hidden love คอนโดหลอนซ่อนรัก {โน่ริท}{เก่งเซน}

ลำดับตอนที่ #1 : ฉันเห็นคุณ คุณเห็นใคร!?

Miny Ann

ตอน 1

ฉันเห็นคุณคุณเห็นใคร!?

"เอ่อ...คุณครับ พ่อของผมซื้อคอนนี้ไว้ห้องนึ่ง ไม่ทราบว่าห้องไหนเหรอครับ"

ชายหนุ่มร่างสูงขาวสวมแว่นตาดำเดินเข้าไปทักหญิงสาวร่างบางที่เคาเตอร์ ใบหน้าขาวตี๋ของชายหนุ่มเผยให้เห็นยิ้มเล็กที่มุมปาก หญิงสาวยิ้มรับก่อนจะถาม

"เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะคะ"

"พ่อของผมมาซื้อคอนโดไว้ที่นี่ ไม่ทราบว่าห้องไหนครับ"

"แล้วทำไมไม่ถามพ่อคุณล่ะคะ"

"อ้าวคุณ! แล้วผมจะไปรู้กับพ่อผมเหรอท่านให้ที่อยู่คอนโดมาแล้วก็ตายเลย คุณจะให้ผมถามท่านเลยดีมั้ย!?"

"เอ่อ... ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวดิฉันให้เด็กหาข้อมูลให้นะคะ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ?"

"ผมภาคิน คำวิลัยศักดิ์ครับ เรียกโตโน่ก็ได้"

"ค่ะ ดิฉันนวกชมณค่ะ เรียกเกรซก็ได้"

"ครับ"

เกรซและโตโน่คุยกันไปได้สักพักก็มีเด็กหนุ่มตัวเล็กน่ารักน่ากอดเดินเข้ามา ในคราบชุดนักศึกษาพร้อมกับหนังสือเล่นหนาเตอะ!

"อ้าวริท กลับมาแล้วเหรอ" เกรซทัก

"อืมใช่ แล้ว...นี่ใครน่ะ แฟนเหรอ?"  ริทถามขึ้น

"แฟนแกน่ะสิ่ คนจะเข้ามาใหม่"

"หน้าตาดีโน๊ะ>.,< แบบว่า น่ารักอ่ะ"

"เฮ้ย!ไอ้น้อง แกพูดอะไรน่ะ"

โตโน่เริ่มอดรนทนไม่ไหวที่อยู่ดีก็มีคนมาแอบนินทาต่อหน้า แถมยังพูดเหมือนกับจะชอบตน นี่ถ้าเป็นผู้หญิงเซ็กซี่ก็คงไม่ว่าอะไร

"ปะ ป่าวครับ งั้นริทไปก่อนนะ"

"เย็นนี้ไอซ์จะเลี้ยงMKไปด้วยกันมั้ย!?"

"ไปดิ่ ชวนพี่เก่งกับเซนมาด้วยนะ ไปกันเยอะๆหนุกดี" พูดเสร็จชายหนุ่มชุดนักศึกษาก็วิ่งเข้าลิฟท์ไป

"ว่าแต่ ผมจะได้ไปนอนสบายใจเฉิบที่ห้องได้หรือยังครับ"

"อ๋อ...ค่ะๆ ห้อง1023นะคะ ห้องติดกับน้องคนนั้นน่ะค่ะ"

พูดเสร็จเกรซก็ยื่นกุญแจห้องให้ ก่อนจะยิ้มน้อยๆแบบน่ารักให้โตโน่

"ติดกับห้องไอ้เตี้ยนั่นน่ะเหรอ ให้ตายเหอะ! แค่นี้ก็เห็นความกวนประสาทของมันพออยู่แล้ว นี่ต้องอยู่ห้องใกล้กันมันไม่กวนทุเรียน กวนขนุนเลยเหรอเนี่ย"

"เอาเถอะค่ะ ริทไม่ใช่คนกวนประสาทอะไรมากนะคะ นิสัยน่ารักแอ๊บแบ้วคล้ายแมวน้อยๆเลยล่ะค่ะ"

"โห...มาเป็นกลอนผู้ดีเลยนะ"

"อะไรเหรอคะกลอนผู้ดี- -?"

"ก็กลอนสุภาพไง เอากุญแจมาฉันจะขึ้นไปนอนแล้ว"

โตโน่ดึงกุญแจมาจากมือของเกรซที่ยังคงอึ้งกับมุกของหนุ่มหน้าตี๋มาดเข้มคนนี้ แต่ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้

เอี๊ยดดด~!

เสียงยางรถยนต์เสียดสีกับถนนหน้าคอนโด ทำให้เกรซหันไปมองและเดินไปดูโดยอัตโนมัติ รถสปอร์ตสีขาวคันงามซึ่งทุกคนในคอนโดคุ้นเคยเจ้าของรถกันดี

"ไอซ์ แกจอดรถแบบคนปกติจะได้มั้ย??"

"โธ่ป้า! ไอ้ทำน่ะทำได้...แต่ไม่ทำนะ"

พูดเสร็จหนุ่มน้อยหน้าใสก็เดินควงกุญแจไปที่เคาเตอร์ ทำท่าจะหว่านเสน่ห์ให้สาวๆทุกคนที่อยู่ตรงเคาเตอร์ทั้งหมด

"ไอ้น้องบ้า!!"

"อะไร ไม่ใช่น้องซะหน่อยลืมไปหรือเปล่าว่าเราเป็นแฝดกัน"

"ไอ้ ไอ้ ไอ้แฝดบ้า! ไอ้แฝดทรยศ!"

"ป้า...เอาเก็บไว้ด่าที่บ้านได้มั้ย!? เดี๋ยวสาวๆก็ไม่เคารพนับถือผมกันหรอก"

"อย่างแกน่ะ แค่เห็นหน้าก็ควรจะรู้แล้วว่าไม่ควรนับถือ"

พูดเสร็จเกรซก็เดินไปที่ร้านกาแฟสด ที่มอบหมายให้หนุ่มเหนือซึ่งเป็นญาติห่างๆมาดูแลแทน และก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เพราะด้วยหน้าตาอันแสนน่ารักน่าจีบทำให้สาวน้อยสาวใหญ่ในคอนโดแห่มาเป็นขาประจำกันทุกวัน

"เซน...เอสเปรซโซ่แก้วนึง" เกรซสั่ง

"เฮ้ย!เซน วันนี้ไปกินMKด้วยกันนะ อ๊ะๆ แกอย่าบอกว่าแกจะอยู่ดูร้านนะ คราวที่แล้วเก่งมันแทบจะฆ่าฉันตายที่ไม่พาแกไปด้วย"

"ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าไม่ไป คราวนี้ฉันไปแน่!!"

"ดีๆ เพราะถ้าแกไปเก่งมันจะไม่ทำร้ายร่างกายฉันอย่างแน่นอน"

ทุกคนหัวเราะกันไปได้สักพัก คนที่ถูกนินทาก็โผล่มาพอดี ชุดนักศึกษาที่ตอนเช้าเป็นสีขาว แต่พอตกดินก็กลายเป็นสีน้ำตาลหมองๆทุกวัน

"เก่งมาแล้ว ตายยากจริงๆ" เกรซพูด

"เออเก่ง วันนี้ไปกินMKด้วยกันนะเว้ย" ไอซ์ชวน

"เออๆๆไปสิ่ กำลังหิวพอดี นี่แล้วพี่โตโน่เข้ามายังล่ะเกรซ"

"โตโน่...อ๋อ! คุณภาคินน่ะเหรอ เข้ามาเมื่อกี้น่ะ"

"เก่งรู้จักเขาด้วยเหรอ" เซนที่นั่งนิ่งอยู่นานถามขึ้น ไม่รู้ว่าเพราะสงสัยจริงๆหรือหวงกันแน่>.,<

"พี่โตโน่เป็นรุ่นพี่ที่มหา'ลัยน่ะ พ่อของพี่โตโน่รู้จักกับพ่อเก่ง"

"เก่งแล้วพี่โตโน่รู้หรือเปล่า ว่าที่นี่น่ะมี..."

"เอ่อ เกรซไม่ต้องพูดแล้ว ฉันคิดว่าจะมีแต่พวกเรานี่แหละที่เจอน่ะ" เซนขัดขึ้น

"ริทกับกันน่ะตัวดี สองคนนั้นน่ะเห็นผีบ่อยชะมัด!!"

"ไอซ์!!" ทุกคนรุมสายตามาที่ไอซ์คนเดียว

บรรยากาศอันเย็นยะเยือกสยองกึ๋ย คล้ายกับว่าจะมีอะไรที่คนปกติมองไม่เห็นกำลังจะออกมาทักทายอย่างทุกคืน

ทุกคนเริ่มมองหน้ากันพลางหันซ้ายหันขวาทำหน้าเลิกลั่ก ไม่ว่าจะเป็นเซน เก่ง เกรซ ไอซ์ ต่างรู้ดีว่าเมื่อใดที่ลมพัดเข้ามาในคอนโดได้ เมื่อนั้นสิ่งที่ไม่ควรเป็นก็จะมาเยี่ยมเยือนเราเมื่อนั้น

"ไอซ์ว่าเราไปตามทุกคนแล้วออกไปกินMKกันดีกว่านะ จะได้รีบกลับน่ะ"

ทุกคนพยักหน้าแล้วแยกย้ายออกไปตามคนต่างๆ เก่งกับเซนไปตามกัน ส่วนเกรซกับไอซ์ไปตามริท



ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ริท! ริท!"

เสียงทุ้มเคาะประตูเรียกคนที่อยู่ในห้องอย่างหวาดระแวง นัยตาไม่หยุดนิ่งพยายามสอดส่ายไปรอบๆทางเดินที่กว้างและยาวพอสมควร

"อ้าว! ว่าไงไอซ์"

ประตูถูกเปิดออก เผยให้เห็นคนที่ไอซ์เรียกเมื่อกี้ในสภาพพร้อมที่จะออกไปข้างนอก

"ไปกันได้แล้ว"

"เดี๋ยวๆ ทำไมต้องทำท่าเลิกลั่กขนาดนี้ด้วย มีอะไรหรือเปล่า- -?" ริทถาม 

"ปะ เปล่า ริทแกไม่ต้องถามมาก รีบไปเหอะ!"

"เดี๋ยวๆ เราชวนคุณโตโร่ไปด้วยกันสิ ปล่อยเขาไว้ในห้องคนเดียวเดี๋ยวจะได้จับไข้หัวโกร๋นเอา"
"ไอซ์ได้ข่าวว่าเขาชื่อโตโน่ไม่ใช่เหรอ!?"

"เอ่อ...พอดีอยากกินโตโร่อ่ะ แฮะๆ"

"อ้าวไม่ได้ชื่อฟีโน่เหรอ? วีเลิฟฟีโน่!!"

"พอๆ ไอซ์...เรียกสิ"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"คุณภาคินครับ"

ร่างสูงเปิดประตูออกมายิ้มทักทายคนข้างนอก

"คุณภาคินไปกินMKด้วยกันมั้ยครับ คือ...เก่งมันชวนน่ะครับ" ไอซ์ตัดบทง่ายๆด้วยบอกชื่อคนที่รู้จักกันทั้งสองฝ่าย

"ไปสิ ได้ยินว่ามีคนเลี้ยง"

"ครับ ผมเองแหละ"

เมื่อโตโน่ตอบรับทุกคนก็ลงมาหวังจะรออีกกลุ่มด้านล่างคอนโด แต่เก่งเซนและกันมายืนรออยู่หน้าคอนโดเรียบร้อยแล้ว

การเดินทางไปไม่มีปัญหาอะไร แต่การกลับมานี่สิ่o[]o เวลาประมาณสามทุ่มกว่าๆ เป็นเวลาทองของป้าแก่ๆคนหนึ่งที่ไม่ใช่คน ทุกคนยกเว้นโตโน่ต่างรู้ดีว่าป้ากำลังจะออกมาทักทายพวกเราแล้ว

"ไอซ์ส่งแค่นี้นะ ยังไงก็ขอให้โชคดีมีสุขสวัสดี"

"ไอซ์แกจะไม่นอนที่นี่เหรอ? อย่าลืมนะว่าที่บ้านไม่มีใครอยู่น่ะ" เกรซพูดเตือนสติ

"เออใช่...งั้นไอซ์นอนนี่แล้วกันนะ"

"ดีๆ แยกกันเราอยู่ ทิ้งฉันแกตาย!!" ริทพูด

"นี่ทุกคนกลัวอะไรเนี่ย..."

"โธ่พี่ฟีโน่ เอ๊ย โตโน่ ไม่รู้เหรอครับว่าที่นี่มีผี..."

"ไอ้เตี้ย!! แกจะพูดทำไม"

"เอ้า ก็อยากให้รู้กันทั่วหน้า"

โฮ่ง โฮ่ง ฮู้วววว์

"ป้าคร้าบบบ เพิ่งกินอิ่มอย่าให้พวกเราวิ่งเลยนะครับ มันจุก"

"ไอ้นี่! มีข้อต่อรองกับผี" โตโน่พูดพลางตบหัวริท

"เฮ้ยพี่อย่าตบแรง เดี๋ยวerror"

เต๊ง เตง เต่ง เต๊งงง เตง เต่ง เต๊ง เตง เต่ง เต๊ง เตง เตง เตง~!

"มีโรงลิเกอยู่แถวนี้เหรอ?" โตโน่ถามอย่างใสซื่อ

"นี่พี่โง่หรือปัญญาอ่อนครับ นี่มันคอนโดนะครับจะมีใครมาสร้างโรงลิเกเล่า"

"คุณโตโน่คะ คือป้าที่เป็น...เอ่อ...นั่นแหละค่ะ ชอบดูลิเก!"

เฮือก!! ทุกคนแทบจะสำลักน้ำลาย เมื่อได้ยินเกรซพูดซึ่งไม่เคยพูดมาก่อน

"เคยดูแต่ผีจ้างหนัง นี่ป้าจ้างลิเก! สงสัยแกคงเคยเป็นแม่ยกสิ่ท่าขาดลิเกไม่ได้"

"ฉันว่าเรารีบไปที่ห้องดื่มวีต้าแล้วนอนดีกว่านะ" เกรซออกความเห็น

ทุกคนพยักหน้าก่อนจะเกาะกลุ่มกันเดินไปที่ห้องของตัวเอง แต่แล้วความคิดของโตโน่ก็เกิดขึ้น 'ผีถ้วยแก้ว' คือคำพูดของโตโน่ที่ทำเอาเพื่อนร่วมทางถึงกับสะอึก

"พี่โน่จะเล่นผีถ้วยแก้วเหรอ?"

"เออสิ่ จะได้รู้ไปไงว่าป้าต้องการอะไร แล้วแก...ไอ้เตี้ย แกเห็นวิญญาณมากที่สุดแกจำเป็นต้องเล่น"

"ฉันว่าก็ดีนะ ถ้ารู้ว่าป้าแกต้องการอะไร เราก็แค่ให้สิ่งนั้นกับแกแล้วต่อไปเราจะได้ไม่ต้องวิ่งอย่างนี้ไง" กันเห็นด้วย

"เที่ยงคืนเจอกันดาดฟ้า" โตโน่นัด

"แหม! เล่นกับผีนี่ยังสูงไม่พออีกเหรอ!?" เซนพูด

"เอาน่ะลมเย็นดี" เก่งลูบแขนเซน ทำเอาเซนขนหัวลุก

โปรดติดตามตอนต่อไป >> > ผีถ้วยแก้วกับแมวดำ