ต้องห้ามที่ปราถนา [3P/Incest/Yaoi]

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวสะบั้นศีลธรรม รักในสายเลือด และ 3P ค่ะ

เป็นแนวที่อยากแต่งมานานแล้วในที่สุดก็ได้ฤกษ์เปิดเรื่องมาเจิมๆสักที

สุดท้ายนี้ขอให้สนุกกับนิยายนะคะ

นิยายเรื่องนี้ลงไว้สามที่ค่ะ คือ เด็กดี ธัญวลัย และ ThAiBoYsLoVE ค่ะ

บทนำ

สายใยที่ถูกปิดซ่อน

                “แกน่ะ อายุมากกว่าสามสิบจริงเหรอ”

                คำทักทายอันหยาบคายทันทีที่เจอหน้าทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อย ผมผงกหัวตอบรับพร้อมกับยื่นบัตรประชาชนไปให้หนึ่งในสองแฝด “ผมชื่อจอมใจ จงสุข เรียกผมว่าพราวฟ้าก็ได้ครับ ปีนี้ก็อายุสามสิบห้าย่างเข้าสามสิบหกแล้ว จากนี้ไปจะมาเป็นผู้ดูแลบ้านให้กับคุณครับ”

                สองแฝดมองบัตรประชาชนอย่างเคลือบแคลงแล้วเหลือบมองใบหน้าของผมอีกครั้งราวกับไม่อยากยอมรับในอายุจริงของผม

                “หน้าเด็กชะมัด เอาเถอะ เข้ามาสิ”

                คนที่เชิญผมเข้าไปคือพี่ชายผู้มีชื่อเล่นว่าโอบฟ้า ส่วนคนที่ปากเสียใส่ผมในตอนแรกนั้นมีชื่อเล่นว่าคว้าดาว ทั้งคู่อายุยี่สิบเอ็ดปี กำลังศึกษาอยู่ในมหา’ลัยแบบเรียนด้วยตัวเอง เป็นทายาทของตระกูลดำรงตน ตระกูลเศรษฐีเก่าแก่ที่ครอบครองกิจการหลากหลายสายงาน ตอนนี้ทั้งสองคนแยกตัวออกจากบ้านมาซื้อห้องในคอนโดหรูเพื่อพักอาศัย

                ทันทีที่เหยียบเข้ามาภายในห้องนั่งเล่น สิ่งแรกที่ดึงดูดใจคือภาพบุรุษผู้มีใบหน้าหล่อเหลาอัดใส่กรอบทองขนาดคนกางแขนสองคนยืนต่อกัน คนในภาพนั้นมีเค้าโครงหน้าคล้ายคลึงกับสองแฝดทำให้รู้ได้ทันทีว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันทางสายเลือด

                “เชิญ”

                ผมนั่งลงตามคำเชิญของแฝดคนพี่ สายตากวาดมองสำรวจรอบห้องกว้างรอบหนึ่งก่อนจะเบนมาสบประสานกับดวงตาของโอบฟ้า

                “ก่อนอื่นผมคงต้องบอกจุดประสงค์ของการจ้างงานในครั้งนี้ให้ชัดเจน พวกเราต้องการคนดูแลทำความสะอาดบ้าน จัดเตรียมอาหารเช้าให้เสร็จก่อนเจ็ดโมงครึ่ง ส่วนมื้อเย็นจัดเตรียมตามความสะดวกของพวกเรา พูดง่ายๆ ก็คือเป็นผู้ดูแลความสะดวกสบายให้พวกเรา เงินจ่ายเป็นรายเดือนเดือนละหมื่นห้า หวังว่ามันคงไม่น้อยไปนะครับ ที่พักฟรี ห้องของคุณใช้ห้องเก็บของเล็กตรงมุมใกล้ๆ หน้าประตูห้อง พวกเราดัดแปลงให้เป็นห้องพักของลูกจ้างเรียบร้อยแล้ว ส่วนเงินค่าอาหารแยกจากเงินเดือน...”

                จุดประสงค์และค่าแรงต่างๆ ที่โอบฟ้าพูดมาไม่ผิดจากข้อมูลที่ได้รับจากบริษัทรับประกันความเป็นอยู่ที่ผมสังกัดนัก ทำงานดูแลบ้านเต็มเวลากับค่าแรงโน้มน้าวใจ ทั้งที่พักและค่าอาหารก็ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายถือว่าเป็นงานที่มีข้อเสนอไม่เลวเลยทีเดียว

                “...แล้วก็กฎเหล็กของที่นี่คือห้ามพาคนนอกเข้ามาเด็ดขาด ห้ามทำตัวขุดคุ้ยหาความลับ ห้ามลักขโมย และที่สำคัญห้ามทำตัวน่ารำคาญแบบพวกก่อนหน้าที่จ้องจะกระโดดขึ้นเตียงหวังจับพวกเรา หากฝ่าฝืนข้อใดข้อหนึ่งก็เชิญออกไปจากที่นี่ได้เลย ผมหวังว่าคุณคงไม่ทำให้พวกผมต้องผิดหวัง”

                “ครับ แน่นอน เชื่อมือผมได้เลย”

ใช่ มันไม่มีทางที่ผมจะทรยศพวกเขาทั้งสองคนได้อยู่แล้ว นั่นก็เพราะ...

                “ดาวดึงส์ ในที่สุดผมก็สามารถอยู่ใกล้ชิดคอยดูแลลูกของเราสองคนได้แล้วนะ” ผมวางมือทาบทับภาพกรอบทองขนาดใหญ่อยู่ภาพในห้องนั่งเล่นที่ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตนอกจากตัวเอง ปลดปล่อยความทรงจำเก่าก่อนกลั่นออกมาเป็นน้ำตาใสหลายหยด

                อยากจะชดใช้มาตลอด เวลาตลอดยี่สิบเอ็ดปีผ่านมาที่ไม่สามารถดูแลเธอและลูกๆ ได้ ผมอยาก...จะชดใช้มัน ถึงแม้จะเป็นในฐานะลูกจ้างของพวกเขาก็ตาม

-จบบทนำ-