เป็นฟิคดราม่าเรื่องแรกที่เราอ่านจบ
(คือแบบว่าเราไม่อยากร้องไห้เวลาอ่านอ่ะค่ะ เลยเรื่องมากไม่ค่อยอ่านฟิคดราม่า)
แต่เรื่องนี้ก็ไม่ทำให้เราผิดหวัง เราร้องไห้เพราะอินกับเรื่องมาก เขียนได้สะเทือนอารมณ์สุดๆ
ชอบทั้งพล็อต ทั้งนิสัยตัวละคร อารมณ์ที่สื่อออกมา บรรยายได้ดีค่ะ
การวางโครงเรื่องดูท่าจะซับซ้อนน่าดู ความสัมพันธ์ของตัวละครพัฒนาได้อย่างเหมาะสม
ชอบที่สุดก็ตรงที่วอนคุยกับฮันคยอง ขอใหช่วย แต่อ่านไปอ่านมาก็ยังไม่รู้ว่าฮันช่วยวอนทำอะไร แล้วมาเฉลยทีหลังว่าคนที่ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ซีวอนคือฮันนั่นเอง ใช้ตัวประกอบให้คุ้มค่า(?) เป็นอะไรที่เราชอบมากตรงนี้ วางพล็อตได้สวย
เขียนถึงอารมณ์ทั้งสองด้าน ความลังเล ความหวัง ผิดหวัง โกรธ เกลียด ของตัวละครได้เห็นภาพมาก
ลีทึกในฟิคนี้ดูเป็นคนมีสาระ มีความเป็นผู้ใหญ่สูง เลยกลายเป็นตัวช่วยในการประสานรอยร้าวของตัวละครต่างๆ ทำให้เรื่องดำเนินไป เลือกใช้ตัวละครดีค่ะ
ตอนแรกกะจะให้แค่9เต็ม10เพราะเขียนให้น้องเเกียมน่าสงสารเหลือเกิน
ทั้งโดนเพื่อนแบน ทั้งโดนฮยอกใส่ร้าย ทั้งรักหลายเส้าอีก
แต่ก็ให้เต็ม10ไป เพราะการที่ทำให้เรามีอารมณ์ร่วมกับตัวละครนั่นมันหมายความไรเตอร์เขียนได้ดีใช่มั้ยล่ะคะ ^^
เริ่มต้นได้โอเค จบลงอย่างสวยงาม
สนุกมากเลยค่ะเรื่องนี้ น่าติดตาม อ่านไปแล้วเสียน้ำตาพร้อมๆกับน้องโจวไปตั้งหลายหยด อินสุดๆ >w<
|