คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [50%] DEVIL in side Me 00
[EXO][CHANBAEK]
STORY BY MYXIA
DEVIL in side Me
InTro
ฟิ้ววววว…..
เปรี้ยง!!!!! ๆๆๆ
“แพคอยอน! นั่นทำอะไรลงไปน่ะ!! -0-”
ลู่หานเพื่อนรักของผมตะโกนอย่างตกใจ
ตกใจอะไร….ตกใจทำไม มันเรื่องเล็กน้อยเอง..
“อะไร? ฉันทำอะไร”
“ก…ก็แกปาอะไรลงไปบนโลกมนุษย์อะเมื่อกี้ ถ้าตาไม่ฝาดฉันเห็นสายฟ้า ไปเอาของเฉินมาเรอะ!! -0-”
“โห่..เรื่องแค่นี้ทำเป็นตกใจไปได้ -3-”
ผมยักไหล่อย่างไม่ยี่หระก่อนทอดตัวนอนลงบนผืนเมฆนุ่มนิ่ม ในขณะที่ลู่หานยังโวยวายไม่เลิก
“จะไม่ตกใจได้ยังไงกัน? ถ้าเกิดปาไปมั่วๆแบบนั้นแล้วมนุษย์ตายขึ้นมาจะว่ายังไง?? นายก็รู้ว่าเราทำแบบนั้นสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้นะ! ถ้าท่านเทพรู้เข้าจะว่ายังไง -0-”
“ไม่รู้อ่ะ ฉันไม่สนใจหรอก -3-”
ช่าย..ผมก็เทพคนนึงนี่นา ^^
แถมเป็นเทพคนโปรดของท่านหัวหน้าเทพอีก เส้นใหญ่ๆ ><
“ถ้าท่านเทพลงโทษนายล่ะ!”
“ไม่มีทางอ่ะ เขารักฉันจะตาย ><”
“ครั้งก่อนทำพายุเข้าเละไปทั้งแถบแบบนั้น นายรู้มัยว่ามันมีคนตายมากแค่ไหน”
ช่าย..ทั้งๆที่ครั้งก่อนทำคนตายไปขนาดนั้นยังไม่ถูกลงโทษเลย
กะอีแค่สายฟ้าเล็ก ก็คงถูกบ่นเล็กๆน้อยๆแหละ ><
“ไม่เห็นต้องสนใจเลย พวกนั้นด้อยกว่าเราตั้งเยอะ ตายนิดๆหน่อยไม่เป็นไรหรอกน่า -3-”
“นายก็พูดได้หนิก็เทวดาตายไม่เป็นนี่นา!”
“โฮ้ะๆ มันแน่อยู่แล้ว”
“แพคฮยอน! นายเกเรเกินไปแล้ว ฉันจะฟ้องท่านเทพให้ลงโทษนาย!”
“เอาสี๊…ถ้าเขากล้าลงโทษฉันนะ><”
ผมตะโกนไล่หลังเพื่อนตัวเล็กที่ออกแรงวิ่งไปหาท่านเทพ เอ้าปีกมีไม่บินอีก แล้วแบบนี้จะเรียกว่าเทวดาได้ยังไงนะ?
สวัสดีอย่างเป็นทางการ! หลายคนอาจจะรู้แล้วว่าผมเป็นใคร และอาจรู้ด้วยว่าผมเป็นเทวดาที่สูงส่งกว่าพวกคุณ เพราะงั้นสงบเอาไว้เถอะมนุษย์ตัวน้อย ฮ่าๆ
“ไม่อยากจะเชื่อว่านายฟ้องเขาจริงๆ”
ผมกระซิบกับลู่หานเบาๆขณะที่เราอยู่ในที่ส่วนตัวของท่านเทพ
ถามว่าผมมาที่นี่ทำไม เรื่องมันก็มีอยู่ว่าเพื่อนลู่หานรักมนุษย์ของผมดันเอาเรื่องที่ผมแอบโยนสายฟ้าลงไปแกล้งมนุษย์ไปบอกท่านเทพน่ะสิ! ผมเลยถูกเรียกตัวมาอย่างที่เห็น
“นายมันเกเร ต้องดัดนิสัยซะบ้าง -3-”
“ชิส์!”
ผมอ้าปากจะเถียงต่อ แต่ท่านเทพก็กระแอมเบาๆขึ้นมาเสียก่อน
ชิ ฝากไว้ก่อนเถอะลู่หาน ออกไปจากห้องนายโดนแน่ -.-
“แพคฮยอน ไหนเพื่อนบอกว่าเราก่อเรื่องอีกแล้วเหรอ”
น้ำเสียงนุ้มลึกของท่านเทพดังก้องไปทั่วห้อง
ผมฉีกยิ้มกว้างก่อนเดินเข้าไปกอดเขาอย่างอ้อนๆ
“นิดเดียวเองง อย่าดุแพคฮยอนสิ”
มือใหญ่ลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน ทั้งหมดอยู่ในสายตาของลู่หานที่มองผมอย่างจิกๆนิดๆ
ก็จะทำไมล่ะ? ท่านเทพเขาชอบให้ผมอ้อนหนิ แถมทุกครั้งที่ทำผิดถ้าอ้อนแบบนี้ผมก็ไม่ถูกลงโทษแล้ว ><
“สายฟ้าที่เราปาลงไปน่ะ รู้มั้ยมันทำให้มนุษย์ตายไปถึงสองคน”
อ่า…น่าอายจังครั้งนี้ไม่เด็ดเลย
ครั้งที่แล้วผมแอบทำพายุลงไป คนตายเป็นพันแน่ะ ><
“แถมมันกำลังจะทำให้มนุษย์คนที่สามตายทั้งเป็นอีกด้วย”
หืม? หมายความว่าไง
ตายสามคน?
“ไม่เห็นจะเข้าใจเลย..ก็แพคอยอนไม่ได้ตั้งใจนี่นา”
ลู่หานขยับปากพูดไร้เสียงกับผมว่า ‘ตอแหล’
แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้หรอก
ลู่หานเป็นเทวดาที่รักมนุษย์มาก ผมไม่ชอบเลย ไอ้ตัวยั้วเยี้ยข้างล่างมันน่ารักตรงไหนกัน L
“ไม่ตั้งใจมากี่ครั้งแล้วหืม? ชักเยอะแล้วนะ”
“งื้อออ ทำไม? จะลงโทษแพคฮยอนเหรอ? ไม่รักแพคฮยอนแล้วงั้นสิ? แพคฮยอนจะไปบอกคนอื่นๆว่าท่านเกลียดแพคฮยอนแล้ว ”
แกล้งทำหน้าตาคลอนิดๆเรียกร้องความสงสาร
บางคนอาจสงสัยว่าคนอย่างผมมาเป็นเทวดาได้อย่างไร ผมไม่รู้หรอกครับมันนานมากแล้ว
แต่เทวดามันก็แค่สรรพนามพื้นๆที่เรียกกันทั่วไปนั่นแหละน่า มีเทวดาดี ก็มีเทวดาไม่ดีเหมือนกันนั่นแหละ><
“ใช่ไม่รักหรอก”
นั่นไง เห็นมั้ย สรุปว่าครั้งนี้ผมรอด!
“แต่แพคฮยอนลองลงไปข้างล่างดีไหมหื้ม? เผื่อจะรักมนุษย์บ้าง เห็นรังแกเขาตลอด”
“ไม่นะ! ไม่เอาเด็ดขาด ผมเกลียดมนุษย์ ”
ไม่มีทาง! หัวเด็ดตีดขาดยังไงก็จะไม่มีวันญาติดีกับไอ้ตัวยั้วเยี้ยนั่นแน่ๆ
แค่คิดก็ขยะแขยงแล้ว!
“ทำไมล่ะ?”
ทำไมล่ะ?
นั่นสิ ทำไมผมเกลียดมนุษย์นะ?
“ม..ไม่รู้”
“งั้น…ลองลงไปข้างล่างแล้วหาคำตอบดูแล้วกัน เมื่อไหร่ที่แพคฮยอนรู้แล้วฉันจะไปรับกลับขึ้นมาละกัน^^”
“ไม่! ไม่นะ!”
รอยยิ้มของท่านทพเหมือนเป็นภาพสุดท้ายที่ได้เห็นก่อนแสงสีทองจะห่อหุ้มร่างกายผม
บีบอัด เคลื่อนตัวหมุนวนไปมาจนแทบจะอาเจียน
และเมื่อความแปรปรวนจบลงแสงที่ห่มหุ้มร่างกายผมก็หายไป
ให้ตายสิ! นี่เขาลงโทษผมจริงๆเหรอ? ผมเป็นคนโปรดของเขาเลยนะ!
ฮือ!! น้อยใจอ่ะ!
ผมหันมองไปรอบๆกาย นี่ผมถูกส่งมาที่ไหนนะ?
เฮือกก!!
ไรขนอ่อนของผมลุกชูชันไปทั่งร่างเมื่อจมูกสัมผัสกลิ่นดินชื้นๆที่ไม่เคยได้ดอมดมมาแสนนาน
ผมมองไปเหนือหัวเห็นสวรรค์ที่ผมเคยอยู่ส่องประกายวิบวับอยู่บนฟากฟ้าสีทะมึน
ไม่นะ
นี่ผมถูกส่งมาที่ที่เกลียดที่สุดงั้นเหรอ
ผมเกลียด..
โลกมนุษย์….
50%
ความคิดเห็น