คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : พบหมอครั้งที่ 17
พบหมอรั้ที่
17
ใร
ใร
ใร
ใร
“ฮื่ออออออออออออออออออออออออออ”
“แบมเป็นอะไร?” เสียอินยอที่พัมานั่เล่นห้ออผมัึ้นทำให้ผมไ้แ่ยู่
ปาแล้วส่ายหัว
“มีอะไร็บอไ้นะ
เห็นแบมเป็นี้ั้แ่เ้าแล้วนะ”
“อื้อ”
“ไปเออะไรมาไม่ถูใรึไ” แ่เหมือนำถามอินยอโนใผมเลยโพล่ออไป
แทบะทันที
“็พี่มาร์อ่ะิ ฮื่ออออออออออออออ”
“ห้ะ..พี่มาร์เี่ยวไร?”
“เี่ยวิ
็พี่มาร์เอับพี่เวนี้เมื่อวาน แล้วพอเย็นพี่แ็อัพรูปไอ้แมวน้ำอีแล้ว
ฮื่อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ”
“แมวน้ำัวนั้นอ่ะนะ ที่พี่แอบลบ่อยๆ”
“อื้อ ลอีแล้วอ่ะ
หลัาที่พี่แไม่ไ้ลมานาน ฮื่ออออออออออออออ” พูแล้ว็
เ็ เมื่อืนหลัาที่พี่มาร์บอว่า
“อาบน้ำเสร็็ทัมานะรับ เี๋ยวรอ”
ผมีใมาเลยรีบัสายไปอาบน้ำอย่าไวเลย
แ่พอผมอาบน้ำเสร็็เปิมาูารแ้
เือนอินสราแรมออีนที่ผมเปิแ้เือนไว้
ึ่อีนไม่รู้หรอว่าผมิาม
เา..นิามเาเยอะะายไป..
พี่มาร์หน่ะ นอบเยอะะายไป
พอเปิไอีพี่แู็เอรูปแมวน้ำ
แมวน้ำที่พี่แอบโพสลเป็นประำอนพี่แเรียน
อยู่ แ่พี่มาร์็ไม่ไ้โพสลมาสัพัแล้วนะ
สสัยเป็นเพราะห่าาพี่เวนี้ห
ล่ะมั้..
ใ่
แมวน้ำัวนั้นพี่มาร์หน่ะหมายถึพี่เวนี้
ฮื่อออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
ทำไมถึรู้หน่ะหรอ
็เวลาพี่ๆแไปไหน หรือเวลาอยู่้วยัน
พี่แ็อบลรูปแมวน้ำแล้ว็แปั่นแบบ
นี้ๆๆๆ
หมันไส้!
และพออยู่่อหน้าันนะ็แบบ..ไอ้อ้วน ไอ้อื โอ้โหหห แสวามรั้วยสรรพ
นามที่แบบ ฮึ่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย แล้วิูไม่ไ้โพสมานานและมาโพสอีทีอน
ที่เอพี่เวนี้อี
ิอย่าอื่นไ้ที่ไหนเล่า ฮื่อออ ใร้าย!!
นี่็ิว่านี่รัสัว์แ่
อนนี้อยเว้นไว้ัวนึละัน
ผม
เลีย
แมว
น้ำ
ฮื่อ!!!!!!!!!!!!!!
พอเห็นแบบนั้นผม็เลยปิไฟนอนเลย
ไม่ทไม่โทรมันแล้ว! ผลพวนั้น็ทำให้เิ
เหุาร์..
ผม
นอน
ไม่
หลับ
นาหลับาไอ้แมวน้ำยัหลอหลอนผมเลยิู
ฮื่ออออออออออออออออออออ
ไอ้แมวน้ำ ไอ้อ้วน ไอ้อื ไอ้เลลูไลท์!!!!!!!!!!!!
แ
“เี๋ยวๆๆๆ
แบมะทึ่หัวัวเอแบบนั้นไม่๊ายยยยยยย” ินยอวิ่มาับมือผม
ึ่ผม็
ไ้แ่เยหน้าแล้วเบะปาเหมือนะร้อไห้ใส่
“ินยอ เ้าเลียแมวน้ำ
ฮื่อออออออออออออ”
“..”
“เมื่อไหร่มันะสูพันธ์สัที ฮื่อออออออออออออออ”
“แบม พี่มาร์ทัมา”
พรึ่บ!
เมื่อไ้ยินันั้นผม็ผละออาินยอแล้วหยิบโทรศัพท์ึ้นมาูทันที
ผมปิเสีย
ารแ้เือนไว้ั้แ่เมื่อืนเพราะไม่อยาไ้ยิน
.
.
.
.
ลัวใสั่นแล้วมือพิมอบ
แ่พออ่านารแ้เือนห้ามยานะ..ไม่ให้ใสั่นหน่ะ
พี่มาร์อหมอ : หายไปนานแล้วนะ
พี่มาร์อหมอ : เป็นอะไรหรือเปล่า
พี่มาร์อหมอ : เป็นห่ว
เป็นห่ว
เป็นห่ว
เป็นห่ว
เป็นห่ว
แม่๋า!!!!!!!!!!!
แ่ิใ็สั่นแล้ว ฮื่ออออออออออออออออออ
ไ้แ่ิแ่ที่ริผม็แ่ว่ำหน้าอล..อนนี้ออน่อน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ิถึนะ..แ่อนอยู่
50%
[Mark Part]
“หายไปไหนอเาวะ”
ผมวาโทรศัพท์บนโ๊ะอีรั้หลัาที่หยิบึ้นมาูรอบที่
ล้านว่าๆ
“ถ้ามึะนานี้ไปหามั้ย?” ผมหันไปมอไอ้แ๊ที่พูลอยๆึ้นมาทั้ที่ายัมอ
หน้าออมอยู่
“ูปินะ เยๆ”
เย
็
เหี้ย
และ..
หมอแม่เินไปริๆ
แม่มีอิทธิพล่อใเินไปริๆ..
“ปิพ่อมึสิรับเพื่อน”
อ่าว..ไอ้เวรนี่่าูเย!!!!!!
“หยิบโทรศัพท์แล้ว็วาอยู่นั่นแหละ
วันนี้ทั้วันไม่้อทำห่าไรและ านเินไม่้อ
สไม่้อส่มันและ”
“ู็ทำอยู่นี่ไ!ไม่เห็นหรอ..เี่ย!!!” ผมที่ะูปาาในมือให้ไอ้เพื่อนแู๊
ไห
ปาาูลายเป็นโทรศัพท์ไ้วะ..
“ปาามึเหลี๊ยมเหลี่ยม
ปาามึนี่พิเศษเนาะ โทรออไ้้วย”
“ไอ้แ๊!”
“ทำไมเาเทมึไปหานไปนอื่นแล้วหรอ
ถ่อวๆๆๆๆ”
“..”
“ไม่็ไอ้หมอมึลับไปหาแฟนเาไรี้”
โอ้โห!!! มึพูไ้แบบ..
ร
ใ
ู
ิบ
หาย
หรือว่าไอ้หมอแม่มีนมาีบวะ..
หรือว่าไอ้หมอแม่..ลับไปหาแฟนมันริๆวะ
“หรือว่าไอ้หมอมันเทูริๆวะ?”
“หมอมันมีแฟนมั้ยหล่ะ?”
“..”
“เอ้า
ไอ้มาร์ูถามมึว่าหมอมันมีแฟนหรือยั?”
เอาริๆ ผม็ไม่เยถามมันเหมือนันนะ..หรือว่าไอ้หมอะลับไปหาแฟนมัน..
“อ่าว นิ่เลยเพื่อนู..”
“ูไม่รู้หว่ะ ูไม่เยถาม”
“ห้ะ!! แล้วมึ็ไปเที่ยวับเาแบบนี้โยที่ไม่ถามเาอ่ะนะว่ามีแฟนหรือยั
โถ่ อีหอยม แฟนเาไ้มา่อยมึหรอ!”
ไอ้หมอมีแฟนแล้วริๆหรอวะ..
“แ่เา็เ๊าะู เล่นับูนะเว้ย”
“หมอมึมีนไ้เป็นล้าน
เา็เ๊าะนไ้เาไ้เป็นล้านเหมือนัน มึไม่ใ่โ๊ะ
ทำานเานี่ที่ะไ้อยู่ับมันทั้วัน
ะไ้รู้ว่าเาเ๊าะใรบ้า”
สัส
แ๊ เมิ๊
เอาไีวะู..
“โอ้ยยย มึ็นั่้อโทรศัพท์ไปเถอะ
ป่านนี้หมอมึเ๊าะนะ..”
พรึ่บ!
ผมไม่รอฟัที่ไอ้แ๊แม่พูและ
ไปหาแม่เลยีว่า
อ้ะๆ อย่าเ้าใผิ
ไม่ไ้ิถึนะ ไม่ไ้ิถึไอ้หมอมันเลย
เยๆอ่ะ
แ่ะไปูหน้าาแฟนไอ้หมอหน้าาเป็นไแ่นั้นแหล๊ะ
“อย่าลืมื้อนมไปให้หมอมัน้วยนะเว้ยยยยยย” เสียไอ้แ๊ลอ่อประูออมา
ผมไ้ยินแ่็ไม่ไ้อะไรแ่ลลิฟ์ไปที่รถ่อนะับออไป
.
.
.
โรพยาบาล
ผมนั่รอไอ้หมออยู่ที่หน้าลิฟ์ั้นที่ไอ้หมอมันรวอยู่..วันนี้ไอ้หมอลเวรบ่ายเลยไ้
เลิ่ำหน่อยๆ
พยาบาลบอว่าไอ้หมอมันมีรวนอเวลา้วย เลยให้ผมมารอ
รหน้าลิฟ์รนี้แทน
เพราะผู้ป่วยในห้อ่อน้าเยอะ
“หมอไปน๊า” เสียไอ้หมอมาแ่ไล
ผมมอไอ้หมอที่โบมือบ๊ายบาย่อนะเิน
ล้วระเป๋ามาที่ลิฟ์และมัน็..
“พี่มาร์!”
แหมมมมมมมมม เรียะันานี้
ิถึูหล่ะสิ้!!!!!
“มาไ้ไ”
“เินมา”
“อ่อ” ไอ้หมอพยัหน้าับผม่อนะเินไปลิฟ์
“ทำไมไม่อบไลน์?”
“ลัวพี่มาร์ยุ่เรื่อาน
หมอเลยไม่อยาวน”
“เยบอหรือไ?”
“บออะไร?” ไอ้หมอหันหน้ามามอผม
ทำไมหน้าแม่เหมือนอนๆผมวะ
“เยบอหรอว่าเราวนพี่อ่ะ”
“..”
.
.
.
.
“ไม่วนหรอ ทัมาเหอะ..อยาอบ”
โอ้ยยยยยยยยย
ไอ้มาร์มึพูเี่ยอะไรออป๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
แล้วไอ้หมอมึหน้าแทำม๊ายยยยยย โอ้ยย
ใหู้เินมุูนเียว็พ๊ออออออออออออ
“แ่หมอไม่อยาอบหรอ แบร่!” ว่าบไอ้หมอ็ระโเ้าลิฟ์ไป ผมมอไอ้หมอ
ที่ลิฟ์อยู่้านใน
“ึ้นมาสิฮะ..มา้อหมอไม่ใ่หรอ?”
หึ ไอ้หมอแม่ร้ายยยยยยย
แม่ร้ายมาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ูยอมมึเลยว๊อยยยยยยยยยย
“ไม่ึ้น”
“ามใ” ไอ้หมอยู่ปาใส่ผม่อนะปิลิฟ์แ่
“เี๋ยว”
ไอ้หมอสะุ้่อนะเปิลิฟ์ทันที
“อะไรเล่า?”
พรึ่บ
“พอีมันเหลือิ้นสุท้ายพอีเลย่วยื้อเามา”
ผมยื่นถุเ้็อโแลที่แวะื้อมา
่อนะมาที่โรพยาบาล
“หืม”
“รับไปิ แล้วรีบึ้นเ็บอ้วย”
“..”
“เี๋ยวไปส่”
.
.
.
ผมที่นั่รอไอ้หมอรประูทาอออโรพยาบาล
ไม่นานไอ้หมอ็เินออมาใน
ุาเยีนส์ ับ เสื้อเิ้สีฟ้าอ่อน
น่ารัสัๆ..
“ไม่้อมอนานั้น หมอรู้ว่าหมอน่ารั”
“เฮ้อ..” ผมถอนหายใ่อนะลุเินนำไอ้หมอไปที่รถอผม
ระอาับวามน่ารัอไอ้หมอมันรับ
“หมอับไ้ป้ะ?” ผมหันมาพูับไอ้หมอที่ทำหน้าๆพร้อมยื่นุแรถไปให้
แ่
สุท้ายมัน็พยัหน้ารับ่อนะึุแรถามือผมไป
แ่็ไม่วายบ่นๆ
“ไหนบอะไปส่แล้วให้หมอับทำไมเล่า โธ่”
“พี่ะ้อทำเ็ประวัิลู้านี่รับ”
ผมอบไปแบบนั้น..มัน็ไม่มีอะไรนะ ทำไมไอ้
หมอมันหน้าแแล้วเินอ้อมไปึ้นรถวะ....
ผมเลิิ้วับัวเอ่อนะเปิประูึ้นรถฝั่้านับทันที
่อนที่ไอ้หมอะสาร์ท
รถแล้วับออไป
“ไม่เห็นทำานเลย ี้เียับเอป้ะเนี่ย”
ไอ้หมอแว๊บมาพูับผม่อนะหันหน้าไป
มอทาัเิม
ผมเปิที่ใส่อ้าหน้าผมหยิบระาษับปาาออมา
เอาหล่ะไอ้หมอ..เรียมัวเรียมใมึไว้ให้ี..
ทำอะไรไว้..เรียมัว
“เอาหล่ะ
เริ่มไ้ามอถนนนะ ปาอบำถามนะรับ ส่วนใ..”
“..”
“ฝาไว้ที่พี่่อน็ไ้”
หน้าไอ้หมอโรแอ่ะบอเลยยยยยย
โนแน่ๆไอ้หมอ โนนนนนนนนนนน
“พี่มาร์เล่นไรเนี่ย?!”
“เอ้า นไ้ะรู้ประวัิหมอบ้าไม่ไ้หรอ?”
“..”
“ถ้าเิเป็นหมอเถื่อนึ้นมาพี่ทำไอ่ะะ?”
“..”
“เริ่มและนะ”
“..”
“ื่ออะไรรับ?”
“พี่มาร์อ้ะ!”
“อบมาเร็วๆรับ อย่าื้อ”
“ฮื่ออ แบมแบม”
“อายุ?”
“24”
“บ้านเิ”
“ไม่บอไ้ม้ะ”
“ไ้รับ
เพราะมันไม่ใ่้อมูลที่พี่ไม่ไ้อยารู้เท่าไหร่”
“หืม?”
“ที่อยู่ไม่ถาม รู้แล้วผ่านไป”
“..”
“ทำานที่โรพยาบาลXXX”
“ใ่ฮะ”
“อบิน็อโแล?”
“ใ่ฮะ”
“ไม่อบทานาแฟ?”
“ใ่ฮะ”
“อบนอนพัมาว่าทำาน?”
“ใ่ฮะ”
“ทำานทุวัน?”
“ใ่ฮะ”
“โส?”
“ใ่ฮะ เห้ย!”
“โอเ บละ”
“พี่มาร์!
เล่นไรเนี๊ย”
“ไม่ไ้เล่น เล่นอะไร พี่เปล่านะ”
“นบ้า!”
“อไ้แล้ว ะเลยบ้านัวเอแล้ว ะับไปบ้านพี่หรอ
บ้านพี่อยู่สออยถัไปรู้
ไม่ใ่ไ”
“แบมะไปรู้บ้านพี่ไ้ไเล่า! นบ้า!” ว่าบไอ้หมอ็ปลเบลท์แล้วเปิประูออา
รถไป โยมีารเปิประูรถเพื่อมาหยิบเ้ที่ผมให้อีรอบ้วยนะ
ผมยิ้มออมา่อน
ะเปิประูออไปบ้า ไอ้หมอที่ยืนหันมอหน้าผม
ผมเอียอใส่มันอย่าวนๆ ผม
็ไม่รู้ว่ามันโรธหรือว่าเิน
หน้าเน้อนี่แนานั้น ไอ้หมอเอ้ยยยยย
เ๊าะไว้เยอะ โนะบ้า ไปไม่เป็นเลย
สมน้ำหน้า!
“เินหรอ?” ผมถามออไปอย่าล้อๆ
“ไม่ไ้เิน!
ร้อน่าหา”
“หรอรับ?”
“ไม่เล่นับพี่มาร์แล้ว!” ไอ้หมอแยเี้ยวใส่ผม่อนะหมุนัวะเินเ้าบ้านแ่ผม
ับแนไอ้หมอมันไว้
ทำให้มันไ้แ่หันมามอหน้าผมสลับับมือที่ผมับแนมัน
“อะไรฮะ?”
“เวลาเินพี่ อย่าเินหนีพี่สิ”
“..”
“เวลาเิน พี่มีวิธีแ้นะ”
“อะไรอ่ะฮะ” ไอ้หมอเอียอถามผมอย่าน่ารั
อนแระะปล่อยให้แม่ไป แ่
น่ารันานี้ โนอีสัหน่อยนะรับนี
.
.
.
.
.
“ถ้าเิน็อพี่..พี่ะไ้ออบให้หายเิน”
“ไอ้บ้า!”
แล้วแม่็ไ้ผล..ไอ้หมอแม่สะบัแนแล้ววิ่เ้าบ้านไปเลย..
Round
18 Mark Tuan WIN!!!!!!!!!!!!!!!!
BamBam
Knock Out!!!!!!!!!!
mark_tuan ...
#พี่มาร์นอนไม่หลับ
พี่เานะแล้ว่ะ แล้วาว่าน่าะนะเรื่อยๆ(?)
ย่อไปใรนะ ส่ำลัใวนไป่ะ 55555555555555555555555555555555555
นแ่บิะาย ไม่ไหวล๊าววว เินอะไรไม่รู้
ฮื่ออออออออออออออออ
ิรรมยัเล่นไ้อยู่น๊า
แ่แปประโยที่อบในเรื่อนี้แล้วิแท๊ #พี่มาร์นอนไม่หลับ
แ่นี้เอ ลุ้นรับ ลม.2ใบ ึึ
ยายเวลาถึวันที่ 20
/1/60นะร้าบบบบบบบ
เอันอนหน้ารับบบ ึึ
ความคิดเห็น