คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #75 : : : ครอบครัวสุขสันต์อลวนอุ่นรัก : : 13
Happy Family
รอบรัวสุสัน์อลวนอุ่นรั
- 13 -
ฤหาสน์นาลาไม่ให่นเินไปและเล็นเินไปแ่ภายในลับโอ่อ่าและหรูหราบ้านหลันี้ือบ้านอนระูลโว อนนี้ำลัมีนายหิอบ้านและุายอบ้านำลัถเถียันอยู่ถึพริถึิ
“ผมไม่แ่ !!”
“แ้อแ่ยูฮยอน !!”
“แม่บัับผมไม่ไ้นะ !!”
“ทำไมะบัับไม่ไ้ ทิ้นายนั่นมาะ !!”ฮยอนฮีมาราอยูฮยอนำลัี้สั่ลูายนเียวอบ้านลาห้อโถให่
“ผมำลัะมีลูับเ้า !! แม่ไม่ใำไปหน่อยหรอไ !!”
“ยูฮยอน !!”
“หรือวามริแม่เป็นแบบนั้น เพราะั้แ่เล็นโแม่็เ้าแ่สัมปล่อยให้ผมอยู่แ่ับุนม”
ยูฮยอนยิ้มอย่าสมเพ พ่อเพิ่าไปเมื่อหลายปี่อนเพราะ้อหาเินมาให้แม่เ้าสัมโยลอธุริที่มีอยู่ ฮยอนฮีเลยเป็นนูแลแ่มันำลัะล้มละลายอยู่แล้ว เพราะเินที่ไ้มา็ฟุ้เฟ้อยู่แ่ับสมาม
“แะเห็นันล้มละลายหรอไ ยู!!”
“็เพราะัวแม่เอทั้นั้น !!”ยูฮยอนะโนลั่นพลาสวมแว่นันแสีาับใบหน้าหล่อ
“ผม่วยแม่ไม่ไ้ริๆ !!”
“รี๊ !! ไอลูไม่รัี ั้นบอให้ลับมายัไล่ะ ลับมาเี๋ยวนี้นะ!!”ยูฮยอนไม่แม้แ่ะหันมาแลมอ รถสปอร์ันหรูเลื่อนไปอย่ารวเร็วออาฤหาสน์หลันี้อย่าทันท่วที
ปี๊นนนนนนนนนนนนนน !! โรมมมมมมมม !!
รถสีำหรูทะยานลอยหมุนัวในอาาศระแทลับพื้นอย่าแระใหาย ส่วนรถรีหัหลบระแทเสาไฟฟ้าไปเป็นที่เรียบร้อย
แล้วรถสีำันนั้นเป็นอโวยูฮยอน......
“ยู ..... “เสียที่เปล่อออไปอย่ายาลำบา อมินร้อไห้อยู่หน้าห้อุเิน มีเพียฮยอแที่อนนี้ำลัปลอบเาอยู่
“อมิน....”ฮยอแลูบหัวทุยนั่น อมินปล่อยโฮลั่น อยารู้ว่ายูฮยอนะเป็นอย่าไรบ้า
“ยูฮยอนะปลอภัยใ่มั๊ย ฮึ !”
“ปลอภัยสิ “
ปาิหาริย์ ะ้อมีริ ....
“ยูฮยอน รีบๆฟื้นสิิถึะแย่แล้วนะ !”อมินนอนเฝ้าไ้ที่โรพยาบาลมาหลายืนแล้ว นที่นอนอยู่บนเียยัมีผ้าพันแผลพันอยู่หลายแห่อร่าาย อมินุมมือหนาเอาไว้อย่ารัใร่
“ยู .... ใล้วันลอแล้วนะ”
“............”
“ั้นอยาให้นายุมมือั้นไว้”
“.............”
“ั้นอยาให้นายเป็นนผ่าลอให้ั้น.....ฟื้นสิ!!”อมินะโนลั่นหวัให้นัวสูลืมาึ้นมาไวๆ
“.....ยู...นาย้อทำเหมือนอย่าที่นายพูนะ..”อมินลุึ้นยืน น้ำาไหลออมาอีแล้ว เฮ้ออ ! น่าเบื่อริเลย มือาวปาอออย่าลวๆ ุมพินนอนป่วยอย่าทุืน
“รีบๆหายนะุพ่อยู ....”
เ็หนุ่มนนี้หรอ ลีอมิน น่ารัีอยู่หรอ
แ่ันยยูฮยอนให้นายไม่ไ้
รวมถึ....ลูอนายและยูฮยอน้วย ....
“แม่มาทำไม....”ยูฮยอนพูเสียแหบเาเพิ่ฟื้นไ้ไม่ี่วัน อนนี้อมินทำหน้าที่อนเลยไม่ไ้มาูแลยูฮยอน
“ันมาหาลูายไม่ไ้หรอไ”
“...แม่เห็นผมเป็นลู้วยหรอ”
เพี๊ยะ !!
“ไม่มีสิทธิ์มาพูาแบบนี้ับัน !!”ฮยอนฮีพู้วยเสียเรี้ยวรา มอหน้าลูายอย่าโมโห
“แ้อแ่านับยุนอา !!”
“!!!”
“ยู ... เินไหวป่าว”อมินเป็นห่วนัวสูะมัวันนี้ไ้ลับมาทำานวันแร ลืมบอไปเลยอี 3 วัน็ำหนลอแล้วใมันสั่นะมัเลย ื่นเ้น
“ไหวรับ อมินไม่้อเป็นห่วนะ”ยูฮยอนโอบน้าายเอาไว้อมินไ้หยุเพื่อเรียมัวลอ อมินไม่บอยูฮยอนเพราะรู้ว่ายัไร่าสู็้อำไ้
“อื้ม ^^”อมินฝืนยิ้มเ็บไปทั่วท้อแ็ไปหมเลยอาารอนใล้ลอมัะเป็นแบบนี้ใ่ไหม แม่ทนไปไ้ยัไ อมินนึในใ เ็บนแทบรีร้อเลยทีเียว่อนอาาระหายไป
“อมินรับ วันนี้ไปเที่ยวันไหม”
“เพิ่หายไม่ใ่หรอไ...”
“ไปเถอะ.....”
“็ไ้”
ร้านอาหารเล็ๆที่ยูฮยอนเลือถูแ่หลาสีสันถูใอมินไม่น้อย ยูฮยอนนึยิ้มเอ็นูับวามน่ารัาวผ่อออมินที่ไม่มีทีท่าะลน้อยล
“อมินผมมีอะให้ยื่นมือมาสิ”
“เอ๋ ? อะไรอ่า”อมินเอียอมอ
“ยื่นมือมา่อนสิ”
“อื้มๆ”อมินรับำยื่นมือาวให้ สร้อย้อมือถูบรรใส่บน้อมือาวอนรหน้าอมินใ้มืออี้าปิปาเอาไว้น้ำาลอหน่ว้วยวามยินี
“....ใส่ไว้นะ”
“..........”
“เ้าัวเล็โเมื่อไหร่ เราะแ่านัน...”
“ยูฮยอน !! ฮึ !”อมินโผอยูฮยอนอย่าโหยหา นรันเียวที่รันเินะบรรยายเยทำให้เ็บแ่ไม่เยลืมและลาาไ้ พระเ้าส่เ้าืนให้ผมแล้วใ่ไหม....
“...อย่าร้อสิุแม่”ยูฮยอนเลี่ยน้ำาออาใบหน้าหวาน อมินระบายยิ้มีว้านร่าโปร่อหมันเี้ยวไม่ไ้
ทั้สอเินเที่ยวันอย่ามีวามสุ ยูฮยอนพาไปห้าัพลาเลืออเล็ๆน้อยที่้อเรียมเอาไว้ให้เ้าัวเล็ เรื่อเลี้ยเ็ไม่่อยมีปัหาเท่าไหร่เพราะอมินอยู่แผนุมารเวรรมเรื่อเล็ๆแบบนี้อมินรับมือไหวอยู่แล้ว
“ทั้หม 80000 วอนะ”พนัานรับบัรเริามือนัวสูเอาไว้ มือยัถือถุพะรุพะรัับอที่ำเป็น
“พอแล้วมั้ยู...”อมินว่าเพราะยัไม่รู้เพศมายัไม่อยาื้ออะไรมามาย
“ไม่ไ้หรอ...ลูอยูับมินนี่เลยนะ”มือหนายี้หัวนัวเล็เล่น อมินยิ้มให้าๆพร้อมับพนัานืนบัรเริให้
“ฮึ ! ....ยูนายอยู่ไหน”อมินปวท้อลออย่ารุนแรในยาม่ำืนหนึ่มันปั่นป่วนรุนแรไปหม น้ำาลอหน่วทรมานเ็บไปหม
“ฮือออ ลู๊ะ แม่เ็บ...”อมินัฟันเหื่อผุเ็มหน้าล้ายอย่านอาบน้ำ มือบาวานหาโทรศัพท์
เบอร์ุเินอยูฮยอนทันทีแ่ไม่มีแล้วเรี่ยวแรที่ะรอเสียลไป
“ยู ... เป็นอะไรหรือเปล่าะ”หิสาวผู้เพียบพร้อมทั้หน้าาและเินทอถามนรหน้าทีู่ลุลี้ลุลนเป็นพิเศษ
“ป่าวรับ”ยูฮยอนเอ่ยอย่าสุภาพวันนี้โนแม่บัับให้มาทาน้าวับยุนอานไ้ ไม่สิหลวมัวะมาว่า
“...อาหารอร่อยัเลยนะะ”
“รับ”ยูฮยอนเอาแ่เหม่อ นยุนอาสัเไ้ถามอะไร็ไ้แ่รับและยิ้มบาๆให้ แ่ยุนอารู้่าหาว่ามีอะไรปปิอยู่ โทรศัพท์สีำหรูถูยึ้นมารับ เบอร์ออมินแ่ไม่มีเสีย
“ลีอมิน !!”ยูฮยอนหุนหันพลันแล่นออาร้านทันที รถสปอร์เปิประทุนพุ่ทะยานอย่ารวเร็ว
“อมินไ้โปร....อย่าเป็นอะไรผมอโทษ..”
อมินยัพอมีสิอยู่แม้เรี่ยวแระลน้อยล็าม เ็บรัไปหมผ้าปูถูึนยู่ยี่ ฟันสวยัริมฝีปาล่าอย่าระบายอารม์
“ฮืออออออ ยู....อยู่ไหน”
ปั ! ยูที่ใบหน้ามีแ่เหื่อไลไม่น้อยไปว่าันวิ่้อนัวอมินอย่ารวเร็ว
“ฮืออออออ ไปไหน...แฮ่ๆ..มา”
“ผมอโทษ ..... อมินอย่าหลับนะ”
“อื้อ .... ะ.....ไม่หลับ”
“นเ่”ยูวาลบนเบาะที่ปรับให้ไ้ระับรถที่พุ่ทะยานออาบ้านอย่ารวเร็ว สสาร็สสารอนนี้มันรนไปะหม
“เรียมห้อผ่าัลอให้ผม้วยนะรับ”ยูฮยอนที่อนนี้ำลัเปลี่ยนุเรียมัวผ่าัเรียบร้อยอมินที่เผลอสลบไปำลันอนพัฟื้นอยู่ห้อเรียมลอ
“ะ ุหมอ”
“.....อือ”
“อมิน....”ยูลูบหัวมนอย่าเบามือ ใบหน้าีออมินทำเอายูฮยอนอห่วไม่ไ้
“ไหวใ่มั๊ยนี...”ร่าบาพยัหน้าึ้นลอย่าอ่อนแรเพราะ้อน้ำ อาหารรอเ้าผ่าั
ร่าโปร่ประทับูบหน้าผามนำมือเล็เอาไว้ให้ผ่อนลาย
“ผมะอยู่้าๆุนะ...”
“อมินำมือผมไว้แน่นๆ...”
“อื้ม !!”อโมเ้าประำำแหน่ พยาบาลและหมอผ่าัเ้าประำที่ อมินสูหายใเ้าลึๆเรื่อ่วยหายใถูรอบเอาไว้ ยูฮยอนูบับเหื่อที่ใบหน้าหวาน
“อมินอย่าเร็นะ”อมินำมือแน่น ารบล็อหลัมัน่าทรมานะเหลือเิน น้ำาไหลออมาอย่าเ็บปว
“ยู...เ็บ”อมินหลับาปี๋บอ เหื่อไหลิามปรอยผมอย่าน่าสสาร เวลาแห่วามเ็บปวยัเินทาไปเรื่อยๆอมินถอนหายใเ้าอออย่าหนัหน่ว
แอะ ! แว้ !! อุแว้ !! อุแว้ !! อุแว้ !!
อมินยิ้มว้าแม้ไม่มีเรี่ยวแรเหลือแล้ว็าม ยูฮยอนอร่าบาไว้รหน้า่อนะระิบ้าหู
“...ลูาย ! อมินลูาย !!”ยูฮยอนบอ้วยน้ำเสียีใ น้ำาอผู้ไ้ื่อว่าเป็นพ่อลมาาวาม
“ฮึ ! ฮืออ”อมินร้อไห้าม
“ยูฮยอนัสายรสิ...”ยูฮยอนเินไป้วยวามีใ ัสายรให้เรียบร้อยพลาส่ให้นาพยาบาล
“อมิน ลูเราน่ารัมาเลยรู้ไหม”
“...ู...ออ้วยหรอไ”อมินยิ้มบาๆให้ นาพยาบาลเินอุ้มเ็น้อยมาให้อย่าเบามือพร้อมับรอยยิ้ม
“ยินี้วยนะะุหมอ มีวามสุมาๆนะะ”นาพยาบาลล่าวส่เทวาัวน้อยให้ับพ่อและแม่อเ็ เ็แรเิใบหน้ายัยับยู่ยีู่อะไรไม่่อยออแ่ัพัให่ๆ็เริ่มที่ะูออแล้วล่ะ
“ลูายะื่ออะไรีน้า...”อมินว่าำลัใและำลัายเหมือนโนเพิ่มอย่ารวเร็ว
“เี๋ยวพาเ้าัวเล็ไปรวแล้วไปหาอมินที่ห้อพัีว่านะ เริ่ม่วแล้วล่ะสิ”
“อื้ม เอันนะับนี”อมินหอมแ้มยุ้ยนั่นไว้พร้อมับยูฮยอน ุหมอที่ทำลอให้ถ่ายรูปเอาไว้อย่าเสียไม่ไ้
อบอุ่นะริรอบรัวนี้....ยินี้วยนะอมิน
“ื่ออะไรี....”
“อืมม.....”
“.....ยู”
“อมิน !! ฟื้นแล้วหรอ”ยูฮยอนะโนลั่นอมินปรือาอย่าหนัอึ้เพราะพิษไ้สำหรับนผ่าัมันถาโถมใส่ะเวียนหัวไปหม
“ลูล่ะ...”
“ยัไม่มาเลย รีบถามหาให่เลยนะ”
“แน่..ล่ะ”
“อยาให้ลูื่ออะไรีอมิน”ยูฮยอนลาเ้าอี้มานั่้าๆุมมือเล้เอาไว้ส่วามอบอุ่นให้ันและัน
“ยูมินีมั๊ย”
“ไม่ๆล่ะ”
“อฮยอน”
“็น่ารัีนะ”
“แล้วลเอาป่าวเนี่ย”
๊อ ๊อ ! พยาบาลเาะประูเินมาพร้อมับเ็ัวน้อยๆที่ถูพันผ้าาวบริสุทธิ์เอาไว้
“มาแล้ว่า ุแม่ื่นพอีเลยนีุ่รับวันะะ”อาทาโรพยาบาลวาเอาไว้บนหัวเียอมินโ้หัวให้เบาๆยูฮยอนอุ้มเ็น้อยน่ารัเบามือที่สุ
“...มินฮยอน”
“ไม่เอา !! มินฮยอน !!”
“ลูหน้าหวานแบบนายะนานี้ อมิน”
“ไม่ๆ อวอล “
“มินฮยอน”อมินเถียไม่ออ็เมื่อยูฮยอนทำท่าให้เียบพลาส่เ้าัวเล็มาสู่อ้อมออนเป็นแม่”อมิน เี๋ยวันมานะ”
“แม่มาทำไม !!”ยูฮยอนออมาหามาราอนที่นั่รออยู่ที่ห้อทำาน
“มาเอาลูแไ !!”
“!!!”
“แม่ !! อย่านะ !!” ยูรั้มือหยาบเหี่ยวแ่สภาพผิวพรรีเอาไว้ แ่ลับสะบัอออย่าแรและ้ำอ้าวเินออไปอย่าทันท่วที ร่าโปร่ะวิ่ามแ่มีายุำ บอี้าร์อแม่ป้อันเอาไว้
“อโทษรับ ุาย”
พลั่ !!
แอ๊.....
“ยู ... มีอะไรหรอ” อมินิว่าเป็นยูฮยอนแ่พบเป็นสาวรูปร่าีมีอายุ เินเ้ามาหาหล่อนแท
“สวัสีฮะ เอ่อ...ผิห้อหรือเปล่ารับุน้า โอ๋ๆ”อมินพู้วยรอยยิ้มเพราะนมีอัธยาศัยีอยู่แล้ว พลาล่อมเ้าัวเล็ในอ้อมแนไป้วย
“ไม่ผิหรอ”เินเ้ามา่อนะเินมาอุ้มเ็ อมินึเอาไว้แน่น
“น้ารับ!! ลูผมนะรับ !!”อมินะโนลั่นวาเบิว้า
“็หลานั้นเหมือนัน ! ั้นแม่ยู ำเอาไว้้วยนะลีอมิน”อมินึผ้าไว้้วยปลายมือสุท้ายที่ะยื้อเอาไว้ เ็บแผลยัไม่ทันหายีน้ำาอนเป็นแม่หลั่รินอาบแ้ม
เาำลัะเสียลูไปโยไม่รู้ัว.....
“ั้นะเลี้ยเ็นนี้เอ !!”
“ไม่ ! เอาน้อืนมานะ ! อ๊าาาาาาาา !! ฮือออออออออออออออออออออออ !!”อมินล้มพับล้าๆเีย น้ำาไหลอาบลสู่พื้นอย่าเ็บปว
“ลู ...... ฮือออ .... ลู !!!!!”
อ่านันันิ **
อโทษ้วยะที่ทำให้ใร่อใรหลายน้า
แ่พอะูออแล้วใ่ไหมะ ว่าสำัยัไ
เพราะอมินไ้ให้ำเนิเทวาัวน้อยๆะ
เป็นอนที่แ่ยาและรับรู้อารม์ถึสอนมาๆ
อาะแ่ไ้ไม่่อยีนะะ ้ออโทษ้วยริๆ
แ่ไปเ็บไปะ ไรเอร์แล้ยูมินอีแล้ว อย่าลืมเ็บทิู่นะะ ( ไรเอร์ร้อนเียว T.T )
อัพอนที่ 14 ึ้นอยู่ับรีเอร์ที่น่ารันะะ ^^
❤ SUPER JUNIOR
FROM ;; Pajamas PrincesZ
ความคิดเห็น