เกษตรทฤษฎีรัก

ตอนที่ 1 : เริ่มหว่านเมล็ด

เริ่มหว่านเมล็ด

ผมไม่ใช่คนโกรธง่าย…

อย่างน้อยตลอดระยะเวลายี่สิบปีนอกจากตัวเองแล้วก็ยังมีแม่ที่บอกแบบนั้น ตามด้วยคำพูดรับประกันของกลุ่มเพื่อนที่เคยบอกว่าผมน่ะใจเย็นที่สุดแล้ว คนที่ทำให้ตุลยากรอารมณ์ขุ่นเคืองได้จะต้องมีสกิลที่ไม่ธรรมดา แต่ว่าช่วงหลังๆนี้น่ะถือเป็นข้อยกเว้นเพราะแชมป์เรื่องเก็บอารมณ์เป็นอันต้องถูกเปลี่ยนมือไปด้วยเหตุผลบางประการ

หลังจากวันที่ยี่สิบเป็นต้นไปของทุกเดือนในระยะหลังมานี้กลายเป็นช่วงที่ผมหวาดกลัวจับใจ ขณะที่สองเท้าก้าวเดินอย่างสม่ำเสมอโดยมีจุดมุ่งหมายคือท้ายสวนเกษตรที่ตัวเองเคยแบกความกล้าหาญทั้งหมดที่มีเพื่อไปขอพื้นที่อาจารย์ต่างภาคสำหรับปลูกผักคะน้าที่ชอบกินตั้งแต่เด็ก แปลงร้างเล็กๆสองสามแปลงที่ได้กรรมสิทธิ์มาทำให้ผมมีความสุขมากไม่ต่างจากตอนสอบติดคณะนี้

สุขตั้งแต่ตอนไปเลือกซื้อพันธุ์คะน้า สุขยิ่งกว่าตอนเตรียมดินให้พร้อมเพื่อรอเวลาน้องคะน้าของผมจะได้เติบโตอย่างแข็งแรงตลอดจนการใส่ปุ๋ย เฝ้าถนอมเลี้ยงดูอย่างดี หมั่นคอยรดน้ำไม่เคยขาด และเมื่อเติบโตน้องก็จะกลายเป็นเพื่อนในมื้อเย็นหลายๆมื้อของผม แจกจ่ายเพื่อนๆบ้างหรือในบางครั้งที่มันมากพอก็หอบไปขายที่ตลาดในมอตอนเช้าได้

แต่ความสุขย่อมมีวันหมดอายุ…

สองเท้าที่เคยเดินอย่างสม่ำเสมอแปรเปลี่ยนเป็นการค่อยๆก้าวเดินอย่างระมัดระวังพร้อมด้วยใจที่เริ่มกังวลเมื่อรู้ว่าช่วงนี้เป็นช่วงสิ้นเดือนแสนอันตราย มือข้างหนึ่งกระชับเป้ที่ถือไว้อยู่แน่นเช่นเดียวกับอีกข้างที่ถือบัวรดน้ำอย่างที่เคยทำเป็นประจำ ขณะที่อีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงจุดหมายปลายทางผมกลับหยุดชะงัก เสี้ยววินาทีหนึ่งที่ความหนาวเย็นเข้ามาเกาะกุมไปทั้งขั้วหัวใจ คล้ายกับว่าความสุขที่เคยมีทั้งหมดตลอดหลายชั่วโมงหายวับไปกับตา

อีกแล้ว…

คราวนี้หายไปสามต้น

ผมวางอุปกรณ์ทั้งหมดก่อนจะเดินไปสำรวจความเสียหายที่เกิดขึ้น จำนวนน้องๆของผมลดน้อยลงจากครั้งก่อนที่เราเจอกันโดยไม่จำเป็นต้องนับเพราะมันแหว่งหายไปเห็นๆ บริเวณพื้นดินมีร่องรอยการถูกดึงออกและมีเศษดินกระจายประปรายอยู่ที่พื้น เป็นโจรกระจอกที่ไร้รสนิยมในการดึงมากจนอยากจะเปล่งเสียงด่าออกมาดังๆให้สาสมกับความเจ็บปวดที่ผมต้องเผชิญ

ไอ้หน้าเหี้ย!

tbc

#เกษตรทฤษฎีรัก

T
B