คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #113 : SF : DREAM [ KANG X TEUK ]
ฝันร้าย..ผมฝันร้ายอีแล้ว
ผมสะุ้ื่นท่ามลาวามมืและวามเียบสัเหื่อผุามใบหน้าและึมไปทั่วร่าาย หัวใำลัเ้นรัวเหมือนมันพร้อมะหยุเ้นไปเ่นัน ฝันที่ผมเหมือนะถึุหมายปลายทาแ่ผม็ไม่เยสัมผัสมันัที
“อู..ุือใร”
------------------------------------------------------------------------------------
ผมฟุบหลับับเาน์เอร์บาร์ร้านเหล้าเวลาที่ผมหลับามันทำให้ผมนึถึโรหน้าอนนั้นเป็นอย่าีใบหน้าที่เรียวสวยไ้รูป ลีบปาสีุหลาบมพูที่เาหมายปอ รวมถึวาู่สวยที่ใรไ้้อไ้พบับวามามที่สวรร์สรรสร้าให้
แ่็ไม่แปล..เพราะเามัะบอับผมว่าเาือนาฟ้า..
“ไอ้ัอิน!มาฟุบไรแถวนี้”ผู้ายหน้าสวยที่เป็นเพื่อนสนิทอผมบไหล่อผมเ็มแรผมรีบเยหน้าหมุนเ้าอี้มามอนที่เพิ่มา และไม่แปลใที่มันะมาับเวีวอนแฟนอมัน
“บูะแรเลย..”ผมสบถเบาๆิมฮีอลเ้ามานั่ใล้ผมแย่วเบียร์ไปยื่มโยสายาอีวอน้อมอแบบผู้ให่เป็นห่วเ็น่าหมันไส้มันทัู้่ะรัะห่วอะไรันนัหนานไรู้่อย่าผม็าร้อนเป็นเหมือนัน
“แ่นี้เอ นั่เปลี่ยวหรอมึ”ิมฮีอลืนวเหล้าเปล่าให้ผม”มึไม่ลอหาใรมาให้มึรู้สึีหน่อยหรอไ เลิมปลัไ้แล้ว”
“มปลัอะไร ทุวันนีู้ั่วไม่พออีหรอ”ผมว่าแล้วึสั่เบียร์วใหม่เพื่อื่มย้อมใสำหรับำพูแรๆอมันและแน่นอนมันทำผมุไปเลยั่วะ”ูแ่เบื่อ มึยัลาผัวมึมานั่้วยเลยริไหมีวอน”
“ไม่ลอหาใรสันอย่าที่ฮีอลพูหน่อยล่ะ ไม่เสียหายหรอ”ีวอนที่นั่นิ่มาั้นาน็เปิาใส่ผมับารเห็นีเห็นอลอเมียมัน ผมเบื่อผัวเมียู่นี้
“เ้า้าันีนะ ูไปีว่าสาวโ๊ะนู้นมอูล่ะ แล้วเอันที่ทำานพรุ่นี้”ผมระุยิ้มวาวเบียร์ทิ้ไว้บนเาน์เอร์ ไม่รอ้าเินเ้าไปหาสาวุำเาะอรัรูปและแน่นอนว่าวันนี้เธอเ่นที่สุในไนท์ลับแห่นี้
“สวัสีรับ ผมิมัอิน ไม่เป็นารรบวนใ่ไหมรับที่ะอนั่โ๊ะ้วย”
“ไม่รบวนะ ิัน ยูริะ”
------------------------------------------------------------------------------------
สอร่าที่ำลัร่ายบทรัันอย่าร้อนระอุบนเียนาให่อโรแรม มือว้าให่ออีนรุเร้าปลุปั่นให้อีฝ่ายหลใหลในรสาิอามอารม์ที่เาวามำนา เสียอหิสาวราหวี้วยวามพึพอใแ่าาเสียทุ้มที่เหมือนสุสมเพียเพราะไ้ปลปล่อยวามอึอัภายในร่าาย
และแน่นอนหิสาวเธอหลใหลและิใัอินไ้อย่า่ายาย..
แ่สำหรับัอินหิสาวผู้นี้ทำให้เาผ่อนลายาอารม์ที่มี่อ”นาฟ้า”
“แฮ่..แฮ่..ุเ่ั...เหนื่อยไหมะ”ร่าสะอสะออหิสาวโผล่พ้นเพียเนินเนื้อาวสะอายมือสวยลูบไล้แ้มอายหนุ่มที่เธอมั่นใว่าเธอไ้เามารอบรอแล้วอย่าแน่นอน
“ไม่หรอรับแ่ผมะลับแล้ว”ัอินรีบหยิบเสื้อผ้าอนเอสวมใส่
“เี่ยวสิะ นี่เพิ่รอบเียวและุ็อบัน”
“เี๋ยวนะรับ”ัอินยยิ้มพลาิระุมเสื้อเิ้เม็สุท้าย”ผมไปิใุั้แ่เมื่อไหร่ อีอย่าผมเป็นพว One night stand”
“ัอินแ่ัน..”
“ผมไปล่ะรับ ไว้ถ้าุสะุาผมอีรั้่อยเอันนะรับ ยูริ”
ผมรีบลับบ้านอาบน้ำล้าราบไลและราบาวที่อยู่บนร่าายอผม ผมแ่หายาวามอึอัแ่ผมยัรู้สึว่าผมยั้อารนาฟ้าอผมอย่ามามายอยู่ี ผมะทำอย่าไร ผมะทำับวามรู้สึที่ผมมีให้ับนในฝันอย่ามามายอย่าไรี
“ืนนี้ถ้าผมยัฝันถึุอี”ผม่อยๆึ้นไปนั่บนเียแล้วล้มัวลนอน
“..ผมะไม่อื่นาารหลับใหลรั้นี้”
...
.
“ัอินื่นสิ ไปอาบน้ำไ้แล้วนะ”เสียหวานใสที่ทำให้ผม่อยๆเปิเปลือาึ้นมอ รอยยิ้มที่ผมหลใหลและวาู่สวยที่มีเพียประายประับล้อมไว้นนี้แหละที่ผมเอเามาเสมอ
“อูเ้ามาไ้ไ”ผมยี้า ท้อฟ้าสว่าเรือรอแ่าาที่ผมรู้สึเมื่อสัรู่ว่าท้อฟ้าำลัมืมิไม่มีแม้แ่แสและเสียใๆแ่อนนี้ผมอยู่ับเสียที่ผม้อารไ้ยินมาที่สุ
“เปิประูเ้ามาสิ ัอินเราไปเินเล่นันเถอะันอยาไปเินเล่นนะ”นพูเ่พยายามึมือผมึ้นไป แ่ทว่า..
“อ้ะ!!อโทษ”.อูล้มลมานอนทับบนัวผมใบหน้าหวานห่าาริมฝีปาเพียแ่ืบ ผมไม่รอ้าประบลบนปลายลีบปาสีมพูนุ่มทันที
“อรุสวัสิ์รับ”
“อรุสวัสิ์ ปล่อยสิะไปทำับ้าวแล้วนะ”ใบหน้าหวานแ่านนผมอยาะแล้อีรอบแ่ผมำยอมให้นสวยหลุออาอ้อมออผมไป่อน เพราะผมไู้บอรุสวัสิ์เรียบร้อยแล้ว
“แแรพอสมวรทำไมอยาออมาเินเล่นล่ะ”ผมเอ่ยปาถามพลาูัรยานันสีาวมา้วย อูไม่อบแ่ำลัวิ่เล่นแบบเ็ๆไปบนถนน
“อูสนใผมหน่อย”
“็อยาออมาเินเล่น”อูหยุเินแล้วหันมามอหน้าอผม”อยาไ้อไม้สั่อเท่านั้นเอ”อูยิ้มหวานให้ผม่อนที่ะเินนำหน้าผมไปอีรั้ พอผมสัเ ผมรูสึว่าแถวนี้ร่มรื่นมาอาาศีะ้วยที่แบบนี้อยู่รไหนัน ถึทำให้ผมรู้สึีไ้นานี้
“นี่ที่ไหน”
“ินแออู”นาสวยหันมายิ้มละมุนให้ผม พวเราเินไปันเรื่อยๆผมไม่รู้สึเหนื่อยเลยแม้แ่น้อย ่อนที่ผมะเินามอีฝ่ายเ้าไปในสวนอไม้แลูอูะอบอไม้เป็นพิเศษ
“อบอไม้หรออู”
“อืม..บอแล้วไว่าอยาไ้อไม้สั่อ”อูวาะร้าลบนผืนห้า ผมมอไปรอบๆอไม้ที่นี่เยอะริๆนสวยะอบมาริๆ
“นั่ลสิ”ผมนั่ลามที่เ้าัวสั่ อู่อยๆบรรหยิบนมในะร้าออมารวมถึเรื่อื่มเป็นน้ำส้มั้นที่าว่าเ้าัวทำเอ
“ผมอยาินนั่น..”ผมี้ไปที่พายบลูเบอร์รีู่แล้วน่าินมาเป็นพิเศษ อู่อยๆัแบ่แล้ว่อที่ปาอผม
“เอาสิ..”รอยยิ้มายบนใบหน้าอร่าบา ผมรีบับเนื้อพายแสนอร่อยมันหวาน่ำสอวามเปรี้ยวที่ผสมันภายในโพรปาอผม อร่อย..และมันอร่อยที่สุเท่าที่ผมสัมผัสและลิ้มลอมา
“อร่อยไหม ันลัวไม่ถูปานาย”
“อร่อยสิ”ผมลอบุ๊บปาเล็ลไปเบาๆ”แ่ผมอยาิมอูมาว่า”
“ไม่เอา..ห้ามิมนาฟ้านะรู้ไหม”อูเอียอมอยิ้มให้ผม”อยานอนไหมัอิน นอนลบนัอัน”อูบลบนัอนเอผมพยัหน้ารีบล้มัวลหนุนหัวลบนันุ่มออีฝ่าย
“ันมีวามสุนะัอิน”อูยิ้มพลายมือึ้นลูบผมอผมอย่าเื่อ้า ผมสบาับอีน่อนะ่อยันให้ัวึ้น มือว้าอผมเลื่อนประอใบหน้าสวย เหมือนมีเวทมนร์สะผมไว้ ริมฝีปานุ่มอเราทั้สอแนบิันแผ่วเบา วามหวานอลีบุหลาบมันทำผมรู้สึล่อลอยและมีพลัเมื่อโพรปาหวานเลื่อนเปิผมสามารถัววามหอมหวานไ้ทันที
ผมหลใหลวามหวานอนาฟ้า..ผมรู้สึีที่นาฟ้าอยู่รนี้ับผม
วามหวานอนาฟ้าเป็นพลัให้ผมมีีวิับเลื่อนไปไ้ในแ่ละวัน..
“แ่..ผมรัุนะอูนาฟ้าอผม”ผมุมพิแผ่วเบาลาหน้าผา อูหลับาล
“ันรันาย ัอิน..ฮึ..”หยย้ำาอร่าบาหยเป็นสายผมรีบว้าร่าบาหมายะอให้แน่นเท่าที่ะทำไ้ แ่ผมไม่สัมผัสไ้เลย อูสะอื้นไห้่อหน้า่อาอผมแ่เหมือนเป็นเพียธาุอาาศที่ผมยิ่ไว่ว้า็ยิ่าหาย
“อู..ไม่!ุะไปไหน ไ้โปรอยู่ับผม!!”ท้อฟ้าที่สว่าถูปิทึบ้วยเม สายฝนสาเทลมาไม่า อูอผมถูมลายหายไปแล้ว ไม่ริ ่วยบอผมทีว่านาฟ้าอผมยัอยู่้าๆผม
“อู!!ุอยู่ที่ไหนัน!!”ผมฝ่าเ้าไปในสวนที่มันเหี่ยวเาายเป็นสีำไปหมแล้ว สายฝนสาเทลมาไม่าสาย เสียร่ำไห้ออูยััเนในวามิ ุอยู่ที่ไหน นาฟ้านาฟ้าอผม
ัอินันรันาย..
“เสียออู!!!!”ผมรีบหันไปามเสียที่ผมไ้ยิน่อให้ป่าไม้เถาวัลย์ะน่าลัวหรือะมีมาเพียใผมะฝ่าไป วามหนาวเหน็บเริ่มปลุม สวรร์้อารลั่นแล้อะไราผม
“..อู..ผมเอุแล้ว”ผมทิ้ัวลับริมธารน้ำ อูยืนระบายยิ้มให้ผมในุสีาวสะอาปล่อยให้ยาวพลิ้วไสวท่ามลาแรลม อู..อูอผม..
“ัอินันรันาย ันรันาย..และันะรันายลอไป..ฮึ..รััอินลอไป...”
“ลา่อน ัอิน..ลา่อนที่รั..ฮึ..”
แสสว่าเิ้านผมเหมือนหยุลมหายใ..ผมหมลมหายใเมื่อไม่มีนาฟ้าอู..
“ัอิน!!! ีวอนเรียหมอทีัอินฟื้นแล้ว!!!”เสียอนบานทำให้ผม้อรีบเปิเปลือาึ้นมอ ผมเห็นฮีอลำลัน้ำาลอหน่วอยู่ในเบ้าา ผมหันไปมอทั่วผมอยู่ที่ไหนันผมไมุ่้นเลยและแน่นอนผมยัรู้สึหายใไม่ออ..
“ใเย็นๆัอิน ันให้ีวอนไปามหมอมาแล้ว เาะเอาเรื่อ่วยหายใออให้นาย นายะรู้สึีึ้นนะ ฮึ..อบุนะอู...”ฮีอลพูถึอูอย่าั้นหรอ ? ทำไมฮีอลถึรู้ันในฝันอเาไ้ล่ะ
ภาพอผมเหมือนปิลอีรั้ท่ามลาเสียที่วุ่นวายฮีอลอยู่ในอ้อมออีวอนและผม็ไม่รับรู้อะไรอีแล้วสำหรับเวลานี้
ผมลืมาึ้นมอเพานสีาวอีรั้ ในสมอเหมือนรู้สึว่าเปล่า ผม่อยๆลุึ้นนั่มันเวียนหัวนผมรู้สึอยาอาเียน มันเิอะไรึ้นับผม ห้อนี้เหมือนห้อที่ผมื่นึ้นมาในวามฝัน่อนทุอย่าะหายไป
“พี่ัอิน พี่ื่นแล้ว!”เรียววุร้อลั่น่อนะวิ่เ้ามาอผมแน่น น้อายเพียนเียวอผม
“อะไรันเรียววุเสียัเียว ัอินให้ายเถอะนายฟื้นแล้ว”ฮีอลูหน้าาื่นไม่น้อยไปว่าันรีบวิ่เ้ามาหาผม”เป็นอะไรมาไหม รู้สึปวหัวหรือเปล่า”
“ไม่..ันไม่เป็นอะไรทั้นั้นแ่อนนี้ันอยู่ที่ไหน”
“บ้านอนายไ”ฮีอลเลิิ้ว”บ้านที่นายื้อ้วยเินอนายเอไ”
“บ้าน..”ผมไ้แ่นั่สับสนบ้าน..ผมำไ้บ้านอผมเป็นเพียห้ออนโไม่ใ่บ้านิริมายหาและเ็มไป้วยมวลหมู่อไม้แบบนี้ บ้านแบบนี้เหมือนบ้านในฝันเสียมาว่า
“บ้านอนาย..ับอู”ฮีอลสีหน้าสลล”ภรรยาอนายับนายเยอยู่ที่นี่้วยัน”
“..หมายวามว่าไ”ผมมอไปรอบห้อ อูเป็นภรรยาอผม
“เรียววุพี่ออยู่ับัอินสอนนะ”
“รับ”
“นายนอนหลับไปนานมาหลัาเหุาร์ที่อูมน้ำาย เพราะนายเอเือบ่าัวาย้วยารินยานอนหลับให้ายามอูไป้วย”ฮีอลเริ่มเล่าเหุาร์่อนะหยิบรอบรูปสีาวสะอาที่ผมับอูถ่าย้วยัน
“แ่เรียววุเ้ามาเห็นันเลยรีบส่โรพยาบาล นายเป็นเ้าายนิทรา พวันไ้แ่รอเวลาให้นายื่นาารที่สมอาออิเนไปนาน แ่นายลับมา..ถึแม้ะไม่ลับมาพร้อมวามทรำที่รบถ้วน็าม”
“นาฟ้า..อู..”ผมร้อไห้พลาเปรยออมา ร่าอฮีอลสั่นเบาๆพลาปล่อยให้น้ำาไหลอาบแ้ม
“อูอยู่บนสวรร์แล้วนะัอิน..เาไปีแล้ว”ฮีอลพู้วยน้ำา
“ไม่เลย..อูอยู่ในใอันลอไป..”
“อูรัิอินลอไป...”
-----------------------------------------------------------------
ลอที่ผมิว่าฝันร้ายมันือวามฝันที่มาาวามทรำอผมทั้นั้น แ่ทั้นั้นทั้นี้วามฝันอผมผมเื่อเพียอย่าเียวว่าอูยัรัผมลอไป วามทรำผม่อยๆลับมาผมับอูบันมาเป็นเวลาหลายปีสามารถให้ผมไม่เป็นหนุ่มเ้าู้และมีเพียเาเพียผู้เียว เราสร้าบ้านริมายหาปลูอไม้้วยันามที่อูวาฝันไว้ แ่วันฝันร้ายอพวเรา็มาถึเมื่อร่าบามน้ำาย้วยสาเหุโรหัวใำเริบโยเ้าัวไม่เยบอผมเลยแม้แ่น้อย มันทำให้ผมฟุ้่านและผมเลือที่ะใ้ยาเินนาเพื่อะามอูไป
แ่อาะเป็นเหุผลที่ไม่เพียพออูเลยผลัไสให้ผมลับมาที่เิม..
“อูิถึผมไหม ผมิถึอูนะ”ผมเ็นวีลแร์ัวเอมานถึหน้ารูปออูผมวาอฟอร์เทมีนอทล่อหน้ารูป รอยยิ้มบาๆผมมอบให้แ่รูปออู นาฟ้าอผมสบายีใ่ไหม?
“พี่ัอินรับ นัายภาพบำบัมาแล้วรับ”เรียววุมาเรียผมในห้อ เพราะผมนอนไปหลายเือนล้ามเนื้อไม่ไ้ใ้านเลย้อหาผู้่วยาโรพยาบาลมา่วยเหลือ
“อืม ไปันเถอะ”ผมรับำปล่อยให้เรียววุเป็นนเ็นวีลแร์ออไปนอห้อ
“นี่รับพี่ัอินนัายภาพบำบัอเรา”เรียววุรีบเินไปหาายหนุ่มอีน ผมไม่ไ้ใส่ใอะไรมานัแ่เพียอีฝ่ายหันหน้ามามันทำผมลืมหายใไปสนิทเลย
“นาฟ้า..”
“สวัสีรับ ผม ลีทึรับ”
SAYHIWONDERMIORELLA’
อาะราม่าไปนิแ่็ไม่ไ้ให้บเศร้าไปหรอเนาะ >/////<
วามริอยาให้เป็นวอนินแ่พี่หมีลับมาพร้อมับนาฟ้า
เลยหยิบู่ ัทึ มาเาะฝุ่นประาศวามเรียลันไปเลยฮิ้ววว ~~
่วนี้ไม่่อยไ้เ้ามายุ่หน้าฟิเพราะิเรียน ปีสุท้ายอมอปลายเรียน่าู
แ่มั่นใว่าะลับมาพร้อมฟิ M-PREG อีรั้แน่นอน้า
อย่าไร็ิาม่าวไ้เรื่อยๆนะะ เฟ ทวิ รบทุทาเลย้า
แล้วเอันใหม่นะะ เลิฟยูรีเอร์ <3
#HAPPYHANHYUKDAY2012
ความคิดเห็น