คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : พบหมอครั้งที่ 13
พบหมอรั้ที่
13
“พี่มาร์เินามหมอมาเร็วๆสิ้”ผมเ็นรถใส่อามหลัไอ้นัวเล็ที่เินนำแล้ววัมือเรียผม
“หมอ ื้ออะไรเยอะแยะ เ็มรถเ็นแล้วเนี่ย”
ผมบ่นอุบเมื่อมออในรถที่เยอะแยะเ็มไปหม
ไม่ว่าะเป็นอิน อใ้บาส่วน ใ่รับ.. พวเราอยู่ที่ห้าสรรพสิน้า.หลัาทีไอ้หมอ
มันเห็นู้เย็นและห้อผมในสภาพแบบนั้น
ผมเลยโนลามาที่ห้าโยปริยาย..
อนแรไอ้หมอมัน็ถามผมนะรับว่า..
“พี่มาร์อยาไ้อะไรบ้า”
“..”
“เี๋ยวหมอพาื้อ อที่ถูสุลัษอนามัย
โอเมั้ย” ใผม็อบาะถามมันนะว่า..
ถามูทำไม.. หืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ถามทำไมถ้าอนนี้มึะหยิบ โยน หยิบ โยน
ใส่รถเ็นนานี้หืมมมมมมม
ื้ออใ้เ้าบ้านเป็นนานี้
มาอยู่บ้านูมั้ยหมอ หืมมมมม
“พี่มาร์?”
“หืม?” ผมที่มอแผ่นหลัอันน้อยนิอไอ้หมอเพลินเลยไ้แ่ราในลำออบลับไป
“รบยั?” ำถามที่ทำให้ผม้มลสำรวอในรถเ็น่อนะพยัหน้าแล้วอบไป
“รบแล้วรับ”
“โอเเลย..ห้ามเลินะ”
“ห้ะ..” รับ
มุห่าอะไรวะ ู ูามไม่ทัน..แ่เี๋ยวนะ
รบยั..
รบ..
รบ..
บ..
บ..
บยั..
โอ้โหหหหหหหหหหหหหหหหหห มุสัมผัสเสีย
ไอ้หมอออออออออออออออออออออ
ถ้านอื่นเลยมุนีู้ะไล่ให้ไปเล่นไลๆ
แ่ถ้าหมอมันเล่นูะไล่ให้มันมาเล่นในใูแทน
ผมที่ำลัะพูออไปแ่เหมือนไอ้หมอ็ยิ้มยิฟันแล้วหมุนัวเินไป
แอแทนอสถานที่นี่ผิหมายป้ะวะ..หืม..
และแล้วผม็เ้ามาโน็อโแลรับ
เพราะอะไรหน่ะหรอ ไอ้นัวเล็น่ารัเินนำเ้ามาผมเลยไ้แ่เ็นรถามอย่าเียบๆ
ัวผมไม่อบหรอเินห้า ผมว่ามันน่าเบื่อ แ่แปลเนาะ
พอมีไอ้หมอมา้วย มันลับไม่น่าเบื่อเลยสันิ..
หมอแม่..มีอิทธิพลับใิบหาย..
“พี่มาร์รู้มั้ย
อหวานมัน่วยลายเรียไ้นะ”
“เยไ้ยินเหมือนัน..”
“แล้วพี่มาร์อบมั้ย?”
“ไม่อบอ่ะ มันหวาน”
“เอ้า ็นี่อหวานะให้เ็มหรอพี่มาร์
ึึ”
อ่าวววววววว
ปาีแบบนี้เี๋ยวปัู๊บลโทษหรอรับ แหมมมมมมมมมมมมมมมมมม
“วนนะเราอ่ะ” ผมพู่อนะีเหม่ใสใสไปหนึ่ทีแล้วาม้วยับหัวอีนโยไปมาเบาๆ
นัวเล็ย่นมูใส่ผมอย่าน่ารั แบบ
น่ารัเหี้ยๆ
ทำไมหมาปั๊มันหน้าย่นไม่น่ารัแบบนี้บ้าวะ..
แ่บาทีผม็สสัยว่านรอบ้ามอพวเราทำไม..มอแบบยิ้ม..มอทำไม..ูนรับผม
“แ่หมออบนะ”เสียเล็ที่ัึ้นเรียวามนสนใาผมไปหม
ผมมอหน้าไอ้หมอที่เย
หน้ามอหน้าผม ่อนะทำาปริบๆ แม่เอ้ย
พอมอใล้ๆไอ้หมอแม่..
น่า
รั
ิบ
หาย
เลย
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“อบ็อโแลอ่ะนะ” ผมถามแบบุมเสียไม่ให้สั่นไป้วย..แม่เอ้ยยย
ไอ้ำถามที่ถามไอ้หมอมึไม่ำเป็น้อ้อาูนใูสั่น็ไ้ม้ะ
ใแม่สั่นรัวๆ่อนที่แม่ะเหมือนหยุเ้นเมื่อไอ้หมอมันอบมา
“อบพี่มาร์อ่ะ”
ู
าย
ไป
แล้ว
ี
เียว
ริ
ี้
หาม
ศพ
ู
หน่อย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ไม่เินหน่อยหรอ หน้านิ่เียว” นัวเล็ที่เอื้อมมือมายืแ้มผมแล้วยู่ปาใส่อย่าอนๆ
มึเห็นหน้าูนิ่
มึไม่รู้หรอว่าูเินไม่เิน มึ้อมานั่ในใูนี่แล้วะรู๊ววววววววว ผมไ้
แ่แหในใ่อนที่วามรินั้น ผมแ่ระแอมออมา่อนะเ็นรถออมาาโนนั้นโย
ทิ้ำถามไว้..
.
.
.
.
“เินหน้านิ่ ไม่รู้ัอ่อ?”
.
.
ผมทิ้ำถามไว้แ่นั้นแล้วเินออมาไม่นานผม็เห็นแว๊บๆว่าไอ้ัวเล็มันวิ่ามผมมารที่
่ายเิน
พนัานที่หยิบสิน้ามาิเินนระทั่ิ้นสุท้ายไอ้หมอที่อยู่ีๆ็วา็อโแลล
ผมไม่อบิน็อโแล็ริ..แ่มันะมี็อโแลยี่ห้อนึและเป็นยี่ห้อเียวที่ผมิน..และ
มัน็เป็นยี่ห้อเียวที่ไอ้หมอมันหยิบมาวาให้พนัานิเินนี่แหละ
ผมหันไปมอหน้าไอ้น
ัวเล็ที่หันมายิ้มาปิให้ผม..่อนที่ปาเล็ๆนั้นะพูออมา
“หมอรู้ว่าพี่มาร์อบ ึึ”
หมอรู้ว่าพี่มาร์อบ
หมอรู้ว่าพี่มาร์อบ
หมอรู้ว่าพี่มาร์อบ
หมอรู้ว่าพี่มาร์อบ
หมอรู้ว่าพี่มาร์อบ
หมอรู้ว่าพี่มาร์อบ
หมอมันะรู้ไ้ไวะ..ในเมื่อ็อโแลยี่ห้อนี้ผมอบ
ถ้าหมอมันะเา็โรแม่น
ทำไมหน่ะหรอ
็เพราะยี่ห้อ็อโแลที่ผมอบ
..ผมบอไอ้เ็อ้วนนนั้นนเียว..
#พี่มาร์นอนไม่หลับ
หมอ๋า ไ้เวลาอพี่มาร์แล้วนะลูนะ
เรียมใให้ี 55555555555555555555555555555
เอันอนหน้านะะ
อ่านแล้วเม้นให้ไรท์้วยนะ้าบบบบบ
ความคิดเห็น