คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : พบหมอครั้งที่ 12
พบหมอรั้ที่ 12
Mark : ถึแล้ว
หมอพี่แบม : โอเฮับ
ผมมอารอบลับ้อวามอไอ้หมอ่อนะเ็บโทรศัพท์ลระเป๋าแล้วมอไปที่บ้าน
รหน้า ไม่สิ ้อเรียว่า ฤหาสน์
บ้านห่าอะไรให่ิบหาย.. หล่ะสิว่าผมมาทีนี่ไ้ยัไ..
็ไอ้หมอมันมาบ้านผมไม่เป็นผมเลย
มารับ ็แ่นั้นแหละ ไม่มีไรมา..
ี้เียอบำถามวุ่นวาย
มารับะเลย็บเรื่อ เนาะ
ไม่นานไอ้หมอ็เินออมาาบ้าน้วยเสื้อสีาวับาเยีนสีน้ำเินเ้ม
รอบเท้าผ้าใบสีาว
เห็นแล้วแบบ..
แม่..
นี่สวรร์ป้ะเนี่ย ทำไมูเห็นนาฟ้า
น่ารัสัสๆ..น่ารััเลยอีเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ปึ!
อ
ถอน
ำ
พู
มึปิประูรถูไ้พัมาไอ้หมอ..
“รอนานมั้ยฮะ?” อื้อหืออออออ ูหายโรธที่มึปิประูรถูัแล้วแหละหมอ..
“ไม่นานรับผม”
“วันนี้หมอื่นเ้ามาเลยนะ
ื่นเ้น” ไอ้หมอพูพร้อมับุมมืออัวเอที่ลาอแล้วทำา
ปริบๆใส่ผม..
แ่
เ้า
เลย
ู!!!!!!!!!!
“ะ..ื่นเ้นอะไร?” โอ้โหหหหหหห ไอ้มาร์
เสียมีสั่นมา อิเี่ยยยยยยยยย หลุแร
หลุิบหายยยยย
“ไ้เอพีมาร์นี่ไ
ึึ”
“..”
“ไปันีว่า
เี๋ยวพี่แบมมีเวลาไปอยู่ที่บ้านพี่มาร์น้อย”
“อืมๆ” ผมที่เร็ั้แ่ปลายนิ้วยันา็ไ้แ่ับรถออไปาัวบ้านอไอ้หมอ
เนื่อา
อนโผมับบ้านไอ้หมอไม่ไลันมา
เลยใ้เวลาไม่นานที่ับรถมา ทันทีที่ผมอรถไอ้
หมอ็ลารถไปรอผมที่ใ้ึส่วนัวผมนั้น็ับรถไปเ็บ
ผมเพิ่รู้วันนี้ว่า..
ัว
ไอ้
หมอ
โร
หอม
เลย
อี
เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ลิ่นนี่แม่ลบอบอวนลุ้เ็มรถไปหม
ืนนีู้นอนในรถไ้มั้ยวะ..
ฮื่อออออออออออออออออออออออออออออออ
“พี่มาร์ทำานที่นี่หรอ?”
“อื้ม
พี่ทำานที่ห้อหน่ะ”
“-///////////-“ ผมที่อบนัวเล็้าๆเสร็็ำลัะเินนำไปแล้วถ้าไม่ิว่าอีนมัน
ยืบิ หน้าแ อยู่แบบนั้น
“เป็นอะไร?”
“พี่มาร์ะพาเ้าึ้นห้อ่ะ”
โอ้โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห แม่เ้!!!!!!!
สรรพนามที่น่าแนั้น..น้ำเสียที่น่าแนั้น..ท่าทาที่ยืนบิไปมา
หน้าแๆแบบนั้น
ผมนี่นึถึเพลพี่ป้าเลย..
.
.
.
พอูรวมๆแล้วน่าแเหลือเิน..
“ั้น็ไม่้อึ้น”
ผมพู่อนะแล้เินนำไปแล้วรอยยิ้มที่ผมไม่รู้ัวว่าเิึ้นอนไหน็
เิึ้นเมื่อเห็นไอ้นัวเล็วิุ่๊ๆามผมเ้ามาในลิฟ์
และแล้ว็ถึวิฤอมาร์้วนนนี้
..
วาม
หอม
อ
ัว
ไอ้
หมอ
แบม
โร
แอ
แท!
ฮื่ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
ูไม่น่าื้ออนโั้น13เลยอีเหี้ยยย วามทรมานนีู้ะำรสาิไปนวันาย ฮื่อออออออออ
อน่าแแ่แไม่ั้ย T^T
ิ๊!
“ถึแล้ว”
“อื้อ” ไอ้หมออบผมสั้นๆ่อนะเินามออมา ส่วนผม็เินนำมาเปิประูห้อรอแน
น่ารัแ่็หันมามอเมื่ออีน..
“พี่มาร์”
“รับ?” ผมพู่อนะผลับานประูออไปให้ไอ้หมอที่เินเ้ามาะเ้าห้อแ่อีนลับยืน
มอหน้าผมาประูอยู่แบบนั้น
“ัวพี่มาร์หอมมาเลย”
ไอ้หมอพูเสร็็วิ่เ้าห้อผมไปทันที
ัวพี่มาร์หอมมาเลย
ัวพี่มาร์หอมมาเลย
ัวพี่มาร์หอมมาเลย
ัวพี่มาร์หอมมาเลย
ัวพี่มาร์หอมมาเลย
ัวพี่มาร์หอมมาเลย
เอาสิมึ..
มใล้ๆไ้นะ..เ้าอร่าายอนุา..
.
.
.
.
“พี่มาร์!!!”
แม่เอ้ยยย
ิผิิบหายให้ไอ้หมอมาที่ทำานเนี๊ยยยยย ว๊อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แม่บ่นั้แ่เ้ามาบันอนนี้เป็นเวลาทั้หมเือบ2ั่วโมแล้วรั่บบบ..
สาเหุหน่ะหรอ..
มันหิวรับ..ไอ้หมอมันหิว..แล้วแม่ไปเปิู้เย็น..ู้เย็นที่ผมำไม่ไ้ว่าเปิรั้สุท้ายเมื่อไหร่
็ส่วนให๋ผม็ินา้านอมาเลย
ไม่็ไอ้แ๊ื้อเ้ามา ผมเลยไม่ำเป็น้อมีอะไริู้เย็น
ยเว้น าแฟ..
“โอเรับๆ
พี่ผิไปแล้ว พี่ยอมรับผม”
“ไม่้อมายอมเลยนะ!”
โหสัส..
“เป็นอย่านี้ไมันถึไม่หายสัที”
แม่๋า มัลัววว
“ินแ่แบบนี้ะหายมั้ยห้ะ?!”
“ไม่หาย็ีสิ”
“ียัไหล่ะฮะ
ไหนอบหมอิ”
“็ถ้าไม่หายพี่็..
.
.
.
.
.
ไ้ไปหาหมอบ่อยๆไรับ”
“..”
“ไม่ีหรอ?”
มอีๆนะรับ..ผมเอนี้เิน 1อัรา แหละ
ึึ หน้านี่แแปร้เียวไอ้หมอเอ้ยยยยยยยยย
รอบนี้มาร์้วนนะ รับ หึหึ
.
.
.
ะ
ที่
ไหน
ไอ้หมอมันยิ้มบาสไล์อมันแล้วเินเ้ามาใล้ผม่อนะนั่ลร้ามับผม
ไอ้หมอมันเท้าาแล้วเอียอ ่อนที่ะ..
“ถ้าอยาเอหมอมา
ให้หมอย้ายมาอยู่้าบ้านเลยมั้ยหล่ะ?”
.
.
.
และแล้ว มาร์้วน ็แพ้(วามน่ารั)ไอ้หมออีแล้วรับ..
Mark Tuan Knocked OUT!!!!!!!!!!!!
#พี่มาร์นอนไม่หลับ
อัพ่อ 5555555555555555
เล่นแท๊ #พี่มาร์นอนไม่หลับ ันหน่อยน๊า
แท๊ร้าหยัไย่ึ้นหมแล้ว5555555555555555
เอันอนหน้านะะ
เม้นๆให้ไรท์้วยน๊า ิิ
ความคิดเห็น