คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : พบหมอครั้งที่ 8
พบหมอรั้ที่ 8
“ถ้าอิ่มแล้วพี่มาร์ะไปไหน่อมั้ย?” นัวเล็ที่วาแ้วน้ำลแล้วถามผมที่เพิ่ิบน้ำเสร็
“ไม่รู้สิ
น่าะไม่มั้”
“ทำไมมีมั้หล่ะฮะ?”
เอ้า ไอ้นี่ มั้เพราะไม่แน่ใไว๊อยยยยยยยยยยยยยยยย อยาะแหปา บอไปแ่ำที่พูออไปนั้น
“็พี่ไม่รู้ะไปไหนี ยัไม่ไ้ิเลย”
หึ..แมนป้ะหล่ะ
สุอ่ะ
“พี่มาร์อบออำลัายมั้ย?”
“็อบนะ
แ่่วนี้ยุ่ๆอ่ะเลยไม่่อยไ้ไป”
“วันนั้นหมอเห็นพี่วอนโฮอ่ะสั่เรื่อวิ่ออำลัายไปไว้บนห้อ้วยแหละ”
“แล้ว?”
ผมถาม่อไปในเมื่อผมยัๆับสิ่ที่ไอ้หมอมันพูออมา
แล้วมันเี่ยวไรับเาวะ
“เปล่า
หมอแ่บอเยๆ”
ือนี่ือ..ประโยบอเล่าใ่มั้ย อยู่ีๆมึ็อยาเล่าว่าั้น
ใ่หรอหมอ ใ่หรออออออ
“วันนี้หมอลเวรบ่ายโมถึบ่ายสามว่าๆ
เพราะพี่นที่อแลเาบอว่าน่าะลับมาทัน”
“..”
“วันนี้หมอเลิานเร็วมาเลยอ่ะ” ไอ้หมอพูบแม่็ิบน้ำ
“นี่็แ่หมออยาบอเยๆใ่มั้ย?”
ผมทวนำที่หมอมันเยพูแ่ไอ้หมอมันะบึนปาน้อยๆ
แล้วลุึ้น
เอ้า
อีเหี้ย นี่อนูป่าววะ ูทำอาร๊ายผิ๊
“อ่าว
ไปไหนหล่ะ?” ผมถามไอ้หมอที่ยืนึ้น
“ไปเ้าเวรสิฮะ” ำอบอหมอทำให้ผม้อย้อมือมาูนาฬิาที่บอว่าเวลาวามสุอผม หมลแล้ว
“อ่อ..”
“นี่พี่มาร์ะลับเลยรึเปล่า?” ผม็พยัหน้าเป็นำอบนั่นยิ่ทำให้ไอ้หมอมันบึนปาใส่ผมเยอะว่าเมื่อี๊อี
ว๊อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
บึนมาๆเี๋ยว็ัะหรอปาเนี่ย!
“ั้นเี๋ยวหมอเินไปส่”
“เห้ย ไม่้อหรอไปลเวรเถอะ พี่ลับเอไ้” ผมปิเสธเพราะไม่อยาให้ไอ้หมอมันเสียเวลาทำาน
“แป๊ปเียวเอ
เออใ่หมอ้อโทรหาพี่เมีนี่นา อ้ะ!!” ผมมอไอ้หมอที่อยู่ีๆ็ร้อออมา
“เป็นอะไรหมอ?”
“โทรศัพท์หมอหาย!”
“ห้ะ! หาีๆหรือยั?” ผมถามอีนที่อนนี้เอามือับทุระเป๋าอัวเอทั้ระเป๋าเสื้อราวน์และระเป๋าาเ
“หายไปไหนอ่ะ หมอำไ้ว่าหมอหยิบมาแล้ว หมอถือออมาเลยเนี่ยย” ผมมอไอ้หมอที่บ่นไปแล้ว็บึนปาอย่าเพลินา
นบ้าไรวะ ทำเี่ยไร็น่ารั
ฮื่ออออออออออออออออออออออออออ
“ลืมอยู่ที่ห้อหรือเปล่า?”
“ไม่นะ
หมอหยิบออมาแล้ว ริๆ” นัวเล็ยัยืนยันำเิม
“ั้นลอไปหาที่ห้อ่อนถ้าไม่เอ่อยว่าันอีที”
“ฮื่ออออออออออออออ ถ้ามันหายหล่ะ ทำไๆๆๆๆ” ผมมอไอ้หมอที่ยืนย่ำเท้าแล้วอแเหมือนเ็ๆ
อนแรมัน็น่าสสารอ่ะนะ แู่ๆไป
มันน่าฟัแล้วเนี่ยยยยยยย
หมออออออออ
มึ่วยเรียแล้วูทมิฬเหมือนาวโลบ้าิ้ อย่าโมโหแล้วยัมุ้มิ้เหมือนอยู่
ในินแนโพนี่เ่!! อิห่านนนนนนนนนนนน โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ไม่หายหรอ
ใเย็นๆลับไปที่ห้อแล้ว่อยๆหา”
“หมอมีเวลาแ่10นาทีเออ่ะ ฮื่ออออ แล้วถ้าหมอหาไม่เออ่ะ”
ไอ้ที่อแ็เ้าใอ่ะนะ
แ่ารที่พูไปแล้วทำาปริบๆใส่เ้า้วยนี่ือไรวะ?
“เนี่ย
ถ้าเลิอแแล้วไปหา็เอแล้วเนี่ย”
“หมอหานเียวไม่ไ้หรอ
ห้อหมอว้า”
ฮั่นแหน่ะ..
“แล้วอีอย่าหมอำไม่ไ้้วยว่าไปเอาวาไว้ไหน
ฮื่อออออออออออ”
อแไปอี๊
“10นาทีับห้อว้าๆ
หมอนเียว ถ้าหมอหาโทรศัพท์ไม่ทัน นไ้็้อรอหมอ แล้วถ้า
นไ้รอหมอนานแล้วอาารทรุหล่ะ ฮือ..”
โอ้โห ราม่าสัสๆเลยไอ้หมอน่ารั
“เี๋ยวพี่ไป่วยหา”
แหมมมม
พอพูว่าะไป่วยหายิ้มเลยนะไอ้หมอ ยิ้มเียวนะไอ้หมอ ูเห็นนนน ูเห็นว่ามึ
แอบยิ้มแล้วแล้เบะปา่อ
ูเห็นมึหมออออ อย่ามาอย่ามา มึนะมึ ไม่เนียนเลยอีเหี้ยยยยยย
มุื้นๆใรเาะหลล
ไม่มีทา!
“หมอนที่อแเมื่อี๊ไปไหนหล่ะ?”
ผมถามแวๆไอ้หมอที่อนนี้ใบหน้าสใสออโรร่าแอลฟา
แรมม่ามา
“ใรอแ โห่ววว มั่ว
ไปเร็วไป่วยหมอหา เี๋ยวนไ้รอ” ว่าบไอ้หมอ็เินนำผมไป
ผมไ้
แ่ยิ้มให้ับวามเปิ่นๆอหมอมัน
แล้วเินามไป
.
.
.
.
“เี๋ยวพี่มาร์ไปหาแถวโฟานะ
เี๋ยวหมอหารโ๊ะเอ” ผมพยัหน้ารับำสั่ไอ้หมอที่พู
เสร็เ้าัว็ริ่ไปที่โ๊ะแล้วหาโทรศัพท์
ผม็หารที่อีนให้ผมหา แ่็ไม่เอ
“เอมั้ยพี่มาร์”
“ไม่เออ่ะ” ผมอบลับไปามวามริ
“ฮื่อออออออออ
ทำไีๆๆๆๆๆ”
“ลอโทรเ้ามั้ย?” ผมเสนอวามิเห็นออมา เื่อมั้ย วามิเห็นทำให้ไอ้หมอที่เยอยู่ร
โ๊ะทำานที่ห่าาโฟาพอสมวรมาประิัวผมภายใน5วิ
“โทรสิ”
“..” เมื่อไอ้หมอเห็นผมหยิบโทรศัพท์ออมาะเบอร์แ่ะัไว้เลยถามออมา
“ทำไมไม่โทรหล่ะT^T”
“ไม่มีเบอร์..
.
.
.
.
.
.
.
อเบอร์หน่อยรับ”
ไอ้หมอที่ไ้ยินแบบนั้น็นิ่ไปสัพั
ถ้าผมาไม่ฝาหน้าไอ้หมอมันแป้ะวะ..
ร้อนหรอ? แ่ห้อนี้ไม่เปิแอร์็ร้อนริๆอ่ะ
“หมอ เหลือเวลาอี5นาที เร็วๆ” พอผมพูเรื่อเวลาไอ้หมอ็รีบว้าโทรศัพท์อผมไปอะไร็ไม่รู้่อนที่เ้าัวเอะโทรออและเรียมัวออเินหาโทรศัพท์ ึ่โทรไ้ไม่นาน็
รื
รื
โอ้โห
อีเหี้ยระบบสั่นนี่ไ้แรบันาลใมาาแผ่นินไหวหรือเปล่า อิห่า
สั่นะพื้นสะเทือน
เลย แ่เี๋ยวนะ ทำไมเสียแม่เหมือนอยู่..แถว
“เอแล้ว!!!”
นี้..
“อบุนะพี่มาร์”
ไอ้หมอวิ่มาหาผมพร้อมโทรศัพท์
“..”
“ที่มา่วยหมอหาโทรศัพท์”
“..”
“หมอไป่อนนะ”
“..”
“บ๊ายบายย” ว่าบไอ้หมอ็ยัโทรศัพท์ที่หมอมันเอาไปโทรืนใส่มือผมแล้วโบมือบ๊ายบาย่อนะเินออาห้อไป ผมที่ยัยืนอยู่ที่เิม ไอ้หมอ็ลับเ้ามาอีรอบมาพูบาอย่าับผมแล้วลับออไปอี
ทุอย่าเิึ้นไวมา…
ไวนูั้ัวไม่ทัน…
โทรศัพท์ที่ไอ้หมอแม่บอหายไป..หาไม่เอ…บนโ๊ะ็ไม่เอ..แ่พอโทรออไป แม่วาอยู่ลา โ๊ะทำาน ย้ำ!!!
ลา!
โ๊ะ!
ทำ!
าน!
อีเหี้ยยยยย เป็นู็ายห่าไปแล้วไอ้หมออออออ ไปัแว่นมั้ยเอาเลนส์ที่มึอยู่ไทยแล้วมอไปถึเมาอ่ะ
เอามั้ย พาไปั!
อนแรว่าไอ้หมอแม่หาโทรศัพท์ไม่เอว่า็อแล้ว
ประโยที่หมอมันลับมาพูับผมเมื่อี๊
แม่็อว่า
วามรู้สึหลแเมื่อี๊ยัิา
ิหู ผมอยู่เลย อนที่ไอ้หมอที่แม่เินออไปแล้วลับมา
โยโผล่แ่หัวมาบอผมว่า..
.
.
.
.
“อบุสำหรับเบอร์โทรนะ
พี่มาร์ ึึ”
ถอนำพูทันมั้ยวะ ที่ว่า..
ไอ้มุื้นๆ ไม่มีใรหลลหรอ ไม่มีทา!!
.
.
ไม่มีใรที่หลล ยเว้นูวววววววววว
ไม่มีทา..แ่มีูวววววววววววววว.
ูนี่หลลเ็มๆ หลหมอเ็มๆเลยอีเี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หมอแม่โรอันรายับใูเลย แม่เอ้ยยยยยยยย
#พี่มาร์นอนไม่หลับ
“หมอะ หมอ
หมออออออออออออออออออออออออออออออออออ แบบนี้็ไ้หรอ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เ็บอ้อย่ะลูแม่”
รัหมอันเยอะๆน๊า
อ่านแล้วเม้นให้ไรท์้วยน๊า ะไ้มีำลัใพาหมอเ๊าะพี่มาร์..ระิ
ไปบรรยายวามน่ารัอหมอไ้ที่ #พี่มาร์นอนไม่หลับ
ปล. อนนี้พี่มาร์ยัเร็ๆแ่พอไม่เร็เี๋ยวรู้เลย หมออาายไ้
เรียมหัวใให้ี55555555555555
เม้นเยอะอัพเร็วเน้อ ิิ
ความคิดเห็น