คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : UNLUCKY ME
[EXO][KRISTAO] KISS ME DEMON
BY: MY XIA
11
UNLUCKY ME
Two Moon Two Moon Two Moons
Wanna get out tonight wanna get out tonight
Wanna get out tonight So we never come back
เสียงโทรศัพท์ที่คุ้นหูทำให้ผมตื่น ข้างกายเป็นคนตัวสูงที่กอดผมแน่น คราบต่างๆที่ยังเปื้อนเลอะไปทั่วเตียงทำให้ผมรู้สึกว่าเลือดมันมากระจุกตัวที่หน้า ไหนจะรอยแดงที่ปรากฏอยู่ทั่วตัวนี่อีก ความทรงจำของเมื่อคืนไหลเข้ามาในหัวจนผมอดจะเขินไม่ได้
“โอ้ย!”ผมตั้งท่าจะลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์ แต่ความเจ็บปวดที่แล่นมาที่สะโพกจนผมทรุดลงนั่งกับเตียงอีกครั้ง
เจ็บมาก……แต่ก็รู้สึกดีมากเหมือนกัน….
“เจ็บเหรอ”ผมไม่คิดว่าแรงที่ผมทรุดลงกับเตียงจะปลุกพี่คริสที่หลับอยู่ตื่นขึ้นมา แขนแกร่งโอบกอดผมแน่น ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดที่คอ
“อือ พี่คริสหยิบโทรศัพท์ให้ผมหน่อย”ผมบอกพี่คริส ขายาวเดินไปหยิบโทรศัพท์ของผมมา สายเข้าคือโอเซฮุน
“ฮัลโหล”ผมกรอกเสียงลงไป พี่คริสก็กลับมากอดผมไว้อีก คนตัวสูงกว่ากอดแน่นเหมือนไม่อยากให้ผมคุยกับเซฮุนอีก
(อยู่ใหน เมื่อไหร่จะมาโรงเรียน ให้ไปรับมั้ย) รับปุ๊บเซฮุนก็เอาแต่พูดทันที นั่นสิผมลืมไป วันนี้มีสอบ
โอ้ยย หวงจื่อเทา แกเป็นญาติของปลาทองใช่มั้ยเนี่ย!
“เฮ้ย ลืมๆ เดี๋ยวจะรีบไป” ผมรีบวางสาย มองนาฬิกาก็พบว่าอีก20นาทีก็สอบแล้ว
สายแล้ว ซวยแน่แก
ผมคิดได้ดังนั้นก็ลุกขึ้นอีกรอบ ถึงแม้จะเจ็บจนอยากจะร้องไห้ แต่ยังไงผมก็ต้องไปสอบ T^T
“จะไปไหนๆ”พี่คริสรีบตามมาประคองเมื่อผมทำท่าจะทรุดลงอีกรอบ แขนแกร่งโอบรัดแผ่นหลังแล้วพยุงให้ผมลอยจากพื้น พยายามให้ร่างกายผมบอบช้ำน้อยที่สุด
“ไปโรงเรียน พี่คริสไปส่งผมที”ผมบอกพี่คริสอย่างรีบร้อน ไหนจะต้องไปแต่งตัว ไหนจะต้องอาบน้ำล้างคราบนู้นคราบนี่ที่อยู่กับตัวออก แล้วรอยที่คอล่ะ จะเอาอะไรปิดวะ T^T
“พอเลยๆ ไปพักผ่อนซะเดี๋ยวพี่จัดการให้”พี่คริสวางผมลงกับเตียงอีกรอบ ผมเบ้ปากอย่างไม่พอใจ สอบนะ มันคือการสอบ!
“แต่ว่าพี่คริส..”
“เดี๋ยวพี่จัดการให้เอง”ผมจะเถียงแต่พี่คริสก็ขัดไว้ซะก่อน มือหนาเลื่อนไปหยิบผ้าห่มมาคลุมผมจนถึงอก ก่อนจะปิดไฟที่ผมเปิดตอนตื่น
“จะไปหาอะไรมาให้กินนะ เดี๋ยวมา”พี่คริสบอกก่อนจะปิดประตูห้อง พร้อมกับตาของผมที่ปิดไปเพราะความเหนื่อยล้ากับกิจกรรมเข้าจังหวะเมื่อคืน
“เฮ้”ผมกระซิบเบากับร่างที่นอนหลับตาพริ้ม เสื้อเชิ้ตที่ผมใส่ให้เมื่อคืนหลุ่นลุ่ยออกจนเห็นรอยแดงที่ผมทำไว้เอง
ยอมรับว่าเมื่อคืนนี้เผลอไปหน่อย ร่างกายของเทาทำให้ผมเพลิดเพลินจนไม่อยากจะหยุด
ร่างกายนี้ ผมได้ครอบครองมาทั้งหมดแล้ว
รวมถึงหัวใจด้วยเช่นกัน…
คิดแล้วรู้สึกดีชะมัด ผมกับจื่อเทาเริ่มกิจกรรมนั้นตั้งแต่ตอนหัวค่ำ จนถึงค่อนเช้าเราถึงได้นอนกันซักที เทาในตอนนี้ก็คงจะเพลียมากแน่นอน ก็ใครบอกให้เทายั่วผมล่ะ =w=
“อืม พี่คริสเหรอ”ร่างนั้นปรืตาขึ้นมาน้อย ๆ มองสิครับจะได้รู้ว่าใคร
“กินนี่ก่อนสิ ทำเองเลยนะ”ผมยกชามข้าวต้มให้คนที่ตื่นเต็มตา มือบางจับช้อนตักข้าวต้มที่หน้าตาดูดีเข้าปาก แต่ผมว่ารสชาติมันคงไม่น่ากิน….
พรวดด!
และมันก็เป็นแบที่ผมคิด ตักเข้าไปคำแรกเทาก็พ่นข้าวต้มออกมาจนผมต้องไปหยิบทิชชู่มาเช็ดปากให้
“ทำไมเค็มปี๋อย่างงี้อ่ะพี่คริส T^T”เทาแบะปาก ยื่นชามกลับให้ผมทันที
“ก็ทำไม่เป็นอ่ะ ไม่เคยทำมาก่อนด้วย.__.”ผมตอบอย่างไม่ปิดบัง ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยทำอาหารมาก่อน มาทำครั้งนี้ก็ดูจากหนังสือ หน้าตาดูดีแต่กินไม่ได้ T^T
“ก็ทำไมไม่บอกเล่า”เทาเบ้ปาก “พี่อุ้มผมได้มั้ย”
ช่วยไม่ได้แฮะ
ผมอุ้มจื่อเทาแนบอกในท่าเจ้าสาว แขนบางเกี่ยวรอบคอแน่นจนมาถึงห้องครัวที่เจ้าขอร้องให้ผมพามา
“ปล่อยได้ละ”เทาบอก แต่ทันทีที่สัมผัสพื้น ร่างนั้นก็แทบทรุดฮวบจนผมกอดไว้แทบไม่ทัน
“จะทำอาหารใช่มั้ย งั้นทำแบบนี้ดีกว่า”ผมกอดเอวบางให้แนบชิดกับลำตัวจนร่างนั้นลอยจากพื้นเล็กน้อยเพราะความสูงที่ไม่เท่ากัน ถ้าทำแบบนี้อาจจะเจ็บน้อยลงก็ได้นะ
“อือ ”เทาตอบรับน้อยๆ ก่อนที่มือจะเอื้อมหยิบส่วนผสมนู้นนี่วุ่นวายไปหมด ผ่านไปไม่นานก็ได้กลิ่นหอมฟุ้งของข้าวต้ม กลิ่นหอมในแบบที่มันควรจะเป็น ไม่ใช่หอมอาบยาพิษเหมือนของผม-__-;;
ผมอุ้มจื่อเทาไปนั่งลงกับโซฟา ร่างนั้นสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสพื้นผิว
“อยู่ตรงนี้แหละเดี๋ยวเอามาให้”ผมกดจูบที่หน้าผากเบาๆก่อนที่จะไปหยิบชามข้าวต้มมาให้คนสวยของผม
Two Moon Two Moon Two Moons
Wanna get out tonight wanna get out tonight
Wanna get out tonight So we never come back
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ผมส่งสายตาอ้อนๆไปให้พี่คริสขายาวจึงต้องไปหยิบโทรศัพท์ให้ผมอย่างช่วยไม่ได้
“ว่าไงชานม”ผมกรอกเสียงลงไป สายเข้าก็คือเซฮุนคนเดิม
(แกไม่ต้องมาแล้ว วันนี้รรหยุด)
“เอ้า หยุดทำไมอ่ะ?” ก็วันนี้มีสอบไม่ใช่เหรอ..
(เหมือนได้ยินพวกอาจาร์พูดกันว่าข้อสอบหายน่ะ เลยสอบไม่ได้)เซฮุนเว้นวรรคไปเถียงกับจงอินเล็กน้อย(ไปเที่ยวกันป่ะ)
“โอ้ยย กูไม่สบายนิดหน่อยไม่ไหวๆ”ผมโกหกคำโต แรงจะลุกจากเตียงยังจะไม่มี ให้ไปเที่ยวโลดโผนกับพวกนี้มีหวังตายแหง แล้วใหญ่ถ้าไปกับจงอิน ไอ้บ้านั่นบ้าระห่ำกว่าเซฮุนเยอะ ! อยากถามจริงๆว่าพี่คยองซูทนอยู่กับมันได้ยังไง! =__=
(ไม่สบายเหรอ เออเดี๋ยวพวกกูไปหา) ห้ะ มึงจะมาทำม้ายยยย
“พี่คริส พวกเซฮุนจะมาหา ให้มามั้ย”ผมหันไปถามพี่คริส คนตัวสูงส่ายหน้ารัว
“เฮ้ยย ไมต้องๆ เดี๋ยวกูก็หายพรุ่งนี้ค่อยเจอกัน” พูดจบผมก็ตัดสายทิ้งทันที ฮวู่ รอดแล้วเทาเอ้ยย =__=!
“พี่ทำอะไรกับข้อสอบโรงเรียนผมรึเปล่า-__-++”ผมหันไปถามพี่คริส คนตัวสูงตักข้าวต้มชิวๆ ไม่ยอมสบตา พี่คริส -__-++
“แค่ให้ชานยอลไปจัดการให้โรงเรียนนั้นแค่นั้นเอง”พี่คริสตอบอย่างไม่ใส่ใจ มือใหญ่ตักข้าวต้มยื่นมาทางผม
“พี่ทำแบบนั้นไม่ได้นะ”ผมบอกกลับไป ใจจริงอยากจะตบไหล่นั่นแรงๆแต่สภาพร่างกายไม่เอื้อำนวย ผมเลยได้แต่นั่งนิ่งๆถ้าขยับก็เจ็บอีก T^T
“เอาน่า ตัวเองก็ไปไม่ใหวไม่ใช่รึไง”พี่คริสแก้ตัวหน้าด้านๆ ข้าวต้มที่(ผมจงใจ)ไม่ใส่ผักก็ถูกตักมาป้อนผมอีกหลายครั้ง
จนผมต้องบอกให้เจ้าตัวกินบ้าง
“ป้อนสิ”พี่คริสบอก
“ไม่-__-++”
“ไม่ป้อนไม่กิน =__=”พี่คริสเถียงแบบไม่ยอมแพ้
เชอะ! ป้อนก็ได้เฟ้ย =///=
เราสองคนผลัดกันป้อนข้าวต้มไปจนอิ่ม แต่ดูเหมือนส่วนใหญ่ผมจะเขมือบเองมากกว่า กร๊ากกก =__=
“ดูทีวีมั้ย”พี่คริสถามผมที่นั่งอยู่กับโซฟา ผมพยักหน้าน้อยๆแล้วพี่คริสก็มาอุ้มผมไปที่โซฟาอีกห้องเพื่อดูทีวีกัน
คนตัวสูงวางผมไว้บนตัก มือหนากอดเอาไว้
“อย่าคุยกับมันอีกนะ”พี่คริสกระซิบเบาๆ ร่างสูงที่กอดผมอยู่ด้านหลังรั้งแน่นขึ้นไปจนผมรู้สึกจี๊ดๆที่สะโพก
“มันไหนล่ะ”ผมถาม
“มันโอเซฮุน”
“ทำไมจะคุยไม่ได้ นั่นเพื่อนผมนะ”ผมค้อนกลับไปเมื่อพี่คริสทำท่าจะซุกหน้าลงกับคอผม ลมหายใจอุ่นๆนั่นกำลังทำให้ผมละลายอีกแล้ว
“คุยไม่ได้ หึง”
“หึงบ้าอะไรล่ะ ผมกับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย”ผมแหวลั่น มาพูดแบบนี้ก็เขินเป็นนะ =///=
“แล้วเมื่อคืนล่ะ เป็นอะไรกันแล้ว”พี่คริสยียวน มือเริ่มซุกซนไตตามสาบเสื้อ
“เมื่อคืนอะไรผมไม่รู้เรื่อง =///=”
“สงสัยจะจำไม่ได้ ”พี่คริสทำหน้าบูด สองแขนช้อนตัวผมขึ้นมาอุ้มไว้แนบอก “งั้นมาทบทวนกันดีกว่า^ ^”
“พี่คริสอ่า เมื่อคืนยังไม่พออีกรึไง ><” บ้าเหรอ เมื่อคืนก็เยอะแล้วนะ T^T
“กับเทายังไงก็ไม่เคยพอ” พี่คริสระบายยิ้มเจ้าเล่ห์
ผมมองหาคนอื่นที่อยู่ในบ้าน โธ่เอ้ยยย ไม่มีใครมาช่วยผมเลยเหรออ =///=
เอ๊ะ แล้วพวกแบคฮยอนกับลูฮานไปไหนแล้วล่ะ?
ช่างเหอะ ตอนนี้ผมไม่มีเวลาไปสนใจคนอื่นแล้ว เพราะมือปลาหมึกของพี่คริสมันเริ่มจะซุกซนไปใหญ่แล้วน่ะสิ!
“โอ้ยย อีกเยอะมั้ยเนี่ย”เสียงทุ้มของชานยอลบ่นเมื่อต้องแบกอภิมหาเสื้อผ้าและข้าวของที่แบคฮยอนซื้อมา รูดปรื๊ด รูดปรื๊ดบัตรก็ไม่ใช่ของใครหรอก ของชานยอลนั่นแหละ =_=
ใช่ครับ
วันนี้ ผมลูฮาน แบคฮยอนและชานยอลแฟนของมันมาช้อปกัน แน่นอนว่าแบคมันซื้อแหลกจนผมคิดว่าบัตรชานยอลต้องติดตัวแดงแหลกลานแน่ๆ =__=
“เฮ้ เดี๋ยวเจอกันที่ร้านเดิมนะ”ผมบอกแบคฮยอน ไม่มอยากเป็น กขค ของคนมีความรัก T^T
“เอ้า พี่จะไปไหนอ่ะ”แบคยอนหันมาถามทั้งๆที่มือยังจับเสื้อตัวแพงอยู่ ดูแล้วคงมีเลขศูนย์ไม่ต่ำกว่าสามตัว ผมสงสารชานยอลจริงๆ =__=
“ไปเดินเรื่อยๆแถวนี้แหละ”ใจจริงอยากบอกว่าไม่อยากขัดพวกมันอ่ะนะ -__-
ผมเดินร่อนเร่ไปทั่วห้าง ใจจริงก็อยากกลับไปหาแบคฮยอนแต่ก็ไม่อยากขัดความสุขมัน เฮ้อออ
ผมเดินเรื่อยๆตั้งแต่ชั้น2ไปจนถึงชั้น4 ผ่านร้านนู้นร้านนี้และโซนอาหาร และบางอย่างก็แตะตาผมอย่างรุนแรง…
“โอ้เย่ ชานมที่รัก” ผมเดินตรงไปที่ร้านชานนมทันทีที่เห็น ไม่ได้กินมานานแล้วคิดถึงจังเลย >__<
“ชานมแก้วนึงฮะ”ผมสั่ง เท้าแขนลงกับเคาเตอร์ เสียงเซ็งแซ่ของเด็มมปลายลอยมาเข้าหู เฮ้ออ เด็กสมัยนี้ไม่มีมารยาทเล้ยย
“ขอแบบเดิมแก้วนึง”ไม่นานหลังจากได้ยินเสียง ดัง เด็กหนุ่มมปลายคนนึงก็มายืนสั่งชานมข้างๆผม
โห เด็กนี่สูงกกว่าผมอีกอ่ะ ขาวกว่าด้วย อ๊ากก ยอมไม่ได้ =__=
“ขอโทษนะเซฮุน แก้วสุดท้ายคุณลูกค้าคนนี้สั่งไปแล้ว”เจ้าของร้านบอกกับเด็กหนุ่มคนนั้นแล้วชี้นิ้วมาทางผม พอฟังจบปุ๊บเด็กนั่นก็หันมามองผมขวับ
เชี่ย….หล่อมากมาย
“เอาชานมผมคืนมานะ”เด็กนั่นเอามือจับไหล่ทั้งสองข้างของผมบีบจนเจ็บไปหมด เขย่าๆจนผมแทบจะอ้วก
“เฮ้ยย ไปทำพี่เค้าทำไมฮะ มึงเมาชานมเหรอ”เด็กมปลายผิวเข้มกับคนผิวขาวตาโตน่ารักคนนึงรีบจับเด็กคนนั้นออกจากผม
แต่ด็กนั่นทำท่าจะไม่ยอมท่าเดียว จากที่จับแค่ไหล่ผมตอนแรกก็กลายเป็นรวบผมไปกอดทั้งตัว เฮ้ยย ไอ้เด็กนี่=///=
ผลัวะ!
อะฮ้า มวยไทยที่พี่คริสสอนมาได้ใช่แล้ว ผมถีบเด็กนั่นออกจากตัวจนมันล้มลงกับพื้นห้าง สมน้ำหน้า บังอาจมากมากอดเจ้าหญิงเสี่ยวลูฮาน(ไหนว่าไม่ชอบตำแหน่งนี้ไง =__=)
“ไอ้เด็กเวร จู่ๆมากอดได้ไงวะ”ผมด่ากราดไป มืออีกมือก็หยิบชานมที่เจ้าของร้านยื่นให้มาดูดดังจ๊วบ ก่อนจะหยิบเอากระเป๋าตังคิตตี้ออกมาจ่ายเงิน ทำไมตูปัญญาอ่อนจังวะ=__=
“อ๊ากกก ชานมของข้า ยานแม่พิโรธแล้ว!!!”ไอ้เด็กนั่นเด้งตัวลุกขึ้นมาจากพื้นแขนยาวๆป่ายสะเปะสะปะเเย่งแก้วชานมจากผม แต่ถึงผมจะเตี้ยกว่าก็ไม่ยอมนะเว้ย ชานมต้องเป็นของข้า >O<****
“อ้ะ!”ผมหลบหลีกมือเด็กนี่จนขาไปสะดุดกับขายาวของอีกคน ร่างกายเสียการทรงตัวเอนล้มลงข้างหลังพร้อมกับไอ้เด็กนั่น
“เฮ้ย!”ร่างของเราเอนลงไปพร้อมกัน ทุกส่วนแนบสนิท รวมไปถึง…..
จุ๊บ……
เราสองคนนิ่งเงียบเมื่อริมฝีปากเตะกัน นานเท่าไหร่ก็ไม่ทราบก่อนที่เราจะผละออกจากกัน
“เอ่อคือ…”เด็กหนุ่มลุกขึ้นจากตัวผม ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆแล้วเกาหัวอย่างงๆ
“จ๊วบบ”ผมก็งงไม่ต่างกัน จับแก้วชานมมาดูดดังจ๊วบอีกคำใหญ่..
“……”ผม
“……”เด็กนั่น
“อ๊ากกกกกกกกกกกกก”เป็นผมที่กรีดร้องออกมา จูบแรกของฉัน ไอ้บ้าเอ้ยยยยยTOT
“เฮ้ย เป็นอะไร”เด็กนั่นเอามือมาปิดปากผมที่ร้องลั่นจนคนทั้งห้างมอง
เป็นอะไรงั้นเหรอ เป็นแบบนี้จ่ะ
“โอ้ย!”ผมเหยียบปั้กเข้าที่ส่วนสำคัญของเด็กนั่นจนมันหน้าเขียว ตามด้วยด้วยการเทแก้วชานมโครกลงไปทั้งหน้าหล่อๆนั่น
“ไอ้เด็กบ้า!”ผมกระแทกเท้าเข้าที่ส่วนนั้น ก่อนจะวิ่งหนีไม่สนใจเสียงร้องโวยวายของเด็กนั่นแม้แต่นิดเดียว
“แบค กลับบ้าน”ผมดึงแขนแบคฮยอนทันที่ที่ถึงร้านเค้กที่เรานัดกันไว้ เสียงโวยวายข้างหลังบอกให้รู้ว่าเด็กนั่นตามผมมาแล้ว อ๊ากก ตายแน่ลูฮานน >O<
“ใช่ๆกลับกันนะแบคT^T”ชานยอลพูด หน้าตาดูเห็นด้วยอย่างมาก ถุงช้อปปิ้งที่แทบจะกองท่วมหัวบ่งบอกว่ามันและเงินของมันทรมารมาก
ทำใจเหอะเอ๋อ แกผิดเองที่รักแบค=__=
“อือๆ รอตังแทนก่อนแป๊บ”
“ไม่ต้องรงไม่ต้องรอแล้วแบค เดี๋ยวพี่คืน”ผมกระชากแขนสองคนนั้นวิ่งออกจากร้าน เป็นจังหวะเดียวกันที่เด็กนั่นมาถึงพอดี
พอผมอออกมานอกร้านเด็กนั่นก็ทำท่าจะมาจับผมไว้อีก ผมเลยต้องโกยพร้อมกับลากสองคนนั้นออกมาด้วย
“เฮ้ยย หยุดนะ!” อ๊ากก เด็กบ้ามาแล้วอ่ะTTOTT
ผมทั้งลากทั้งดึงสองคนนั้นไปขึ้นรถ ไอ้เด็กนั่นก็ยังไม่หยุดตามมาอีก แค้นอะไรนักหนาวะ T^T
“ชานยอล ออกรถ!”ผมสั่งทันทีที่ขึ้นรถได้ ชานยอลก็เหมือนแบรกเกอร์ บอกปุ๊บมันก็เหยียบปั๊บจนผมแทบติดเบาะ ไอ้บ้า จะบาทาอมนุษย์ไปไหนฟะ ! TT^TT
บรืนนนน!
รอดแล้วเอิงเอย ผมมองไปด้านหลัง เด็กนั่นนั่งหอบอยู่ตรงลานจอดรถ ในมือมีกระเป๋าใบเล็กสีชมพูวิ้ง
เฮ้ย อย่าบอกนะว่าแกไม่แมน อ๊ายย หล่อขนาดนี้ยังไม่แมนอีกรึ T^T
จะว่าไป สีเหมือนกระเป๋าตังผมเลยแฮะ….
“อ๊ะ”ผมล้วงหากระเป๋าตังในกางเกงขาสั้นสีดำที่ใส่อยู่ แต่หาเท่าไหร่ๆก็ไม่เจอ หันกลับไปมองกระเป๋าที่เด็กนั่นถือ
สีชมพูแสบตาที่ขนาดขี่เฮลิคอปตอร์ยังมองเห็น ลายคิตตี้สุดน่ารักตัวเท่าบ้าน..
หรือว่ากระเป๋านั่นเป็นของเป็นของผม..
เชี่ย….คิตตี้ลูกแม่…TTOTT
MY XIA: กระหน่ำอัพ =__=;;;
ไม่รู้นะว่าวิธีของเฮียมันช่วยได้มั้ย -___- LOL
ความคิดเห็น