คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แนะนำตัวห้อง S 10%
" สรุปง่ายๆก็คือเธอหลงเข้ามาในการสอนพิเศษนี่งั้นเหรอ เหนือความคาดหมายเหมือนกันนะ" หนูสีขาวพูดพร้อมกับจิบน้ำชาไปด้วย
ถ้าผมจำไม่ผิดเขาแนะนำตัวเองว่าเป็นผอ.โรงเรียนยูเอชื่อเนสึ ส่วนถ้าให้สรุปสั้นๆว่าทำไมผมถึงมาอยู่ตรงนี้ก็.......หลังจากที่พ้นขีดอันตรายในการสอบมาแล้วเพราะได้ผู้หญิง 4 คนเข้ามาช่วยเอาไว้ไม่งั้นผมคงเละแน่ๆแต่ก็โดนจับได้แล้วถูกเรียกมาสอบสวนแบบนี้นี่แหละ แต่ทุกอย่างก็คลี่คลายไปด้วยดี..มั้ง
" ชื่อของเธอคือ อายาโนะ ชิลุ สินะ"
" ครับ"
ผอ.โรงเรียนuaที่เป็นหนูดูเหมือนเขาจะทำท่าขุ่นคิดอะไรบางอย่างก่อนที่จะตอบสิ่งที่ผมเองก็ไม่คาดคิดออกมา
" อาจจะฟังดูกระทันหันไปหน่อยแต่ฉันอยากจะให้เธอช่วยจับตาดูห้องเอสให้หน่อยได้ไหม"
" หะ...เดี๋ยวๆๆผมไม่เข้าใจทำไมต้องมาขอร้องผม มีคนอื่นตั้งเยอะตั้งแยะ ผมไม่เหมาะกับเรื่องแบบนี้หรอกครับ แถมผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้ห้องเอสนี่มันแปลว่าอะไร" ผมรีบปฏิเสธออกไปทันทีเพราะไม่อยากมาเกี่ยวข้องกับเรื่องที่มันยุ่งยากแบบนี้เพราะเดิมทีชีวิตของผมมันก็ยุ่งยากพอตัวอยู่แล้ว
" นั่นสินะถ้าไม่อธิบายให้ละเอียดเธอก็คงไม่เข้าใจอะไรเลยงั้นอยากจะเริ่มจากตรงไหนดีล่ะ.."
" ผมก็บอกแล้วไงว่าผมปฏิเส---"
" ฉันจะจ้างเธอเดือนละ 500,000 เยน"
" อู้..อะไรครับเนี่ย เมื่อกี้ผีเข้าสิงผมแปลกจังเลยจู่ๆปากมันก็ขยับไปเองอ่ะ ไหนลองพูดรายละเอียดมาหน่อยสิครับ" จากหน้ามือเป็นหลังตีนเลยทีเดียว
" งั้นเธอก็ถามจากข้อที่เธอสงสัยเลยแล้วกันนะ"
" ทำไมถึงต้องเลือกผมด้วยทั้งๆที่มีคนอื่นตั้งเยอะตั้งแยะคนที่มีอัตลักษณ์หรือเก่งรอบด้านกว่าผมก็มีตั้งเยอะแต่ถ้าไม่ถึงมาเลือกผมที่เป็นคนธรรมดาไม่ได้มีอะไรพิเศษเลยเป็นปมด้อย ไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่าง"
" เรื่องนั้นมันก็พอมีเหตุผลอยู่นะลองอ่านนี่สิ" อาจารย์เนสึยื่นใบกระดาษอะไรบางอย่างมาให้ผมพอเอาขึ้นมาดู มันก็ทำให้แปลกใจอยู่เล็กน้อยในนั้นเต็มไปด้วยชื่อคนมากมายที่ผมไม่รู้จัก
" ทาเครุ....บูชิโด....มิมิกะ...ชิลุ..หะนี้มีชื่อผมด้วยแฮะ" ในใบกระดาษนี้มีชื่อคนมากมายที่ผมไม่รู้จักแต่หนึ่งในนั้นมันมีชื่อผมด้วย
" ตกใจใช่ไหมล่ะพอดีหญิงสาวคนนึงที่ชื่อว่านานานะ ที่เป็นหนึ่งคนในห้อง s ขอร้องมาให้หาคนในรายชื่อพวกนี้ให้ แต่ไม่ว่าจะค้นหาที่ไหนมันก็ไม่มีเลย อย่ากกับว่าคนเหล่านี้ไม่มีตัวตนหรือยังไม่เกิดมาเลย นอกซะจากมีเธอคนเดียวในตอนนี้นะ"
" แปลกแฮะผมไม่เคยรู้จักเธอเลยนะครับ แล้วเธอรู้จักชื่อผมได้ไงอ่ะ?"
" นั่นสินะทางอาจารย์ก็ไม่ค่อยรู้อะไรหรอก ชิโนซาเมะ ทาจิบานะ ฮิคาริ เร็น ฮิมิละ ดูเหมือนทั้ง 5 คนก็มีหลายชื่ออยู่เหมือนกันแต่มันน่าแปลกใจที่ว่าทั้ง 5 คนก็เป็นหนึ่งในห้อง s เหมือนกันแถมมาสมัครโรงเรียนuaเหมือนกันด้วยมันบังเอิญจนน่าแปลกใจเลยละนะ แต่เอาเป็นว่าเธอค่อยไปหาความจริงตอนไปอยู่ในห้องSก็แล้วกันนะ" อาจารย์เนสึเก็บกระดาษจากมือของผมไปเก็บเหมือนเดิม
" งั้นเกี่ยวกับห้องเอส มันคืออะไรหรอครับเหมือนกับห้องเรียนปกติหรือเปล่า?" ชิลุ
" ห้อง s เหมือนกับสถานที่กักกันที่จะรวมเด็กที่อันตรายเอาไว้ในนั้น ทั้งความสามารถที่ทำลายประเทศได้ เด็กที่เคยเป็นวิลเลินมาก่อน หรือมีอัตลักษณ์ที่อันตรายไม่สามารถควบคุมได้ เคยหลงผิดมาก่อน ที่กล่าวมาข้างต้นก็จะมัดรวมเอาไว้ในห้อง S ทั้งหมดเลย" เนสึ
" เฮ้ยเดี๋ยวแบบนั้นผมก็ตายอ่ะดิ จะเอาผมไปอยู่กับพวกปีศาจนั้นไม่ได้นะครับ!! แถมคุณก็รู้ว่าผมไม่มีอัตลักษณ์แล้วผมก็ไม่ได้อันตรายขนาดนั้นด้วยอ่ะ ก็แค่คนธรรมดาคนนึง!?" ชิลุ
" ฉันเข้าใจว่าถ้าดูจากภายนอกแล้วมันก็เหมือนกับการขังเด็กเอาไว้เพื่อไม่ให้อันตรายมันแผ่ออกมาแต่ว่า..." อาจารย์เนสึวางแก้วชาหลงจากนั้นก็เริ่มพูดต่อ
" แต่ที่จริงแล้วห้อง s น่ะ สาเหตุที่สร้างมันขึ้นมา เหตุผลจริงๆของมันก็คือ..."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
วันรุ่งขึ้นเวลา 15:00 น
"เฮ้อออ สุดท้ายก็มาจนได้" หลังจากที่ผมได้ฟังเหตุผลของอาจารย์ใหญ่เยสึไปก็ทำให้ใจอ่อนจนตกลงมาเป็นหนึ่งในสมาชิกห้อง S จนได้ ถึงเบื้องหน้าผมจะกลายเป็นสมาชิกของห้องS แต่ว่าเบื้องหลังจริงๆแล้วผมเปรียบเสมือนกับหน่วยสอดแนมซะมากกว่า
คอยจับตาดูทุกคนในห้อง S เอาไว้ นั่นคือหน้าที่ของผมถึงอาจารย์ใหญ่จะไม่อธิบายว่าทำไมผมต้องจับตาดูพวกเขาก็เถอะ ยังไงซะก็ตอบตกลงแล้วก็คงมีต้องเดินหน้าต่อไปแล้วนะ
ส่วนอัตลักษณ์ดูเหมือนว่าอาจารย์ใหญ่เนสึจะปิดบังไว้ให้แล้วปลอมประวัติของผมให้ด้วยละนะ แต่เท่าที่อธิบายมาดูเหมือนกลุ่มห้องเอสเนี่ยไม่ต้องไปสู้กับวินเลีนหรือว่าเรียนคาบของฮีโร่เลย เพราะแต่ละคนก็มีประสบการณ์ของตัวเองอยู่แล้ว
เพราะห้อง S ไม่ได้จัดตั้งขึ้นมาเพื่อให้ต่อกรกับเหล่าวายร้ายแต่เป็นกลุ่มที่ต้องใช้ชีวิตในชนบทที่ห่างไกลจากตัวเมืองมากๆ จริงๆผมก็รู้สาเหตุแล้วล่ะว่าทำไมถึงต้องทำแบบนี้ พอมาคิดแบบนี้แล้วรู้สึกเหมือนผมเป็นพวกนั้นเลยนะ
แล้วก็ในตอนนี้ผมก็กำลังเดินเท้าไปที่ชนบทจุดแลนด์มาร์คที่อาจารย์เนสึบอกว่านักเรียน S ทั้งหมดจะไปอยู่ที่นั่น แต่นี่ผมก็เดินมาตั้งแต่ 7:00 โมงจนถึง 15:00 น แล้วก็ไม่เห็นวี่แววอะไรเลยอ่ะ ระหว่างมาผมก็นั่งรถบัสแต่มันมาถึงจุดๆนึงที่รถไม่สามารถขับผ่านไปได้ ผมเลยต้องขนสัมภาระแล้วเดินแหวกไหว้ป่ามานี่แหละลำบากชะมัดผมยิ่งเป็นคนกลัวงูอยู่ด้วย
" นี่ก็เดินมาตั้งไกลแล้วนะไม่เห็นวี่แววอะไรเลยโดนอาจารย์เนสึเล่นป่ะเนี่ย..อุ้ยเดี๋ยวก่อนนะนั้นมันเครื่องบิน!?" ระหว่างที่ผมกำลังเดินเท้าป่าอยู่นั่นเองสายตาก็เหลือกไปมองเห็นเครื่องบินสีฟ้า1ลำที่กำลังบินผ่านหัวของผมไป ลำเครื่องถูกตกแต่งด้วยเพชรพลอยทองคำที่เป็นลวดลายฉลามขาว เฮ้ยถามจริงกล้าตกแต่งแบบนั้นได้ไงไม่กลัวคนมาหยิบไปเลยเหรอ
แต่ว่าผมก็มีลางสังหรณ์ถ้าตามเครื่องบินลำนั้นไปก็น่าจะเจอกับห้องเอสแถมมันก็ไม่ได้บินเร็วขนาดนั้นด้วยแล้วดูเหมือนกำลังจะจอดด้านหน้าของผมเลยไม่รีรอที่จะเดินตามไป
" ถ้าได้เงินจากอาจารย์เนสึน่าจะเอาไปซื้อเครื่องบินนะเรา.."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไรท์: ประกาศรับสมัครตัวละครอีก 5 ตัว!!! วิธีการส่งก็เหมือนเดิม
ความคิดเห็น