คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
“แกเป็นไรไปวะ คยูจง ฉันว่าแกแปลกๆตั้งแต่วันจันทร์แล้วนะ”
ฮยอนจุงเรียกคยูจงเพื่อนของเค้า ที่มีอาการแปลกๆตั้งแต่วันจันทร์ที่ผ่านมา ทั้งที่อาทิตย์ที่แล้วคยูจงยังอารมณ์ดีอยู่เลย
“...”
“ไอ้คยูจง แกเป็นบ้าอะไรวะ!”
“เปล่านะ ฉันไม่ได้โดนบอกเลิกนะ!” คยูจงสะดุ้ง พอรู้ตัวว่าหลุดปากพูดอะไรออกมา
ฮยอนจุงได้ยินดังนั้นก็รีบล้อเลียนทันที
“แกโดนบอกเลิกหรอวะ ใครวะเก่งสุดๆที่สามารถทำให้หนุ่มเพลย์บอยอย่างคยูจงนั่งเศร้าได้ 555++”
“หุบปากเลยนะไอ้บ้า ถ้าคนอื่นรู้ฉันขายหน้าตายเลย ยังดีนะที่จองมินมันไปต่างประเทศ ไม่งั้นมันหัวเราะเยาะฉันแน่ๆเลย”
“เสียใจด้วยนะ เมื่อคืนจองมินมันส่งเมลมา บอกว่ามันกำลังจะกลับมาเกาหลีแล้ว”
ทั้ง2คนพูดถึงเพื่อนรักของพวกเค้าที่กำลังจะบินกลับมาจากต่างประเทศ
“เออ ฮยอนจุงขอถามหน่อยดิ แกจะเปลี่ยนเลขาใหม่ทำไมวะ คนเก่าออกจะน่ารัก เซ็กซี่ขนาดนั้น”
“ไม่ไหวว่ะ วันๆเอาแต่นั่งอ่อยฉันทั้งวัน น่ารำคาญชะมัด!”
“555++ งั้นแกก็เชิญสัมภาษณ์ต่อไปละกันฉันขอไปเทียวก่อนละกัน”
“เออ ตามสบายเถอะ เที่ยวเผื่อด้วยนะ”
“ได้เลย ไอ้ตายด้าน!”
“ขอบใจ ไอ้เพลย์บอยอกหัก!”
“ชิ! จำไว้เลยไอ้บ้า”
คยูจงพูดงอนๆแล้วเดินออกไป ปล่อยให้ฮยอนจุงนั่งขำกับอาการปัญญาอ่อนของเพื่อน
ก๊อกๆๆ
“เชิญ”
ฮยอนจุงกลับมาวางมาดเข้มเหมือนเดิม แต่พอเห็นคนที่เดินเข้ามาก็แอบหลุดนิดนึง เพราะคนที่เดินเข้ามานั้นน่ารักมากจนทำให้เค้าอึงไป แต่ก็กลับมาตั้งหลักทัน
“เชิญนั่งครับ” ฮยอนจุงผายมือเชิญคนตรงหน้าให้นั่งลง
“ขอบคุณครับ” คนตรงหน้าเค้าโค้งให้เล็กน้อย ก่อนที่จะนั่งลง
“คุณ ฮอยองแซง ใช่ไหมครับ” ฮยอนจุงมองใบสมัครแล้วถาม
“ครับ”
“คุณจบเอกบริหารใช่ไหม”
“ใช่ครับ” ยองแซงตอบแต่ในใจกลับเถียงว่า ‘ในใบสมัครก็มีจะถามอะไรนักหนา’
“เอาเป็นว่าผมรับคุณเข้าทำงาน”
“อะไรนะครับ!”
“ฉันไม่ชอบพูดซ้ำๆหลายครั้งนะ หวังว่าคุณคงเข้าใจ”
“แล้วจะให้ผมเริ่มงานวันไหนครับ” ยองแซงถามด้วยความตื่นเต้น
“วันนี้ เดี๋ยวนี้”
“หา! เดี๋ยวนี้”
“ฉันว่าฉันบอกไปแล้วนะว่า...”
“ครับ คุณไม่ชอบพูดซ้ำๆหลายครั้ง งั้นผมออกไปทำงานเลยนะครับ” ยองแซงยิ้มล้อเลียนฮยอนจุง
“เชิญ แต่ตอนนี้มันกำลังจะเลิกงานแล้ว ผมว่าคุณออกไปทำธุระกับผมข้างนอกดีกว่า”
“ได้ครับ”
“ตามผมมา”
“ครับ” ยองแซงรับคำแล้วเดินตามฮยอนจุงไป
ฮยอนจุงเดินมาที่ลานจอดรถแล้วหยุดที่รถของเค้า
แต่ยองแซงไม่ทันระวังเลยเดินชนฮยอนจุงเข้าเต็มๆ
“ขะ..ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง”
ยองแซงพูดพลางก้มหัวให้ฮยอนจุง พอเงยหน้าขึ้นยองแซงก็ลูบจมูกตัวเองด้วยความเจ็บ
“คราวหลังก็ระวังด้วยละกัน ไหนเจ็บมากไหมเนี่ย”
ฮยอนจุงเดินมาดูจมูกยองแซงใกล้ๆ ทำให้ยองแซงผงะถอยไปก้าวนึง
แต่ฮยอนจุงกลับดึงยองแซงเข้ามาใกล้กว่าเดิมอีก
“ผะ...ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ ผมว่าเรารีบไปทำธุระของคุณดีกว่าเดี๋ยวจะสายเอานะครับ”
“ก็ได้”
ฮยอนจุงเดินมาเปิดประตูรถให้ยองแซงเข้าไปนั่งแต่ยองแซงกลับ ยืนเฉยไม่ยอมเข้าไปในรถ
“ทำไมต้องเปิดประตูรถให้ผมด้วย ผมเป็นผู้ชายนะครับ อีกอย่างผมก็เป็นลูกน้องคุณถ้าใครมาเห็นเค้าจะนินทาเอาได้นะครับ”
“แล้วไง ฉันไม่แคร์ อีกอย่างนายบอกว่านายไม่ใช่ผู้หญิงจะเปิดประตูให้ทำไมนั่นเป็นคำถามที่โง่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินมา”
“ทำไมครับก็ผมไม่ใช่ผู้หญิงจะเปิดประตูให้ทำไม มันเป็นคำถามที่โง่ตรงไหน”
“บ้านนายมีกระจกไหม ถ้ามีช่วยส่องดูด้วยว่าตัวเองเหมือนผู้หญิงไหม”
“ผมไม่เข้าใจ”
“เอาเถอะฉันขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว ขึ้นรถไปเร็วๆเถอะ”
ฮยอนจุงถือโอกาสจับเองยองแซงแล้วดันเค้าเข้าไปในรถก่อนที่จะเดินอ้อมไปยังประตูอีกข้างนึง
“แกเป็นไรไปวะ คยูจง ฉันว่าแกแปลกๆตั้งแต่วันจันทร์แล้วนะ”
ฮยอนจุงเรียกคยูจงเพื่อนของเค้า ที่มีอาการแปลกๆตั้งแต่วันจันทร์ที่ผ่านมา ทั้งที่อาทิตย์ที่แล้วคยูจงยังอารมณ์ดีอยู่เลย
“...”
“ไอ้คยูจง แกเป็นบ้าอะไรวะ!”
“เปล่านะ ฉันไม่ได้โดนบอกเลิกนะ!” คยูจงสะดุ้ง พอรู้ตัวว่าหลุดปากพูดอะไรออกมา
ฮยอนจุงได้ยินดังนั้นก็รีบล้อเลียนทันที
“แกโดนบอกเลิกหรอวะ ใครวะเก่งสุดๆที่สามารถทำให้หนุ่มเพลย์บอยอย่างคยูจงนั่งเศร้าได้ 555++”
“หุบปากเลยนะไอ้บ้า ถ้าคนอื่นรู้ฉันขายหน้าตายเลย ยังดีนะที่จองมินมันไปต่างประเทศ ไม่งั้นมันหัวเราะเยาะฉันแน่ๆเลย”
“เสียใจด้วยนะ เมื่อคืนจองมินมันส่งเมลมา บอกว่ามันกำลังจะกลับมาเกาหลีแล้ว”
ทั้ง2คนพูดถึงเพื่อนรักของพวกเค้าที่กำลังจะบินกลับมาจากต่างประเทศ
“เออ ฮยอนจุงขอถามหน่อยดิ แกจะเปลี่ยนเลขาใหม่ทำไมวะ คนเก่าออกจะน่ารัก เซ็กซี่ขนาดนั้น”
“ไม่ไหวว่ะ วันๆเอาแต่นั่งอ่อยฉันทั้งวัน น่ารำคาญชะมัด!”
“555++ งั้นแกก็เชิญสัมภาษณ์ต่อไปละกันฉันขอไปเทียวก่อนละกัน”
“เออ ตามสบายเถอะ เที่ยวเผื่อด้วยนะ”
“ได้เลย ไอ้ตายด้าน!”
“ขอบใจ ไอ้เพลย์บอยอกหัก!”
“ชิ! จำไว้เลยไอ้บ้า”
คยูจงพูดงอนๆแล้วเดินออกไป ปล่อยให้ฮยอนจุงนั่งขำกับอาการปัญญาอ่อนของเพื่อน
ก๊อกๆๆ
“เชิญ”
ฮยอนจุงกลับมาวางมาดเข้มเหมือนเดิม แต่พอเห็นคนที่เดินเข้ามาก็แอบหลุดนิดนึง เพราะคนที่เดินเข้ามานั้นน่ารักมากจนทำให้เค้าอึงไป แต่ก็กลับมาตั้งหลักทัน
“เชิญนั่งครับ” ฮยอนจุงผายมือเชิญคนตรงหน้าให้นั่งลง
“ขอบคุณครับ” คนตรงหน้าเค้าโค้งให้เล็กน้อย ก่อนที่จะนั่งลง
“คุณ ฮอยองแซง ใช่ไหมครับ” ฮยอนจุงมองใบสมัครแล้วถาม
“ครับ”
“คุณจบเอกบริหารใช่ไหม”
“ใช่ครับ” ยองแซงตอบแต่ในใจกลับเถียงว่า ‘ในใบสมัครก็มีจะถามอะไรนักหนา’
“เอาเป็นว่าผมรับคุณเข้าทำงาน”
“อะไรนะครับ!”
“ฉันไม่ชอบพูดซ้ำๆหลายครั้งนะ หวังว่าคุณคงเข้าใจ”
“แล้วจะให้ผมเริ่มงานวันไหนครับ” ยองแซงถามด้วยความตื่นเต้น
“วันนี้ เดี๋ยวนี้”
“หา! เดี๋ยวนี้”
“ฉันว่าฉันบอกไปแล้วนะว่า...”
“ครับ คุณไม่ชอบพูดซ้ำๆหลายครั้ง งั้นผมออกไปทำงานเลยนะครับ” ยองแซงยิ้มล้อเลียนฮยอนจุง
“เชิญ แต่ตอนนี้มันกำลังจะเลิกงานแล้ว ผมว่าคุณออกไปทำธุระกับผมข้างนอกดีกว่า”
“ได้ครับ”
“ตามผมมา”
“ครับ” ยองแซงรับคำแล้วเดินตามฮยอนจุงไป
ฮยอนจุงเดินมาที่ลานจอดรถแล้วหยุดที่รถของเค้า
แต่ยองแซงไม่ทันระวังเลยเดินชนฮยอนจุงเข้าเต็มๆ
“ขะ..ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง”
ยองแซงพูดพลางก้มหัวให้ฮยอนจุง พอเงยหน้าขึ้นยองแซงก็ลูบจมูกตัวเองด้วยความเจ็บ
“คราวหลังก็ระวังด้วยละกัน ไหนเจ็บมากไหมเนี่ย”
ฮยอนจุงเดินมาดูจมูกยองแซงใกล้ๆ ทำให้ยองแซงผงะถอยไปก้าวนึง
แต่ฮยอนจุงกลับดึงยองแซงเข้ามาใกล้กว่าเดิมอีก
“ผะ...ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ ผมว่าเรารีบไปทำธุระของคุณดีกว่าเดี๋ยวจะสายเอานะครับ”
“ก็ได้”
ฮยอนจุงเดินมาเปิดประตูรถให้ยองแซงเข้าไปนั่งแต่ยองแซงกลับ ยืนเฉยไม่ยอมเข้าไปในรถ
“ทำไมต้องเปิดประตูรถให้ผมด้วย ผมเป็นผู้ชายนะครับ อีกอย่างผมก็เป็นลูกน้องคุณถ้าใครมาเห็นเค้าจะนินทาเอาได้นะครับ”
“แล้วไง ฉันไม่แคร์ อีกอย่างนายบอกว่านายไม่ใช่ผู้หญิงจะเปิดประตูให้ทำไมนั่นเป็นคำถามที่โง่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินมา”
“ทำไมครับก็ผมไม่ใช่ผู้หญิงจะเปิดประตูให้ทำไม มันเป็นคำถามที่โง่ตรงไหน”
“บ้านนายมีกระจกไหม ถ้ามีช่วยส่องดูด้วยว่าตัวเองเหมือนผู้หญิงไหม”
“ผมไม่เข้าใจ”
“เอาเถอะฉันขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว ขึ้นรถไปเร็วๆเถอะ”
ฮยอนจุงถือโอกาสจับเองยองแซงแล้วดันเค้าเข้าไปในรถก่อนที่จะเดินอ้อมไปยังประตูอีกข้างนึง
“แกเป็นไรไปวะ คยูจง ฉันว่าแกแปลกๆตั้งแต่วันจันทร์แล้วนะ”
ฮยอนจุงเรียกคยูจงเพื่อนของเค้า ที่มีอาการแปลกๆตั้งแต่วันจันทร์ที่ผ่านมา ทั้งที่อาทิตย์ที่แล้วคยูจงยังอารมณ์ดีอยู่เลย
“...”
“ไอ้คยูจง แกเป็นบ้าอะไรวะ!”
“เปล่านะ ฉันไม่ได้โดนบอกเลิกนะ!” คยูจงสะดุ้ง พอรู้ตัวว่าหลุดปากพูดอะไรออกมา
ฮยอนจุงได้ยินดังนั้นก็รีบล้อเลียนทันที
“แกโดนบอกเลิกหรอวะ ใครวะเก่งสุดๆที่สามารถทำให้หนุ่มเพลย์บอยอย่างคยูจงนั่งเศร้าได้ 555++”
“หุบปากเลยนะไอ้บ้า ถ้าคนอื่นรู้ฉันขายหน้าตายเลย ยังดีนะที่จองมินมันไปต่างประเทศ ไม่งั้นมันหัวเราะเยาะฉันแน่ๆเลย”
“เสียใจด้วยนะ เมื่อคืนจองมินมันส่งเมลมา บอกว่ามันกำลังจะกลับมาเกาหลีแล้ว”
ทั้ง2คนพูดถึงเพื่อนรักของพวกเค้าที่กำลังจะบินกลับมาจากต่างประเทศ
“เออ ฮยอนจุงขอถามหน่อยดิ แกจะเปลี่ยนเลขาใหม่ทำไมวะ คนเก่าออกจะน่ารัก เซ็กซี่ขนาดนั้น”
“ไม่ไหวว่ะ วันๆเอาแต่นั่งอ่อยฉันทั้งวัน น่ารำคาญชะมัด!”
“555++ งั้นแกก็เชิญสัมภาษณ์ต่อไปละกันฉันขอไปเทียวก่อนละกัน”
“เออ ตามสบายเถอะ เที่ยวเผื่อด้วยนะ”
“ได้เลย ไอ้ตายด้าน!”
“ขอบใจ ไอ้เพลย์บอยอกหัก!”
“ชิ! จำไว้เลยไอ้บ้า”
คยูจงพูดงอนๆแล้วเดินออกไป ปล่อยให้ฮยอนจุงนั่งขำกับอาการปัญญาอ่อนของเพื่อน
ก๊อกๆๆ
“เชิญ”
ฮยอนจุงกลับมาวางมาดเข้มเหมือนเดิม แต่พอเห็นคนที่เดินเข้ามาก็แอบหลุดนิดนึง เพราะคนที่เดินเข้ามานั้นน่ารักมากจนทำให้เค้าอึงไป แต่ก็กลับมาตั้งหลักทัน
“เชิญนั่งครับ” ฮยอนจุงผายมือเชิญคนตรงหน้าให้นั่งลง
“ขอบคุณครับ” คนตรงหน้าเค้าโค้งให้เล็กน้อย ก่อนที่จะนั่งลง
“คุณ ฮอยองแซง ใช่ไหมครับ” ฮยอนจุงมองใบสมัครแล้วถาม
“ครับ”
“คุณจบเอกบริหารใช่ไหม”
“ใช่ครับ” ยองแซงตอบแต่ในใจกลับเถียงว่า ‘ในใบสมัครก็มีจะถามอะไรนักหนา’
“เอาเป็นว่าผมรับคุณเข้าทำงาน”
“อะไรนะครับ!”
“ฉันไม่ชอบพูดซ้ำๆหลายครั้งนะ หวังว่าคุณคงเข้าใจ”
“แล้วจะให้ผมเริ่มงานวันไหนครับ” ยองแซงถามด้วยความตื่นเต้น
“วันนี้ เดี๋ยวนี้”
“หา! เดี๋ยวนี้”
“ฉันว่าฉันบอกไปแล้วนะว่า...”
“ครับ คุณไม่ชอบพูดซ้ำๆหลายครั้ง งั้นผมออกไปทำงานเลยนะครับ” ยองแซงยิ้มล้อเลียนฮยอนจุง
“เชิญ แต่ตอนนี้มันกำลังจะเลิกงานแล้ว ผมว่าคุณออกไปทำธุระกับผมข้างนอกดีกว่า”
“ได้ครับ”
“ตามผมมา”
“ครับ” ยองแซงรับคำแล้วเดินตามฮยอนจุงไป
ฮยอนจุงเดินมาที่ลานจอดรถแล้วหยุดที่รถของเค้า
แต่ยองแซงไม่ทันระวังเลยเดินชนฮยอนจุงเข้าเต็มๆ
“ขะ..ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง”
ยองแซงพูดพลางก้มหัวให้ฮยอนจุง พอเงยหน้าขึ้นยองแซงก็ลูบจมูกตัวเองด้วยความเจ็บ
“คราวหลังก็ระวังด้วยละกัน ไหนเจ็บมากไหมเนี่ย”
ฮยอนจุงเดินมาดูจมูกยองแซงใกล้ๆ ทำให้ยองแซงผงะถอยไปก้าวนึง
แต่ฮยอนจุงกลับดึงยองแซงเข้ามาใกล้กว่าเดิมอีก
“ผะ...ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ ผมว่าเรารีบไปทำธุระของคุณดีกว่าเดี๋ยวจะสายเอานะครับ”
“ก็ได้”
ฮยอนจุงเดินมาเปิดประตูรถให้ยองแซงเข้าไปนั่งแต่ยองแซงกลับ ยืนเฉยไม่ยอมเข้าไปในรถ
“ทำไมต้องเปิดประตูรถให้ผมด้วย ผมเป็นผู้ชายนะครับ อีกอย่างผมก็เป็นลูกน้องคุณถ้าใครมาเห็นเค้าจะนินทาเอาได้นะครับ”
“แล้วไง ฉันไม่แคร์ อีกอย่างนายบอกว่านายไม่ใช่ผู้หญิงจะเปิดประตูให้ทำไมนั่นเป็นคำถามที่โง่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินมา”
“ทำไมครับก็ผมไม่ใช่ผู้หญิงจะเปิดประตูให้ทำไม มันเป็นคำถามที่โง่ตรงไหน”
“บ้านนายมีกระจกไหม ถ้ามีช่วยส่องดูด้วยว่าตัวเองเหมือนผู้หญิงไหม”
“ผมไม่เข้าใจ”
“เอาเถอะฉันขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว ขึ้นรถไปเร็วๆเถอะ”
ฮยอนจุงถือโอกาสจับเองยองแซงแล้ว
ข้างนึงแล้วขับรถออกมาจากบริษัท
มือใหม่หัดแต่ง เข้ามาอ่านกันเยอะน้า
ความคิดเห็น