โกดังร้าง [ห้ามเข้า]

ลำดับตอนที่ #1 : Brave’ Nightmare องค์กรลับฉบับป่วน

ใบสมัคร

รูป::
 

ชื่อ:: คาร์เรย์ คาร์เมลอท /เรย์/ (Carerey Carmelot)

ความหมายของชื่อ:: คาร์เรย์ (ความมืด)

อายุ:: 18

เพศ:: หญิง

เผ่าพันธุ์:: มนุษย์มั้ง(?)

นิสัย(อย่างละเอียด):: เป็นพวกมีโลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบความวุ่นวาย ขี้หงุดหงิด บ้าระห่ำ สุขุม เย็นชา โหด และเลือดเย็น พูดจาขวานผ่าซาก แค่เพียงปรายตาเดียวก็สมารถสยบทุกความเคลื่อนไหว เป็นคนพูดน้อยต่อยหนัก ไม่ค่อยแคร์ใคร มักจะชอบทำตามใจตัวเอง ไม่ชอบให้ใครมาสั่ง แต่ก็เป็นคนมีความรับผิดชอบสูง แต่ก็มีมุมปกติเฉพาะกับคนที่สนิทด้วยจริงๆ (ตกลงมันไม่ปกติ -_-)เธอจะแคร์เฉพาะกับคนที่เธอคิดว่าสำคัญเท่านั้น รักเพื่อนมาก และที่น่ากลัวที่สุดคือเธอเป็นคนโมโหร้ายสุดๆ

ประวัติ:: เธอเป็นเด็กกำพร้าอาศัยอยู่ตัวคนเดียว เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อแม่ของเธอเป็นใคร ตอนเด็กๆเธออยู่กับยาย แต่พอเธออายุได้ 15 ปี ยายเธอก็เสียไป เธอจรึงทำงานเก็บเงินเพื่อส่งตัวเองเรียน โดยมาเป็นนักร้องในผับของคนรู้จัก ที่เธอมาเข้ากลุ่ม Brave’ Nightmare ได้ก็เพราะมีคนส่งโน้ตมาให้เธอในช่วงที่เธอกำลังลงจากเวที เป็นข้อความเพียงสั้นๆคือ เสนอให้เธอมาร่วมกลุ่ม Brave’ Nightmare  แต่เธอกลับปฏิเสธไปเพราะเห็นว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ แต่กระนั้นเขาก็ยังไม่ละความพยายามมาตามตื้อเธอทุกวันจนเธอยอมเข้าร่วมกลุ่มด้วยเงื่อนไขอะไรางอย่าง

ความสามารถพิเศษ:: ใช้ทักษะศิลปะการต่อสู้ได้ทุกแขนง

พลัง:: อ่านความคิดคนอื่นได้

ยกตัวอย่างการใช้พลัง:: หากเธอมองสบตาใครก็สามารถล้วงรู้ความคิดของผู้นั้นได้

อาวุธ:: ดาบซามูไร

ยกตัวอย่างการใช้อาวุธ:: ฟันแหลกเป็นชิ้นๆ โดยไม่มีใครจับความเคลื่อนไหวของเธอได้ = =

ชอบ:: ร้องเพลง เล่นดนตรี

เกลียด:: การโดนหักหลัง คนที่ชอบดูถูกคนอื่น ความวุ่นวาย (ซึ่งก็ไม่เคยหนีพ้นซักที)

กลัว:: ความสูญเสีย และหนอน (อันนี้กลัวได้ปัญญาอ่อนสุดๆ =_=^)

บทที่ต้องการสมัคร:: รองหัวหน้าBrave’ Nightmare

เพิ่มเติม:: ไม่มี

คำถาม

“ยินดีต้อนรับ เชิญนั่งก่อน”เสียงทุ้มต่ำจากเจ้าของร่างสูงโปร่ง ผู้มีนัยต์ตาสีโกเมนสดดุจเลือด พูดขึ้นพลางผายมือ ไปที่เก้าอี้ตรงข้ามของตน

“อืม”

“ไม่ทราบว่าท่านชื่ออะไร”

“คาร์เรย์ คาร์เมลอท”

“งั้นเหรอ แล้วท่านคิดว่า การต่อสู้ระหว่างสององค์กรใครจะชนะ”

“Brave’ Nightmare มั้ง...”

“แล้วท่านมีความคิดเห็นอย่างไรกับองค์กรของท่าน”

“ยังหาคำจำกัดความไม่ได้ ถ้าคิดออกแล้วค่อยบอกก็แล้วกัน -_-”

“หึ มาถึงคำถามสุดท้ายที่ข้าจะถามท่านแล้ว ท่านคิดว่าท่านจะได้เข้าร่วมกับองค์กรหรือไม่”

“ได้อยู่แล้ว”

“งั้นรึ งั้นข้าคงต้องขอให้ท่านโชคดี”เมื่อจบคำพูดของชายหนุ่ม ร่างของเขาก็หายไปทันทีราวกับไม่มีคนเคยอยู่มาก่อน