คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : # 2.00
LIGHTER
#2.00
ตาที่มองเห็น ไม่สำคัญเท่าใจที่รู้สึก
“เอ๋? ดูดวงเหรอครับพี่?”
“ช่ายยย แพคฮยอนพาพี่ไปดูหน่อยเถอะนะ พี่อยากรู้ว่าเนื้อคู่อยู่ที่ไหน T__T”
“ห้ะ..หา?”
ผมเลิกคิ้วใส่รุ่นพี่ในสตูดิโออย่างงุนงง วันนี้ผมมาถ่ายแบบเซ็ตใหม่ครับ ถ่ายไปถ่ายมารุ่นพี่ก็มาชวนผมไปดูดวงอย่างที่เห็น -_-;
“น้า แพคฮยอน *__*”
“อ..เอ่อ ฮะๆ เดี๋ยวผมขอบอกจงอินก่อนนะฮะ”
“อ่าจ้ะๆ ไม่ต้องรีบหรอกนะ พี่จะไปอาทิตย์หน้านู้น”
“อ่อ ฮะๆ”
ผมยิ้มให้เธอจนตากลายเป็นรูปจันทร์เสี้ยว ก่อนจะเดินมาเข้าฉากเตรียมถ่ายต่อ
วันนี้ผมก็ยังถูกจับแต่งตัวหวานๆเหมือนเคย คราวนี้เป็นเซ็ทฟลาวเวอร์บอย เดากันออกไหมล่ะ?
ตอนนี้ผมนึกว่าตัวเองเป็นกระถางต้นไม้เคลื่อนที่แล้วนะ -_-;
“ว่าไง ฟลาวเวอร์บอย ฮ่าฮ่าฮ่า”
หลังเลิกงาน จงอินบ้าก็เดินมาแซวผม
ใช่สิ เป็นตากล้องไม่ได้ทำอะไรจับกล้องอย่างเดียว ผมดิ โดนติดดอกไม้เข้าตรงนู้นตรงนี้ทั่วตัวเลย T__T
“ไม่ต้องมาพูดเลย ตาบ้า -.-”
ผมฟาดเขาไม่เบานัก จนจงอินหน้าแหยไป สมย้ำหน้า >_<
“ก็น่ารักดีออก ดูนี่ ฉันให้”
จงอินขยี้หัวผมเบาๆก่อนจะส่งรูปใบหนึ่งให้
อ่า…มันเป็นรูปที่ผมพึ่งถ่ายไปนี่เอง
ในภาพ รอบตัวผมเป็นดอกลิลลี่สีขาวทั้งหมด ผมในชุดสีอ่อนๆนั่งอยู่บนเก้าอี้สีขาวในมุมด้านขวา ซีกซ้ายของภาพเป็นต้นไม้ที่เหลือแต่กิ่งก้านดูโดดเดี่ยว ในมือถือช่อกุหลาบสีชมพูอ่อนเอาไว้และทอดสายตาไปที่มัน
“สวยแฮะ..”
ผมเอารูปนั้นมาดูชัดๆ
รายละเอียดเล็กๆที่ใครๆอาจจะมองไม่เป็นเท่าไหร่ แย้กกกก กุหลาบที่ผมถือมีหนอนอ่า หนอนตัวเล็กๆมันโผล่มาตั้งครึ่งหัวแหน่ T___T อ๊ากกก #?
“คืนทำไม ฉันให้”
จงอินยัดมันกลับมาหาผมเมื่อผมคืนมันให้เขา
เง้อออ ก็กลัวหนอนนี่นา T___T
“เก็บไว้ดิ จะได้ไม่ลืมว่าใครถ่ายให้”
คนที่ถ่ายให้
จงอิน..
“-3-”
ผมแกล้งทำปากจู๋
จริงๆคือเขิน ไม่นึกว่าจงอินมีมุมแบบนี้ด้วยแฮะ ไม่เคยเห็นมาก่อน
“เดี๋ยวก็จูบซะหรอก เตี้ยบ๊องเอ้ย -*-”
________________________
ผ่านไปเป็นอาทิตย์แล้วครับ หลังจากวันที่จงอินให้รูปผม
ตอนนี้ผมอยู่บนรถของรุ่นพี่ที่ชวนผมไปดูดวง จุดหมายเราก็เป็นสำนักดูดวงอย่างไม่ต้องสงสัย ผมยังไม่บอกจงอินเลยนะว่าจะมาดูดวงน่ะ ผมไม่กล้าบอกเขาเพราะจงอินมีอคติกับอาชีพเกี่ยวกับการทำนาย อะไรเทือกๆนั้น
“พี่ฟีฟ่า อีกไกลมั้ยฮะ? ทำไมมันมีแต่ป่า?”
ผมถาม ตั้งแต่ขับรถมาเราเจอแต่ป่าทึบ ยิ่งขับก็ยิ่งทึบ ต้นไม้สูงใหญ่เรียงรายอยู่ข้างทางสร้างบรรยากาศทะมึนมืดมัว ทั้งๆที่ตอนนี้เป็นเวลากลางวันแท้ๆ
ยิ่งพอเราขับมาลึกเข้าไปอีก ต้นไม้เหล่านี้ก็เชื่อมติดกลายเป็นอุโมงค์ต้นไม้ บังแสงจากดวงอาทิตย์จนเราต้องเปิดไฟส่องทางเพื่อให้มองเห็น
พี่ฟีฟ่ารีบขับเมื่อเห็นผมทำท่ากลัว และไม่นานเราก็มาจอดที่บ้านไม้หลังหนึ่ง
มีบ้านไม้อยู่ในป่าด้วยเหรอเนี่ย?
และที่น่าสงสัยยิ่งกว่า ทำไมในเมืองมีป่ารกทึบขนาดนี้?
ไม่ทันที่ผมจะเปิดประตูบ้านเข้าไป บานประตูก็เลื่อนเปิดเองราวกับรอคอยผมอยู่แล้ว
“ยินดีต้อนรับ…”
น้ำเสียงเย็นๆจากภายในบ้านดังออกมาเชื้อเชิญ
ผมอยากจะร้องไห้ กลัวจะตายอยู่แล้วนะเว้ย T____T
พี่ฟีฟ่ายิ้มแล้วเดินเข้าไปอย่างคล่องแคล่วเหมือนชำนาญทางดี ในขณะที่ผมต้องค่อยๆคลำไปเพราะข้างในบ้านมันมืดมาก แถมยังเต็มไปด้วยของสะสมแปลกๆ วางระเกะระกะไปทั่วพื้น
จนผมผ่านมันไปได้ พี่ฟีฟ่าก็ดึงผมนั่งลงข้างๆพี่เขา เบื้องหน้าของเราเป็นหญิงรุ่นราวคราวเดียวกับผม
เธอดูน่ารักดีนะ ไม่เหมือนพวกแม่หมอที่เคยเห็นในทีวี ที่หัวฟูๆท่าทางโรคจิต แต่เธอมีผมสีบลอนด์ยาวสลวย แต่งตัวด้วยชุดแนวโบราณ
“ต้องการรู้เรื่องไหนล่ะคะ?”
เธอถาม
พี่ฟีฟ่ากับเธอก็เลยคุยกันพักใหญ่ในเรื่องต่างๆของเธอ ผมลอบมองอยู่ เลยเห็นว่าเธอแอบมองผมเป็นพักๆแล้วอมยิ้ม
“ฉันขอดูให้เพื่อนเธอด้วยได้มั้ย?”
เธอถามพี่ฟีฟ่า และแน่นอนเพื่อนที่ว่าก็คือผมเอง -_-;
“เอ..ผมว่าไม่ดีมั้ง แฮะๆ ^__^;;”
เธอนิ่งไป ก่อนหยิบเอาลูกเก้วลูกหนึ่งมาจากใต้โต๊ะ แล้วจับมือผมไปทาบมัน
ลูกแก้วร้อนจนผมแทบสะบัดมือทิ้ง
“พยอนแพคฮยอน…”
เธอเรียก…เท่าที่ผมจำได้ ผมยังไม่ได้บอกชื่อนี่นา ทำไมเธอรู้ล่ะ ? -0-
“ปีนี้ก็จะยี่สิบห้าแล้วนี่นา..รู้ไหมว่ามันเป็นช่วงเบญจเพส?”
ผมพยักหน้าเบาๆ
“คุณจะพบกับการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ จะต้องสูญเสียคนอันเป็นที่รัก”
ห้ะ..หา? -0-;
“บางอย่างจะทดสอบคุณ…คุณจะได้พบกับคนที่รักมากกว่า….คุณอาจจะรู้สึกสับสนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ไม่นานคุณก็จะเข้าใจมั้นทั้งหมด..”
“ความรักของคุณค่อนข้างบัดซบนะ..”
บ..บัดซบเลยเรอะ -0-
“ถ้าคุณมีแฟน จะต้องจากพรากจากเขา หรือมีมือที่สาม”
จงอิน…
“ถ้าเป็นโสด..คุณจะกลายเป็นชู้รักของครอบครัวอื่น”
-0-!!
“ถ้าแต่งงาน..คู่ครองของคุณจะตายทันที”
เฮ้ย! -0-!!
____________________________
Talk T
จะบอกรีดเดอร์ว่า ดวงความรักของแบค เป็นดวงของไรท์เองแหละ…..
\\
ความคิดเห็น