คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : BOOS II
[EXO][KRISTAO] KISS ME DEMON
BY: MY XIA 9
BOOS II
เสียงหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ เปลือกตาสีนวลที่ปิดสนิท บ่งบอกว่าร่างนั้นกำลังหลับลึก
อกบางกระเพื่อมตามจังหวะการหายใจ ปอยผมสีดำธรรมชาติคลอเคลียรอบแก้มใส
เทาที่ในวันนี้สอนดาบให้พวกเด็กๆจนถึงค่ำ ผล็อยหลับไปตั้งแต่ตอนผมขับรถออกจากแก๊ง
จนตอนนี้มาถึงบ้านแล้ว คนตัวบางก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเสียที
ผมก็เลยได้โอกาศลวนลามเจ้าตัวทางสายตาอยู่นี่ไง =w=
“ฟี้.” เสียงหายใจเบาๆทำให้ผมอมยิ้ม คนที่ไหนบนโลกนอนได้น่ารักขนาดนี้ โชคดีที่คนนั้นคือหวงจื่อเทา แม่ของลูกผมเอง =w=
“เฮ้” ผมกระซิบที่ข้างหูคนที่ยังหลับ ร่างนั้นแค่สะดุ้งเบาๆ แล้วก็เบือนหน้าหนีเหมือนไม่อยากให้ผมรบกวน
หึ
ในเมื่อปลุกแล้วไม่ยอมตื่น ผมก็ควรจะทำอย่างอื่นแทน
ผมลงจากรถ เปิดประตูฝั่งข้างคนขับ ช้อนมือที่ต้นคอและข้อพับขาของเทา ออกแรงเพียงเล็กน้อยก็อุ้มร่างนั้นมาแนบอกได้
เบาแฮะ…
ผมเดินเข้าไปในบ้าน แบคฮยอนและลูหานกำลังดูละครหลังข่าวอย่างที่ทำประจำเวลาอยู่เกาหลี สองแสบเมื่อมองเห็นผมอุ้มจื่อเทามาก็กระซิบกระซาบหัวเราะคิกคักกันใหญ่ เดี๋ยวเถอะเด็กพวกนี้ -__-++
“พี่คริสส ผมอยากได้หลานสาววว ><” แบคฮยอนไม่ลืมพ่นนิสัยเกรียนๆมาใส่ผมแล้วหันไปหัวเราะคิกคักกับลูฮานต่อ
ไอ้ชาลยอลแน่ๆที่สอนน้องผมให้เป็นคนแบบนี้ T^T
ผมเดินเข้ามาในห้องนอนแล้ว แต่คนที่หลับอยู่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นซะที แถมยังเบียดเข้ามาหาผมจนรู้สึกถึงลมหายใจของเจ้าตัว ทนไว้คริส แกมีความอดทนมากกว่านี้นะ T^T
“อือ” พอผมวางเทาลงบนเตียงนุ่ม ร่างนั้นก็บิดตัวเหมือนกำลังจะตื่น แต่ก็หลับลงไปอีกครั้ง ผมมองภาพตรงหน้า
จื่อเทาในตอนนี้โครตจะเซ็กซี่เลยอ่ะ T^T
มาเซ็กซี่แบบนี้เดี๋ยวพี่ก็ลักหลับซะให้เข็ด =w=
“พี่คริสเหรอ.”เทาพูดออกมาทั้งๆที่ยังหลับตา ร่างนั้นบิดตัวอีกครั้งก่อนจะตื่นขึ้นมาเต็มตา มองผมที่ใบหน้าห่างกันเพียงคืบ
“ลุกออกไปเลยนะ”เทาเอามือผลักอกจนผมต้องลุกขึ้นมา ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นมากวาดสายตาไปทั่วห้องแล้วมองผมอย่างงงๆ
“ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงอ่ะO_o” เทามองผมตาโต พึ่งจะรู้สึกตัวเหรอจ๊ะที่รัก =__=
“อุ้มมาเองแหละ” ผมตอบ ทิ้งตัวนอนลงข้างๆร่างนั้น
“ไม่หนักเหรอO_o”
“มากอ่ะ” เทาตบป้าบที่ไหล่ผมจนรู้สึกชา มือหนักนะเนี่ย T^T
“พี่คริสค้าบบบ” เทาขยับมาหาผม มือสองข้างจับอยู่แขนผม จะอ้อนอะไรอีกล่ะ =__=
“สระผมให้หน่อยสิ” เทาทำตาแบ้วใส่ผม แล้วผมจะเอาอะไรไปปฎิเศษล่ะครับ เทาน่ารักออกขนาดนี้ ^ ^
พื้นกระเบื้องเย็นจนสะท้าน น้ำใสเย็นกระเซ็นไปทั่วห้อง ศูนย์กลางมาจากคนสองคนที่กำลังสระผมกันอยู่ในขณะนี้
ปกติแล้วเวลาสระผมมันก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไร แต่การสระผมในตอนนี้กลับดูวุ่ยวายซะเหลือเกิน
“พี่คริสฟองเข้าตาผมแล้ว >_<” ร่างบางร้องลั่นเมื่ออีกคนเอามือถูไปถูมาจนแชมพูเข้าตาของเขา
คนตัวสูงกว่ารีบหยิบฝักบัวมาล้างแชมพูนั้นออกทันที ทำยังไงได้เขาก็ไม่เคยสระผมให้ใครมาก่อน ร่างบางที่นอนตักเขาในตอนนี้หลับตาปี๋เพราะความแสบตา
ใช่.
ท่าสระผมครั้งนี้คือ ให้พี่คริสนั่งลงกับกระเบื้องเย็นๆแล้วให้ผมนอนตัก และพี่คริสมีหน้าที่สระผมให้ผม ถึงแม้มันจะทุลักทุเลไปหน่อยก็เถอะ =__=;;
“อา กางเกงพี่เปียกหมดแล้วอ่ะ” ผมรู้ว่าทุกท่านกำลังคิดลึก ผมก็ไม่ได้อยากขัดหรอกนะ แต่ว่าตอนนี้ เสื้อผ้าอยู่ครบจ่ะ โฮะ ๆๆ
“พี่คริสน้ำเข้าตาผมแล้วว >__<”ผมหลับตาปี๋อีกครั้ง สัมผัสนุ่มก็รู้ว่าพี่คริสเอาผ้ามาซับน้ำออกไป ฮู้วว จะรอดมั้ยเนี่ย =__=
“สระเองมั้ยเดี๋ยวมันเข้าตาอีก” พี่คริสขมวดคิ้วเล็กๆ โน้มตัวมาถามผม
“ไม่อา ผมสระไม่เป็น” ผมยืนยัน พี่คริสขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม มือใหญ่จับแชมพู ครีมนวดนู้นนี่วุ่นวายไปหมด
“แล้วปกติใครสระให้เนี่ย” พี่คริสถาม ขยี้ผมไปอย่างเบามือ ผมกลัวเหลือเกินว่าแชมพูจะไหลเข้าตาอีก =__=;;
“แม่บ้าน” พี่คริสอมยิ้มเล็กๆ บีบแชมพูเพิ่มจนผมคิดว่าตอนนี้หัวผมคงจะเต็มไปด้วยแชมพู เห็นบีบเอาๆตั้งแต่เริ่ม ตอนนี้ก็ยังบีบไม่หยุด=__=;;
แต่ก็ไปโทษเขาไม่ได้หรอก ผมเองแหละที่โง่สระผมไม่เป็น T^T
อะไร -__-++ ทำไมมองอย่างงั้น ถึงผมจะไว้ผมยาวแต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะสระผมเองได้นะ ผมคุณหนูจะตาย
-3- (เหรออ -__-)
ผมมองขึ้นไปตรงๆ หน้าหล่อเต็มไปด้วยหยดน้ำใส ละอองเกาะพรายทั่วผมสีทอง ผมมองไล่ลงมาเรื่อยๆ ตาคมที่น่าหลงไหล จมูกโด่งเป็นสัน และปากที่น่า.. เฮ้ย หยุด ! =///=
“มองอะไร” พี่คริสถาม สังเกตุแล้วสินะว่าผมมองพี่
“ก็เปล่า .__.” ผมเสหน้ามองไปอีกทาง ได้ยินเสียงพี่คริสหัวเราะในลำคอดัง หึ อะไร ผมโกหกไม่เนียนขนาดนั้นเลยรึไง T^T
“เอาล่ะเสร็จแล้ว” ผมบิดน้ำออกจากผม ตั้งตัวจะลุกขึ้นแต่ก็โดนดึงไปกอดซะก่อน
“พี่คริสอย่าเล่น” ผมหันหลังกลับไปหาพี่คริส คนตัวสูงเอาแต่ซบอยู่กับใหล่ของผม ลมหายใจอุ่นกระทบที่คอจนผมรู้สึกร้อนไปหมด
“ไม่ได้เล่น”
“อื้อ” พี่คริสหันกลับมาจูบโดยที่ผมไม่ได้ตั้งตัว ลิ้นร้อนลามเลียไปทั่วริมฝีปาก ราวกับจะขอทางให้เข้าไปข้างใน ผมเองก็ตอบรับเป็นอย่างดีเผยอปากน้อยๆให้ลิ้นนั้นเข้าชิมความหอมหวาน
สัมผัสร้อนแรงจนสมองผมแทบจะกลายเป็นสีขาวโพลน เผลอเอามือโอบรอบลำคอพี่เขาไว้อย่างต้องการที่พึ่ง
มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่หลังกระทบกับพื้นเย็น เริ่มรู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นจึงส่งเสียงประท้วงในลำคอเบาๆ
“ขอได้มั้ย” พี่คริสจ้องเข้ามาในตาจนผมรู้สึกร้อนๆหนาวๆ เชิ๊ตตัวบางสีขาวที่ผมใส่เปียกน้ำจนสัมผัสได้ถึงร่างกายร้อนของอีกคนที่แนบชิดกันอยู่
ไม่ทันได้ตกลงหรือปฎิเศษ ปากผมก็ถูกปิดลงอีกครั้ง มือร้อนของพี่คริสล่วงล้ำเข้ามาในเสื้อตัวบาง แค่สัมผัสเบาเบาๆก็ทำให้ผมสะดุ้ง
พี่คริสเลื่อนไล่จากริมฝีปากไปที่แก้ม เลื่อนลงไปที่คอของผม และดูเหมือนมันจะต่ำลงไปเรื่อยๆ =///=;;;
“เอ่อ พี่คริสคือว่าอย่างเพิ่งได้มั้ย” ผมรีบพูดก่อนที่จะถูกปิดปากไปอีก สายตาของคนตรงหน้าทำให้ผมแทบละลาย
“ทำไมล่ะ”ถึงปากจะถามแต่มือยังไม่หยุดล้วงล้ำ มือหนาไล้ปลายนิ้วไปตามแนวหลังจนผมรู้สึกร้อนวูบวาบ
“คือ….” ผมพยายามคิดหาข้ออ้าง อะไรล่ะ คิดซี่ >__<;;;
“คือ?” พี่คริสยิ้มเจ้าเล่ มือซุกซนลากไปทั่วจนลมหายใจผมเริ่มขาดห้วง โอ้ยพี่คริสไม่เอาน่า
“เอาไว้แต่งงานก่อนได้มั้ย” เหตุผลที่โง่ที่สุดในสามโลก ถ้าเกิดพี่คริสแต่งงานกับผมพรุ่งนี้ผมไม่ต้องเสียตัวพรุ่งนี้เลยเหรอ หวงจื่อเทาเอ้ยย แกควรจะกินต้นไผ่แทนข้าว ขนาดแพนด้ายังฉลาดกว่าแกเลย T^T
“ครึ่งนึงก่อนไม่ได้เหรอ” ผมตีป้าบลงที่ไหล่พี่คริส ของแบบนี้มันทีละครึ่งได้ที่ไหน มันต้องทำให้เสร็จสิไม่งั้นอารมมันจะค้าง เฮ้ยไม่เกี่ยว ! =//=
“นิดนึงก็ไม่ได้อ่า” มือพี่คริสหยุดซนแล้วเปลี่ยนมาคล้องเอวผมไปชิดตัวพี่เขาแทน มาลุ้นสิว่าผมจะรอดจากท่าทางล่อแหลมแบบนี้ได้มั้ย =__=;;;
“นิดนึงก็ไม่ได้” ผมปฎิเศษทันที พี่คริสหยุดงอแง เปลี่ยนเป้าหมายไปทำรอยแดงๆไว้ที่คอผมแทน ความรู้สึกร้อนวูบวาบทุกทีที่พี่เขาสัมผัสจนผมส่งเสียงครางแผ่วๆอย่างห้ามไม่อยู่ โอ้ยยย ไม่ไหวๆ สติสตังผมจะหลุดออกไปแล้ว >///<
“พอเลยๆ ผมจะอาบน้ำ” ผมรีบเบี่ยงตัวออกห่างพี่คริส เมื่อริมฝีปากนั้นไม่หยุดที่คอแต่ลากไล่ลงต่ำลงเรื่อยๆ
“เตรียมใจไว้นะ แต่งงานเมื่อไหร่พี่ทำจนลุกไม่ขึ้นเลย” พี่คริสขู่เล็กๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมยืนหน้าแดงเหมือนโดนเลือดสาดอยู่ในห้องน้ำ มองกระจกเงาก็เห็นรอยแดงปรากฏชัดไปตั้งแต่ต้นคอ ลากยาวไปแทบถึงสะดือ เสื้อเชิ้ตที่ผมใส่ถูกปลดกระดุมไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เร็วมาก =[]=!!
บรึ๋ยยย คิดแล้วยังร้อนวูบๆ ถ้าไม่หยุดจะไปถึงไหนแล้วนะ มันคงจะไปถึงตอน….. อ๊ากก ไม่คิดๆๆๆ
ผมสะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออกไป รีบๆอาบน้ำจะได้รีบๆนอน เดี๋ยวพี่คริสมันจะทำนู้นทำนี่กับผมอีก
เขินเว้ยย =///=
“โอ้ย ชาลยอลผมเขินเป็นนะ!” เสียงงุ้งงิ้งของแพคฮยอนดังอยู่ข้างหูมาได้ซักพัก คงกำลังคุยกับชายอลคนรักของเขา
น้องสุดเกรียนของผมคงจะเขินมาก บางทีก็เอามือมาตีผมดังป้าบแก้เขิน =__=
ผมเขยิบตัวห่างจากคนมีความรัก คาดว่าตอนนี้ตัวผมคงจะช้ำไปหมดเพราะโดนแพคยอนตี เขินอะไรนักหนา
ใช่ซี้ คนไม่มีความรักอย่างผมไม่เข้าใจหรอก T^T
“ดูนั่นสิ” แบคฮยอนสะกิดเบาๆให้ผมหันไปดูพี่คริสที่อุ้มอาซ้อแนบอกเดินเข้ามาในบ้าน
“พี่คริสส ผมอยากได้หลานสาววว ><” แบคฮยอน ตะโกนไล่หลังสองคนนั้นไปจนผมอดจะหัวเราะไม่ได้ คนมีความรักเนี่ยมีความสุขกันจริงๆนะ T^T
ผมก็ไม่ได้จัดว่าเป็นหน้าตาขี้ริ้วขี้แหร่อะไรหรอกนะ จัดว่าเป็นคนหน้าตาดีมากด้วยซ้ำ แต่ว่าตั้งแก่เกิดมาจนอายุ20ปียังไม่เคยมีแฟนสักกะคนเดียว อนาถแท้ชีวิต T^T
ใช่ครับ
ผมลูฮาน หรือบางคนอาจจะเรียกว่าเสี่ยวลูฮาน กวางน้อย หรือเสี่ยวลู่ก็ตาม ผมเคยจะไปจีบผู้หญิงคนนึง แต่ด้วยความที่พันธุ์กรรมทำร้าย หน้าตาผมเลยเป็นแบบ ปากนิดจมูกหน่อยขนตายาวเป็นแพสีน้ำตาลผิวที่ขาวเนียนกว่าผู้หญิงบางคน แล้วยังรวมไปถึงรูปร่างที่ดูบอบบางจนแทบจะหักเอาง่ายๆ จากที่ผมจะให้เธอเป็นแฟน เธอก็กลายมาเป็นผู้ช่วยด้านความสวยความงามของผม จากนั้นมาผมก็เลยกลายเป็นฟลาวเวอร์บอยเสี่ยวลูฮานที่ป๊อบในหมู่ผู้ชายไปซะงั้น =__=
แต่เหมือนเลวร้ายกว่าเดิม ด้วยความหวงน้องของพี่คริสเลยไม่มีใครกล้ามาเจ๊าะเจ๊ะกับผม แค่แอบมองพี่คริสก็ไปยำพวกนั้นถึงบ้าน ผมเลยได้เลื่อนขั้นจากเสี่ยวลู่ฮานสุดป๊อบเป็นเจ้าหญิงต้องสาปประจำโรงเรียนแทน =__=
หลายปีล่วงเลยจนผมจบมปลาย จนถึงปีสองมหาลัยก็ยังไม่มีแฟน เพราะเป็นที่โจดจันมาตั้งแต่มปลายว่าคนที่ยุ่งกับผมไม่มีจุดจบดีซักคน และในมหาลัยนั้นแม้ว่าจะมีผู้หญิงน่ารักแค่ไหนก็เป็นแค่ในนาม เพราะทุกคนรู้กันว่าผมนี่แหละที่น่ารักสุด แต่ยุ่งด้วยไม่ได้ เดียวหัวจะไม่ติดกับบ่า =__=
ผมจำได้ครั้งหนึ่งตอนอยู่ปีหนึ่ง มีผู้ชายบ้าระห่ำคนหนึ่งมาตามจีบผม คนทั้งมหาลัยยกย่องเขาว่าเป็นฮีโร่ที่กล้ายุ่งกับผม แต่หมอนั่นก็มาจีบผมได้ประมาณสองอาทิตย์ก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ตำรวจพยายามตามหานานกว่า3เดือนก็ไม่เจอตัว
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นฝีมือพี่คริส จากนั้นมาชื่อเสียงของผมก็แผ่ขยายออกไปถึงนอกมหาลัย เป็นไปว่าใครๆเห็นหน้าผมก็พากันหลบหน้าเดินหนี ขนาดขั้นรถไฟฟ้าที่ที่ผมยืนอยู่ทุกคนก็สามัคคีกันแหวกเป็นวงกลมแม้ว่ารถจะเบียดเสียดกันแค่ไหน ลามไปถึงในมหาลัยที่ไม่ว่าไปที่ไหนมนุษยชาติก็พร้อมใจกันแหวกเป็นทางให้ผมเดิน จะมีก็แต่ซิ่วหมินและจงแดที่เป็นเพื่อนสนิทผมตั้งแต่มปลายที่อยู่กับผม ไม่งั้นผมคงจะเป็นเสี่ยวลูฮานที่สังคมรังเกียจไปแล้ว ความงามนี้ช่างน่าเศร้านัก T^T
ทุกครั้งที่ผมไปโรงอาหาร ทุกๆคนก็จะมาด้อมๆมองๆแต่ไม่ยักจะมีใครกล้าเข้ามาหาผมซักคน ทุกเช้าในล๊อกเกอร์ของผมจะมีของขวัญกล่องเล็กๆเอาไว้ตลอด บางครั้งจะมีข้อมูลของรายงานที่อาจารย์สั่งปนมาบ้าง ผมก็เลยไม่ต้องเปลืองเวลาทำเอง น่ารักมันก็ดีอย่างงี้แหละ =w=
แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมจะชอบชีวิตแบบนี้หรอกนะ ยิ่งตอนนี้คนรอบข้างผม ทั้งเพื่อนผมสองคนมันกินกันเอง สองคนนั้นพอคบกันแล้วก็หวานใส่กันจนผมแทบจะเลี่ยนตายในแต่ละวัน ถ้าไม่ติดว่ามีเพื่อนอยู่แค่นี้เลิกคบไปแล้วนะ ทั้งแบคฮยอนก็มีชานยอล พี่คริสก็มีอาซ้อแล้ว ผมไม่เกรียนพอที่จะขัดคำสั่งของพี่คริสไปมีแฟน เลยได้นั่งเหี่ยวเหงาใจอยู่คนเดียว .___.
เฮ้อออ จะมีคนมาช่วยเจ้าหญิงลูฮานให้พ่นจากคำสาปได้มั้ยเนี่ยยยยย
โปรดส่งใครมารักฉานที TTOTT
ความคิดเห็น