คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : # 3.50
LIGHTER
#3.50
เที่ยงกว่าแล้ว..
ผมนั่งรอรับเพื่อนของพี่อยู่ที่สนามบินเช่นเคย
สนามบินมันก็ออกกว้างจะหากันเจอได้ยังไง อาอาศก็เย๊นเย็น อยากเอาผ้าห่มมาห่มแก้หนาวจริงๆ
และที่สำคัญ..ผมจะเอากะจิตกะใจที่ไหนไปตามหาเขา ตอนนี้ยังร้องไห้อยู่เลย ;___;
จงอินอ่า ผมไปลากเขากลับมาตอนนี้เลยได้มั้ย?
พึ่งรู้ว่าตัวเองติดเขามากขนาดนี้ ฮือ ;_____________;
ผมนั่งร้องไห้เหมือนคนบ้า กลั้นสะอื้นอยู่อย่างนั้นจนคนรอบข้างในสนามบินที่แสนวุ่นวายแหวกเป็นวงให้ผม
คือจริงๆไม่ต้องรังเกียจกันปานนั้น ผมแค่ร้องไห้ ;__; #เหรอ
ในขณะที่ผมกำลังทำตัวสี่มิติ คนสี่มิติกว่าก็แหวกวงล้อมผู้คนมากมายนั่นตรงมาหาผม
ร่างสูงโปร่งที่ใบหน้ากว่าครึ่งปิดไว้ด้วยแว่นดำอันใหญ่ สองมือของเขาจับเข้าที่ใหล่ผม ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ แต่ดังก้องไปทั่ว
“ช้างกูอยู่ไหน?”
….
….
“เอ่อ..”
ใบ้กินสิครับ อะไรเนี่ย?
ช้างอะไรวะ?
“พยอนแพคฮยอนสินะ”
…
“ฉันชื่อชานยอล เป็นเพื่อนของแบคบอม”
….
“นี่เป็นใบ้รึไง?”
“เปล่านะ”
“-_- นายจะมาร้องไห้ทำไมตรงนี้ เครื่องฉันแค่ดีเลย์นิดหน่อย”
“ใครเขาร้องให้นายกัน ;__;”
“แล้วร้องให้ไคร”
“ไม่บอก ;__;”
“-_-”
____________________________________
Talk T
เม้นกูอยู่ไหน? #ผิด
ความคิดเห็น