คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 4 -YOUR FAN BOY | คนข้างข้าง
4
คนข้างข้าง
"เตี้ย เย็นนี้ไปกินติมกันป่ะ"
เสียงทุ้มๆ ของไอ้หมาเรียกผมหลังจากหมดคาบเรียนของวันนี้ ผมหันไปมองมันที่นั่งเก็บของอยู่ข้างๆ
"แถวไหนอ่ะ วันนี้กลับเอง ไม่อยากกลับดึก"
"แถวนี้แหละน่า เดี๋ยวไปส่งไม่ต้องเป็นห่วง สัญญากับ'จารย์ไว้แล้วไงว่าจะดูแลให้ดี -_-"
มันพูดพลางยักคิ้วข้างเดียว แล้วชิงกวาดของของผมลงกระเป๋าแล้วยื่นมาให้ผม
"เร็วๆดิ้ เดี๋ยวก็มืดค่ำกันพอดี"
"เอ้อ! แปบดิ่วะ นี่ก็เร่งจัง"
ผมเงยหน้ามองหน้าไอ้หมาที่กำลังทำหน้ายู่ปาก ก่อนที่จะทำหน้าเบะปากใส่มันที แล้วคว้ากระเป๋าชิ่งเดินนำหน้ามันออกจากห้องเรียน
วันนี้พี่ซูจีเมสเสธมาบอกว่ามารับไม่ได้ ผมเลยต้องกลับเอง โดยที่พี่ซูจีส่งแผนที่บ้านมาให้ผมเรียบร้อยครับ แอบตื่นเต้นเบาๆแฮะที่จะได้กลับบ้านเอง เพราะตั้งแต่มาอยู่เกาหลีเนี่ย ผมไม่ได้กลับบ้านเองเลย นี่ถ้านับวันนี้ผมก็เรียนมาเป็นวันที่สามแล้ว เหมือนจะดูเร็วไปนะครับสำหรับการกลับบ้านเองทั้งๆที่มาเรียนไม่กี่วัน แต่ผมเนี่ยกลับรู้สึกตื่นเต้นและน่าสนุกมากกว่าตอนที่พี่ซูจีมารับผมอีก >_<
เออแต่เอาเข้าจริงถ้ามาพูดถึงไอ้หมาเนี่ย มันก็นิสัยดีนะครับ ถ้าไม่ติดว่าปากหมาไปหน่อย นานๆ ไปก็เริ่มจะชินและสนิทกับมันแล้วครับ เอ้อ จะว่าไปมันก็ดูแลผมดีเลยแหละ...
"เดินช้าแบบนั้นชาติที่แล้วเกิดเป็นเต่าเหรอครับ? ไอ้เตี้ยอย่าเหม่อดิ่!"
โอเคครับ ผมขอถอนคำพูด -_-
แต่เฮ้ย... แล้วมันเดินนำผมไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยยย!?
ผมเดินมาได้สักพักไอ้หมาก็หันมาบอกว่าถึงแล้ว
ร้านที่มันพามาดูโบราณๆ หน่อย อารมณ์แบบบ้านเกาหลีสมัยเก่าๆนั้นแหละครับ มันหันมามองหน้าผมก่อนที่จะหัวเราะเบาๆ
"ไม่ใช่บ้านผีสิงหรอกน่า นี่ไอติมโบราณเกาหลีเลยนะเว้ย ร้านนี้เปิดมาร้อยปีแล้ว เจ้าของร้านรุ่นดั้งเดิมเขาสร้างไว้ ลูกหลานเลยอยากอนุรักษ์ให้เหมือนกับรุ่นแรกๆที่เปิดเลยไม่ได้ปรับปรุงอะไรมาก"
"อ๋อ"
"แต่ไอติมที่นี่รสชาติสุดยอด เลยอยากพามากินไง จะได้กลับไปบอกเพื่อนๆที่ประเทศไทยได้ว่าไอติมเกาหลีอร่อยแบบแทบัก!"
มันพูดพลางเดินเข้ามาในร้าน เจ้าของร้านเป็นผู้หญิงที่ดูมีอายุหน่อยๆ ทันทีที่เจ้าของร้านเห็นไอ้หมา เขาก็รีบเข้ามาทักทันที
"ฮันบิน~ กลับมาแล้วเหรอลูก"
"ครับแม่ วันนี้มีเพื่อนมาด้วยนะครับ"
"ไหนจ๊ะ... คนนี้รึเปล่าที่ลูกบอกว่าเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาจากไทย?"
"ใช่ครับ"
เฮ้ย เดี๋ยวนะครับ.... นี่ผมพลาดอะไรรึเปล่า?
ไอ้หมาเนี่ยนะ เป็นลูกเจ้าของร้านไอติมโบราณที่เปิดมาร้อยกว่าปี!?
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อละครับงานนี้ เพราะแม่ของไอ้หมาหันหน้ามาทางผมพร้อมกับกล่าวทักทาย
"สวัสดีจ้ะ หนูชื่อแบมแบมใช่มั้ยจ๊ะ?"
ยิ้มละมุนดูอบอุ่นของคุณแม่ของไอ้หมาส่งมาถึงผม ผมรีบตอบกลับทันทีพร้อมกับโค้งตัวตามแบบที่พี่ซูจีสอนมา (เห็นอย่างงี้แบมแบมฝึกมาดีนะครับโผ้ม~!)
"สวัสดีครับ ใช่ครับ ผมแบมแบมครับผม >_<"
"ฮ่าๆๆ น่ารักจังเลย พาเพื่อนไปนั่งที่โต๊ะก่อนสิจ้ะ แล้วเดี๋ยวแม่จะให้เด็กในร้านเอาไอศกรีมไปเสิร์ฟ"
แม่ของไอ้หมาพูดพลางดันหลังของผมและไอ้หมาไปทางโต๊ะเก้าอี้ของในร้าน ไอ้หมาพยักหน้ารับก่อนที่จะเดินนำหน้าผมไปยังที่นั่ง
ที่ที่มันพามานั่งเป็นโซนที่ดูจะเป็นส่วนตัวหน่อย โต๊ะของที่นี่เป็นโต๊ะเตี้ยเล็กๆที่ทำจากไม้ ไม่มีเก้าอี้นั่ง รอบๆ ในตัวร้านติดภาพวิวทิวทัศน์ที่ดูเหมือนจะเป็นภาพวาดไปหมด ในตัวร้านอย่างที่บอกไปครับว่าทำจากไม้หมดเลย ถึงมันจะดูเก่าแต่ก็ไม่ดูโทรม ทำให้ได้อารมณ์แบบโบราณ ๆ คลาสสิคหน่อยๆ เด็กนักเรียนดูเหมือนจะมานั่งกินที่นี่เยอะเหมือนกัน เพราะจากที่ผมสังเกตมาตั้งแต่เข้ามาในร้าน ส่วนใหญ่ลูกค้าจะเป็นเด็กนักเรียนหมดเลย มีทั้งหลายโรงเรียนปนกันไป มีทั้งโรงเรียนผม และโรงเรียนอื่นๆ ด้วย แต่ส่วนใหญ่ที่มาดูเหมือนจะเป็นคู่รักนะครับ
อะไรนะ
ตะกี้ผมพูดว่าคู่รักเหรอ? O_O
"เหม่อไรว่ะ"
เสียงไอ้ลูกเจ้าของร้านดังขึ้นมากลบความคิดที่ผมเผลอคิดไปตะกี้ ก่อนที่เจ้าตัวจะเอามือของมันมาตีหน้าผากของผม
"ทำไรว่ะ =_________="
"เห็นนั่งเหม่อเลยคิดว่าหลับในไปแล้วดิ่"
มันหัวเราะพลางหันไปรับไอศกรีมจากพนักงานเสิร์ฟที่มาเสิร์ฟตอนไหนไม่รู้
"อ่ะกินครับ"
ผมไม่ตอบรับมันแต่ตักไอศกรีมเข้าปากแทน
รสหวานๆ เนื้อละมุนของไอศกรีมซาบซ่านในปากของผม ความหวานที่ไม่มากแต่กำลังพอดีทำให้ผมต้องตักมันเข้าปากไปอีกรอบ รสที่กินแล้วไม่เลี่ยนของตัวไอศกรีมบวกกับเนื้อของผลไม้ที่ผสมอยู่ในข้างในตัวเนื้อไอศกรีมทำให้ผมต้องยอมรับว่าของของมัน เด็ดจริงๆ
ไอ้ตัวเจ้าของร้านตั้งหน้าตั้งตาดูผมกินอย่างไม่กลัวว่าไอศกรีมในถ้วยของมันจะละลาย มันมองผมด้วยสายตาคาดคั้น
"อร่อยใช่ป่ะ เป็นไงบ้างว่ะ พูดไรหน่อยดิเตี้ย"
มันรัวคำถามมาด้วยสายตาแบบคาดหวังสุด ๆ
แหม นี่ถ้าผมแกล้งตอบว่าไม่มันจะจับผมโยนออกนอกร้านมั้ยครับ ฮิ
"ก็...ดี"
"เฮ้ย! แค่นี้หรอว่ะ?"
"แล้วจะให้ผมพูดว่าไงครับคุณฮันบิน? ฮึ"
ผมแกล้งตอบมันไปแต่ปากก็ตักไอศกรีมเข้าปากแบบไม่หยุด ฮี่ อร่อยแบบนี้ต้องรีบกินครับ นานๆ หนมันเลี้ยงด้วย พลาดไม่ได้ ต้องรีบกอบโกยครับผมม ฮี่ๆๆ
"เตี้ยแม่ง..."
มันบ่นพึมพัมไรไม่รู้ ผมหัวเราะอย่างชอบใจที่ได้แกล้งมันสำเร็จ ก่อนที่จะสังเกตุว่าไอศกรีมของคนตรงหน้าแทบจะละลายอยู่แล้ว จึงได้ฉวยโอกาสตักของคนตรงหน้าเข้าปาก
"เฮ้ยแย่งของเราไมว่ะเตี้ย!"
"ก็เห็นมันจะละลายแล้ว"
พูดพลางแลบลิ้นให้มันไปทีนึงแล้วตักเข้าปากอีกรอบ
งื้อ ทำไงได้ละครับ ก็ตอนนี้ไอศกรีมในถ้วยผมหมดแล้วนิ แถมของมันก็ยังเหลือตั้งเยอะ แบ่งให้เพื่อนบ้าง คงไม่เสียหายหรอกนะ ไอ้หมาขี้งก
แอบด่ามันในใจเพราะกลัวว่าถ้าด่ามันตรงๆแล้วมันจะไม่ยอมให้ผมแย่ง ก่อนที่จะตักใส่ปากอีกที
อาย่อยยยยยยยยยยยยยยย~
คิดแล้วก็อยากให้พี่แจ็คสันมากินกับแบมบ้าง
งื้ออออ แค่คิดว่าจะเป็นจริงก็เขินละครับ >////////<
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrr
เสียงสั่นของโทรศัพท์ทำให้ผมเงยหน้ามองคนตรงหน้าอีกครั้ง
ของมันแน่ๆครับ เพราะของผม ผมไม่ตั้งสั่นหรอกน่า
เพราะเสียงเรียกเข้าผมเป็นเพลง I like you ของพี่ๆ IGOT เชียวนะ
ของแบบนี้ต้องช่วยแฟนโปรโมตครับ คึคึ >__<
"เออว่าไงพี่.....แผ่นเสียง? อันไหนว่ะ.....เออๆ ก็ได้ เดี๋ยวผมเอาไปให้.....แค่นี้นะพี่"
ไอ้หมารับโทรศัพท์ ส่วนผม...ที่จริงไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะครับ แต่ทั้งโต๊ะมันมีแค่ผมกับไอ้หมานี่นา ถ้าไม่ฟังในจะให้ผมไปฟังใครล่ะ ._. เอ้อ ว่าแต่มันคุยกับใครวะ ดูเหมือนว่าปลายสายต้องการจะให้มันเอาของไปให้ แล้วถ้ามันไป ทีนี้ผมจะกลับบ้านยังไงล่ะเนี้ยย
จริงๆ ก็ไม่ได้อะไรนะครับ แต่มันสัญญากับผมแล้วนี่นา ว่ามันจะไปส่งผมง่ะ...
ผมก็เพิ่งมาอยู่เองนะ ยังกลับบ้านไม่ค่อยเก่งด้วยสิ ฮือ ไอ้หมาเลว ไหนสัญญาแล้วไงว่ะ แม่งเลวที่สุดดดดดดด TT__TT
ในขณะที่ผมกำลังคิดหาทางออกในหัว ไอ้คนตรงหน้าที่เป็นตัวปัญหาก็ยื่นมือมาผลักหัวของผมทีนึง
"โอ้ย ทำไรว่ะ"
"เตี้ยดิเป็นไรวะ เห็นทำหน้ามุ่ย"
"เอ่อ...เปล่า"
"เออดี วันนี้ไม่รีบกลับใช่ป่ะ"
"ก็กลับบ้านเอง ทำไม"
หวังว่ามันจะไม่ลืมสัญญาที่จะไปส่งผมนะ Y_Y
"เออดี งั้นไปส่งของเป็นเพื่อนหน่อย แล้วเดี๋ยวพาไปส่งบ้าน"
โอ้ยยยยยยยยยย แบมแบมจะปล่อยโฮครับ แม่งตั้งแต่คบมันมาเพิ่งรู้สึกว่ามันมีความรับผิดชอบก็วันนี้แหละ ไอ้หมา T^T
"ได้ๆๆ อย่าดึกนะเว้ย"
ปากก็ว่าไปอย่างนั้นแหละครับ เพราะตอนนี้ดึกแค่ไหนแบมแบมก็ไม่หวั่น มีคนไปส่งซะอย่าง ฮู้เล่ ~
"แปบเดียวน่า"
มันพูดก่อนที่จะขอตัวขึ้นไปข้างบนร้าน (เป็นบ้านของมันมั้ง ผมเดา แฮะๆ)
คงจะขึ้นไปเอาของที่จะเอาไปส่งนั้นแหละครับ ไม่นานนักมันก็ลงมา พร้อมกับแผ่นซีดีในมือ
"ไปกัน"
"เดี๋ยวๆๆ แล้วจะไปไหนอ่ะ"
"JYP Entertainment"
JYP Entertainment, Seoul
ผมเดินตามไอ้หมามาด้วยความรู้สึก... แบบจะบอกว่ายังไงดีล่ะครับ เอาเป็นว่า ตอนนี้ใจของผมน่ะ สั่นสุดๆเลย! โอ้ย ก็มาที่ตึก JYP เชียวนะครับ นี่มันแห่งรวมไอดอล แห่งรวม IGOT เชียวนะครับผม!! >__<
"หมา แล้วหมาเข้าไปได้อ่อ?"
"ระดับไหนแล้วครับ"
มันหันมายกยิ้มขึ้นที่มุมปาก ด้วยท่าทีที่คิดว่าตัวเองหล่อสุดๆ ซึ่งข้อนั้นผมไม่เถียงครับ แต่อยากจะบอกว่าพอเคยเห็นพี่แจ็คสันทำแบบนี้แล้ว พอมาเห็นคนอื่นทำบ้าง โดยเฉพาะไอ้หมาเนี่ย มันแทบเทียบไม่ติด ฮี่ๆๆๆๆๆๆ ขอโทษนะไอ้หมา งานนี้แบมแบมขอเข้าข้างพี่แจ็คสันแฟนแบมแบมนะครับผมมม แฮะๆๆ
"เข้ามาดิเตี้ย"
มันยื่นบัตรอะไรไม่รู้ให้ยามหน้าตึกก่อนที่ยามจะเปิดประตูให้มันเข้าไปในตึกได้ แล้วมันก็หันมาเรียกผมให้เข้าตามมันไป
ทันทีที่พวกเราทั้งสองเดินเข้ามาในตึก ไอ้หมาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรออก
"อยู่ไหนว่ะพี่ นี่ผมอยู่ในตึกแล้ว.....โอเคๆ รีบลงมานะ ไม่อยากยืนนานกลัวคนเข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นไอดอล"
ผมมองคนหลงตัวเองคุยโทรศัพท์ด้วยความรู้สึก... แหม จะว่าไงดีล่ะครับ อยากอ้วก เห็นทีจะใช้ได้
ณ จุดๆนี้ หล่อให้ 5 มั่นหน้าแบมให้ 100 เลยครับ โถ่ว
"มองหน้าคนหล่อนานๆ ระวังจะหลงรักนะครับ ขอเตือน"
หลังจากมันวางสายจากพี่มันมันก็เหลือบมามองผม ผมที่จ้องหน้ามันอยู่สักพัก (พลางนินทาในใจนั่นแหละครับ =_=) นี่แทบจะรีบเบนสายตาไปทางอื่นแทบไม่ทัน โอ้ย คลื่นไส้ครับ หน้ามันหล่อก็จริง แต่มาพูดแบบนี้ แบมแบมขนลุกนะครับผม คำพูดนี้ใครก็ห้ามพูดนอกจากพี่แจ็คสันนะบอกไว้ก่อนน!
"เราไปนั่งรอตรงนู่นนะ"
พูดแล้วก็เดินฉับๆ ไปนั่งไม่สนใจรอฟังคำตอบของคนมั่นหน้า พลางหยิบมือถือขึ้นมาเช็คไอจีเล่นๆ
ไม่นานภาพต่างๆ ก็โหลดขึ้นมา ผมกดไลค์ไปเรื่อยๆ จนไปเจอรูปของเตลน์นี่แหละครับ แหม่ อยากจะแซว ช่วงนี้ลงรูปบ่อยเชียวนะ ฮิ
ภาพที่เตลน์ลงก็เป็นภาพมันนี่แหละครับ เป็นรูปมันหันข้าง ไม่มองกล้อง แถมแคปชั่นยังเขียนไว้ว่า 'YOU'
แปลกครับ ปกติมันไม่ใช่คนชอบถ่ายรูป แต่ไหงครั้งนี้กลับลงรูปตัวเองซะได้ แถมแคปชั่นยังแปลกๆ ยังกับไม่ใช่มันลง
นึกแล้วก็ต้องรีบเข้าไลน์ไปสืบเสาะซะหน่อย นี่แบมแบมพลาดอะไรไปรึเปล่าเนี่ยครับ? ฮึๆๆ
'BAMBAM1A : รูปที่ลงใหม่สวยเชียวนะ ฮี่ฮี่'
'BAMBAM1A : *สติกเกอร์รูปหมีส่ายก้นดุ๊กดิ๊ก*'
ลองส่งไปแซวมัน ไม่ถึงหนึ่งนาทีเตลน์ก็ตอบกลับมา
'Ten : น้องเอาไปลง'
'BAMBAM1A : คร้าบบ เชื่อครับคุณเพื่อน หึหึ ว่าแต่เตลน์มีน้องตอนไหน?'
'BAMBAM1A : คบมาหลายปีได้ข่าวเป็นลูกคนเดียวเหอะ ~'
บอกเลยครับ อย่ามาหลอกแบมแบมหนึ่งเอให้ซะยาก! เรื่องนี้ดูมีเงื่อนงำแล้วนะ แบบนี้แบมแบมต้องยิ่งสืบ เพราะถือสโลแกน 'เรื่องเพื่อนก็เหมือนเรื่องเรา' งานนี้ ถึงจะอยู่คนละประเทศ แบมแบมก็จะไม่ทำให้เสียสโลแกนนะครับผม!
'Ten : น้องช'
'Ten : น้องคนนี้น่ารักสุดๆ คนนี้เตลน์ช๊อบชอบ <3'
ผมขมวดคิ้วทันทีที่เห็นข้อความที่เตลน์ตอบกลับมา
เฮ้ย ปกติเตลน์เป็นคนไม่ตอบข้อความแบบนี้นะ อีโมแบบนี้ก็ไม่เล่น ผมว่ามันชักแปลกๆละครับ ตอนแรกที่เตลน์ส่งมาว่า 'น้องช' แล้วส่งมาใหม่ นี่ถ้าตั้งใจจะพิมพ์ว่า 'น้องคนนี้' ตั้งแต่แรกแล้วตัว 'ช' นี่โผล่มาได้ไงครับ?
ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย ยิ่งต้องสืบหาคำตอบ ผมว่าเรื่องนี้ ชักได้กลิ่นแปลกๆ แล้วสิ
'BAMBAM1A : เตลน์'
ว่าแล้วก็กำลังจะพิมพ์ถามต่อครับ แต่เตลน์ก็ตอบกลับมาซะก่อน
'Ten : โทษทีว่ะ เด็กนิสัยไม่ดีแย่งมือถือเตลน์ไปตอบ'
ว่าล่ะครับ คำตอบแบบนี้ไอ้เตลน์ไม่น่าพิมพ์ =_= ผมที่กำลังจะพิมพ์ตอบกลับไป สังเกตได้ถึงเก้าอี้ข้างๆ ที่มันยวบลงไปเหมือนกับมีคนมานั่ง เลยหันหน้าไปมอง สงสัยว่าจะเป็นไอ้หมาครับ นี่น่าจะเมื่อยเหมือนกันอ่ะดิ
กะว่าจะหันไปแซว แต่ว่ากลับกลายเป็นผมซะเองที่หยุดนิ่งไม่พูดอะไรเมื่อพบกับคนที่นั่งข้างๆ
ผมสีดำเกรียนสั้นที่ถูกรวบไว้ในหมวกสีเข้ม ดวงตากลมๆ ที่ดูขี้เล่นของคนข้างๆ ทำเอาผมแบบไปไม่เป็น โดยเฉพาะคำพูดที่คนข้างๆ พูดขึ้นมา มันทำเอาใจของผมเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ
"ไงครับแบมแบม ไม่เจอกันนานเลยนะ"
คนตรงหน้าเอ่ยขึ้น ผมที่แทบจะช็อคไปแล้วรีบเรียกสติของตัวเองกลับมา
O_______O
โอ้ยๆๆ! ทุกคนจะเชื่อมั้ยครับว่าผมกำลังคุยกับ...พี่แจ็คสัน!!
ผู้ชายที่เอาใจผมไปตั้งแต่วันแรกที่ผมได้รู้จักเขา ผู้ชายที่เป็นสาเหตุในการมาแลกเปลี่ยนที่เกาหลีของผมในครั้งนี้! โอ้ยย นี่ผมตายรึยังครับ ตอบผมทีครับ แง้ TT_TT
"พะ...พี่แจ็คสันมาได้ไงครับเนี่ย"
กว่าจะสะกดใจให้ตอบกลับไปในแต่ละคำนี่มันช่างยากเย็น T__T ผมรีบตอบกลับไปเพราะกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้พี่เขาจะไปซะก่อน
"พี่เห็นเรานั่งเล่นโทรศัพท์สักพักแล้ว เลยกะจะเดินมาทัก แต่เดินมายืนอยู่ตั้งนานแล้ว เราไม่รู้สึกตัว พี่เลยลงนั่งข้างๆเราเลย นี่กะว่าถ้าเราไม่รู้สึกตัวอีกพี่จะแย่งโทรศัพท์เรามาแล้วนะ โทษฐานสนใจมันมากกว่าพี่"
คนพูดพูดติดตลก แต่คนฟังขำไม่ออกนะครับ!
โอ้ยย นี่กำลังเรียกร้องความสนใจว่างั้น?
เกิดมาไม่เคยเจอไอดอลเรียกร้องความสนใจครับ แบมแบมอยากจิตายย พี่แจ็คสันน่ารักง่า งื้อๆๆ Y__Y
"ไหนแล้วหายไปไหนมา ทำไมพี่ไม่ค่อยเจอเราเลยช่วงนี้"
ทำไมไม่ค่อยเจอ? นี่อย่าบอกนะว่าพี่แจ็คสันมองหาผมด้วย!? >__< งื้อๆๆๆ ไม่ๆๆ ห้ามคิดเข้าข้างตัวเองนะแบม พี่แจ็คสันอาจจะแค่แฟนเซอร์วิสไง ใช่ๆๆ ต้องแค่แฟนเซอร์วิส!
"อ่อ คือผมเพิ่งเปิดเทอมอ่ะ แล้วก็ยังไม่ค่อยชินกับที่นี้ด้วย เลยไม่ค่อยได้ไปตามพี่ๆเลย พูดง่ายๆ ว่ากลัวหลงอ่ะแหละครับ แฮะๆ .__. แต่ไว้งานหน้าผมสัญญาว่าจะไม่พลาดนะ!"
ผมสาบานว่าตอนนี้หน้าผมต้องแดงมากแน่ๆ! ตอบคำถามพี่แจ็คสันรัวๆ ไปก่อนที่จะรีบก้มหน้า โอ้ยย เขินครับเขิน แค่หน้าพี่แจ็คสันผมก็ยังไม่กล้ามองตรงๆ มากเลยครับ กลัวครับ กลัวตัวเองจะตายเพราะความหล่อของพี่แจ็คสันมันกระแทกใจซะก่อน ฮืออ T///////T
"ฮ่าๆ สัญญาแล้วนะ แล้วนี่เรามาทำไรอ่ะ? เป็นเด็กเทรนเหรอ?"
"เปล่าครับ... คือแบมมารอเพื่อนอะ เพื่อนแบมเอาของมาให้พี่"
"อ่อครับ แบมแบมครับ"
ไม่ทันจะตอบกลับเสียงทุ้มๆของไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมมาอยู่ที่นี่ก็แทรกขึ้นมาขัดจังหวะความรักของผมกับพี่แจ็คสันซะก่อน
"ไอ้เตี้ยย ไปกัน"
โอ้ยยยย ไอ้หมา ไอ้ตัวเวร เพื่อนเลววววว !
มันทำหน้าระรื่นแล้ววิ่งมาหาผม รู้ตัวชัดๆว่ามาขัดจังหวะ แถมหันมายักคิ้วให้ผมทีนึงอีก
"ไปดิเตี้ย ไหนบอกรีบกลับบ้าน"
ผมมองหน้ามันแบบแสดงอาการอะไรไม่ได้อะครับ เพราะพี่แจ็คสันมองอยู่ TT__TT แม่ง นี่ถ้าพี่แจ็คสันไม่อยู่ตรงนี้นะ ไอ้หมาแม่งไม่รอด ผมอยากจะฆ่ามันน โมเม้นต์นี้หายากนะเว่ย ได้คุยกับพี่แจ็คสันแบบนี้อ่ะ! ไอ้เวร ไอ้เลว ไอ้เพื่อนบ้า ฮือ TT__TT!!
"รีบกลับเหรอเรา? งั้นกลับบ้านดีๆนะครับ"
พี่แจ็คสันที่เงียบมาสักพักเอ่ยขึ้น ผมหันหน้าไปมองพี่เขาก่อนที่จะรีบพยักหน้าให้ทีนึง
"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"
พูดเสร็จไม่ต้องรอให้ผมเดิน เพราะไอ้ตัวดีที่ยืนข้างๆ มันก็เดินนำหน้าไปอย่างรวดเร็ว ผมรีบเดินตามมันไปด้วยความรู้สึกที่เรียกได้ว่า... โคตรอารมณ์เสียเลยครับ ไอ้ฮันบิน! ให้พ้นตอนนี้ไปก่อนเหอะครับ ผมจะเอามันให้ตายเล้ยยยยยย!
"เดี๋ยวแบม!"
ผมชะงักเท้าทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกจากคนที่ผมเดินจากมา เสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ๆตัวผม ก่อนที่สัมผัสจากมือนุ่มๆ จะแผ่ซ่านมาที่ไหล่ของผม พลางจับตัวของผมให้หันกลับไปหาเขา
"แทนตัวเราว่า 'แบม' ดิครับ ไม่เอา 'ผม' แล้วนะ"
"หะ...หือ? O_O"
"ก็...ต่อไปนี้ ให้มีแค่ 'แบม' กับ 'พี่' นะครับ"
คนพูดยกริมฝีปากขึ้นมาทันทีที่เห็นปฎิกริยาจากคนตรงหน้า
ผมที่รู้สึกได้เลยว่าความร้อนบนใบหน้ากำลังสูบฉีดก็รีบปิดหน้าแล้ววิ่งออกไปจากที่ๆ พี่แจ็คสันยืนอยู่ทันที
โอ้ยย แบมของกรี๊ดได้ป่ะครับ?
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆ T//////////T!!!!!!!!!!!!
พี่แจ็คสันแม่ง! ทำแบบนี้ก็ฆ่าแบมเลยเหอะครับ!!! ฮือออออออ T///////////T
-------------------------------------------
TALK
เย่ๆๆ กลับมาแล้วววว
อยากจะบอกว่าอย่าลืมนะว่าเรื่องนี้ #Jackbam บอกตัวเองแปบนึง
แต่งๆไปนี่นึกว่าแบมคู่ฮันบิน คู่นี้เขาฮาร์ดคอร์ดเนาะ 55555
ส่วนพระเอกตัวจริงของเราก็รุกจังงง ฮี่ๆ
ปล. ปรับตัวอักษรเป็นสีดำให้เนาะ จะได้อ่านกันง่ายๆ ฮี่ๆ
#ฟิคยฟบ
ความคิดเห็น