คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : # 1.00
LIGHTER
#1.00
ความรักเอย…เจ้าลอยลมมาหรือไร
“นี่แพคฮยอน! นายจะขยับไปไกล้ๆหุ่นหน่อยไม่ได้รึไง -*-”
“ปากฉันจะจูบมันอยู่แล้วนะ นายจะบ้าเรอะ! T___T ”
“พยอนแพคฮยอน….นายจะขยับไปดีๆ หรือว่านายต้องการเปลี่ยนเสื้อตัวนั้นให้กลายเป็นซีทรู? ฉันเตรียมมาให้แล้วนะ -.-”
“คิมจงอินย๊า ! T____T”
“ตกลงจะเปลี่ยนเสื้อ?”
“ไม่ๆๆๆๆ >< ฉันขยับเข้าไปก็ได้”
และแล้วหลังจากการขู่บังคับของตากล้องสุดโหด ผมพยอนแพคฮยอนก็เลยยืนชิดจนแทบจะกอดก่ายได้หุ่นเสมือนจริงรูปซอมบี้เน่าเฟะนี่ แม้จะเป็นเลือดปลอม บรรยากาศปลอมที่สตูอิโอเมกขึ้นมา แต่มันก็ทำให้คนขวัญอ่อนอย่างผมกลัวจนแทบจะร้องไห้ได้
ใช่ครับ ผมขวัญอ่อน กลัวผีแบบสุดๆ
แต่แล้วทำไมผมต้องมากอดหุ่นซอมบี้ล่ะ?
คำตอบก็ไม่ยากครับ ผมเป็นนายแบบ
และตอนนี้สังกัดของผมกำลังทำคอนเซ็ปฮาโลวีนกันอยู่ การถ่ายคู่กับหุ่นผีๆจึงกลายเป็นงานหลักของผมในตอนนี้ ถึงจะเกลียดแสนเกลียดแต่ยังไงผมก็ต้องทำไว้ก่อน เพราะนอกจากกลัวผีแล้ว ผมยังกลัวหิวด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า
“แพคฮยอน เขยิบไปทางซ้ายอีกดิ๊…เออ! ทีนี้ก็ทำหน้ายั่วยวนหน่อย…”
=__________________________=
ไอ้ตากล้องบร้าาา
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าผมถ่ายหนังโป๊นะครับ! จริงๆมันก็แค่หนังสือเซ็กซี่แค่นั้นเอง ;___;
และแล้วรูปสุดท้ายของเซ็ตซอมบี้ก็มาถึง ผมแทบจะล้มลงไปกองกับพื้นถ้าไม่ติดว่าไอ้ตากล้องก้าวยาวมารับไว้ซะก่อน อ๊ากกก หิวข้าววว ไม่ไหวแล้วนะ ><
เมื่อสองชั่วโมงที่แล้วก็กินไปแล้ว ทำไมรู้สึกหิวอีกแล้วนะ T_____T
“ทำหน้าแบบนี้จะเอาอะไร? ข้าว? เค้ก? ไอศกรีม?”
“ทั้งหมดเลยได้มั้ย *___*”
“เตี้ยแล้วยังตะกละอีกนะ -_-”
“น้าาา”
ผมกอดแขนตากล้องผิวเข้มเอาไว้ เอียงหน้าซบท่อนแขนเล็กน้อย
ผมรู้ว่าจิงอินแพ้ทางครับถ้าผมทำแบบนี้ ยิ่งวันนี้ผมถ่ายแบบเซ็กซี่ ต้องใส่เชิ้ตสีขาวบางจนมองเห็นอะไรๆแล้วก็กางเกงที่สั้นจนเหมือนผมใส่เสื้อตัวเดียว แถมหูกระต่ายอันใหญ่บนหัว ผมว่าคราวนี้จงอินแพ้ราบคาบ!
“เออๆ! ”
เขาว่าพร้อมเสหน้าไปทางอื่น จงอินหน้าแดงเชียว ฮ่าฮ่าฮ่า
ผมลุกขึ้นยืนพลางลากเขาเตรียมออกไปกินมื้อดึก แต่จงอินก็รั้งตัวไว้ก่อน
“เฮ้ยๆ นี่จะไปทั้งอย่างนั้นเลยรึไง?”
ผมก้มมองสภาพตัวเองแล้วก็อดอนาถใจไม่ได้ จริงอยู่ว่าผมอาจจะผอมบางเหมือนผู้หญิงแต่จริงๆแล้วผมก็ไม่ไช่ผู้หญิงซักหน่อย แต่ต้นสังกัดชอบให้ผมใส่เสื้อผ้าแนวนี้เสมอ
กางเกงขาสั้น เสื้อบางๆ หรือมีกระทั่งซีทรู อาจมีบางครั้งที่ผมต้องใส่กุญแจมือด้วย =__=;
จริงๆแล้วตอนผมเข้ามาเป็นเด็กของที่นี่ใหม่ๆ ผมก็เคยได้แต่งชุดแมนๆกับเขาอยู่เหมือนกัน แต่พักหลังๆรู้สึกจะเป็นถ่ายแบบให้นิตยสารเพศเดียวกันเสียมากกว่า ฮ่าฮ่าฮ่า(หัวเราะขมขื่น)
ผมถอดหูกระต่ายออก ก่อนจะทำท่าปล้นเสื้อโค้ทยาวที่จงอินใส่อยู่และเขาก็รู้ว่าผมต้องการสื่ออะไร
เสื้อตัวยาวคลุมตัวผมจนแทบเหมือนผู้หญิงใส่เดรส แขนก็ยาวเลยออกมาตั้งเยอะ
ทั้งสูงทั้งแขนขายาวขนาดนี้ วันหลังตากล้องน่าจะไปเป็นนายแบบเองบ้างนะ ว่ามั้ย? -_-
“เหมือนใส่ชุดคลุมเลย ท้องนายมันป่องๆนะ -.-”
“ย๊า! คิมจงอิน อิตาบ้า หาว่าฉันอ้วนรึไง!”
“ใช่…หรือไม่จริง -_- ”
“ย๊ากกก ไอ้คิมจงอินตัวดำ! ไอ้หมียักกกก”
ผมกระโดดขี่หลังผู้ชายตัวโต ตะโกนด่าเขาจนคนทั้งสตูดิโอหันมามองแต่พวกเขาก็อมยิ้ม แซวกันใหญ่
ผมกอดคอจงอินไว้แน่น ขณะที่คนตัวสูงรับมุกคนอื่นๆ
“โอ้ววว มีขี่คงขี่คอ ฮิ้วว”
“แพคฮยอนได้ขี่แค่ตอนนี้แหละ ตอนกลางคืนฉันขี่เอง”
-///////-
“ไคอ่า…”
ผมกระซิบปราม
รุ่นพี่ในสตูเริ่มมองผมอย่างล้อเลียนแล้ว ;__;/////
ไคเอี้ยวตัวยิ้มให้อย่างยียวน
“หอมแก้มสิ แล้วจะหยุด”
“คิมจงอิน -_-////”
“เร็วดิ”
….
-3-//////
…….
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
คนตัวสูงหัวเราะอย่างพอใจเมื่อผมยอมหอมแก้มเขากลางสตูดิโอ ตามด้วยเสียงโห่แซวของคนอื่นๆ
ถามว่าทำไมนายแบบอย่าผมถึงได้ไปขึ้นหลังตากล้องแถมหอมแก้มเขาอีก
อธิบายฉบับเข้าใจง่ายก็คือ..
เราเป็นแฟนกันยังไงล่ะ
_____________________________________
Talk T
ฮั่นแน่…งงอ่ะดิ >___<
อ่านชื่อเรื่องดีๆ ชานแบคๆ 555555555
ความคิดเห็น