอยากบอกคุณ คุณเซฮุน เราก็เป็นฝ่ายรับเหมือนกัน เกลียดสิ่งเดียวกัน ผมทำผิดไป เพราะเขาคนนั้นไม่บอกให้รู้ว่ามีใครแล้ว ต่อจากนี้คุณไม่ต้องกังวล เพราะผมจะเป็นคนออกไปจากชีวิตคู่ของพวกคุณเอง คุณไม่ต้องกลัวว่าเขาจะมาหาผมอีก เพราะผมกำลังจะอยู่ที่อื่นที่ไม่ใช่ที่นี้ ผมขอคุณโชคดี”ไม่ไหวแล้วน้ำตามันจะไหลแล้ว ได้ อย่าร้องไห้เด็ดขาดคิมจงแด แต่ทว่าในขณะที่เขากำลังเดินกลับไปที่รถตัวเองก็มีโดนเรียกไว้ซะก่อน”
“เดี๋ยวก่อน คิมจงแด ฉันนะชอบลักษณะท่าทางของนายนะ นายเป็นคนที่รักศักดิ์ศรีของตัวเอง ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากร่วมงานกับนายนะ แล้วนายไม่ต้องกลัวว่าศักดิ์ศรีของนายมันจะเอากลับมาไม่ได้ และไม่ต้องกลัวว่าผู้ชายมักมากคนนี้จะกลับไปหานายได้ เพราะหลังจากนี้เขาจะไม่มีโอกาสอะไรอีกแล้ว”
“เซฮุน คุณพูดอะไร”
“คิม มินซอก คุณฟังให้ดีนะ ผมจะเซ็นใบย่าให้คุณ คุณบอกกับคนอื่นว่าคุณหย่ากับผมแล้วใช่ไหม ได้ ผมจะทำให้ แต่ว่า หุ้นทั้งหมดที่คุณถืออยู่ผมขอยึดคืน สินสมรสใดๆคุณไม่มีสิทธิ์ทั้งนั้น และหากคุณคิดที่จะฟ้อง ผมคิดว่าผมมีหลักฐานที่แสดงได้ว่าผมมีสิทธิที่จะทำอย่างนั้น”
“เซฮุน ผมขอโทษ ผมขอโทษ ยกโทษให้ผมเถอะนะ”
“ผมให้อภัยคุณมากเกินพอ จบกันซะที”
“ผมไม่เซ็นใบหย่าหรอก”
“คุณคิดว่าคุณทำได้หรอ อี้ฟาน ชานยอล จัดการ”
“ครับ”แล้วชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหลังเซฮุนก็เข้ามาจับตัวมินซอกเอาไว้ บังคับให้เซ็นใบทะเบียนหย่ารวมทั้งข้อตกลงเรื่องทรัพย์สินด้วย
“ไม่นะ ม่าย เซฮุน ผมขอโทษ ผมขอโทษ”สภาพตอนนี้มินซอกทำเอาจงแดต้องเบือนหน้าหนีไม่อยากดู แม้ว่ามันจะสมกับสิ่งที่เขาทำเซฮุนเท่าไหร่ แต่ยังไงก็ไม่อยากมองอยู่ดี เขาตั้งใจว่าจะกลับไปที่จีน ไปอยู่กับพ่อแม่สักพัก แล้วจะกลับมาทำงานต่อที่บริษัทของแบคฮยอนเพื่อนของตัวเองสาขาที่อยู่จีนแทน และคงจะไม่กลับมาที่เกาหลีอีก
จบเสียที เริ่มชีวิตใหม่ได้แล้ว คิมจงแด จากนี้ลืมผู้ชายที่ชื่อว่าคิมมินซอกได้แล้ว
“มานี่”
“เอ๊ะ”เอาอีกแล้ว ไม่ทันที่จะได้ขึ้นรถ เขาก็โดนเซฮุนดึงมาที่รถของเจ้าตัว ส่วนลูกน้องของเซฮุนเข้าไปในรถของเขา เฮ้ย นั่นมันรถฉันนะ
“นายมากับฉัน นั่งอยู่นิ่งๆ ฉันไม่ฆ่านายหรอก”ดูแล้วคุณเซฮุนก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรนะ แต่ว่าจะพาเขาไปไหนเนี่ย ระหว่างทางเขานั่งตัวตรงเอาซะเกร็งไปทั่วตัว ไม่กล้าพูดอะไรออกมา
จุดหมายปลายทางที่อยู่ตรงหน้าเขานับว่าเป็นอะไรที่ไม่คาดคิดมาก่อน คฤหาสน์โอ
“ลงมาได้แล้ว ต่อจากนี้ก็อยู่ที่นี้ก็แล้วกัน”
“อะ อะไรนะครับคุณเซฮุน”
“จะให้ต้องพูดซ้ำหรือไง ต่อจากนี้ก็อยู่ที่นี้นั่นแหละ”
“แต่ว่าผมจะไปอยู่จีน ข้าวของผมอีกหล่ะ”
“ฉันขนมันตามมาแล้ว จีนก็ไม่ต้องไปแล้ว”
“คุณเซฮุน แต่ว่าผมเป็น..”
“นั่นเป็นอดีต ตอนนี้ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“ฉันอยากร่วมงานกับนาย เข้าใจใช่ไหม แม่บ้านคิม พาคุณไปที่ห้อง”
“ครับ เชิญทางนี้ครับคุณจงแด”
“อะ เอ่อ ครับ”นี่ต้องอยู่ที่นี้จริงๆใช่ไหม เฮ้อ เอาเถอะเดี๋ยวมันก็ดีขึ้น
5 ปีผ่านไป
“แดฮุน มาหาพ่อเร็ว”เสียงเด็กชายวัยสองขวบหัวเราะดั่งลั่นขณะที่วิ่งเข้ามาหาผู้เป็นพ่อ ก่อนที่จะโดนอุ้มให้แกว่งไปมาอย่างที่เจ้าตัวชอบ
“กลับมาแล้วหรอครับ”ผู้ชายใบหน้าหวานแต่ก็คมสมกับเป็นผู้ชายถือถาดที่บรรจุขนมและน้ำผลไม้มาให้คนที่เป็นสามีและลูกอย่างเอาใจ
“อื้ม คิดถึงจัง ฟอด”
“ลูกยังอยู่ตรงนี้นะ”แต่แทนที่อีกฝ่ายจะหยุดกลับโน้มใบหน้ามาหอมแก้มอีกข้างของเขาคลอกับเสียงหัวเราะของลูกชาย
“ดูสิ แดฮุนออกที่จะชอบ ใช่ไหม น้องแดชอบให้คุณพ่อหอมแก้มคุณแม่ไหมครับ”
“ชอบ ชอบ”คำตอบของลูกชายทำเอาเขาต้องยิ้มตามไปด้วย ลูกชายคนเดียววัยสองขวบ พยานรักของพวกเขา
“จงแด คุณอยากรู้ข่าวมินซอกไหม”
“คุณ ไปเจอเขามาหรอครับ”
“เรียกว่าเผอิญเจอนะ”
“ที่ไหนครับ”
“ที่ประชุมในจีน”
“เขาไปอยู่ที่จีน”
“ใช่ กับแม่เลี้ยงเหมยหลี่”
“นิสัยเดิม”
“ใช้คำว่าสันดาน”หึ นี่แหละตัวตนของโอเซฮุน หลังจากที่เขาได้รู้จัก ไม่ได้ร้ายนะแค่แรงเท่านั้น
“แต่เขาทำให้ผมพบกับคุณ”
“นั่นเป็นข้อดีเพียงอย่างเดียวที่ผมเห็นในตัวผู้ชายคนนั้นนะ”
“แต่ถ้าคุณเป็นอย่างเขา ผมจะทำอะไรที่มันแรงยิ่งกว่าตอนที่คุณทำกับเขาเสียอีก”นี่เป็นตัวตนหนึ่งที่เซฮุนได้พบหลังจากได้พูดคุยกับจงแด ไม่ได้อาฆาตนะ แค่จำแม่น จำนาน ใครทำให้เจ็บเท่าไหร่ ตอบให้อีกทวีคูณ ซึ่งมันก็พอๆกับเขานั่นแหละ นิสัย ความชอบ รสนิยม และอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนกัน มันทำให้พวกเขาเข้ากันได้ดี ดีจนไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กลายเป็นความรักความผูกพันธ์กันไปแล้ว และในที่สุดพวกเราก็แต่งงานกันจนมีลูกชายหนึ่งคน
“คุณจะไม่มีวันได้ทำอย่างนั้น เพราะผมรักคุณ”เซฮุนส่งสัญญาณให้พี่เลี้ยงของแดฮุนมาเอาเจ้าตัวเล็กออกไปก่อนที่จะโอบเอวภรรยาขึ้นไปบนห้องที่เป็นห้องนอนของพวกเขามาแล้วสามปี
“คำพูดของคุณโอเชื่อถือได้แน่นะ”
“คุณสามารถพิสูจน์ได้นะ คุณนายโอ”
“อะไรหล่ะ”
“ลูกสาวสักคนไหมครับ”
“ถ้าคุณทำได้นะ อื้อ”
- จบ -
ความคิดเห็น