คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #59 : CHAPTER 48
“เฮ้ย! นี่ไอ้มินจิงรึป่าววะเนี่ย” คยูจงเข้ามาเห็นสภาเพื่อนตัวเองในแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่อยากจะพูดออกมาว่า เพื่อนตัวเองตอนนี้เมาเหมือนหมามากกว่าม้าซะอีก
“อ้าวไงเพื่อน มาเร็วๆ มาดื่มกาน ฮ่าๆๆๆ” เมื่อจองมินหันไปเห็นเพื่อนสนิทตัวเองที่กำลังเดินเข้ามาก็รีบตะโกนเรียกอย่างไม่อายคน ทั้งที่ปกติก็มีความอายน้อยอยู่แล้ว นี่ยังยืนขึ้นมาโบกไม้โบกมือให้คยูจงอีก
“อะไรของมันวะเนี่ย ไม่เมาก็บ้าพอบะ เจอมันเมาๆกูอยากตายยยยย” คยูจงโวยวายลั่นเมื่อรู้ว่าวันนี้ต้องนั่งรับมือกันจองมินเวอร์ชั่นผิดปกติ
“ว่างายเพื่อร๊ากกกกกกกกกก มาๆๆ มากินกานเร๊วววววว” จองมินลุกขึ้นมาเรียกคยูจงอีกครั้ง ทำเอาคยูจงเอือมระอากับเพื่อนคนนี้เหลือเกิน
“ไปแล้วๆ อย่าทำให้ขายหน้ามากได้ไหมเนี่ย” คยูจงบ่นแล้วรีบเดินเข้าไปหาจองมินอย่างรวดเร็ว
“มาแล้วๆ วู้วๆๆ กินๆๆ เมาๆๆโว้ย ฮ่าๆๆ” จองมินรีบลากให้คยูจงลงมานั่งด้วยกันทันทีที่คยูจงเดินมาถึง แต่ด้วยความที่ว่าคยูจงยังไม่ทันได้ตั้งหลักทำให้คยูจงล้มทับจองมินไปทั้งตัว สภาพเพื่อนรักของเค้าในตอนนี้ก็ดูไม่เหมือนปกติซะด้วย นี่ถ้าเพื่นคนนี้มันเป็นเคะขึ้นมาคิมคยูจงคนนี้คงไม่ปล่อยมันไปง่ายๆแน่ ดูสภาพมันสิเสื้อผ้านี่เปิดไปไหนน่ะ กระดุมมีให้ติดไม่ติด ดันไปติดแค่3เม็ดสุดท้าย มันจไปอ่อยใครวะ ตัวนี่ก็แดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ตามันก็เย้มหวานเชียว ริมฝีปากก็เผยอออกมานิดๆเหมือนเป็นการเชิญชวน
“ไอ้บ้าเอ้ย ทำเคลิ้มเลยไง -*-“คยูจงเมื่อเริ่มรู้สึกตัวก็รีบผละตัวเองออกมาจากตรงนั้นทันทีก่อนที่มันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้
“ออกปายทามมาย มาเน่เดี๋ยวนี้น้า” จองมินโวยวายทันทีที่คยูจงถอยออกจากตัวเอง
“ไม่เอาด้วยหรอกว่ะ ไม่อยากแดกม้า”
“ใช่เซ่ ช้านมานม่ายสามคานนี่หว่า ครายมานจาปายโสนจายว้า นี่แกก็คงเบื่อช้านแล้วล่ะเซ่ ออกไปเลยนะเว้ย ช้านอยู่โคนเดียวด้ายยยย ไม่ต้องโสนจายเลย ฮึก ฮึก” จองมินไม่ได้สนใฝจว่าคยูจงพูดว่าอะไร แต่เจ้าตัวก็โวยวายออกมาเหมือนกับว่าคยูจงผิดซะอย่างนั้น
“ใครจะไปทิ้งแกวะไอ้บ้าน มาๆๆ เดี๋ยวอยู่ดื่มเป็นเพื่อน” คยูจงเห็นจองมินอยู่ในสภาพนี้ก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงเลยต้องนั่งกินเหล้าเป็นเพื่อนจองมินจนกระทั่งร้านใกล้จะปิด
“ยองแซง นายอยู่หนาย ช้ายอยากเจอนายเจงๆ” คยูจงที่ทีแรกกะจะแค่ดื่มนิดๆหน่อยๆ พอให้จองมินเลิกโวยวาย ไปๆมาๆ ตัวเองกลับเริ่มโวยวายขึ้นมาเองซะอย่างนั้น
“ไปไหนกันหมดนะ” หลังจากที่คยูจงออกไปได้ซักครู่ใหญ่ฮยอนจุงก็งัวเงียตื่นขึ้นมาแล้วมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นใครซักคน ทั้งที่ปกติจะต้องมีจองมินหรือไม่ก็คยูงที่นั่งเฝ้าเค้าอยู่เพื่อที่จะไปหาอะไรกินด้วยกัน แต่วันนี้กลับไม่เห็นวี่แววของใครซักคนแม้กระทั่งยองแซง
“โทรหาก็ได้วะ คนยิ่งเซ็งๆอยู่ด้วย” เบอร์แรกที่ฮญนจุงโทรไปหาคือจองมิน แต่จองมินกลับปิดเครื่องอยู่เลยโทรไปหาคยูจง แต่คยูจงก็ไม่รับโทรศัพท์เค้าอีก ตอนนี้เหลือเพียงคนเดียวที่ฮยนจุงนั่งจ้องเบอร์อยู่แต่ก็ไม่กล้าโทรไปหา เพราะกลัวว่าเจ้าตัวเค้าจะไม่ยอมรับโทรศัพท์หรือรับ แต่รับด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด แล้วไม่อยากจะคุยกับเค้า
“โทรก็โทรวะ” ฮยอนจุงตัดสินใจโทรออกไปหายองแซงเพื่อที่จะปรับความเข้าใจแต่ทว่า...
~Rrr…Rrr~
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอยู่ในห้อง ซึ่งฮยอนจุงก็ไม่ร็ว่าของใครจึงเดินตามหาไปเรื่อยๆ แล้วไปเจอกับโทรศัพท์ของยองแซงทมี่วางไว้บนโต๊ะเครื่อิงแป้งพร้อมแปะโน๊ตไว้ว่า...
‘ผมรู้ว่าคุรต้องโทรหาผมผมเลยไม่หยิบโทรศัพท์ไป แล้วก็ไม่ต้องโวยวายด้วยนะ เพราะตอนนี้ผมไม่อยากได้ยินเสียงคุณ ไว้ผมเริ่มอารมณ์ดีขึ้นมาเมื่อไหร่เราค่อยมาคุยกันให้รู้เรื่อง เพราะผมก็ไม่ชอบให้มันค้างคาเหมือนกัน อ๊ะๆๆ อย่าเข้าใจผิดคิดว่าผมใจอ่อนนะ ผมแค่ไม่อยากทำงานในสภาพที่อึดอัดแบบคราวที่แล้วอีก เข้าใจใหม่ซะด้วย ฮอยองแซง’
“อย่างน้อยนายก็ยังจะปรับความเข้าใจใช่ไหมยองแซง”
กลับมาดูด้านของจองมินและคยูจงกันต่อ
“ยองแซงจ๋า นายอยู่หนายยยย~~” นับว่าเป็นโชคดีของทั้งสองคนที่เปป็นลูกค้าวีไอพีของร้านและยังเป็นที่รู้จักของคนแถวนั้น จึงทำให้มีพลเมืองดีพาพวกเค้าทั้งสองคนมาส่งก่อนที่จะกลายเป็นคนพเนจรแถวๆนั้น
“ยองแซงนายมาหาช้านแล้วช่ายม๊ายยย” คยูจงพูดแล้วโผเข้ากอดจองมินทันที แต่ด้วยความที่ทั้งตัวเองและจองมินอยู่ในสภาพมึนเมาอยู่เลยทำให้ทั้งคู่เซล้มลงไปทับกันบนเตียง
“ช้านร๊ากกนายน้ายองแซงงงง” คยูจงพูดแล้วก้มลงหอมแก้มจองมินอย่างเต็มที่ และยังก้มลงสูดความหอมจากซอกคอขาวลงมาเรื่อยๆ
“งืมๆๆ หึ” จองมินที่เมาไม่ได้สติยู่นั้นก้ไม่รู้สึกตัวเลยว่ากำลังโดนคุกคามอยู่ ทำแค่เพียงปัดป่ายไปมาเท่านั้น แต่ด้วยความที่มือเจ้ากรรมดันไม่มีแรงเลยกลายเป็นลูบไล้หลังของคยูจงไปซะอย่างนั้น ยิ่งจองมินมีปฏิกิริยาอย่างนั้นคยูจงก็เริ่มหยุดตัวเองไว้ไม่อยุ่ มือหนาเริ่มปลดกรัดุมเสื้อออกจากกันแล้วถอดเสื้อของจองมินออกอย่างง่ายดาย แล้วก้มลงไปสูดดมความหอมตั้งแต่ซอกคอขาว ไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ คยูจงฝากรอยรักเอาไว้บนตัวของจองมินแบบประปราย ก่อนจุถอดเสื้อที่ตัวเองสวมอยู่นั้นออกตามแล้วล้มลงไปหาจองมินอีกรอบ แต่ก็ได้แค่นั้น ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์ ทำให้คยูจงผล็อยหลับไป
ตอนนี้อาตะสั้นไปซักนิดนะ
เพราะว่า รร.เรเปิดแล้วก็วุ่นกับกีฬาสียุ่
อาจจะช้าไปนิดนะ
ยังไงก็ขิโทษไว้ล่วงหน้าลักัลนะ
คัยไปงานวันเกิดยองแซง วันที่ 7 นี้บ้างอ่ะ
ใครไปก็บอกนะ จะได้เจอกัลเนอะ
ความคิดเห็น