คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : หลอนอีกครั้ง=[]=
หลอนอีกครั้ง
"พ่อ...พ่อ...."
"แกเป็นใครน่ะ!?"
"พ่อ..."
"ใครเป็นพ่อแก ออกไปจากห้องฉันนะเว้ย!! ออกไป"
"พ่อครับ พ่อ"
"บอกให้ออกไปไงไอ้เด็กบ้า ถึงแกจะหน้าตาเหมือนฉัน แต่แกไม่ต้องมาบอกนะว่าดีเอ็นเออยู่บนหน้าแกน่ะ- -"
"พ่อครับ"
"ไอ้เด็กบ้าาาาาา เฮือก!!"
โตโน่สะดุ้งตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองฝันไป โดยมีริทยืนมองตนอยู่ข้างๆเตียงพร้อมทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
"พี่โน่ฝันร้ายเหรอ!?"
"อืม..."
"นี่แกมาปลุกฉันทำไมดึกๆดื่นๆเนี่ย"
"เอ้า คืนนี้พี่จะเล่นผีถ้วยแก้วอีกไม่ใช่เหรอ นี่มันเที่ยงคืนครึ่งแล้วนะ ริทกับทุกคนไปรออยู่ตั้งนานเห็นพี่โน่ไม่มา ริทเลยมาตามนี่ไง"
"เออ ขอโทษแล้วกัน"
"รีบไปกันเถอะพวกนั้นรอนานแล้ว"
ริทกับโตโน่เดินออกจากห้องมาพร้อมกันก่อนจะค่อยๆย่องไปดาดฟ้า ทุกคนยืนกันคนละมุมตึก มีเพียงแสงไฟจากเทียนเท่านั้น
"คนเยอะขนาดนี้ จะเล่นกันหมดเหรอ" เกรซถาม
"ก็ส่งหน่วยกล้าตายลงไปเล่นสิ แต่ขอบอกนะว่าฉันต้องนั่งดูเฉยๆเท่านั้น" เก่งพูด
"งั้นใครเป็นคนเริ่มคนนั้นก็ต้องเล่นแล้วกันนะ ส่วนคนที่เกาะติดคนเริ่มก็เล่นด้วยกันไปเลยแล้วกัน" ไอซ์สั่งการ
"กันแกเห็นผีบ่อยที่สุดแกก็เล่นเป็นเพื่อนกันมั่งดิ่ว๊ะ" โตโน่พูด
"แกรนด์ครับ สนใจจะเล่นด้วยกันมั้ยครับ"
'ไอ้ดำ!! แกจะชวนหลานข้าเล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง!!'
"ป้าครับ ผีถ้วยแก้วนะครับไม่ใช่ยาเสพติด"
'เหมือนกันแหละว๊ะ'
"แต่ยาเสพติดนี่ร้ายแรงเป็นล้านเท่านะครับ"
"กันคะ คุยกับใครเหรอ" แกรนด์หันมาถาม
"อ๋อ เปล่าครับ"
"เรามาเริ่มเล่นกันเลยดีกว่านะ" ริทพูด
"เอ้า แล้วเกตล่ะ!?" เกตเรียกร้องความสนใจบ้าง
"ยัยเกตเน่า เธอมาคุยกับฉันดีกว่า เรื่องของผู้ใหญ่คนแก่ไม่เกี่ยว!!"
"ไอ้พี่เก่ง ว่าเกตแก่เหรอ"
"เอาล่ะๆ พอเถอะเดี๋ยวก็ไม่ได้เล่นกันพอดี" เกรซขัด
เมื่อทุกคนเงียบสงบ ทั้งสี่ก็ท่องบทสวดก่อนเล่นแล้วเอามือมาวางบนแก้ว ไม่ทันไรก็มีกลุ่มควันลอยไปมาในแก้ว ทุกคนต่างรู้ดีว่าวิญญาณคงจะมาแล้วสินะ
"คุณคงจะมาแล้วใช่มั้ยครับ" โตโน่เริ่ม
- ใ ช่ -
"แล้วคุณชื่ออะไรเหรอครับ"
- เ ต ย -
"อายุเท่าไหร่"
- 1 8 -
"โห...เพิ่งจะสิบแปดจะรีบตายไปไหนเนี่ย??"
"พี่โน่ อย่าลืมนะว่านี่คุยกับผีอยู่"
"เออ! ฉันมีมันสมองพอ"
"ชู่ววว์"
กันเอานิ้วชี้มาไว้ที่ปากทำท่าให้ทุกคนเงียบ แก้วค่อยๆลากไปตามแผ่นกระดาษที่มีตัวอักษรอยู่ และทุกคนก็จับใจความได้ว่า 'ดูแลพี่สาวด้วย'
"เอาอีกแล้ว!! นี่ผีเห็นพวกเราเป็นมูลนิธิเพื่อนหญิงรึไงเนี่ย" ริทพูด
"ไอ้เตี้ย!! ลืมไปแล้วเหรอว่าคุยกับผีอยู่- -" โตโน่ย้อนกลับ ก่อนจะถามต่อ "พี่สาวของคุณคือใครล่ะครับ"
- เ ต้ ย -
ไม่ทันไรแก้วก็ค่อยๆเลื่อนไปที่มุมกระดาษ นั่นแสดงว่าวิญญาณนั้นได้ออกไปแล้ว ทุกคนเริ่มขยับเข้ามาหากันใกล้ๆ
"แกรนด์เคยเห็นเต้ยนะคะ เธออยู่ข้างห้องแกรนด์เอง เธอน่ารักมากเลยนะคะ ขาวๆตัวเล็กๆเรียนหมอด้วยนะคะ"
"ว๊าวๆๆ เหมาะเหม็ง!"
"ไอ้เตี้ย!! เมื่อกี้แกยังเกาะฉันอยู่เลย ไหงมาทิ้งกันอย่างนี้ล่ะ"
"โอ๋ๆๆ ไม่ต้องงอนนะ ริทรักทุกคนนนน>.,<"
"เซนว่าวันนี้เราพอแค่นี้ก่อนเถอะ พรุ่งนี้วันจันทร์ต้องไปเรียนแต่เช้าอ่ะ"
ทุกคนพยักหน้าแล้วเดินลงมาที่ห้องของตนเอง มีเด็กคนหนึ่งนอนอยู่หน้าประตูห้องของโตโน่ ทั้งหมดจึงรีบวิ่งไปดู
"ไอ้หนู!! ทำไมมานอนอยู่หน้าห้องฉันล่ะ"
โตโน่ยกร่างของเด็กคนนั้นขึ้นมาในอ้อมกอด เมื่อเห็นหน้าคร่าตาเขาถึงกับสะดุ้งเมื่อเด็กคนนี้มันเหมือนเด็กที่เขาฝันถึง
"พ่อ..."
"ทำไมเด็กคนนี้หน้าเหมือนพี่เลยล่ะพี่โน่ แถมยังเรียกพี่โน่ว่าพ่ออีก" ริทแซว
"ริวจิ! ริวจิอยู่ไหนหน่ะ!?"
เสียงแหลมเล็กดังขึ้นพร้อมกับเงาตะคุ่มๆที่ปลายทาง ทันใดนั้นโตโน่ก็มั่นใจว่าเด็กที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาคือริวจิแน่ๆ เขาจึงวิ่งไปหาต้นเสียงทันที
"คุณๆ"
"คุณมีอะไรกับฉันเหรอคะ?"
"ทำไมคุณปล่อยให้ลูกของคุณนอนกร่างอยู่หน้าห้องผมล่ะ"
"ริวจิ!"
หญิงสาวรีบวิ่งไปที่หน้าห้องของโตโน่ ก่อนจะโผเข้ากอดทันที นั่นทำให้ทุกคนเบาใจว่ามีผู้ปกครองของเด็กอยู่ในคอนโดนี้จริงๆ
"ทำไมคุณปล่อยให้ลูกคุณมานอนอยู่หน้าห้องผมได้" โตโน่ถามอีกรอบ
"ริวจิไม่ใช่ลูกของฉันหรอกค่ะ"
"อ้าว! แล้วคุณเป็นอะไรกับเด็กคนนี้ล่ะ!?" ริทเลิกคิ้วถาม
"ริวจิเป็นลูกของน้องสาวฉันค่ะ น้องสาวฉันท้อง...ไม่มีพ่อ เธอเพิ่งจากไปเมื่อเดือนที่แล้ว"
"พอแล้วๆ ทุกคนไปนอนก่อนเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไม่ใช่เหรอ?" โตโน่พูดเชิงไล่
"เดี๋ยวนะคะ เมื่อกี้คุณบอกว่าน้องสาวของคุณเสีย ไม่ทราบว่า...คุณชื่ออะไรเหรอคะ" เกรซถาม
"เต้ยค่ะ"
"อ๋อ...งั้นเราไปกันเถอะเนาะ คุณโตโน่คะโชคดีนะคะ"
ทุกคนกระจัดกระจายเข้าห้องไป ระหว่างทางเดินโตโน่ก็ชวนหญิงสาวคุยเพื่อขจัดความเงียบงัน
"ทำไมริวจิถึงมานอนอยู่หน้าห้องของผมล่ะครับ"
"ริวจิเป็นโรคธาลัสซีเมียค่ะ"
"ห๊ะ!!"
"ค่ะ น้องสาวของฉันเป็นพาหะน่ะค่ะ พอมีลูกเป็นผู้ชายริวจิก็เลยได้รับเชื้อมาเต็มๆ"
"น่าสงสารนะครับ"
"ริวจิเคยยอมแพ้มาหลายรอบแล้วค่ะ แต่ฉันขอร้องให้หมอช่วยยื้อชีวิตเขาไว้ เขาก็เลยรอดมาได้น่ะค่ะ วันนี้ฉันกลับดึกริวจิก็คงจะเหงาเลยออกมาเดินเล่นแล้วสลบไปน่ะค่ะ"
"งั้น...ถ้าวันไหนกลับดึกคุณก็เอาริวจิมาฝากไว้กับผมก็ได้นี่ครับ"
"ขอบคุณค่ะ แต่ริวจิเข้ากับคนอื่นยากนะคะ ถ้าเข้ากันได้ถือว่าสุดยอดเลยค่ะ"
"งั้นพูดคำว่าสุดยอดไว้ก่อนเลยดีมั้ยครับ^_______^"
"ถึงห้องแล้ว เต้ยขอตัวนะคะ"
"ครับ ราตรีสวัสดิ์นะครับ"
"เช่นกันค่ะ"
ทันทีที่ประตูปิดลงโตโน่ก็แอบอมยิ้มขึ้นมาทันที แต่ก็ต้องตกใจเมื่อหันมาเจอริทที่ยืนทำหน้างอนๆอยู่ข้างหน้า
"เฮ้ย!! ไอ้เตี้ย มาทำไมไม่ให้ซุ่มให้เสียง"
"พี่จะจีบเหรอ"
"แล้วทำไม"
"ก็ไม่ทำไม"
"งั้นฉันง่วงละ ฝันดีนะเว้ย!!"
"เฮ้ยพี่โน่ มาคุยกันก่อนดิ่"
ไม่รู้ว่าริทจำงอนที่โตโน่จีบน้องเต้ยของคนหรือเพระโตโน่ของตนไปจีบน้องเต้ยกันแน่>.,<
โปรดติดตามตอนต่อไป>> > ริวจิ ดีเอ็นเอบนหน้า
ความคิดเห็น