คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SF : สาเหตุของความหงุดหงิด Part3 END (Jooheon x I.M) #จูเอ็ม
แร๊
เสียเปิประูหยุวามิทุอย่าที่ำลัีันในหัวอผม
ผมแล้ทำเป็นว่าหลับเพื่อันารโน่า
และอีอย่าือยัไม่พร้อมเอหน้าใรท้ันั้นอนนี้ อารม์อนนี้ทั้โรหุหิ
สับสน น้อยใสารพั บ้าเอ้ยเพราะนายนเียวอิมายุน ะที่ผมำลัิฟุ้่าน
โยนวามผิไปให้เ้าเ็นั้นอยู่นั้น ผม็รู้สึว่าเียผมมันยุบล เห้ย
หลับอยู่เห็นไหม รู้ว่าผิที่ปิประูัไปนิแ่ไม่้อถึั้นปลุมา่าิ
แ่สิ่ที่ามมาือสัมผัสอุ่นที่แะลที่หน้าผาผม
หืม? อะไรใรที่ำลัแะหน้าผาผม และวมาะทำไม
วัไ้?เหมือนับที่เ้าเ็นั้นทำ
หรือายุนะามผมเ้ามา ไม่มีทาหรอเานะำลัมีวามสุับแฮยอวอนอ่าิิ
"ฮยอ
ผมอโทษ" แ่เสียทุ้มที่ามมาทำัวผมแ็ทื่อไปหม เสียนี้มีแ่นเียว
ายุน
"ผมอโทษที่ไม่สัเุเลยว่าฮยอยัไม่หายไ้าวันนั้น"
เสียนั้นสั่นไปหมนี้อย่าบอนะว่าเ้านี้ร้อไห้นะ
เพราะเสียสั่นๆนั้นทำให้ผมไม่อาทนแล้หลับ่อไปไ้
ถ้าเาะร้อไห้เพราะผม ผมไม่ยอมหรอนะ
"ายุน"
"อ๊ะ
ฮยอ ผมทำให้ฮยอื่นเหรอรับ อโทษรับ"
เพราะใที่เห็นอยู่ๆผมื่นทำให้เ้าเ็นั้นเบิาว้าแล้วรีบ้มหัวอโทษผมทันที
แ่็นั้นแหละถ้า้มหัวอย่านี้ผมะรู้ไ้ไว่าเาร้อไห้ไหม
ผมเลยับหัวเ้าเ็นี้ให้เยหน้ามามอผม
แม้หน้าที่ไม่มีรอยน้ำานั้นะทำให้ผมโล่อ
แ่แววาที่มีแ่วามเศร้ารู้สึผินั้นลับทำผมเ็บไปหม เพราะผมเหรอ
"ฮยอ..."
"เป็นอะไร
ทำไม้อทำหน้าอย่านั้น ใรทำอะไรนาย"
"ผม..
ผมแ่รู้สึผิผม่อฮยอ"
"รู้สึผิ ?"
"อืม
ฮยอยัไม่หายไ้ใ่ไหมหละ เมื่อี้วอนโฮฮยอบอว่าฮยอปวหัวหนัมา
แสว่าฮยอ้อปวหัวมาั้แ่วันนั้นในห้อ้อมใ่ไหม ทำไมไม่บอหละรับ
แล้วไปหาหมอไหม เี่ยวผมพาไป"
เ้าเ็รหน้าผมร่ายยาวมาเป็นุทีเียวบแถมท้าย้วยารพยายามลุึ้นแล้วึเพื่อพาผมไปหาหมออย่าที่พู
เ้านี้ิว่าผมปวหัวเรื้อรัั้นเหรอที่มานี้เพราะเป็นห่วผมริๆใ่ไหม
แ่เหอะทำมาหาว่าทำไมไม่บอ็ัวนายเอาแ่อยู่ับใรหละ
"ันะบอนายไ้ไ็นายัวิับฮยอวอนฮยอนานั้น"
ใ่ๆ หืมุพระนี้ผมเผลอพูอะไรออไป หันไปมอหน้าเ้าเ็นั้น นิ่ไปแล้วแถมมอผม้วยสายาแปลๆอี
"ฮยอ
.. ฮยอไม่ไ้ำลัน้อยใที่ผมสนิทับนอื่นมาว่าฮยอใ่ไหม" ึ
เฮืออะ..อะไรนะนี้หมอนี้ว่าไนะ
"บ..บ้า
ันะไปน้อยในายทำไม นายสนิทับนอื่นัน็้อีใิ
เพราะนั้นหมายถึนอื่นยอมรับนาย"
"แ่เมื่อี้ฮยอพูเหมือนน้อยใที่่วผมสนิทับฮยอวอนฮยอมาว่า"
"ัน..ัน..็แบอว่าันไม่บอแนิว่าปวหัว
ัน็บอสาเหุที่ไม่ไ้บอไ"
"แ่เวลา้อมเรา็อยู่้วยันนิ
ทำไมฮยอไม่บออนนั้น"
"เออ..็..็..แบบว่า"
แ้ัวไีวะแมร่ ทำไมบทะลามันถึไ้ลาี้วะ
"ฮยอน้อยใผมริๆใ่มะ"
เ้าเ็นั้นทิ้ัวลนั่ที่เิมแล้วยืนหน้าเ้ามาใล้นผมสามารถเห็นวามุนในแววาู่สวยนั้นไ้อย่าัเน
อย่าทำอย่านี้นะเว้ยถ้าสิหลุึ้นมาหละ็นายะแย่นะ หืม? สิหลุ
แล้วแย่ แย่ไวะ
"เอ่อ!!
ยอมรับ็ไ้ว่าน้อยใ" ไหนๆ็นี้ไม่รอแล้วรับๆมันไปนั้้นหละ
"ฮ่าๆๆๆๆ"
แ่สิ่ที่อบอบรับลับมาือเสียหัวเราะอนรหน้า
ลอะไรรู้ไหมว่าน้อยใและหุหิแ่ไหน
"ลมาไหมห๊ะ
เออใ่สิันมันไม่ไ้เลี้ยออร่อยให้นายไ้บ่อยๆเหมือนฮยอวอนฮยอนิ
นายเลยทิ้ันใ่ไหมหละ"
"ิๆ
อย่าอนนะฮยอ ผมไม่ไ้ะทิ้ฮยอ
ที่่วนี้ผมอยู่ับฮยอวอนฮยอบ่อยๆเพราะพี่นั้นหละ" ผมเี่ยวไร
"ฮยอนะหมู่นี้เอาแ่หุหินิ
ผมเลยนึว่าพี่เรียมาผมเลยไม่อยาะเอาวามเรียอผมไปเพิ่มให้ฮยอนะ
เลยเอาไปเล่าให้ฮยอวอนฮยอแทน"
ห๊ะเพราะผมเอาแ่หุหิเ้าเ็นี้ับฮยอวอนฮยอ
เลยทำให้เ้าเ็นี้เ้าใผิยิ่เ้าหาฮยอวอนฮยอมาึ้นเหรอ เพราะัวผมเนี่ยะนะ
แมร่เอ้ยยยยยย
"แล้ว...แล้วที่นายอ้อนนอื่นไปทั่วแ่ไม่ยอมอ้อนันเลยหละ"
เออเรื่อนี้อีเรื่อิอ้อนนเาไปทั่วอยู่ับผมนะวนไ้วนี
"ฮยอิว่าผู้ายอายุ
20 ปีอย่าผมอยาอ้อนหรอ
ถ้าไม่ใ่เพราะโนสถาาร์บีบบัับผมะยอมอ้อนหรอห๊ะ" เออวะริ้วย
"หรือฮยออยาให้ผมอ้อน"
เออิไม่ั้นะอนทำไม เฮ้ยไม่ใ่
"เปล่าเว้ย
ันแ่ิว่านายอาะไม่อบันเลยไม่ยอมแส้านน่ารัๆอัวเอับัน"
"ผมเนี่ยนะไม่อบฮยอ
รู้ไหมในบรราฮยอทั้หมผมอบฮยอที่สุเลยรู้ไหม"
ผมอบฮยอที่สุเลยรู้ไหม
ผมอบฮยอที่สุเลยรู้ไหม
ผมอบฮยอที่สุเลยรู้ไหม
ผมอบฮยอที่สุเลยรู้ไหม
ทำไมไอ้ประโยสุท้ายมันถึัวนในหัวผมไม่หยุเนี่ยะ
โอยหัวใ็เ้นเร็วไปแล้วหยุสิวะ หน้า็ะร้อนไปไหนห๊ะ
น้อมันแ่บออบผมที่สุเอนะ
"ฮยอเป็นไรทำไมอยู่ๆ็นั่ยิ้มนเียว
หืมหน้าแ้วยเป็นไร เออใ่ฮยอไม่สบายอยู่นิะไม่ไปหาหมอใ่ปะั้นเี๋ยวผมไปเอายาให้"
"เฮ้ย เี๋ยว่อน"
ายุนที่พูเอเออเอ
แล้วทำท่าะลุออไปหยิบยาริๆ ทำให้ผม้อรีบึแนให้หมอนั้นนั่ลเหมือนเิม
แ่เหมือนะึแรไปนิเ้าัวีเลยถลามาทับผมส่ผลให้ทั้ผมและมันล้มไปบนเียทัู้่
อืมมาล้ายอฮยอวอนฮยอ เพิ่มเิมือท่าผมมันล่อแหลมว่า
"เฮ้ย
ฮยอเล่นบ้าไรเนี่ยะอยู่็ึผม เป็นไโนทับเลยหนัไหมหละ"
ายุนที่ั้สิไ้่อนทุบเ้าที่อผมหนึ่อั๊
แล้วพยายามะลุออาัวผมแ่อย่าหวัเลยเมื่อี้ทุบมาั้แรอย่าหวัะไ้ออไป่าย
ผมรีบใ่แนล็อเ้าที่เอวอีฝ่ายเพื่อไม่ให้เ้าเ็นี้ลุไปไ้หึหึ
เอาสิัวแ่นี้ะมีแรมาสู้ผมไ้ยัไ ัวนิ่มหวะ เป็นผู้ายริไหมเ้าเ็นี้
หืมเี๋ยวนะหูแ น้อมันหูแแถมยัหลบสายาผม นี้อย่าบอว่าเินผมนะ
"ปล่อยิฮยอเล่นไรเนี่ยะ
ไหนว่าปวหัวไ"
"ันพูสัำรึยัว่าปวหัว"
"อ้าวแ่วอนโฮฮยอบอว่าฮยอ.."
"นั้นวอนโฮฮยอบอนิ
ันไม่ไ้พูสัหน่อยว่าปวหัว"
"แล้วฮยอเป็นไร
ทำไม้อรีบมานอนและปิประูเสียั้วย"
"หึไ"
"ห๊ะ!!"
"ันหึนายอิมายุน
หึทั้ๆที่ไม่มีสิทธิ"
มาถึุนี้แล้วบอๆไปเลย
เสี่ยับอาารเินน้อมันสัั้ เพราะถ้ายัเ็บอยู่อแ่ายแน่
อีอย่าผม่อน้ามั่นใว่าอบนอ้มันมาว่าหว้า
เพราะถ้าแ่หว้าผมไม่ใเ้นแรับแ่ำพูอน้อมันหรอริไหม
"ฮยอ
ฮยอใ้ำผินะ หึมันใ่ับนที่อบฮยอแ่น้อยใผมไม่ใ่เหรอ"
หลัานิ่อึ้ไปสัพัายุน็พูึ้น้วยสีหน้าริัเหมือนสอนผม
ประโยแรุ้นๆเหมือนำที่ผมบอไอ้พี่โฮอไป
"ไม่
ันไม่ไ้ใ้ำผิันหึนายริๆ เพราะันอบนายอิมายุน"
"..."
อึ้ไปสิรับ น้อมันเบิามอผมอย่าไม่อยาเื่อ
เหอๆเอาวะไหนๆมันเียบเี๋ยวผมพูเอ
"ันไม่รู้ว่ามันเริ่มอนไหนหรอนะ
แ่มามั่นใ็่วนี้หละ ันหุหิบ่อยใ่ไหม
พยายามหาสาเหุเท่าไหร่็ไม่เอว่าเพราะอะไร
แ่พอมอไปที่นายับฮยอวอนฮยอ็ะหุหิทันที ไม่ใ่แ่นั้นนะ
ถ้านายเ้าไปอยู่ับใรที่ไม่ใ่ัน ัน็ะหุหิ้วย
แ่แ่นายหันมายิ้มหรือุยเล่นับันสนใัน ัน็โรมีวามสุหายหุหิไป
พอมาิๆู็เลยมั่นใไว่าัน อบ นายอิมายุน"
ผมร่ายยาวเหมือนอนแร๊พ
่ารที่ผมไม่ไ้้อาใรนานี้อนแร๊พ
ายุนที่อนนี้หน้าเปลี่ยนเป็นสีแไปเรียบร้อยแล้ว
ยิ่หูนั้นผมนึว่ามันะระเบิไ้ะอี
าอนแรที่้อาผมรๆอนนี้หลุบาไม่ยอมมอหน้าผมะ้วย้ำ ฮ่าๆๆ
ปิริยาน่ารัีแหะ
"นายอบพี่บ้าไหม
ไม่ใ่แบบพี่ายนะ"
พอถามออไปเป็นผมเอที่ัวลับำอบอายุนถ้าเาบอว่าไม่หละ ผมะทำยัไ ยิ่ายุนเียบไปอบ
ผมยิ่ระวนระวาย
"นาย..."
"ไม่..ไม่รู้รับผมไม่รู้ว่าผมอบพี่แบบไหน"
ีนะน้อมัน่อำว่าไม่รู็ไว หัวใเือบวายอนไ้ยินำว่าไม่
แ่หืมน้อมันสับสนเหรอ เหมือนผม่อนหน้านี้เลยแหะ
"ผมอบฮยอนะ
แบบฮยอเป็นนร่าเริุยเ่ แถมยัแร๊พเ่มาแ่ถ้าถามว่าอบแบบนรัไหมผมไม่รู้ริๆ"
ายุนเยหน้ามอผม่อนะ้มหน้าหลบสายาไป
"ั้นนายเยหุหิอะไรเี่ยวับฮยอบ้าไหม
หรือน้อยใฮยอ" อืมที่ฟัมาเหมือนแ่ปลื้มเยๆแหะ
เพราะั้น้อถามเพื่อี้เป้าไปเลย
"เออ..ริๆมัน็มี
อนที่ฮยออยู่ับอนฮีฮยอ ผมไม่อบเลยเหมือนผมเป็นนนอ
ผมรู้ว่ามาทีหลัแ่ผมอยู่ทีมฮยอนะทำไมฮยอถึไมุ่ยับผมหละ
หรืออย่าอนฮยอแล้อวอน
ฮยอูสนุมาเลยแ่ฮยอไม่เยแล้ผมอย่านั้นเลยผมเลย...."
"น้อยใ"
ายุนพยัหน้า้าแล้ว้มหน้าุุอผมไม่เยหน้ามามอ
แ่ไอ้หูแๆนั้นบอทุอย่าว่าน้อมันเินแ่ไหน หึหึหึ
ผมนึว่าผมเป็นอาารนี้นเียวะอี ไอ้ที่หึนะ
"นายหึละสิ"
"!!!"
"นายหุหิที่ฮยอสนิทันอนมาว่า
นายน้อยใที่ฮยอไม่เล่นับนาย และอนนี้นายำลัใเ้นับำพูพี่ใ่ไหม"
"!!!"
ายุนที่เยหน้ามามอผมอย่าใ
เหอๆเรื่อใเ้นทำไมผมะไม่รู้อย่าลืมสิว่าอนนี้ผมับเานอนทับันอยู่
ผมเลยรู้ว่าหัวใเา็เ้นแรไม่แพ้ัน
"ริๆพี่อยาสรุปเลยนะว่านาย็อบฮยอ
แ่ฮยออยาแน่ใว่านี้เพราะั้นหลัานี้่วยบอทีนะว่านายรู้สึยัไ"
พูบโยไม่ให้อีฝ่ายั้ัวผมัารทาบริมฝีปาัวเอับริมฝีปาอายุนอย่ารวเร็วแ่็เป็นแ่ปาทาบันเยๆ
ผมไม่ไ้รุไปมาว่านั้น
ายุนเบิาว้าแ่ไม่ไ้ผลัผมออะในัวแ็ทื่อแน่ๆ
ผมถอนปาออแล้วมอับหน้าายุนให้มอสบาันรๆ
เ้านี้ยัเบิา้าพร้อมใบหน้าที่แไปทั่ว ิๆภาพอย่านี้หาูอยาแหะ
หน้าอนหมอนี้เหวอนะ
"เป็นไรู้สึยัไบ้า"
ผมถามออไปสาบานไ้ว่าปาผมอนนี้ีไปถึหูแน่
มันหุบยิ้มไม่ไ้นิแ่รู้สึถึแรเ้นอหัวใอีฝ่ายผม็ไ้ำอบแล้ว แ่อยาไ้ยินเท่านั้น
"ฮ..ฮยอทำบ้าอะไรนะปล่อยเลยนะ
ไม่ปล่อยผมโรธริ้วย" เหมือนเ้าัวีะึสิลับมาไ้บาส่วนแล้ว
เลยพยายามหนีออาสถานาร์น่าอายอย่านี้ แ่ใระให้หนีันหละ
"ปล่อยแน่แ่อบมา่อนว่ารู้สึยัไ
รัเียไหม เพราะถ้านายรัเียหรือยะแยนั้นหมายถึนายไม่ไ้ิับฮยอเินว่าำว่าพี่"
ผมที่ล็อเอวอีฝ่ายให้แน่นึ้น่อนใ้มืออี้าท้ายทอยให้หน้าเราสอนใล้ันนมูะนัน
ายุนที่อนแริ้นะหนีอนนี้หยุิ้น ริมฝีปาบาเม้มเป็นเส้นร
วานั้นรอไปมาอย่าสับสน่อนะยอม้อนสบาผมรๆ
"ผม..ผมไม่ไ้รัเีย
ผมไม่รู้ว่ามันเรียว่าอะไร แ่ใเ้นแรไปหม
หน้า็ร้อนไม่ล้ามอหน้าฮยอเท่านั้น ผม..ผม"
"เิน"
"......
อืม" อ่าแ่ำว่าอืม็ปลืมใแล้วผมอนนี้
"ั้นนายพอะรู้แล้วใ่ไหมว่ารู้สึแบบไหนับฮยอ"
เอาวะีเหล็้อีอนร้อน ทำให้น้อมันอายนานี้แล้ว้อทำให้มันพูออมาให้ไ้
"...็
...็ิว่ารู้"
"รู้ว่า..."
"ผมอบพี่"
"อบแบบไหน"
"..."
"อบแบบไหนันหละายุน"
"ผม..ฮึยยยย
ผมอบูฮอนฮยอมาว่าำว่าพี่อเไหม" หลัาโนผม้อนนนมุม
ายุน็พูใส่ผมเสียั้วยวามอายพร้อมทุบอผมัอั๊ให่ ุเว้ยแ่มีวามสุ
"ที่นี้ปล่อยผมไ้ยั
ผมะไ้ไปนอน ่ว" เ้าัวีทำเสียโหใส่ผม
ิว่าไม่รู้เหรอที่โหใส่นะเพราะอายหน้านะแไปหมแล้ว
"่วแล้วเหรอ
ั้นนอนสินอน้าๆฮยอเนี่ยะหละ มาๆนอนๆฮยอ็่วหละ"
ผมพลิให้น้อานอนทับผมให้ลมานอนเบีย้าๆผมแทน
หึหึนี้ิริเหรอว่าผมะปล่อยนะไม่มีวัน หลัานี้ผมไม่มีวันปล่อยายุนอีแน่
เพราะผมมั่นใแล้วว่าผมอบเา แล้วเา็อบผม ผมไม่มีวันให้ใรมาโมยเาไป้วย
------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
นั้นือเรื่อราวที่ว่าผมและเาะรู้สึัวว่าเราอบัน
ผมมารู้ทีหลัว่าริๆอนนั้นายุนเอ็สับสนว่าะอบฮยอวอนฮยอรึเปล่า
แ่ผมันมาิสารภาพพร้อม้อนน้อ เอ้ยพิสูน์น้อมันนมันเ้าใว่าอบผม่อนเลยทำให้วามิที่ว่าอบฮยอวอนไปแ่ปลื้มแทน
้ออบุหลายๆนที่ทำให้ผมรู้สึัวเร็วไม่ั้นผมเสียายุนไปริๆ
ผมอายุนบหลัาเราเบิว์ไปไ้หนึ่เือน
ที่ผมอเาบ้าเพราะอยาให้ทุอย่ามันลัวทั้เรื่อารเบิว์ สภาพิใ
และาราน เห็นไหมรับว่าผมะมีเามานอนหลับอยู่้าๆทุวันอย่าี้ไม่ใ่เรื่อ่ายเลย
เพราะั้นผมถึทั้รั ห่วและหวน้อมันสุๆ
แล้วไอ้ทีุ่ๆอบเอาประโยว่าไม่อยามอหน้าอผมมาล้อ ผมยอมรับรับว่าอนนี้ผมหละสายาาเาไม่ไ้ริๆ
เพราะ อีูฮอนนนี้รัอิมายุนสุหัวใยัไหละ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
#Talk :
ลับมาแว้ว พร้อมอนสุท้ายเอิ้ๆ เราอโทษที่หายไปถึสอวัน เราเปื่อยนะแหะๆเพิ่หายหวัร้าา เลยรีบเ็นอนสุท้ายอ SF เรื่อนี้ออมาให้ อิอิ อบันไหม่ะสำหรับ SF เรื่อนี้ เราพยายามเียน้วยสิลอันารัอเราฮ่าๆๆๆ อนนี้เราำลััสินใว่าะเียนเป็นอนพิเศษอเรื่อนี้เป็นมุมอฮยอวอนี หรือะเปิเรื่อใหม่เป็น #ฮยอไอ ไปเลยี ทุนิว่าไี่ะ
แล้วเอันใหม่อนหน้า่ะ บ๊ายบายยยย
ความคิดเห็น