คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : GAMJONG
[EXO][KRISTAO] KISS ME DEMON
BY: MY XIA
NOTE: คือว่าต้องขอโทษด้วยที่ใช้คำหยาบสักเล็กน้อย เพื่อความมันส์ของเรื่องค่ะ (_ _)//คำนับ
2
Gamjong
ตลอดการเดินทาง เด็กน้อยของผมเอาแต่นั่งเงียบ คงไม่กล้าพูดแล้วล่ะ ท่านคริสจูบซะขนาดนั้น -___-
“ตามมาฉันจะพาไปที่ห้อง”ผมสั่ง
“……….” ความเงียบเป็นคำตอบ งอนเหรอ ท่านคริสง้อไม่เป็นนะเว้ย -___-v
“เป็นอะไรไป”
“……….” เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ คนตัวบางยังนิ่งเงียบ เฮ้ยๆท่านคริสง้อไม่เป็น -___-vv
“เฮ้ เงยหน้ามามองชั้นหน่อยสิ” ผมเอื้อมมือไปจับใบหน้าหวานนั่น มือผมชะงักไปด้วยความตกใจเมื่อเห็นตากลมโตมีน้ำใสๆคลออยู่
“ไอ้พี่คริส T__T”เฮ้ย ๆ เรียกท่านคริสแบบนั้นไม่ได้นะ เค้าเป็นบอสมาเฟียนะ-___-vv
ผมรีบจูงมือคนที่กำลังจะร้องไห้ เดินเข้าห้องไม่ลืมล๊อกประตู
“ไอ้คุณพี่คริส ไอ้คุณปลิงทะเล ไอ้คุณปลาสลิดน้ำเค็ม ไอ้วัฒนธรรมลุ่มแม่น้ำฮวงเหอ T___T” ผมแทบกลั้นหัวเราะไม่ไหวกับคำด่าที่แสนน่ารัก ผมดึงเอวบางๆนั่นมากอดเจ้าตัวขัดขืนดิ้นขลุกขลัก
“ปล่อยนะไอ้คริสเฮงซวย เอาจูบแรกของฉันคืนมาT___T”ฮ่า ๆๆๆๆ น่ารักจริง ๆ
“โอ๋เอ๋ หยุดร้องไห้ พักผ่อนไปก่อนเย็นๆจะมาหา” ผมไล้มือไปตามใบหน้าขาวเนียน ปล่อยเจ้าตัวก่อนจะเดินออกจากห้องไปสะสาง ‘งาน’ที่ว่า โดยไม่ลืมล๊อกประตู วันนี้เหนื่อยแหงๆ
หลังจากไอ้เฮงซวยเดินออกไป ห้องก็เงียบแทบจะในทันที ผมบอกรึยังว่าผมกลัวผี ถ้ายังไม่รู้ผมบอกไว้เลยนะว่าผมกลัวเล็กน้อยถึงปานกลางจนมากที่สุด แล้วมาทิ้งผมใว้ในห้องนี้ทำม้ายยย T___T
ประตูห้องก็โดนล๊อก เปิดยังไงก็ไม่ออก จะหนียังไงดีล่ะเนี่ย
ผมมองไปรอบห้อง มันตกแต่งสไตล์ตะวันตกอย่างงดงามแต่ก็วังเวงไปในเวลาเดียวกัน แล้วตาผมก็เหลือบไปเห็นหน้าต่างที่ไม่ได้ล๊อก สมองมันก็รันความคิดบางอย่างขึ้นมา
อ๊า ทำงานเสร็จแล้วมันช่างสดชื่น กระทืบคนนี้มันช่างมีความสุข นี่ก็ทุ่มกว่าแล้ว มีใครเอาข้าวไปให้หวางจื่อเทารึยังนะ
ผมลงจากรถอย่างเอื่อยๆพร้อมกับชานยอล ชานยอลเป็นเพื่อนผมพึ่งไปยำคนมาเลือดสดๆยังเละเต็มตัว
เถื่อนจริงๆไอ้นี่ -__-
“ไอ้เอ๋อมึงไปอาบน้ำที่ห้องกูไป สภาพยังกะไปฟัดกะหมามา” ผมผลักหัวมันอย่างหมั่นไส้ คนเชี่ยไรเป็นลูกเศรษฐีดีๆไม่ชอบ เสือกมาเป็นมาเฟียไล่ฆ่าคน -___-
“ด่าแต่กูไปฟรายยย มึงก็เละไม่ต่างจากกกูหรอก -__-+” เออใช่ ผมก็พึ่งไปฟัดคนมา ชานยอลมันก็จะไปอาบน้ำห้องผม
งั้นผมไปอาบห้องเทาดีกว่า โอะๆไม่ใช่ ผมไม่ได้คิดจะไปหาหวางจื่อเทานะ ไม่คิดเลยจริงๆ - 3 -
(ไม่ค่อยจะอยากไปหาเทาเลย-__-)
ภายในห้องเงียบจนผมชักสังหรณ์ใจแปลกๆ
“หวางจื่อเทา” ความเงียบเป็นเสียงตอบรับ ผมกดเปิดไฟในห้อง ว่างเปล่า ? ไม่มีใครอยู่
“หวางจื่อเทา!” ผมเดินไปห้องน้ำเรียกอย่างหวั่นใจ แต่ภายในห้องน้ำก็ยังว่างเปล่า ผมเดินออกจากห้องน้ำอย่างหัวเสีย สายตาสะดุดกับผ้าม่านที่ปลิวตามลมกับหน้าต่าง….ที่เปิดอยู่
“อ้าวไอ้ห่าคริส มึงจะไปไหนน่ะ” ผมตะโกนถามเมื่อเห็นไอ้คริสที่ตอนแรกคุยกันอย่างอารมณ์ดี ตอนนี้หน้าบูดบึ้งหยิบปืน
และของอื่นๆอย่างลวกๆ
“…….” เสือกเงียบอีกไอ้ควาย -___-
“คริสกูถามว่ามึงจะไปไหน” ผมถามย้ำอีกครั้ง
“คนกูหาย” เอ้อ คนหาย เหอออ คนของมึงใครวะ ลูกน้องเหรอ ห่วงอะไรนักหนา เมื่อก่อนยังเห็นว่ามันยิงทิ้งแก้เซ็งทีละคน -__-
ผมใส่เสื้อผ้าอย่างลวก หยิบปืนก่อนจะเดินตามมันออกไป
มันเดินตัดห้องโถงทะลุออกหลังบ้าน แหมสวยหลังบ้านมันสวยจริงๆ กลับบ้านไปผมจะทำบ้าง เฮ้ยไม่ใช่ วกกลับมาที่ประเด็นเดิม
“ไอ่สัสมึงบอกกูดิว่าใครหาย ไม่บอกจะหาเจอมั้ยไอ้ควายย” คริสมีข้อเสียตรงนี้แหละ เวลามันบ้าแล้วมันไม่ฟังใคร
ไอ้ฟายย ไม่หล่อแล้วยังเสือกโง่ -___- (ไม่ค่อยหล่อเท่าไหร่หรอกกก)
“เมียกูหายสัส มึงพอใจยังเนี่ย” อ๋อเมียหาย เฮ้ย !
“เฮ้ยยย! มึงมีเมียตั้งแต่เมื่อไหร่ ?!?” ผมตกใจจับใหล่มันให้หันหน้ามาคุยกันดี ๆ
“เมื่อวาน มึงจำได้มั้ยที่กูบอกว่ากูไปพนันกับเฮียหวางน่ะ ตอนแรกกูก็ว่าจะฆ่าเฮียหวางแต่กูก็เอาลูกเขามาแทนไง” ลูกเฮียหวาง เฮ้ยแต่ถ้าจำไม่ผิด…
“หวางจื่อเทา ที่เป็นผู้ชายอ่ะนะ” ถ้าผมจำไม่ผิดบ้านตระกูลหวางมีลูกคนเดียวและเป็นผู้ชาย…….
“เออนั่นแหละ มึงจะถามมากอีกมั้ยฮะ” คริสที่ตอนนี้ทำหน้าบึ้งหันมาตวาดใส่ผม ก่อนจะก้าวยาวๆไปตามทางเดิน
“ผู้ชายอ่ะนะ” ผมเดินไปถามมันอีกรอบ
“ก็เออดิ ทีแบคฮยอนน้องกูมึงยังเอาไปอยู่ด้วยกูยังไม่พูดอะไรซักคำ วันหลังหัดมาทำพิธีรีตองให้มันถูกต้องด้วยไอ้ฟรายยย”
OMG เพื่อนกูมีเมียเป็นผู้ชาย // ช้อก -[]-
บ้าเอ้ย บ้าที่สุด ถ้ารู้ว่าซนขนาดนี้เอาไปทำงานด้วยยังจะดีกว่า หายไปไหนหวางจื่อเทา เว้ยยยยยย
“บ้าเอ้ย บ้าเอ้ย บ้าเอ้ย !” ผมสบถเพื่อผ่อนคลายความเครียด เดินหามาตั้งนานสวนหลังบ้านมันจะกว้างไปไหนวะ หวางจื่อเทาไปมุดหัวอยู่ที่ไหน !
“มึงใจเย็นก่อนไม่ได้รึไงวะ หวางจื่อเทาไม่ได้มุดอยู่ในซอกหญ้านะเว้ย ขุดเหี้ยอะไรของมึง” ชานยอลที่อยู่ข้างๆบ่นพร้อมกับโบกหัวผมไป 1ที
“สัส หลังบ้านกูแม้งงงงงงงงงง” หวางจื่อเทาอยู่ไหนนนนนน หาไม่เจอเว้ยยยยยยยย คนหล่อจะบ้าตาย!
“หลังบ้านมึงเลี้ยงอนาคอนด้าไว้เหรอสัส ห่วงเหี้ยอะไรนักหนา หวางจื่อเทาคงไม่โง่เดินไปให้งูกัดตายหรอกสัส” ไอ้เอ๋อถ้ามึงรู้แล้วมึงจะหนาว
“หลังบ้านกูไม่ได้เลี้ยงอนาคอนด้าไว้หรอก แต่แม้งอันตรายกว่าอนาคอนด้าสามแสนเท่าได้”
“ตัวเหี้ยอะไรอ่ะ”
“กัมจง กูปล่อยกัมจงไว้ตั้งแต่เมื่อวาน”
“-[]-!”ชานยอล
“-__-”ผม
“มึงล้อเล่นใช่มั้ย -[]-”
“หน้าตากูเหมือนคนกำลังล้อเล่นมาก ? -__-”
ใคร ๆก็รู้จักกัมจง หมาสุดรักของผม ถึงแม้ภายนอกจะมีขนฟูฟ่องสีขาวดูสวยงาม แต่กัมจงน่ะกัดไม่เลือกหน้า จอใครก็กัด ดุสุดๆ ครั้งล่าสุดก็กัดผู้หญิงที่หวังจะมาเกาะผมจนอาการโคมานอนอยู่โรงบาล 2 อาทิตย์แล้ว มี3คนที่เข้าใกล้มันได้คือผมกับน้องชายของผมเท่านั้น
“มึงโทรไปตามลูกน้องมึงมา รถพยาบาล หน่วยกู้ภัย ปอเต๊กตึ้ง โลงสะอาดๆไว้ให้เมียมึงเลย” ชานยอลช๊อกไปสักพัก
สั่งผมยาวยืดหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาลูกน้องมันทันที
“สัส มึงจะเรียกมาทำไม มึงอยากให้เมียกูตายมาเลยไช่มั้ยฮะ!” ผมอยากจะบ้า เพราะหลังจากไอ้เอ๋อโทรหาลูกน้อง มันก็โทรหาปอเต๊กตึง กู้ภัย และจองโลงให้ศรีภรรยาของผมเป็นที่เรียบร้อย ไอ้ฟายย -___-**
“ก็….”
“เฮ้ย อย่าเข้ามาใกล้นะ” ก่อนที่ชานยอลจะได้เถียง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น เสียงของใครบางคนที่ผมจำได้ดี หวางจื่อเทา ผมกับชานยอลสบตากัน รีบวิ่งไปตามต้นเสียงพอดีกับที่ลูกน้องของมาถึงพอดี
“เฮ้ยยยยย หยุดซี้ !!! โอ้ย!” เสียงหวางจื่อเทายิ่งทำให้ผมเป็นห่วง มือที่กำลังแหวกพุ่มหญ้าเพิ่มความเร็วขึ้นไปอีก บ้าเอ้ยย หลังบ้านกูทำไมรกจังวะ
“หวางจื่อเทา !!!” ผมตะโกนทันทีที่พ้นพงหญ้า ภาพตรงหน้าให้ผมช๊อกจนทำอะไรไม่ถูก
TBC…..
ขอพูดซักนิดนึง
สำหรับคนที่ไม่รู้จักเรา(ยังไม่มีใครรู้จักแกเลย-__-) เราชื่อ.........จ๊ะ >___O
เม้นกันเยอะๆหน่อย เค้าเหงา T____T
ความคิดเห็น