มิติหัวใจ

" "รัก" เป็นเพียงแค่คำๆหนึ่ง หากกลับกลายเป็นคำวิเศษ
เมื่อได้รับคำนั้นจากจากใครบางคนที่มีความหมายต่อใจ "
มิติหัวใจ

 

อโนมาทั้งขันทั้งหมันไส้สามีและลูกชายที่กำลังสวมวิญญาณหนุ่มฮิปฮอปโยกตัวยักหัวไปตามจังหวะเพลงจนรถครอบครัวขนาดเล็กคันนี้เขย่าน้อยๆตามสเต็ปของคู่พ่อลูกไปด้วย

“โห เหนื่อยเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย” ภัทรดนัยบ่นก่อนจะละมือข้างหนึ่งจากพวงมาลัยรถมานวดบริเวณท้ายทอย

“แน่สิคะ อายุตั้งเท่าไหร่แล้ว กระดูกกระเดี้ยวจะไปดีเหมือนสมัยหนุ่มๆได้ไง” ภรรยาสาวย่นจมูกแซวสามีแต่กลับปลดสายเข็มขัดนิรภัยออกจากตัวแล้วขยับเข้าไปช่วยนวดต้นคอให้เขา

“อ๊ะ อ่ะ อ้าว นี่พี่เอิร์ธ บอกแม่น้ำไปสิลูกว่าพ่อเรายังหนุ่มเฟี๊ยวแค่ไหน” คนพูดขยิบตาสื่อความติดสินบนลูกชายคนโตวัย 7 ขวบที่เข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยมาแต่ไหนแต่ไร

“หนุ่มม๊ากมาก หล่อม๊ากมากเลยครับ” จอมแสบตอบเน้นเสียงเอาใจบิดาจนอโนมาอดหัวเราะไม่ได้ หาความน่าเชื่อถือกับนายลูกลิงได้ซะที่ไหน ถอดแบบมาจากพ่อไม่มีผิดสักนิดเลยเชียว

 “ถ้ากลับถึงกรุงเทพฯแล้ว มีแววว่าผมจะต้องเสียเงินซื้ออะไรสักอย่างอีกล่ะมั้งเนี่ยน้ำ” เด็กชายเจ้าของมือคู่ป้อมที่ช่วยขยุกขยุ้มนวดไหล่ให้ภัทรดนัยอีกคนหัวเราะคิกเมื่อโดนดักทางได้

“เอิร์ธช่วยนวดให้พ่อเอ้ยเพราะรักต่างหาก” อ้อนเสร็จก็ขยับแขนโอบรอบคอพ่อเอ้ย ตัดสินใจเรียบร้อยแล้วล่ะว่าจะขอเลโก้ไอรอนแมนมาร์คสีแดง แล้วถ้าเอาขนมเค้กใบเตยที่ซื้อมาไปฝากอาเอ๋ยให้หลงกลก็คงได้มาร์คสีขาวอีกตัว สะสมครบชุดพอดีเด๊ะ

“ร้ายนะเรา” เด็กชายยิ้มกว้างรับคำ คนพ่อก็ไม่แพ้กัน ยิ้มปลื้มแก้มแทบปริกับคำบอกรักเอาใจของลูกชาย คนอ่านเกมออกอย่างอโนมาพูดได้เลยว่างานนี้น่ะผลประโยชน์ต่างตอบแทน เธอละความสนใจจากสามีและลูกชายคนโตแล้วเอี้ยวตัวไปเบาะหลังเพื่อขยับผ้าห่มให้โอเชี่ยนลูกชายคนเล็กที่ยังหลับสนิทด้วยฤทธิ์ไข้ เหตุจากการดำผุดดำว่ายน้ำทะเลตั้งแต่บ่ายจนเย็นกับพี่ชายเสียหลายวัน เจ้าตัวเล็กวัย 4 ขวบสูดจมูกฟึดฟัด เธอจึงพ่นยาให้ลูกชาย จัดการปรับเบาะหลังที่เอนราบให้ตั้งขึ้นอีกแล้วจับสายเข็มขัดนิรภัยมาคาดรั้งตัวนายจอมแสบเอาไว้

“เฮ้ย”

เอี๊ยด!

           อโนมายังไม่ทันหันกลับไปมอง แรงกระชากจากการเบรคกะทันหันก็ดึงตัวเธอไปฟาดเข้ากับกระจกหน้ารถ เศษแก้วเล็กๆที่แตกออกปลิวว่อนในอากาศเหมือนเม็ดฝน ตัวรถหมุนควงเหมือนลูกข่าง ไม่รู้ว่าเลือดที่กระเซ็นเปรอะไปหมดนี้มาจากตรงไหนแต่มันกลบมิดดวงตาข้าง หนึ่งจนลืมไม่ขึ้น ‘ลูก’ เธอพยายามมองหาเด็กๆแต่ถูกแรงกระแทกอัดเข้ากับเบาะรถอีกครั้งพร้อมเสียงปะทะ โครมใหญ่ และขณะที่รถนิ่งสนิทสติสุดท้ายของอโนมาก็ดับวูบลงพร้อมกัน

 

*หมายเหตุ ตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่กำหนดลักษณะหน้าตาของตัวละครค่ะ แต่พอนั่งเขียนไปเรื่อยๆก็กลับนึกภาพออกมาเป็นแบบนี้ ต้องขอโทษนักอ่านที่รักการจินตนาการล่วงหน้าด้วยนะคะ

C h a r a c t e r

 

GMinor!