คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Love Dramatic {HunDae] : เมื่อพระเอก นายเอกและตัวร้ายมาเจอกัน
เมื่อพระเอก นายเอกและตัวร้ายมาเจอกัน
“จงอินนนนนน”เฉินรีบวิ่งเข้าไปหาน้องสนิทที่ไม่เจอกันนานแล้วอย่างคิดถึง
“โอ๊ยฮยอง นี่อ้วนขึ้นเปล่าเนี่ย สงสัยไอ้เซฮุนเลี้ยงอย่างดีละซิ”ชายหนุ่มผิวสีแทนแซวพี่ชายที่รักและเคารพ
“เหอะ เลี้ยงอะไร ฉันเลี้ยงตัวเองได้”
“หรอ เป็นแฟนกันแล้วไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมหน้ามันอย่างนั้นนะ ทะเลาะกันมาหรือไง”
“ใครจะไปทะเลาะกับมัน แล้วฉันกับมันก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน ทุกอย่างก็แค่เพราะละครเท่านั้นแหละ จบไหม”
“จะพยายามเชื่อนะฮยอง”จงอินที่ตอนนี้มองไปหาเพื่อนตัวเองที่ตอนที่กำลังหน้าบูดโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองนั่นแหละเป็นสาเหตุให้
เซฮุนต้องคิ้วขมวด
“เฮ้ เป็นอะไรไปเซฮุน หน้านิ่วคิ้วขมวดเชียว”
“ไม่มีอะไร ขอฉันคุยกับแฟนตัวเองได้ไหม”เซฮุนตั้งใจเน้นเสียงเพื่อให้คนตรงหน้าหงุดหงิดแต่สิ่งที่เห็นกลับมีแต่ความเงียบ
“อ๋อ เออๆ ไปแต่งหน้าก่อน เชิญง้อกันตามสบายเลยนะ”แล้วจงอินก็รีบเดินเข้าห้องแต่งตัวปล่อยให้จงแดอยู่กับเซฮุนตามลำพัง บรรยากาศที่เงียบทันทีเมื่อจงอินออกไป ทำให้จงแดต้องหันหน้าจะเดินไปทางอื่น แต่ก็ถูกเซฮุนจับแขนเอาไว้
“ทำไมผมอยู่ด้วยมันอึดอัดมากนักหรือไง ทีไอ้ดำมารีบวิ่งมาหาเชียวนะ ทีพอแฟนตัวเองรีบเดินหนีหรือไง”
“ใช่ อึดอัดมาก แล้วจะให้ดีช่วยอย่าพูดว่าเป็นแฟนกับฉันด้วย เพราะความจริงมันไม่ใช่”
“แต่คนอื่นไม่ได้คิดว่าอย่างนั้น ช่วยทำให้เหมือนเป็นว่าเรารักกัน เรื่องแสดงฮยองเก่งอยู่แล้วนิ”เซฮุนก้มลงมากระซิบที่หูของร่างบางด้วยมุมที่หากใครไม่รู้ต้องคิดว่าเขากำลังหอมแก้มร่างบางเป็นแน่
“เซฮุน จงแด”เสียงผู้มาใหม่ทักเข้ามาทำให้เซฮุนต้องปล่อยร่างบางไป
“ลู่ฮานฮยอง มาทำอะไรที่นี้”เซฮุนทักผู้มาใหม่ด้วยเสียงที่ติดออกจะเย็นชาจากเดิมไปในสายตาของจงแด
“อ้าว ท่านประธานไม่ได้บอกมาหรอว่ามีการปรับตัวละครเล็กน้อย พอดีฮยองย้ายมาอยู่ที่เกาหลีแล้วนะ แล้วเทาย้ายไปจีน
พอดี ฮยองก็เลยได้บทของเทาแทน ฮยองดีใจนะที่ได้มาแสดงกับจงแดและเซฮุน จงแดแนะนำฮยองด้วยนะ”
“ครับ ฮยองไปอยู่ที่นู่นสบายดีไหมครับ”
“สบายดี แต่จะสบายมากกว่านี้ถ้าไม่เกิดรู้ว่ากำลังมีใครบางคนแอบเอาของฮยองไปใช้อยู่”
“ของของฮยองหรอครับ ฮยองเห็นมันเป็นแค่สิ่งของงั้นหรอ”แต่ก่อนที่ลู่ห่านจะตอบอะไรไปก็มีเสียงมาขัดก่อน
“เฮ้ย ไอ้ฮุนแกเห็นโทรศัพท์ฉันไหม อ๊ะ ลู่ฮานฮยอง”แล้วจงอินก็ต้องชะงักเมื่อเห็นผู้ที่พึ่งเข้ามา
“สวัสดี จงอิน สบายดีไหม”
“สบายดีครับ อ้อ จงแดฮยอง โคดี้นูนาเรียกแล้วฮะ”
“ขอบใจนะจงอิน”พอจงแดลับตาไปจงอินก็เริ่มบทสนาใหม่ที่ไม่ต้องการให้จงแดมาได้ยิน
“ลู่ฮยอง ฮยองกลับมาทำไม”
“ฉันแค่จะเอาคนรักของฉันกลับมาไม่ได้หรือไง”
“ไหนฮยองบอกว่าจะปล่อยผมแล้วไง”เซฮุนที่เงียบไปนานถามขึ้นมา
“ก็พอดีฉันไม่คิดว่าพวกนายจะกลับมาคืนดีกันได้ แถมยังเป็นแฟนกันด้วยนิ”
“ในเมื่อพี่รู้แล้ว พี่ก็ควรที่จะเลิกยุ่งกับไอ้ฮุนมัน”
“นายเองก็ชอบจงแดไม่ใช่จงอิน อยากเป็นพระเอกหรือไงยอมให้เพื่อนอย่างงั้นหรอ”
“ลู่ฮาน!”
“ไง มันแทงใจหรอไงจงอิน นายควรที่จะไปถ่ายรูปเดี่ยวตัวเองได้แล้ว เมเน่ฮยองเรียกนายอยู่”จงอินจำเป็นต้องออกไปเมื่อเห็น
ว่าเมเนเจอร์ของตัวเองเรียกอยู่จริงๆตามที่ลู่ห่านบอก
“ฉันจะยอมเป็นนางร้ายให้ก็ได้นะเซฮุน ตามง้อจงแดให้ได้นะ”
“ฮยองหมายความว่าไง”
“ไปถามท่านประธานดูเองก็แล้วกันนะ”ลู่ฮานทิ้งไว้แค่นั้นก่อนที่จะเข้าไปแต่งตัว
*****************************
“นายไม่ควรที่จะมายุ่งกับฉัน นายมีพี่ฉันเป็นแฟนแล้ว นายจะมายุ่งกับฉันทำไม”
“แต่ว่าผมรักฮยอง ได้ยินไหมผมรักฮยอง ที่ผมคบกับลู่ฮยอง มันเป็นเหตุผลทางธุรกิจเท่านั้น ผมไม่ได้รักลู่ฮยอง ผมรักจงแดฮยองนะ”
“นายอย่ามาหลอกฉันเลย วันนั้นฉันเห็น เห็นนายกำลังจูบลู่ฮยอง ท่าทางของนายมันไม่แมนเลย มันตุ๊ดชัดๆ เข้าใจไหมตุ๊ดชัดๆ ฉันไม่อยากมีสามีเป็นตุ๊ด”ร่างบางรีบวิ่งหนีออกมาทำใจไม่ได้จริงที่เห็นคนที่แอบรักมีคนอื่น ยิ่งกว่านั้นจากที่เคยแม๊นแมน ทำถึงเคะแตกกลายเป็นตุ๊ดเล่า ฮือออออ คนสวยรับไม่ได้
“ฮยอง มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ ฮยอง ฟังผมก่อน ฮยอง”
“คัททท เยี่ยมมากจงแด เซฮุน แสดงได้ดีจริงเหมือนเป็นเรื่องจริงเลย พวกนายสองคนไปพักก่อนนะ จงอิน ลู่ฮาน แสตนด์บาย”
“จงแดฮยอง น้ำเย็นครับ”เซฮุนยื่นขวดน้ำเย็นให้ร่างบางที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าอารมณ์จะไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“ขอบใจ แต่ไม่เป็นไร นายดื่มเถอะ”
“ฮยองโกรธผม ฮยองโกรธเรื่องอะไร ฮยองบอกมาสิ หรือว่าฮยองโกรธเรื่องที่เราแสดงวันนี้”
“ฉันไม่ได้โกรธแก อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับงาน”
“นี่ไง ชัวร์เลย ซีวอนฮยอง พวกผมสองคนขอตัวแป๊บหนึ่งนะฮะ เดี๋ยวมา”เซฮุนตระโกนบอกผู้กำกับในวันนี้
“เฮ้ย รีบไปแล้วรีบมานะ”
“ครับ”เซฮุนดึงข้อมือให้จงแดเดินตามมา
“นี่นายจะพาฉันไปที่ไหน ปล่อยนะ ฉันจะซ้อมบทละคร”
“เดี๋ยวก็รู้นี่แหละ จะพาไปซ้อมบท”
“ปล่อย ปล่อยมือฉันนะไอ้เด็กตุ๊ด”
“ผมเคยบอกฮยองแล้วใช่ไหม ว่าถ้าฮยองเรียกผมว่าตุ๊ดฮยองจะโดนอะไร”จงแดจึงได้แต่เงียบเมื่อได้ยินคำขู่นั้น
ด้านจงอินและลู่ฮาน
“ปล่อยมือฉันนะ ไอ้จงอิน”
“หึ ฮยองกลับมาทำไม ฮยองจะทำให้พวกเขาเจ็บถึงเมื่อไหร่กัน”
“เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น เซฮุนเป็นของฉัน”
“ฮยองเห็นไอ้ฮุนมันเป็นแค่ของงั้นหรอ ฮยองไม่เห็นใจจงแดฮยองเลยหรือไง”
“ทำไม ก็ในเมื่อฉันเป็นคนบอกรักก่อน ฉันเป็นคนรักของเซฮุน จะกลับมาคืนดีกันมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก”
“ก็ไหนฮยองบอกว่า ฮยองปล่อยเซฮุนมันแล้วไง ทำไมวันนี้ฮยองถึงทำอย่างนี้”จงอินลงแรงที่บีบข้อมือบางเพิ่มขึ้นอีก
“ปล่อยมือฉันนะไอ้ดำ”
“ไอ้ดำงั้นหรอ”
“ใช่ดำ ดำ กัมจง ดำกัมจง อื้ม”แล้วลู่ฮานก็ต้องกลืนคำด่าลงไปเพราะจงอินที่ตอนนี้โกรธเหลือเกินจูบเขาไว้ ไม่ว่าจะทุบตี
อย่างไงร่างใหญ่ก็ไม่ยอมปล่อยเขา จนกระทั่งลู่ฮานลงแรงไปที่กล่องดวงใจ
“โอ๊ย”จงอินทรุดลงกับพื้นน้ำตาไหลปรอยด้วยความเจ็บลืมไปได้ไงลู่ฮานเคยเป็นนักบอลแรงถีบเตะย่อมแรง
“หึ สมน้ำหน้าไอ้ดำ”ลู่ฮานก้มลงไปตบหน้าจงอินครั้งหนึ่งก่อนที่จะเดินออกไป
“คัททททท วันนี้เป็นอะไรกันเนี่ย แสดงกันได้ดีจริงๆ ไปพักผ่อนกันได้ เอ้า พักกอง พวกเราเองก็พักกันก่อนนะ นักแสดงนำมันยังไม่กลับมาเลย มัวแต่ไปสวีทกันที่ไหนเนี่ย”
“อ้าว เซฮุนกับจงแดฮยองไปไหนหรอฮะ ซีวอนฮยอง”
“ฮยองก็ไม่รู้ แต่เห็นเซฮุนบอกว่าขอตัวไปข้างนอกแป๊บหนึ่งเดี๋ยวกลับมา”ทันทีที่พูดจบคนที่จงอินพูดถึงอยู่ก็เข้ามา ใบหน้าของจงแดดูจะแดงขึ้นมา ริมฝีปากก็ดูบวมเจ่อขึ้น ส่วนเซฮุนก็หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสไม่เหมือนตอนเช้าเลย
“มาแล้วครับ พอดีง้อแฟนนิดหน่อยนะครับพี่ซีวอน”สงสัยมันจะเคลียร์กับจงแดฮยองได้แล้วมั้งเนี่ย
“เออ ตามสบาย ตอนนี้ฮยองพักกองก่อน ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้พักกองกันเลย ใกล้เที่ยงแล้วด้วย กินข้าวกันก่อนเดี๋ยวตอนบ่ายค่อยถ่ายต่อ” โอ๊ยพอคืนดีกันก็หวานเชียววนะไอ้ฮุนลืมเพื่อนเลยนะโว้ย
“เห็นไหม ตัวร้ายก็มีประโยชน์นะ หึ”ลู่ฮานเข้ามาตบไหล่เขาก่อนทีจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ใครก็ได้บอกกัมจงทีครับว่ามันเกิดอะไรขึ้นนนนนน
ความคิดเห็น