คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : BAEK HYUN AND LUHAN
[EXO][KRISTAO] KISS ME DEMON
BY: MY XIA
BAEK HYUN AND LUHAN
ตึก ตึก ตึก
หลังจากที่จัดการกับร่างกายเสร็จ ผมจึงตรัสรู้ได้ว่าไม่มีเสื้อผ้าติดมาซักตัว มีแต่ชุดนักเรียนตัวนึง กับชุดของวันที่ใส่มา
ผมเลยได้ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวของพี่คริสกับกางเกงสีเข้มที่ผมใสมาวันแรกแทน เน่าเหม็นจริงๆ =__=
….
โล่งสนิทเงียบสงบ บ้านหรือป่าช้าวะ ไม่มีใครอยู่เลยรึงายยยยยยย T^T
ผมเดินเรื่อยๆ ไปเปิดทีวี จัดการรวบผมยาวเป็นหางม้ายกสูง พอนึกได้ว่าตื่นมายังไม่กินอะไร ท้องไส้มันก็ออกอาการทันที
เออ ท้องไส้ที่รัก หิวอะไรตอนนี้จ๊ะ ผมเดินไปทั่วบ้านเพื่อหาห้องครัว บ้านพี่คริสไม่ถือว่าใหญ่มาก แต่ถูกตกแต่งอย่างลงตัวด้วยสีขาวและดำ แล้วทำห้องตูมันถึงได้สยองขวัญแบบนั้นฟระ = =
ไม่นานนักก็พบห้องครัวสีขาวไม่มีแม้แต่รอยด่าง บอกได้เลยว่าเจ้าของรักสะอาดแค่ไหน แต่เดี๋ยวผมจะทำให้มันเละเอง ฮี่ๆ =w=
เอ ตอนเช้าๆ กินอะไรดีน้า ผมเปิดตู้เย็นสีขาว มองเห็นไข่เป็นอย่างแรกผมก็เลยคิดออกว่าควรจะทำอะไรดี
ผมตีไข่ที่จะทำไข่เจียวเสร็จแล้ว เดี๋ยวก่อนนะ ตอนทอดนี่ใส่น้ำมันก่อนหรือใส่ไข่ก่อนอ่ะ = = ผมคิดไม่ออก เลยใส่มันไปพร้อมกันเลย อื้อหือ หน้าตามันดูน่ากินมาก //ประชด -__-
ผมเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับข้าวไข่เจียวหอมฉุย เห็นมั้ยบอกแล้วว่าคนอย่างผมก็ทำกับข้าวเป็น -___-
‘ตึก ตึก ตึก’
เสียงก้าวเดินอย่างเป็นจังหวะของใครซักคน ผมที่กำลังนั่งกินข้าวพร้อมกับดูทีวีไปด้วยเงยหน้าขึ้นมาจากจาน เสียงกังวาลจากพื้นหินอ่อนไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นรองเท้าส้นสูง ผู้หญิงที่ไหนมาบ้านพี่คริสนะ
ผมเดินออกไปก็พบกับผู้หญิงในชุดเดรสรัดรูปสีแดง เปลือกตาเป็นสีน้ำเงินตัดกับชุด ถือกระเป๋าสีเขียวสดจนผมนึกว่าเป็นต้นไทรผูกผ้าสามสี หน้าขาววอกพร้อมจะไปเล่นงิ้ว =__= กับผู้ชายรูปร่างกำยำสองคนที่เดินเข้ามาในบ้านอย่างถือวิสาสะ พอหล่อนสังเกตเห็นผมก็ชี้หน้าผมทันที อะไรของแกวะ -___-
“นี่หล่อนมาทำอะไรในบ้านคุณคริสยะ !” หล่อนตะคอกออกมาอย่างรุนแรงจนผมกลัวว่าฟันหน้านั่นจะหลุดตามออกมาเฉาะหน้าผม มาบ้านพี่คริสทำไม มาขัดส้วมมั้งครับ ขัดส้วมมั้ยคร้าบ ขัดส้วม -__-
“ถามทำไมไม่ตอบยะ อยากโดนตบรึไง”หล่อนตะคอกถามผมอีกครั้ง ดุจังคร้าบบ คราวหลังผมจะซื้อปลอกคอมาให้ จะได้ไม่ต้องไปเห่าใคร
“มาหาสามีอ่ะ มีอะไรมั้ย” ผมสวนกลับไปด้วยท่าทางที่คิดกวนทีนที่สุด เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับหวางจื่อเทา ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต ! กร๊ากก
“กรี๊ดดดดดด พี่คริสเป็นของฉันยะนังบ้า ” หล่อนโมโหจนปากระเป๋าถือมาใส่ผม ถ้าผมจะหลบก็หลบได้ แต่ผมเลือกที่จะรับกระเป๋าใบนั้นแล้วโยนกลับไปทางเดิมทันที โป๊ะเชะ! ขนตาปลอมหล่อนจะหลุดมั้ยนั่น =w=
“อ๊ายยยย แกทำแบบนี้ไม่รู้ใช่มั้ยว่าฉันเป็นลูกใคร!”
“อ้าวถ้าคุณยังไม่รู้จักพ่อแม่ตัวเองแล้วผมจะไปรู้จักได้ยังไงล่ะครับ =w=” มุกนี้ใช่กับพวกจงอินบ่อย กร๊ากกกกก
“อ๊ายยย จับมันไว้ ขอฉันตบปากแมวๆของหล่อนทีเหอะ!” เร็วเท่าความคิด ผู้ชายสองคนที่ตามหล่อนมาตั้งแต่แรกเดินมาจับผมตามคำสั่งยัยหน้างิ้วนี่
“ผั้วะ ! ผลั่ก!” ผมชกหน้าคนนึงไปเต็มแรง แล้วหันไปเตะกล่องดวงใจของอีกคน สำหรับผมที่เรียนศิลปะป้องกันตัวมาตั้งแต่ห้าขวบ เก่งจนแม้แต่ครูฝึกยังไม่รู้จะสอนยังไงดี คิดจะเตะเนื้อต้องตัวผมเร็วไปร้อยล้านชาติเว้ย!
เอ้าแล้วทำไมผมยอมให้พี่คริสจับวะ โอ้ยยสับสนในตัวเอง -__-
“ว่าไงคนสวยย เมื่อกี้ว่าจะตบผมใช่มั้ย มาสิ เน้นๆที่แก้มซ้ายนะ” ผมยียวน เท้าข้างนึงเขี่ยๆไอ้ยักษ์ที่นอนกุมน้องชายหน้าเขียวปี๋
“นังปากดี ฉันจะฆ่าแก” หล่อนจ้องมาท่าทางเอาเรื่อง แหมะ น่ากลั๊วว น่ากลัว =__=
“ผมเป็นผู้ชาย ^ ^”
“อ๊ายยยยยยยยยยย” หล่อนกระทีบเท้าปึงปังแล้วเดินออกจากบ้านไปพร้อมกับลูกน้องสองคนที่คลานตามออกไป ฮาว่ะ ยัยผ้าสามสีเอ้ยยยยย >O<
“อาซ้ออยู่หนายยยยยยยยยยยยยยย” เสียงตะโกนลั่นบ้านจนผมที่กลับมากินข้าวแทบสำลัก ใครอีกวะเนี่ย! -__-
ผมเดินออกไปพร้อมกับจานข้าวอย่างไม่แคร์ภาพลักษณ์ ถ้าเจอยังยัยผ้าสามสีอีกกะว่าจะเทราดหัวหล่อนไปเลย =__=
“อั่ก” ผมจุกจนข้าวจะไหลย้อน จู่ๆก็มีคนวิ่งเข้ามากอดผมเต็มแรงจนล้มลงกับพื้น คาดว่าตอนนี้ไข่เจียวที่ผมอุส่าทำจะลงไปสำรวจพื้นโลกแล้ว T^T ก้มลงมองก็เห็นผมสีน้ำตาลเข้มซุกอยู่ที่อก
“แบคฮยอน ออกมา -_-+++” แล้วพี่คริสก็เดินมาพร้อมกับเด็กน้อยหน้าตาน่ารักคนนึง อ้อ รึว่านี่จะเป็นพวกน้องชาย ?
“อาซ้ออออ นี่อาซ้อใช่มั้ย ผมแบคฮยอนน้องพี่คริส ต่อไปฝากตัวด้วยนะคร้าบบบบบ” เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลที่วิ่งมากอดผมในตอนแรกจู่ๆก็พูดขึ้นมา ขโมยหอมแก้มผมจนผมต้องยกมือขึ้นมาปิดแก้มด้วยความตกใจ
“อาซ้อออออ อาซ้อน่ารักมากเลยยย ” ไม่ทันจะได้ลุกจากพื้น ร่างของใครอีกคนก็พุ่งเข้ามาหาผมอีก เป็นไปว่าผมเดินคนสองคนกอดไว้ขยับไปไหนไม่ได้
“ผมลูฮานนะ อาซ้อจุ๊ฟหน่อยยย” คนที่เข้ามากอดผมทีหลังแนะนำตัวเสร็จสรรพพร้อมยื่นหน้ามาหาผม เฮ้ยย ไม่อ๊าวว
“พอแล้ว ๆ ดูสิพี่เขาตกใจหมดแล้วนั่น=__=*” ขอบคุณพี่คริสที่มาหิ้วเด็กสองคนนี่ออกไปได้ทัน ไม่งั้นผมคงต้องเสียความบริสุทธ์เป็นเจ้าบ่าวไม่ได้เป็นแน่แท้ =__=vv // เกี่ยว -__-
“อาซ้อชื่ออะไรอ่ะ” คนที่ชื่อแบคฮยอนถามผมทั้งๆที่ยังโดนพี่คริสจับแขนไว้ ส่วนอีกคนก็ทำตาเป็นประกายราวกับอยากรู้คำตอบของผมเหลือเกินแล้วก็โดนพี่คริสจับแขนไว้อีกเหมือนกัน เป็นว่าพี่คริสใช้มือจับเด็กสองคนนี่ไว้คนละข้าง ทำไมผมรู้สึกเหมือนเห็นลิงอุ้มลูก =w=
“เทา หวาง จื่อ เทา” ผมตอบแบบยิ้มๆ อา ทำไมเด็กพวกนี้ถึงเรียกผมว่าอาซ้อล่ะ - -+++
“อ๊ากกก อาซ้อน่ารักที่สุดในโลกกก” เร็วเท่าความคิด เด็กผมสีน้ำตาลอ่อนที่ชื่อว่าลูฮานก็หลุดออกมาจากมือของพี่คริส วิ่งตรงมาหาผม ตามมาด้วยเด็กแบคฮยอนที่หลุดออกมาอีกเหมือนกัน เฮ้ยย ไม่เอานะ TTOTT
ผมมองหาทางรอดของตัวเอง ข้างหลังผมเป็นผนัง ข้างหน้าเป็นหมาน่าตาน่ารัก 2 ตัว (?)ที่กำลังจะเข้าฟัดผม เอาวะ! ยังไงก็ต้องใช้แล้วล่ะ
ในเสี้ยววินาทีที่สองคนนั้นจะมาถึงตัวผม ผมก็หันหลังเหยียบไต่ขึ้นไปบนผนังปูน อาศัยแรงนั้นตีลังกาหลังไปยืนอยู่ข้างหลังสองแสบที่วิ่งมาหาผมในตอนแรก แล้ววิ่งไปหลบหลังพี่คริสในทันที ฟู่ว รอดไปที = =
“เฮ้ย !” เป็นเสียงของแบคฮยอนที่เมื่อเห็มผมตีหลังกาหลังแบบนั้นก็ดูช้อกไปทันที ทั้งสองหันมามองผมที่หลบอยู่ข้างหลังพี่คริสด้วยความตกใจ
“อาซ้อเจ๋งมาก O__o” และลูห่านที่มองมายังผมด้วยแววตาเปล่งประกาย เดี๋ยวนะ ทำไมผมรู้สึกสังหรใจไม่ดีชอบกล=__=
“อาซ้อสอนผมบ้างงงงง” ทั้งสองกรีดร้องออกมาพร้อมกันแล้ววิ่งมาหาผมด้วยสายตาหื่นกระหายแบบชายแก่ตัญหากลับ (เวอร์ไปละ=__=)
“เฮ้ยไม่นะ!” ผมวิ่งหนีสองแสบที่พยายามเหลือเกินที่จะจับตัวผมให้ได้ ตัวอะไรวะสลัดแล้วก็ไม่หลุด ไม่นะเว้ยยยยยยย
หมับ!
ผมหลับตาเตรียมรับชะตากรรมที่สองแสบจะมอบให้ แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อผ่านไปนานแล้วยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมลืมตาขึ้นมาดู พี่คริสแบกสองแสบขึ้นไล่คนละข้าง โห คนไรวะถึกชิบหาย =[]= (นั่นคำชมเหรอจ๊ะ = =)
“หยุดซนได้แล้ว ดูซิพี่เขากลัวหมด” พี่คริสพูดดุสองคนนั้นเบา ทำท่าเหมือนจะโยนลงจาไหล่ของเขา
“หยุดแล้ว ๆ ปล่อยน้า >O<” สองแสบพูดออกมาพร้อมกันจนผมนึกขำ แต่ก็ได้แต่ยิ้มๆ เดินเข้ามาหาพี่คริสที่ดุสองคนนั้นอยู่
“ไป ๆ ขึ้นไปพักผ่อนซะ เดี๋ยวบ่ายๆให้ไอ้หยอยมารับไป” พี่คริสปล่อยสองคนนั้นลงกับพื้น ทันทีที่เท้าเตะพื้น สองแสบก็มาเขย่งขโมยหอมแก้มผมไปคนละครั้ง จนผมถอยหนีแทบไม่ทัน อะไรกันวะ=[]= !
“อาซ้อน่ารักที่สุดมนสามโลกกกกก” สองแสบพูดออกมาก่อนจะวิ่งขึ้นชั้นสองหนีพี่คริสที่จะตามไปจับ ผมที่ได้แต่ยืนช๊อก จับแก้มตัวเองอย่างง ๆ =[]=
“ไปเลยมั้ย?” พี่คริสเข้ามากอดผมจากด้านหลัง ลมหายใจอุ่นๆคลออยู่ที่แก้ม แต่ดูเหมือนเราจะมีเรื่องต้งคุยกันนะคุณอู๋อี้ฟาน - -++++
วูบ
ไวเท่าความคิด ยูโดที่ผมเรียนจบตั้งแต่ตอน ม2 เทคนิกการปัดขาที่ผมถนัด ทุ่มคู่ต่อสู้ได้แม้ตัวจะเล็กกว่า
“โอ้ย” พี่คริสช่างไม่รู้จักระวังตัว หน้าหล่อนิ่วไปเมื่อถูกทุ่มลงกับพื้นอย่างจัง เบ้ปากมองผมเหมือนจะถามว่าทำไม
“พี่ใช่มั้ยที่บอกให้เด็กสองคนนั้นเรียกผมว่าอาซ้อ บอกแล้วใช่มั้ยว่าผมเป็นผู้ชาย - -+++”พี่คริสลุกขึ้นมาจากพื้น ส่งยิ้มกวนๆให้ผม
“เค้าปล่าวนะเออ” พี่คริสลุกขึ้นเต็มความสูง ขายาวก้าวฉับๆถอยหลัง
“ย๊ากกกกกก” ผมวิ่งเตรียมจะกระโดดถีบ พี่คริสก็หันหลังวิ่งไป อ๊ากกกก ไอ้พี่คริสสส หยุดนะเว้ยย
“เค้าปล่าวนะเออ”
“ย๊ากกกกกก”
“เฮ้ยอาซ้อเล่นแรงไปมั้ยนั่น”
“ไม่หรอกแบคฮยอน พี่ว่าเท่านี้กำลังดี =w=”
“นั่นสินะ ตั้งสี่ปี ผมพึ่งเคยเห็นพี่ยิ้มแบบนั้นเป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย”
ก็ตั้งแต่เกิดเรื่องพี่อี้ชิง…..
“ย๊า พี่คริสปล่อยนะ”
“อื้อ”
สองแสบเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่อพี่ชายสุดหล่อมอบจูบแสนหวานให้อาซ้อของพวกเขา จนแม้แต่เขาทั้งสองเองยังอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง
“ผมว่าเราควรจะไปกันเถอะ=///=” แบคฮยอนเอ่ยชวนพี่ชายคนรองของเขา
“พี่ก็ว่างั้นแหละ=///=”ถึงทั้งสองจะพูดออกมาแบบนั้น แต่ร่างกายก็ยังนิ่งไม่ขยับไปไหน ตากลมทั้งสองคู่จ้องมองบทรักปลายลิ้นของพี่ชายพร้อมกับใบหน้าแดงๆ
เรียนคู่รักทั้งสองท่านที่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่มในขณะนี้….
กรุณาสนใจน้องชายสองคนที่แอบอยู่ตรงบันไดด้วย…… =///=
Note
หึ หึ หึ
มีคนบอกหวานว่าอย่ามาม่า....
หวานบอกเลยค่ะ ว่า ไม่ "มาม่า"
.
.
.
เเต่จะเป็นไวไว หรือ ยำยำ ก็อีกเรื่องนึง=__=
ความมาม่า กำลังคลืบคลานเข้ามา..........
ฮาาา -__-
อันที่จริง ดูเหมือนยัยผ้าสามสีก็ไม่ได้อัปลักษณ์ขนาดนั้นหรอกนะคะ
เเค่จื่อเทาพูดตรงเกินไป....
ความคิดเห็น