Erotic love แค่นี้ใช่ไหมที่นายต้องการ [ kyumin ,hanhyuk]

ลำดับตอนที่ #6 : erotic love : character 5 วุ่นวาย [ nc% ]

character 5

No I can't stop thinking 'bout u girl~

 

“ อะ..โอ๊ย” ร่างบางทรุดลงกับพื้นแข็งทือ มือเล็กจึงต้องจับเข้าที่สะโพกของตนเองทันที..ฮึกเจ็บจัง...ทำไงดี..น้ำตาเม็ดเล็กเริ่มคลอ

“พี่ซองมินเป็นอะไรหรือป่าวครับ!!”เสียงใหญ่หลุดออกมาด้วยความตกใจก่อนที่จะช่วยพยุ่งร่างบางที่พื้นให้ลุกขึ้น แน่นอนว่าเพียงสายตาคยูฮยอนที่กำลังมองการกระทำของคนทั้งคู่ ไม่มีใครรู้เลยว่าเมื่อคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกับซองมิน

“ขอบใจมากนะ...ชีวอน”

“ครับ..ไม่เป็นไรครับ ..ผมว่าพี่พักก่อนดีกว่า” ชีวอนว่าก่อนจะพาซองมินออกจากห้อง

“เดี๋ยวผมพาไปเอง...” ไม่นานคยูฮยอนก็ลุกขึ้นมาพูดกับชีวอน ซองมินรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ..ไม่นะ..เค้าไม่อยากไปกับคยูฮยอน ยิ่งคิดเรื่องเมื่อคืนที่โหดร้ายก็เข้ามาในหัวทันที

“ชีวอน..ฮึก..ฉันจะไปกับนาย..พะ..พาฉันไปนะ”

“พี่เป็นอะไรหรือปล่าว..ทำไมหน้าซีดล่ะ..ครับๆผมว่าผมพาพี่กลับบ้านดีกว่า” ใบหน้าคมมองไปยังร่างบางที่เอาแต่เกอะแขนชีวอนแน่น

“พี่..ซองมิน” ประโยคนี้หลุดออกมาจากปากคยูฮยอน ทำให้ทั้ง ซองมิน และ คยูฮยอนต้องหันไปมอง

“.....” ซองมินได้แต่ซบตานั้นแปปเดียวก็ต้องหันกลับและไม่ยอมพูดอะไร ทำให้ชีวอนต้องเป็นฝ่ายตอบแทน

“มีอะไรหรอ”

“เวลานี้พี่ต้องพาพี่ฮีชอลไปทานข้าวไม่ใช่หรอครับ” พูดอย่างผู้ชนะ ..   สิ่งที่ได้ยินทำให้ใบหน้าเล็กนั้นซีดลงอีกครั้ง

“เดี๋ยวฉันค่อยโทรไปบอก..พี่ฮีชอล”             ( ชีวอน..คุณชาย สุภาพบุรุษ อ๊ากๆ ) _ _

ในห้องซ้อมที่มีเพียง คยูฮยอน ชีวอน และ ซองมินแค่สามคน เมื่อชีวอนเปิดประตูกลับมีเสียงฝีเท้าวิ่งเข้ามาหาเขาทันที

“ชีวอน..ผู้จักการเรียกนายไปพบ” คังอินนั้นเองที่มาบอกเขา ร่างสูงใหญ่หันไปมองทาง ซองมินที่ซีดเผือก เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้

“พี่ครับ..หายไว้ๆนะครับ..ผมคงต้องไปก่อน”

“ซะ..ชีวอน”

“นายพาพี่ซองมินไปที่บ้านด้วยหละ..ฝากดูแลด้วยนะ”

ชีวอนสั้งคยูฮยอนก่อนที่ตนจะขอตัวพี่ซองมินไปทำธุระต่อ

!!ปัง!!

ประตูถูกปิดลง..ร่างบางมองใบหน้าร้ายกาจของคยูฮยอนที่กำลังเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“ มานี่ “ เสียงใหญ่สั่งก่อนที่จะเห็นว่าซองมินยังคงยืนนิ่ง ไม่ขยับไปไหนทำให้เขายิ่งรู้สึกโกด...คิดจะกวนประสาทฉันหรอ มือหนากระชากตัวบางออกจากห้องพร้อมกับมุ่งไปทางตึกจอดรถชั้น 7

“อ่ะ..โอ๊ย..คยูฮยอนฉันเจ็บนะ” ร่างบางว่านิ้วหน้าด้วยความเจ็บตรงข้อมือ เสียงร้องนั้นกลับไม่เข้าไปในโซนประสาทของอีกคนเลย กลับฉุดกระชากลากถูอย่างนั้นจนถึงที่หมาย แน่นอนว่าถานะทางบ้านของคยูฮยอนดีมากเลยที่เดียว ไม่แปลกที่จะมีรถส่วนตัวดีๆซักคัน มือหนาเปิดประตูรถ ก่อนจะผลักร่างบางนั้นเข้าไปอย่างแรงไรความนุมนวล ไม่นานคยูฮยอนก็ขึ้นมาบนรถพร้อมล็อกประตูทันที มือบางพยายามเปิดมันออก

“ให้ตายยังไงนายก็เปิดมันไม่ออกหลอก”ใบหน้าคมเข้ามาใกล้ซองมินทันที

“นะ...นายจะ..ทำอะไร..อ๊ะ” ทันทีที่ริบฝีปากจะสัมผัสกันซองมินกับต้องสะดุ้ง เมื่อคยูฮยอน กดให้เบาะที่นั้งนั้นลงจนสุด จับมือเล็กนั้นไขว้หลังไว้ทำให้ขยับไปไหนไม่ได้ 


+++++++++++++ตัดไปอีกแล้วอ่า  ตอนไปอ่านหน่อยนะค่ะ ++++++++++


                                                   

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.........

....

ซองมินดินลงมาจากรถอย่างยากลำบาค ไม่นานประโยคของคยูฮยอนก็ทำให้ร่างบางงแทบยื่นไม่ไหว

“ถ้าฉันเห็นนายสำออยอีกละก็...โดนแบบเมื่อกี๊แน่”

----------------------------------------erotic love -------------------------------

 

………….สุสาน.....................

 

“อึนซอง” ใบหน้าเรียบเฉยมองป้ายชื่อหน้าหลุมศพ ฮันกยองใช้ความคิด...อึนซองนี้พี่นายหรอฮยอกแจ ตอนนี้มีเพียงฮันกยองคนเดียวที่กลับรู้เรื่องของฮยอกแจแต่ก็ใช้ว่าจะรู้มันทั้งหมด ยังมีอีกมากที่ตนต้องรู้ให้ได้

“อ่ะ..” ฮันกยองหลุดออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเห็นฮยอกแจนั้นพึ่งมาที่นี่ แต่เมื่อร่างเล็กนั้นเห็นผู้มาเยื่อนหน้าหลุมศพ ถึงกับเดินหนีทันที

“เดี๋ยวสิ..ฮยอกแจ” ร่างหนาเดินตามไปเหมือนกันก่อนจะรีบคว้าแขนเล็กนั้นไว้ให้หยุด

“นายไม่ควรมาที่นี่”

“พี่จะมายุ้งอะไรอะไร...พี่ชายผมอยู่ที่นี่...ทำไมผมจะมาไม่ได้”

“ถ้าคนร้ายมันตามมาฆ่านายอีกหละ...คราวนี้อาจไม่ใช้แขน อาจโดนกะโหลกนายเลยก็ได้!!”

ตอนนี้ฮยอกแจกับรู้สึกโกรธคนตรงหน้านี้อย่างมากจะมายุ้งวุ่นวายกับชีวิตเขาทำไม

“เสือก!!”

!! เพรียะ !!

ร่างเล็กล้มลงไปกองกับพื้นทันทีอยากจะร้องออกมาดังๆ แต่ก็ต้องเก็บมันไว้...ฮึกไม่มีทางให้ใครได้เห็นความอ่อนแอของตนเด็ดขาด...ผมเกลียกพี่..พี่ฮันกยอง

“ผมเกลียดพี่...พี่ได้ยินไหม...ผมเกลียด....” คำพูดกลืนหายไปกับการถูกประกบปาก ฮันกยองพยุ่งร่างเล็กนั้นขึ้นมามอบจูบอย่างรุนแรง ใช่ว่าฮยอกแจจะยอม เขาพยายามผลักคนตรงหน้านี้ออก ฮันกยองกับลุกล้ำเข้าไปหาความหวานจากปากบาง ไม่นานก็ผลักออกเมื่อร่างเล็กนั้น กำลังขาดอากาศ

“พี่ขอโทษ” คำพูดสุดท้ายทิ้งท้ายไว้ก่อนจะไปที่รถของตัวเอง ปล่อยให้ฮยอกแจยื่นอยู่ที่นั้นเหมือนเดิม......

“ผมเกลียดพี่”

ฮึก..ฮือๆๆ.. ฮยอกแจนั่งลงกอดเข่าตัวเองพร้อมกับน้ำตาใสๆที่ตอนนี้ไม่สามารถเก็บมันไว้ได้

“ขอโทษนะครับ...ทำไมมาร้องไห้คนเดียวตรงนี้ละ”

ฮยอกแจเงยขึ้นมองคนที่มาทักตน

“อ่ะ..คือไม่มีอะไรหรอกครับ” ร่างเล็กว่าก่อนที่จะยืนขึนทันที คงอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้วสิ

“เอ๊ะ..หน้าคุณคุ้นๆนะ”

“มะ..ไม่หรอกครับ ผมต้องไปแล้ว..ขอโทษด้วยนะครับ”

“เดี๋ยวสิ”

“ครับ...”

“นายคือฮยอกแจใช่ไหมละ...ตัวจริงน่ารักกว่าในจออีกแหนะ”

“..ครับๆ ผมคงต้อง ปะ...” เงียบทันที อยู่ดีๆชายหนุมตรงหน้าใช้มือเช็ดน้ำตาที่ยังคงคลออยู่ ทำให้ร่างเล็กนั้นแข็งทือ

“ผมชื่อ ชานซองนะครับยินดีที่ได้รู้จัก”

“ครับ” ฮยอกแจรีบออกมาจากตัวชานซองทันที รู้สึกร้อนใบหน้าไปหมด ...อ๊ะ.. ร่างเล็กสดุดกับอะไรบ้างอย่างจนล้มลงไปอีกครั้ง ฮยอกแจมองคนด้านบนอย่างไม่เข้าใจ ทำไมต้องดักขา......

“เป็นอะไรหรือป่าวครับ” อ่าวไม่ใช้คุณชานซองหลอกหรอสงสัยคงคิดมากไปเอง

“ ไม่เป็นไร...คงต้องขอตัวก่อน” ฮยอกแจโคงตัวลงก่อนจะออกไปจากที่นั้นทันที....

.........

….

มือหนาก้มลงเก็บกระเป๋าตังใบเล็กขึ้นมาจากพื้นเปิดเข้าไปด้านใน มีรูปฮยอกแจ อยู่ในช่องใส่บัตร บงบอกว่าคนในรูปคือเจ้าของนิ้วยาวสัมผัดเข้ากับรูปเล็กๆแล้วลูบไปมา

“ฮยอกแจน่ารักแบบนี้..นายเสร็จฉันแน่”



_____________________________________________________________________________________

T0T  ดีรึป่าวก็ไม่รู้  ท้อจังเลย  ขอคอมเม้นหน่อยนะ ไรเตอร์จะสู้ๆละ ฮ่าๆ ขอบคุณทุกคนเลยนะ 
ช่วงนี้สอบๆ  แงๆ  ขอให้ทุกคนตั้งใจอ่าน(ฟิค)หนังสือเรียน นะ สอบผ่านกันทุกคนๆ สาธุ  ใครเม้นขอให้เป็นจริง