ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รักทั้งคอนโด
ตอน4
รักทั้งคอนโด
รักทั้งคอนโด
ทางด้านของกันที่ตอนนี้ขับรถมาตอนเส้นทางที่จะไปวัด ทั้งคู่ไม่มีบทสนทนาต่อใดๆมีเพียงแต่รอยยิ้มที่หันมายิ้มไปยิ้มมาให้กัน และแล้วกันก็ขัดความเงียบงันขึ้น
"แกรนด์อยู่ที่คอนโดนี่นานหรือยังครับ"
"เพิ่งมาอยู่เมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ"
"แล้ว...อยู่คนเดียวเหรอ"
"ค่ะ ก็แกรนด์ไม่มีญาติที่ไหน มีแต่ป้าแมวแกก็ด่วนจากไปเสียก่อนก็เลยต้องอยู่คนเดียวแบบนี้หล่ะค่ะ"
เมื่อได้ยินดังนั้นกันก็ยิ้มกรุ้มกริ่มขึ้นมาทันที
"ป้าหวงอย่างนี้คงไม่มีแฟนใช่มั้ยล่ะครับ"
'เอ็งจะจีบหลานข้าเรอะ!!'
"เฮ้ย!!"
"มีอะไรเหรอคะ??"
"ก็คุณป้าของคุณน่ะสิ่ โผล่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง"
"ไหนคะ ไหนคุณป้าของฉันไม่เห็นมีเลย"
"ก็....เอ่อ คุณอย่าบอกนะว่าคุณไม่เห็นแล้วปล่อยให้ผมเห็นคนเดียวน่ะ"
'เออ!! ข้าไม่มาให้หลานข้าเห็นหรอก แต่แกจะจีบหลานข้าเรอะ!?'
"ปะ ป่าวครับป้า"
"คุณป้าฉันว่าอะไรเหรอคะ"
"อ๋อ...เดี๋ยวผมเล่าให้ฟังนะ"
ในสายตาของกันเขาเห็นเป็นรูปร่างของป้าแก่ๆคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่เบาะหลังของรถ เขาทำได้เพียงเหลือบมองเป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้น ก็ป้าของแกรนด์เล่นจ้องแบบไม่ละสายตาเลย
"ป้าครับ ป้าไม่มีงานทำเหรอครับมานั่งจ้องผมเนี่ย?"
'ข้าตายแล้วจะให้ข้าไปทำงานอะไรว๊ะ!!'
"ก็ไปที่ชอบที่ชอบก็ได้ ไม่ต้องตามติดชีวิตคนคนดังอย่างผมก็ได้"
'ดังกับผีเอ็งสิ!! อย่างเอ็งต้องเรียกว่าคนดำต่างหาก ฮ่าๆๆๆ'
"คุณป้าคะ แกรนด์จะไปทำบุญให้คุณป้าแล้วนะคะ วันนี้เป็นวันครบรอบวันที่คุณป้าจากไป แกรนด์ไม่เคยลืมคุณป้าเลยนะคะ"
'ไอ้กำ!! บอกแกรนด์ให้หน่อยสิ ว่าข้าขอบคุณมาก'
"ผมชื่อกันครับ ไม่ใช่กำ"
'เออ...คล้ายๆกัน'
"แกรนด์ คุณป้าฝากบอกว่า ขอบคุณมาก"
"คุณป้าคะ แกรนด์คิดถึงคุณป้ามากเลยนะคะ ตั้งแต่คุณป้าจากไปแกรนด์ก็ไม่มีความสุขเลย แกรนด์ต้องอยู่คนเดียว แกรนด์เหงาค่ะ"
"ถ้าคุณเหงาก็มาหาผมสิครับ ผมอยู่ห้องข้างๆคุณเอง เรียกได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยนะครับ"
'ไอ้กำ!! เอ็งจะพาหลานข้าเข้าห้องหรือไง!!'
"เปล่าครับป้า โอ๊ย คนแก่คิดมากจริงๆ"
'เอ็งว่าข้าแก่เรอะ!! ข้าแค่เกิดมานานแค่นั้นเอง'
"ครับๆป้า จะเลี้ยวรถเข้าวัดแล้ว ป้าจะลงไปก่อนหรือว่าจะเข้าไปด้วยกันครับเนี่ย"
'ข้าต้องตามติดชีวิตคนดำอย่างเอ็งไปสักอาทิตย์นึง ข้าจะได้รู้ว่าเอ็งดูแลหลานข้าได้หรือเปล่า'
"ครับๆ"
รถถูกเลี้ยวเข้ามาในวัดอันเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อล้อรถหยุดนิ่งแกรนด์กับกันกจัดการยกข้าวของที่จะนำมาทำสังฆทานลงจากรถ
วัดนี้มันเป็นที่ร่มรื่นห่างไกลจากตัวเมืองเล็กน้อย บริเวณวัดเต็มไปด้วยต้นไม้ต่างๆนาๆ และสิ่งที่ขาดไม่ได้คือหมาและแมวที่จะมาคู่กันกับวัด
"วัดนี้ร่มรื่นจังเลยนะครับ"
"ค่ะ ก่อนที่ป้าของฉันจะเสีย ท่านบอกว่าให้เอาท่านมาไว้ที่วัดนี้"
'วัดนี้ยังเหมือนเดิมเลยนะ'
"ป้าเคยมาวัดนี้ด้วยเหรอ"
'เคยสิ ไม่เคยแล้วจะบอกให้เอาข้ามาไว้ที่นี่เรอะ! โง่นิ่'
"เอ้า- -^"
"เราเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ"
ทั้งสองคนกับผีอีกหนึ่งเดินเข้าไปในโบถส์ มีพระภิกษุนั่งทำสมาธิอยู่และเหมือนท่านจะรู้จึงออกจากสมาธิแล้วหันมาหาทั้งคู่
"นมัสการครับหลวงพ่อ"
ทั้งคู่กราบลงกับพื้น หลวงพ่อทำหน้าอึ้งอยู่เหมือนกันที่เห็นว่าไม่ได้มาแค่สอง แต่ยังไม่อีกหนึ่งที่ไม่ใช่คน
เวลาผ่านไปเมื่อทำพิธีเสร็จ
"คนเราเนี่ย ถ้าจะเป็นคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วคลาดกัน เราจะไปฝืนอะไรไม่ได้หรอกนะโยม..."
พูดเสร็จหลวงพ่อก็หันกลับไปทำสมาธิต่อโดยไม่พูดอะไรอีก ทั้งสองจึงกราบลาก่อนจะเดินออกมาจากโบสถ์เก่าๆนี้
กันขับรถมุ่งหน้ากลับคอนโด เมื่อมาถึงก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งยืนทะเลาะกันอยู่ที่ร้านของเซน กันรู้สึกคุ้นกับชายหญิงคู่นั้นซะจริงๆ
"ไอ้พี่เก่ง!! พี่กันของเกตอยู่ไหน??"
"ก็บอกว่าออกไปข้างนอกไง"
"ออกไปข้างนอก ไปกับใคร ไปที่ไหน ไปยังไง แล้วใครให้ไป"
"ฉันไม่รู้ ฉันไม่ใช่เจ้าของชีวิตใครนะ เธอขึ้นห้องไปกินนมนอนไป๊"
"หาว่าเกตเป็นเด็กหรือไง!! พี่นั่นแหละจะไปไหนก็ไปเลยไป๊"
"นี่!! อย่าลืมนะว่านี่เป็นร้านของเซน ร้านของเซนก็เหมือนร้านของฉัน เธอต่างหากที่ต้องออกไป ยัยลูกเกตดำ!!"
เมื่อเห็นดังนั้นกันจึงรีบวิ่งเข้าไปห้ามทันที เขาลืมไปซะสนิทว่าเมื่อเช้าเขาให้เก่งไปรับน้องสาวแท้ของตัวเองมาจากสนามบิน และก็ลืมไปซะสนิทเหมือนกันว่าคู่นี้เขาอยู่ด้วยกันไม่ได้
"พอๆ เลิกทะเลาะกันเป็นเด็กๆได้แล้ว" กันปราม
"พี่กัน!! กลับมาแล้วเหรอ พี่กันไปไหนมา ไปกับใคร ไปที่ไหน แล้วไปยังไง??"
"เอาทีละคำถามนะ พี่ไปธุระ ไปกับเพื่อนพี่ แล้วพี่ก็ขับรถพี่ไปไงจ๊ะ^___^"
"เพื่อนพี่คนไหน คบได้หรือเปล่า" ประโยคหลังเกตหันไปตะคอกใส่เก่งที่ยืนกอดอกมองอยู่
"เพื่อนพี่ชื่อแกรนด์คนนี้ไง" กันหันไปชี้หญิงสาวร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆกัน
"ว๊าว!! น่ารักอ่ะ~! มีแฟนหรือยังคะ??"
"เกต!! คำถามน่าเตะจริงๆ"
"สวัสดีค่ะน้องเกต^^"
หลังจากที่ทุกคนรู้จักทักทายกันเสร็จ เกรซกับไอซ์ก็ออกมาจากลิฟท์พอดี เห็นโตโน่กับริทก็วิ่งจับมือกันเข้ามานคอนโดหน้าตาตื่น
"ช่วยด้วยๆ แฮกๆ" ริทวิ่งไปพูดไปด้วยอาการหอบเหนื่อยเป็นหมาหอบแดด
"เกิดอะไรขึ้น" เกรซถาม
"ถ้าเย็นนี้พี่โตโน่ไม่มีเงินไปคืนไอ้บ้านั่น พี่โตโน่จะตาย"
"อะไรของแกว๊ะ ไอ้เตี้ยพูดไม่รู้เรื่อง มาฉันพูดเอง" โตโน่พลักหัวริทออกจากวง ก่อนจะนำตัวเองเข้ามาแทน "คือพ่อฉันติดหนี้พนันบอลอ่ะ แล้วมันบอกว่าถ้าวันนี้ตะวันตกดินแล้วไม่เอาเงินสามแสนไปคืน มันก็จะมาฆ่าฉัน"
"ห๊ะ!!" ทุกคนอุทานมาโดยไม่ได้นัดหมาย
"ผมเลยกะว่าจะเอาเงินของผมที่มีอยู่มารวบรวมแล้วใช้หนีแทนพี่โน่อ่ะครับ"
"เอ๊ะ! ฉันจำได้ว่าแกเป็นโรคทรัพย์จางตั้งแต่ค่าลงทะเบียนเรียนเมื่อปีที่แล้วนะ" เก่งพูด
"นั่นมันปีที่แล้ว ปีนี้ก็ส่วนปีนี้สิ่"
"แต่แกยังไม่คืนตังค์ฉันเลย"
"โอ๊ย เป็นพี่เป็นน้องกันเอาไว้ทีหลังก็ได้ ตอนนี้ช่วยเพื่อนร่วมห้อง เอ๊ย!! เพื่อนร่วมคอนโดเราก่อน"
"เอาเงินที่ฉันกับเกรซมีอยู่ก็คงจะพอนะ" ไอซ์พูด
"เอาของฉันไปด้วยสิ ค่าใช้จ่ายในร้านก็พอมีอยู่" เซนเสริม
เมื่อทุกคนตัดสินใจกันเสร็จก็เอาเงินมารวบรวมก่อนยัดมันใส่กระเป๋าสีดำ แล้วก็เอามันยื่นให้โตโน่ทันที
"จะไปคนเดียวเหรอ??" ริทถาม
"อืม...ไอ้เตี้ย!! แกไปก็หนักรถเปล่าๆ"
"ฉันว่าไปกันหลายๆคนก็ดีนะ เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยกันได้" เก่งออกความเห็น
และแล้วทุกคนก็ตัดสินใจไปกันทั้งหมด โดยที่ริทติดสอยห้อยตามไปกับโตโน่ไม่ห่างตา เก่งก็ลากเซนไปเป็นเพื่อนเพราะไม่อยากไปกับเกตสองคน ไอซ์และเกรซก็ไปด้วยกันตามประสาพี่น้อง ส่วนกันก็ให้แกรนด์ไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถ >.,<
เมื่อมาถึงที่หมายเป็นเวลาห้าโมงเย็น โตโน่เข้าไปด้านในตึกร้างโดยมีเพื่อนๆมากมายตามไปด้วย
แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือดังขึ้น
"รักกันดีนี่ มากันยกโขยงเลยนะ"
"ฉันเอาเงินมาคืนแล้ว เอาไป" โตโน่โยนกระเป๋าสีดำให้ชายที่ใส่ชุดสูทสีดำ
"ดีมาก ก่อนพระอาทิตย์ตกดินตรงเวลาดีนี่"
"ฉันจะไปได้หรือยัง??"
"เชิญ"
ทั้งแปดเดินออกจากตึกร้างแล้วกลับมานั่งบนโซฟาแสนนุ่มที่ร้านของเซน ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาหกโมงกว่าแล้ว บรรยากาศสยองชวนขนลุกผุดขึ้นมาในความรู้สึกของทุกคน
"ป้าครับ ผมก็ดูแลหลานป้าอย่างดีแล้วนะครับ จะเอาอะไรอีกล่ะ" กันพูด
'เฮ้ย!! ข้าไม่ได้พูด เอ็งอย่ามาโทษแต่ข้าคนเดียวสิ่ว๊ะ!!'
"เอ้า ป้าไม่ได้พูดแล้วใครพูดล่ะ"
"กัน! แกจะเพิ่มความสยดสยองไปถึงไหน" เซนกระโดดเข้าไปกอดเก่งอย่างไม่รู้ตัว
'ในที่เนี้ยมีอีกสองดวงวิญญาณ'
"ในที่นี้มีอีกสองดวงวิญญาณ!!" กันพูดตามหวังจะให้ทุกคนได้ยิน
"กัน แกเห็นเหรอ"
"มีคน เอ๊ะ! ต้องผีสิ่ บอกมา"
"เอาแล้ว!! ผีถ้วยแก้วอีกแล้ว" โตโน่พูด
"โธ่ พี่โตโน่เอาอีกแล้ว แล้วทีนี้ใครจะดูแลหลานป้าล่ะครับ" ริทหันไปต่อว่าโตโน่ก่อนจะทรุดนั่งลงกับโซฟา
"แกไงไอ้เตี้ย!! คืนนี้เที่ยงคืนรู้กัน" พูดเสร็จโตโน่ก็เดินเข้าลิฟท์ไปจนริทวิ่งตามแทบไม่ทัน
ทุกคนยังสยดสยองกับเมื่อคืนไม่หาย นี่คืนนี้ต้องเล่นอีกหรือ!?
"แกรนด์อยู่ที่คอนโดนี่นานหรือยังครับ"
"เพิ่งมาอยู่เมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ"
"แล้ว...อยู่คนเดียวเหรอ"
"ค่ะ ก็แกรนด์ไม่มีญาติที่ไหน มีแต่ป้าแมวแกก็ด่วนจากไปเสียก่อนก็เลยต้องอยู่คนเดียวแบบนี้หล่ะค่ะ"
เมื่อได้ยินดังนั้นกันก็ยิ้มกรุ้มกริ่มขึ้นมาทันที
"ป้าหวงอย่างนี้คงไม่มีแฟนใช่มั้ยล่ะครับ"
'เอ็งจะจีบหลานข้าเรอะ!!'
"เฮ้ย!!"
"มีอะไรเหรอคะ??"
"ก็คุณป้าของคุณน่ะสิ่ โผล่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง"
"ไหนคะ ไหนคุณป้าของฉันไม่เห็นมีเลย"
"ก็....เอ่อ คุณอย่าบอกนะว่าคุณไม่เห็นแล้วปล่อยให้ผมเห็นคนเดียวน่ะ"
'เออ!! ข้าไม่มาให้หลานข้าเห็นหรอก แต่แกจะจีบหลานข้าเรอะ!?'
"ปะ ป่าวครับป้า"
"คุณป้าฉันว่าอะไรเหรอคะ"
"อ๋อ...เดี๋ยวผมเล่าให้ฟังนะ"
ในสายตาของกันเขาเห็นเป็นรูปร่างของป้าแก่ๆคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่เบาะหลังของรถ เขาทำได้เพียงเหลือบมองเป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้น ก็ป้าของแกรนด์เล่นจ้องแบบไม่ละสายตาเลย
"ป้าครับ ป้าไม่มีงานทำเหรอครับมานั่งจ้องผมเนี่ย?"
'ข้าตายแล้วจะให้ข้าไปทำงานอะไรว๊ะ!!'
"ก็ไปที่ชอบที่ชอบก็ได้ ไม่ต้องตามติดชีวิตคนคนดังอย่างผมก็ได้"
'ดังกับผีเอ็งสิ!! อย่างเอ็งต้องเรียกว่าคนดำต่างหาก ฮ่าๆๆๆ'
"คุณป้าคะ แกรนด์จะไปทำบุญให้คุณป้าแล้วนะคะ วันนี้เป็นวันครบรอบวันที่คุณป้าจากไป แกรนด์ไม่เคยลืมคุณป้าเลยนะคะ"
'ไอ้กำ!! บอกแกรนด์ให้หน่อยสิ ว่าข้าขอบคุณมาก'
"ผมชื่อกันครับ ไม่ใช่กำ"
'เออ...คล้ายๆกัน'
"แกรนด์ คุณป้าฝากบอกว่า ขอบคุณมาก"
"คุณป้าคะ แกรนด์คิดถึงคุณป้ามากเลยนะคะ ตั้งแต่คุณป้าจากไปแกรนด์ก็ไม่มีความสุขเลย แกรนด์ต้องอยู่คนเดียว แกรนด์เหงาค่ะ"
"ถ้าคุณเหงาก็มาหาผมสิครับ ผมอยู่ห้องข้างๆคุณเอง เรียกได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยนะครับ"
'ไอ้กำ!! เอ็งจะพาหลานข้าเข้าห้องหรือไง!!'
"เปล่าครับป้า โอ๊ย คนแก่คิดมากจริงๆ"
'เอ็งว่าข้าแก่เรอะ!! ข้าแค่เกิดมานานแค่นั้นเอง'
"ครับๆป้า จะเลี้ยวรถเข้าวัดแล้ว ป้าจะลงไปก่อนหรือว่าจะเข้าไปด้วยกันครับเนี่ย"
'ข้าต้องตามติดชีวิตคนดำอย่างเอ็งไปสักอาทิตย์นึง ข้าจะได้รู้ว่าเอ็งดูแลหลานข้าได้หรือเปล่า'
"ครับๆ"
รถถูกเลี้ยวเข้ามาในวัดอันเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อล้อรถหยุดนิ่งแกรนด์กับกันกจัดการยกข้าวของที่จะนำมาทำสังฆทานลงจากรถ
วัดนี้มันเป็นที่ร่มรื่นห่างไกลจากตัวเมืองเล็กน้อย บริเวณวัดเต็มไปด้วยต้นไม้ต่างๆนาๆ และสิ่งที่ขาดไม่ได้คือหมาและแมวที่จะมาคู่กันกับวัด
"วัดนี้ร่มรื่นจังเลยนะครับ"
"ค่ะ ก่อนที่ป้าของฉันจะเสีย ท่านบอกว่าให้เอาท่านมาไว้ที่วัดนี้"
'วัดนี้ยังเหมือนเดิมเลยนะ'
"ป้าเคยมาวัดนี้ด้วยเหรอ"
'เคยสิ ไม่เคยแล้วจะบอกให้เอาข้ามาไว้ที่นี่เรอะ! โง่นิ่'
"เอ้า- -^"
"เราเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ"
ทั้งสองคนกับผีอีกหนึ่งเดินเข้าไปในโบถส์ มีพระภิกษุนั่งทำสมาธิอยู่และเหมือนท่านจะรู้จึงออกจากสมาธิแล้วหันมาหาทั้งคู่
"นมัสการครับหลวงพ่อ"
ทั้งคู่กราบลงกับพื้น หลวงพ่อทำหน้าอึ้งอยู่เหมือนกันที่เห็นว่าไม่ได้มาแค่สอง แต่ยังไม่อีกหนึ่งที่ไม่ใช่คน
เวลาผ่านไปเมื่อทำพิธีเสร็จ
"คนเราเนี่ย ถ้าจะเป็นคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วคลาดกัน เราจะไปฝืนอะไรไม่ได้หรอกนะโยม..."
พูดเสร็จหลวงพ่อก็หันกลับไปทำสมาธิต่อโดยไม่พูดอะไรอีก ทั้งสองจึงกราบลาก่อนจะเดินออกมาจากโบสถ์เก่าๆนี้
กันขับรถมุ่งหน้ากลับคอนโด เมื่อมาถึงก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งยืนทะเลาะกันอยู่ที่ร้านของเซน กันรู้สึกคุ้นกับชายหญิงคู่นั้นซะจริงๆ
"ไอ้พี่เก่ง!! พี่กันของเกตอยู่ไหน??"
"ก็บอกว่าออกไปข้างนอกไง"
"ออกไปข้างนอก ไปกับใคร ไปที่ไหน ไปยังไง แล้วใครให้ไป"
"ฉันไม่รู้ ฉันไม่ใช่เจ้าของชีวิตใครนะ เธอขึ้นห้องไปกินนมนอนไป๊"
"หาว่าเกตเป็นเด็กหรือไง!! พี่นั่นแหละจะไปไหนก็ไปเลยไป๊"
"นี่!! อย่าลืมนะว่านี่เป็นร้านของเซน ร้านของเซนก็เหมือนร้านของฉัน เธอต่างหากที่ต้องออกไป ยัยลูกเกตดำ!!"
เมื่อเห็นดังนั้นกันจึงรีบวิ่งเข้าไปห้ามทันที เขาลืมไปซะสนิทว่าเมื่อเช้าเขาให้เก่งไปรับน้องสาวแท้ของตัวเองมาจากสนามบิน และก็ลืมไปซะสนิทเหมือนกันว่าคู่นี้เขาอยู่ด้วยกันไม่ได้
"พอๆ เลิกทะเลาะกันเป็นเด็กๆได้แล้ว" กันปราม
"พี่กัน!! กลับมาแล้วเหรอ พี่กันไปไหนมา ไปกับใคร ไปที่ไหน แล้วไปยังไง??"
"เอาทีละคำถามนะ พี่ไปธุระ ไปกับเพื่อนพี่ แล้วพี่ก็ขับรถพี่ไปไงจ๊ะ^___^"
"เพื่อนพี่คนไหน คบได้หรือเปล่า" ประโยคหลังเกตหันไปตะคอกใส่เก่งที่ยืนกอดอกมองอยู่
"เพื่อนพี่ชื่อแกรนด์คนนี้ไง" กันหันไปชี้หญิงสาวร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆกัน
"ว๊าว!! น่ารักอ่ะ~! มีแฟนหรือยังคะ??"
"เกต!! คำถามน่าเตะจริงๆ"
"สวัสดีค่ะน้องเกต^^"
หลังจากที่ทุกคนรู้จักทักทายกันเสร็จ เกรซกับไอซ์ก็ออกมาจากลิฟท์พอดี เห็นโตโน่กับริทก็วิ่งจับมือกันเข้ามานคอนโดหน้าตาตื่น
"ช่วยด้วยๆ แฮกๆ" ริทวิ่งไปพูดไปด้วยอาการหอบเหนื่อยเป็นหมาหอบแดด
"เกิดอะไรขึ้น" เกรซถาม
"ถ้าเย็นนี้พี่โตโน่ไม่มีเงินไปคืนไอ้บ้านั่น พี่โตโน่จะตาย"
"อะไรของแกว๊ะ ไอ้เตี้ยพูดไม่รู้เรื่อง มาฉันพูดเอง" โตโน่พลักหัวริทออกจากวง ก่อนจะนำตัวเองเข้ามาแทน "คือพ่อฉันติดหนี้พนันบอลอ่ะ แล้วมันบอกว่าถ้าวันนี้ตะวันตกดินแล้วไม่เอาเงินสามแสนไปคืน มันก็จะมาฆ่าฉัน"
"ห๊ะ!!" ทุกคนอุทานมาโดยไม่ได้นัดหมาย
"ผมเลยกะว่าจะเอาเงินของผมที่มีอยู่มารวบรวมแล้วใช้หนีแทนพี่โน่อ่ะครับ"
"เอ๊ะ! ฉันจำได้ว่าแกเป็นโรคทรัพย์จางตั้งแต่ค่าลงทะเบียนเรียนเมื่อปีที่แล้วนะ" เก่งพูด
"นั่นมันปีที่แล้ว ปีนี้ก็ส่วนปีนี้สิ่"
"แต่แกยังไม่คืนตังค์ฉันเลย"
"โอ๊ย เป็นพี่เป็นน้องกันเอาไว้ทีหลังก็ได้ ตอนนี้ช่วยเพื่อนร่วมห้อง เอ๊ย!! เพื่อนร่วมคอนโดเราก่อน"
"เอาเงินที่ฉันกับเกรซมีอยู่ก็คงจะพอนะ" ไอซ์พูด
"เอาของฉันไปด้วยสิ ค่าใช้จ่ายในร้านก็พอมีอยู่" เซนเสริม
เมื่อทุกคนตัดสินใจกันเสร็จก็เอาเงินมารวบรวมก่อนยัดมันใส่กระเป๋าสีดำ แล้วก็เอามันยื่นให้โตโน่ทันที
"จะไปคนเดียวเหรอ??" ริทถาม
"อืม...ไอ้เตี้ย!! แกไปก็หนักรถเปล่าๆ"
"ฉันว่าไปกันหลายๆคนก็ดีนะ เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยกันได้" เก่งออกความเห็น
และแล้วทุกคนก็ตัดสินใจไปกันทั้งหมด โดยที่ริทติดสอยห้อยตามไปกับโตโน่ไม่ห่างตา เก่งก็ลากเซนไปเป็นเพื่อนเพราะไม่อยากไปกับเกตสองคน ไอซ์และเกรซก็ไปด้วยกันตามประสาพี่น้อง ส่วนกันก็ให้แกรนด์ไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถ >.,<
เมื่อมาถึงที่หมายเป็นเวลาห้าโมงเย็น โตโน่เข้าไปด้านในตึกร้างโดยมีเพื่อนๆมากมายตามไปด้วย
แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือดังขึ้น
"รักกันดีนี่ มากันยกโขยงเลยนะ"
"ฉันเอาเงินมาคืนแล้ว เอาไป" โตโน่โยนกระเป๋าสีดำให้ชายที่ใส่ชุดสูทสีดำ
"ดีมาก ก่อนพระอาทิตย์ตกดินตรงเวลาดีนี่"
"ฉันจะไปได้หรือยัง??"
"เชิญ"
ทั้งแปดเดินออกจากตึกร้างแล้วกลับมานั่งบนโซฟาแสนนุ่มที่ร้านของเซน ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาหกโมงกว่าแล้ว บรรยากาศสยองชวนขนลุกผุดขึ้นมาในความรู้สึกของทุกคน
"ป้าครับ ผมก็ดูแลหลานป้าอย่างดีแล้วนะครับ จะเอาอะไรอีกล่ะ" กันพูด
'เฮ้ย!! ข้าไม่ได้พูด เอ็งอย่ามาโทษแต่ข้าคนเดียวสิ่ว๊ะ!!'
"เอ้า ป้าไม่ได้พูดแล้วใครพูดล่ะ"
"กัน! แกจะเพิ่มความสยดสยองไปถึงไหน" เซนกระโดดเข้าไปกอดเก่งอย่างไม่รู้ตัว
'ในที่เนี้ยมีอีกสองดวงวิญญาณ'
"ในที่นี้มีอีกสองดวงวิญญาณ!!" กันพูดตามหวังจะให้ทุกคนได้ยิน
"กัน แกเห็นเหรอ"
"มีคน เอ๊ะ! ต้องผีสิ่ บอกมา"
"เอาแล้ว!! ผีถ้วยแก้วอีกแล้ว" โตโน่พูด
"โธ่ พี่โตโน่เอาอีกแล้ว แล้วทีนี้ใครจะดูแลหลานป้าล่ะครับ" ริทหันไปต่อว่าโตโน่ก่อนจะทรุดนั่งลงกับโซฟา
"แกไงไอ้เตี้ย!! คืนนี้เที่ยงคืนรู้กัน" พูดเสร็จโตโน่ก็เดินเข้าลิฟท์ไปจนริทวิ่งตามแทบไม่ทัน
ทุกคนยังสยดสยองกับเมื่อคืนไม่หาย นี่คืนนี้ต้องเล่นอีกหรือ!?
โปรดติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น