คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9
“เจ้าบ่าว...” บาทหลวงเรียกเตือนสติเขา ฉันปล่อยมือออกจากเขา
“พอเถอะ...” ฉันพูดก่อนที่จะหันหน้าไปมองบาทหลวง “คุณพ่อค่ะหนู...” ฉันยังไม่ทันพูดอะไรเขาก็รีบคว้ามือฉันเอาไว้
“ผม... คิม มินแจ ขอสัญญาและปฏิญาณต่อพระผู้เป็นเจ้าและต่อสุภาพชนในที่นี้ว่า ผมยินดีและเต็มใจรับคัง จีวอนเป็นภรรยาของผม ไม่ว่าจะมั่งมี หรือยากจน ไม่ว่าทุกข์หรือสุข ไม่ว่าเจ็บป่วยหรือสุขสบาย ผมจะเป็นสามีที่รักใคร่ และซื่อสัตย์ต่อผู้เป็นภรรยาตลอดไป” เขาพูดเสียงดังฟังชัดราวกับว่าเขาได้ตกลงที่จะสาบานที่พูดนั้นจริงๆ
“ต่อไป... เจ้าสาว” บาทหลวงพูด
“ฉัน... คัง จีวอน ขอสัญญาและปฏิญาณต่อพระผู้เป็นเจ้าและต่อสุภาพชนในที่นี้ว่า ฉันยินดีและเต็มใจรับคิม มินแจเป็นสามีของฉัน ไม่ว่าจะมั่งมี หรือยากจน ไม่ว่าทุกข์หรือสุข ไม่ว่าเจ็บป่วยหรือสุขสบาย ฉันจะเป็นภรรยาที่รักใคร่ และซื่อสัตย์ต่อผู้เป็นสามีตลอดไป” ฉันพูด ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่พูดไป มันทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันต้องเป็นภรรยาที่ซื่อสัตย์ต่อผู้เป็นสามีจริงๆ
“ลูกทั้งสองคนได้สาบานต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้าแล้วนะ พ่อของประกาศให้ลูกทั้งสองเป็นสามีภรรยากันนับจากนี้เป็นต้นไป...” สิ้นคำพูดของบาทหลวงพี่ฮันนี่และพี่มินจุนเดินออกมาพร้อมกัน พี่มินจุนยื่นแหวนกล่องกำมะหยีให้กับเจ้าบ่าว อะไรกัน... ที่ซ้อมเอาไว้ไม่มีแบบนี้นี่นา เจ้าบ่าวเปิดกล่องออกก่อนทีจะหยิบแหวนข้างในออกมาแล้วมองหน้าฉัน
“ขอมือซ้ายหน่อย” เขาพูดแล้วยื่นมือมาตรงหน้าฉัน ฉันงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาจึงจัดการมาคว้ามือข้างซ้ายของฉันขึ้นไปเอง ก่อนที่จะสวมแหวนลงที่นิ้วนางข้างซ้าย
“จีวอนจ๊ะ... สวมต่างหูให้สามีเธอสิ” พี่ฮันนี่พูดก่อนที่จะยื่นกล่องกำมะหยีให้ฉัน ฉันรับมาก่อนที่จะเปิดมันออกมาดู มันเป็นต่างหูเพชรที่เป็นรูปทรงหัวใจเหมือนกับหัวแหวนเพชรของฉัน ฉันหยิบมันขึ้นมา ก่อนที่เจ้าบ่าวจะโน้มตัวลงมาให้ฉันใส่ต่างหูให้เขา
“ฉันไม่สามารถใส่แหวนแต่งงานคู่กับเธอได้ ฉันขอสวมต่างหูแทนก็แล้วกันนะ” เขาพูดระหว่างที่ฉันกำลังสวมต่างหูให้เขา คำพูดของเขาทำให้ฉันร้อนวาบไปทั้งตัว ฉันเพิ่งสังเกตเห็นว่าเขาไปตัดผมมาใหม่และดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ทรงผมของ เขาจะมีผมปิดหูอยู่ แต่ตอนนี้เขาตัดออกโชว์หูทั้งสองข้างชัดเจน
หลังจากเสร็จสิ้นพิธีการเราก็ทานอาหารกันพร้อมหน้า ส่วนมากจะเป็นพวกผู้ใหญ่มากกว่าที่จะคุยกันดูเหมือนว่าแม่ของฉันกับแม่สามี พูดคุยกันถูกคอดี
“จีวอนจ๊ะ... พอกลับเกาหลีไปหนูต้องไปหาแม่บ่อยๆนะ” คุณแม่สามีพูดขึ้นหลังจากที่เราทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“เราจะเข้าไปอยู่ที่โรงแรมอยู่แล้ว” คุณสามีที่กำลังจิ้มขนมเข้าปากพูดขึ้น
“แม่รู้แล้ว... แม่หมายถึงไปหาแม่ที่ห้องทำงาน” วันนี้ดูเหมือนว่าแม่ลูกคู่นี้จะคุยกันมากขึ้น และดูท่าทางคุณแม่สามีจะมีความสุขมากเหมือนกัน
“ซอฮยอนกลับวันไหน” คุณแม่ของพี่ฮันนี่พูดขึ้น
“ทีแรกวันนี้มีประชุมผู้บริหารตอนเย็นๆ แต่วันนี้ฉันยกเลิกประชุมไปแล้วค่ะ งานแต่งงานลูกชายคนเดียวทั้งที งานก็งานเถอะค่ะ วันนี้ฉันเลือกลูกชาย” คุณแม่สามีพูดขึ้นก่อนที่จะลูบที่ไหล่ของลูกชายของเธอเบาๆ อย่างรักใคร่ คนเป็นลูกชายหันไปมองหน้าคนเป็นแม่ก่อนจะหันมามองหน้าฉัน
“ฉันว่าจะอยู่เมืองไทยต่ออีกสองสามวัน เธอจะเอาไง” เขาพูด
“ก็ต้องอยู่ด้วยกันสิจ๊ะ เพิ่งแต่งงานกันใหม่ๆ ข้าวใหม่ปลามัน” แม่ของฉันพูดขึ้น
“พวกเราคุยกันว่าจะอยู่พักผ่อนที่นี้อีกสักสองสามวัน ค่อยกลับน่ะครับ ตัวผมเองก็จะอยู่ฮันนี่มูนกับภรรยาเหมือนกัน” พี่มินจุนพูด แล้วก็ยิ้ม
“ถ้าอย่างนั้นพวกพ่อและแม่ๆคงกลับกันก่อนพรุ่งนี้” คุณแม่พี่ฮันนี่พูด เป็นอันตกลงกันตามนี้
“จะไปไหน” สามีของฉันพูดขึ้นเมื่อฉันลุกขึ้น
“ไปเปลี่ยนชุด” ฉันพูด
“ยังไม่ได้ถ่ายรูปกันเลย” เขาพูดแล้วหันไปมองทางอื่น
“ถ่ายไปตั้งหลายรูปแล้ว” ฉันพูด ก็หลังจากที่เสร็จพิธีเราก็ถ่ายรูปกันไปหลายรูปแล้ว
“ก็ฉันกับเธอไง” เขาพูดก่อนที่จะลุกขึ้น แล้วหันไปมองหน้าพี่ตากล้องที่คุณแม่สามีอีกนั่นแหละเป็นคนจัดหามา “คุณตากล้องเชิญที่ชายหาดด้วยครับ” พูดจบฉันก็โดนเขาฉุดให้เดินตามเขาไปที่ชายหาด
พอไปถึงที่ชายหาดเขาก็ถอดรองเท้าหนังสีขาวของเขาออก แล้วบอกให้ฉันถอดรองเท้าออกด้วย ก่อนที่จะพาฉันเดินไปที่มีคลื่นทะเลซัด ทำให้กระโปรงฉันเปียก
“ว้าย... เปียกหมดเลย” ฉันพูด เขาเดินไปคุยกับคุณตากล้องก่อนที่จะเดินกลับมาที่ฉัน
“1… 2… 3…” พูดจบเขาก็รวบตัวฉันขึ้นไปอุ้ม
“ว้าย!!!” ฉันร้องขึ้นมาเสียงดัง ก่อนที่เขาจะเหวียงฉันในอากาศราวกับว่าตัวฉันเบาๆ มากเสียอย่างนั้น ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะอุ้มตัวฉันไหว
“ฉันควรจะโยนเธอลงทะเลไปเลยดีไหม” เขาหยุดเหวียงตัวฉันแล้วพูด
“อย่านะ... ฉันว่ายน้ำไม่เก่ง” ฉันพูด
“ฉันว่ายน้ำเก่ง”
“ถ้าฉันจมน้ำตายขึ้นมา... พ่อแม่ฉันจะเสียใจนะ” ฉันพยายามทำหน้าตาให้น่าสงสารที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขามองหน้าฉัน ก่อนที่จะยิ้ม
“แล้วเธอไม่คิดว่าสามีอย่างฉันจะเสียใจบ้างหรือไง เพิ่งแต่งงานไปยังไม่ได้เข้าห้องหอเลยนะ”
“ไม่นะ!!! ฉันไม่เข้าห้องหอกับนาย”
“งั้นฉันก็จะโยนเธอลงทะเล”
“นายมันคนบ้า!!! เอาเลย!!! โยนฉันลงทะเลไปเลยสิ”
“ได้... จัดให้ 1… 2… 3…” เขาพูด ทำให้ฉันหลับตาพร้อมสำลักน้ำ “ฮ่าๆๆ ยัยบ๊อง... ฉันไม่ใจร้ายกับเธอขนาดนั้นหรอกน่า...” พูดจบเขาก็ปล่อยตัวฉันลง ฉันหันไปมองพี่ตากล้อง ฉันเห็นเขากดชัตเตอร์ไม่หยุด
“นายนี่มัน...” ฉันพูดแค่นั้น เขาก็ดึงตัวฉันไปกอดจากข้างหลัง
“ยิ้มหน่อยสิ... ไหนๆ ก็ไหนๆ เราต่างก็สาบานจะเป็นสามีภรรยากันแล้วนี่นา มาเก็บความทรงจำร่วมกันหน่อย การแต่งงานครั้งแรกของฉันและเธอ” พอเขาพูดจบฉันก็หันไปมองหน้าเขา ปากฉันไปโดนแก้มใสๆ ของเขาเข้าอย่างจัง
“ว้าย...” ฉันร้องขึ้นมาเบาๆ
“อยากหอมแก้มฉันก็บอกมาตรงๆ ตาฉันบ้างแล้วนะ” พูดจบเขาก็หอมแก้มฉัน เสร็จเขาก็วิ่งไป
“คนลามก!!!” ฉันวิ่งไล่ตามไปตีเขา แต่... ไม่มีทางที่ฉันจะวิ่งตามเขาทันหรอก หลังจากที่ฉันยอมแพ้เขาก็เดินมาหาฉัน แล้วฉันกับเขาก็ตกลงกันว่าจะถ่ายรูปร่วมกันดีๆ หลังจากที่เก็บรูปไปแล้วหลายรูปก็เดินกลับขึ้นไปที่ห้องอาหาร
“ตอนค่ำเรามาดื่มกันหน่อยดีกว่า” พี่มินจุนพูดขึ้น
“ยังไม่พอเหรอคะสามี” พี่ฮันนี่หันไปหยิกแก้มสามีของเธอ
“ดื่มไปนิดหน่อยเองนะที่รัก วันนี้น้องชายเราแต่งงานทั้งที” พี่มินจุนพยายามหาเหตุ
“ก็ได้ๆ เมาแล้วหลับไปพลาดโอกาสอะไรไปก็ไม่ต้องมาโทษภรรยานะคะสามี” พี่ฮันนี่พูดแล้วใช้นิ้วจิ้มที่แก้มสามีของเธอ
“ฉันไม่มีทางเมาขนาดนั้นหรอกน่า...” พี่มินจุนพูดแล้วหอมแก้มพี่ฮันนี่ต่อหน้าทุกคน ฉันหันไปทันเห็นแววตาอันเศร้าหมองของสามีของฉันพอดี
“นี่... อย่าทำตาแบบนั้นต่อหน้าฉันนะ” ฉันหันไปกระซิบข้างหูเขาเบาๆ
“ยังไง” เขาหันมามองหน้าฉัน
“มองผู้หญิงคนอื่นแบบนั้น...” พูดจบฉันก็เดินออกมา นี่ฉันเป็นอะไรไปนะ ทำไมรู้สึกไม่พอใจเลยที่เขามองพี่ฮันนี่แบบนั้น ฉันคิดอะไรของฉันกันนะ
“จะไปไหน” เขาพูดแล้วคว้าแขนฉันเอาไว้
“กลับห้อง...” พูดจบฉันก็เปิดประตูห้องเข้าไป เขาเดินตามเข้ามา
“ตามมาทำไม” ฉันหันไปค้อนใส่เขา
“คืนนี้ฉันต้องนอนที่นี่ลืมไปแล้วเหรอ” คำพูดของเขาทำเอาใจฉันกระตุกไปเหมือนกัน
“นายคงจะ...” ฉันหันไปมองหน้าเขา
“จะ... อะไรเหรอ” เขาพูดแล้วส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาที่ฉัน
“ออกไปนะ!!!” ฉันพูด
“ออกไปทำไม... ฉันต้องอยู่กับเธอ” พูดจบเขาก็ผลักฉันลงที่เตียงนอน ก่อนที่จะล้มตัวลงมาทับตัวของฉันไว้ “เธอรู้ไหม... วันนี้เธอสวยนะ” เขาพูด
“นะ... นายจะทำอะไร” ฉันพูดก่อนที่จะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
“ทำหน้าที่ภรรยาที่ดีหน่อยสิ เธอสาบานไปแล้วนะ” เขาพูดก่อนที่จะเอาจมูกโด่งๆ ของเขากดลงที่คางของฉันเบาๆ
“ฉัน... ยังไม่พร้อม” ฉันตอบไปตามจริงๆ
“แต่ฉันพร้อมแล้ว” เขาพูดแล้วใช่จมูกของเขาไล้ไปที่แก้มของฉัน ทำให้ฉันต้องหลับตาปี๋ การกระทำของเขาทำให้ฉันแทบจะหยุดหายใจไปเลยทีเดียว
“ฮ่าๆๆๆ ยัยบ๊อง” หัวเราะก่อนที่จะลุกขึ้นนั่ง “ขอบใจนะ... ที่ทำให้ฉันได้หัวเราะ เธอไม่ต้องกลัวหรอก ฉันไม่ข่มขืนใครหรอก ถ้าผู้หญิงไม่ยอมฉันจะไม่ทำเป็นอันขาด” พูดจบเขาก็เดินไปที่ระเบียงห้อง ฉันแอบถอนหายใจหลังจากที่เขาเดินไป
“ตาบ้า... ทำฉันตกใจหมดเลย” ฉันเดินไปตีแขนเขาเบาๆ เขาหันมายิ้มให้ฉัน รอยยิ้มของเขาทำเอาหัวใจฉันสั่นไปเหมือนกัน
“นับจากนี้ไป ฉันคือสามีของเธอ และเธอคือภรรยาของฉัน ฉันจะดูแลเธออย่างที่ได้สาบานเอาไว้ มีอะไรก็บอกฉันก็แล้วกัน แค่นี้แหละที่ฉันจะพูด แล้วที่สำคัญอย่ามาหลงรักฉันก็แล้วกัน หาชายในฝันของเธอต่อไป เจอเมื่อไหร่บอกฉันด้วย” พูดจบเขาก็เดินออกจากห้องนอนไป
“คนบ้า... ฉันน่ะเหรอจะหลงรักนาย ฝันไปเถอะ เชอะ!!!” พูดจบฉันก็จัดการเดินเข้าห้องน้ำ
“พวกผู้ใหญ่เข้านอนกันหมดแล้วเพราะพรุ่งนี้ต้องกลับ กันแต่เช้า” พี่ฮันนี่พูดขณะที่ฉัน พี่ฮันนี่และห้าหนุ่มมานั่งกันอยู่ที่ระเบียงบ้านที่ติดกับทะเล ซึ่งในตอนนี้มองไม่เห็นทะเลซัดชายฝั่งแล้ว มีเพียงแค่เสียงที่ดังอยู่
“ฉัน... ไม่รู้จะพูดอย่างไรกับนายดี จะพูดว่าดีใจด้วยนะ พวกนายก็ไม่ได้แต่งเพราะรักกัน เอาเป็นว่าของให้อะไรแย่ๆมันจบไปเร็วๆก็แล้วกันนะ” พี่ฮยอนอูพูดขึ้นมา
“ส่วนฉัน... ขอให้นายสองคนรักกันจริงๆก็แล้วกัน” พี่จีฮุนพูดแล้วก็หัวเราะเสียงดัง ดูแต่ละคนเริ่มเมากันบ้างแล้ว
“ฉันอยากให้นายมีความสุข ไม่ว่าผลข้างหน้าจะออกมาเป็นอย่างไร” พี่จุนโฮพูดแล้วยิ้ม
“สำหรับพี่แล้ว... ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน อาจจะเหมือนทั้งหมดที่สามคนพูดมารวมกันเลย แต่เท่าที่น่าจะเป็นไปน้องชายของพี่... นายน่าจะมีความสุขได้เพราะเจ้าสาวของนายมีความเหมือนภรรยาที่รักของพี่ พี่เชื่อว่านายต้องมีความสุข” พี่มินจุนพูด ก่อนที่จะยกแก้วเหล้าขึ้นมา “ดื่ม...” ทุกคนยกแก้วขึ้นมาชน ของฉันและพี่ฮันนี่เป็นแค่น้ำหวานธรรมดา
“ผมไปเอากีตาร์มาเล่นดีกว่า” พี่จุนโฮพูดขึ้น ก่อนที่จะเดินหายเข้าไปข้างในบ้าน สักพักก็เดินออกมาพร้อมกีต้าร์หนึ่งตัว เขาเริ่มดีดและร้องเพลงเคล้าคลอไปด้วย ว้าว... เท่ห์จัง เพราะด้วย ฟังแล้วรู้สึกเคลือบเคลิ้มจังเลย เคยเห็นแต่พี่มินจุนเล่นกีต้าร์ คราวนี้มาดูพี่จุนโฮเล่นบ้าง ไม่นึกว่าจะดูเท่ห์ไม่แพ้กันเลยทีเดียว
“นี่!!! น้อยๆหน่อยสามีเธออยู่ทางนี้” คนที่นั่งข้างๆ ฉันสะกิดฉันยิกๆ
“รู้แล้ว... ทำไมล่ะ” ฉันหันไปมองหน้าเขา
“ดูทำหน้าทำตาเข้าสิ เคลิ้มเชียวนะ จีบจุนโฮไปเลยสิ” เขาพูด
“หน้าตาฉันดูมีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอ... แต่ก็เป็นความคิดที่ดีนะ พี่จุนโฮเท่ห์มากเลย ใจดีกับฉันมากด้วย ชีวิตนี้ฉันคงมีความสุขถ้าได้เป็นภรรยาของเขา” ฉันพูดประชดเขาไป
“แต่เสียใจด้วยนะ... ที่ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของฉัน” เขาเริ่มทำตาขวางใส่ฉัน อาจจะเป็นเพราะฉันชมคนอื่นต่อหน้าเขาก็เป็นได้
“ไม่เป็นไร... พอฉันไปกันได้ดีกับพี่จุนโฮ นายจะเลิกให้ฉันไม่ใช่เหรอ” ฉันยังไม่หยุดพูด
“หึ!!! อย่างเธอจะหาได้ดีกว่าฉันอย่างนั้นเหรอ” พูดจบเขาจัดการดื่มเหล้าตรงหน้ารวดเดียวหมดแก้ว ก่อนที่จะเทเหล้าแล้วดื่มเข้าไปอีกแก้ว
“ดื่มแบบนั้น... อาบไปเลยไหม” ฉันรีบคว้าข้อมือเมื่อเขากำลังจะดื่มอีกเป็นแก้วที่สามติดต่อกัน
“เจ้าบ่าว... เบาๆหน่อยเพื่อน ถึงแม้คืนนี้นายจะไม่ต้องเข้าห้องหอจริงๆ ก็เกรงใจเจ้าสาวของนายที่ต้องนอนดมกลิ่นเหล้านายด้วย” พี่จุนโฮร้องจบเพลงพอดีก็ยื่นกีต้าร์ไปให้พี่มินจุนต่อ พูดขึ้น
“ไม่เห็นเป็นไรเลย นอนดมแค่นี้ไม่ตายหรอก” พูดจบเจ้าบ่าวตัวแสบก็คว้าตัวฉันไปซบที่อกของเขา “เป็นไงบ้าง... เหม็นมากไหม” เขาก้มลงมามองหน้าฉัน
“เหม็นมาก...” ฉันพูดก่อนที่จะผลักตัวออกจากอกของเขา
“งั้นฉันนอนข้างนอกก็ได้” พูดจบเจ้าบ่าวของฉันดูท่าทางเขาจะงอน เขายกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม แล้วลุกเดินไปยืนมองทะเลที่ตอนนี้มืดมิดไปหมด
“เขาขี้งอนนะสามีของเธอน่ะ ไม่คิดจะไปง้อเขาหน่อยเหรอ” พี่ฮยอนอูพูดขึ้น
“ฉันง้อใครไม่เป็นหรอกค่ะ” ฉันหันไปยิ้มให้พี่ฮยอนอู
“งั้นก็เหนื่อยหน่อยนะ” พี่ฮยอนอูพูดแล้วก็ยิ้ม ฉันคิดไม่ออกเลยว่าฉันต้องง้อเขาอย่างไร พี่มินจุนร้องเพลงไปหลายเพลงเพื่อเอาใจภรรยาของเขา ดูคู่นี้แล้วช่างน่ารักเหลือเกิน พอกลับมามองคู่ของตัวเองแล้วแสนจะเศร้าใจ ดูหมอนั่นสิ แยกตัวออกไปนั่งมองความมืดของทะเลอยู่คนเดียว พร้อมกับเหล้า ฉันถอนหายใจก่อนที่จะเดินไปที่เขา
“ดื่มเยอะแล้วนะ พอได้แล้วมั้ง” ฉันพูดก่อนที่จะก้มลงมองหน้าเขา
“สนใจด้วยเหรอ... ฉันนอนนอกห้องอยู่แล้วเธอกลัวอะไร” เขาพูดก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีก
“ใครจะปล่อยให้สามีนอนตากยุ่งอยู่นอกห้องล่ะคะ” ฉันพูดแล้วยิ้มให้เขา เขาหันไปมองทางอื่น ถ้าฉันตาไม่ฝาดไป ฉันเห็นเขาอมยิ้มด้วยล่ะ “พอได้แล้วนะ... เดี๋ยวไปทำอะไรร้อนๆ ให้กินก่อนนะ” ฉันพูดแล้วยื่นมือไปขอแก้วเหล้าจากมือของเขา เขามองหน้าฉันก่อนที่จะยื่นให้แต่โดยดี
“ไม่เหนื่อยเหรอ” เขาพูด
“ไม่หรอก... ไม่ได้ทำอะไรมากมายเลยวันนี้”
“ทำให้ทุกคนเลยล่ะสิ” เขาพูดก่อนจะหันไปทางชายทะเล
“ให้นายคนเดียว” พูดจบฉันก็เดินเข้าครัวไปโดยไม่ถามไถ่ว่าใครจะกินอะไรเพื่อตัดปัญหาที่จะเกิดขึ้นจากสามีขี้งอน
“ว้าว... หอมจัง” พี่จีฮุนพูดขึ้นเมื่อฉันยกถ้วยซุปผักเดินออกมา
“อะไรน่ะ” พี่ฮันนี่ถามฉัน
“ซุปผักค่ะ... ทำให้คนขี้เมา” ฉันพูดแล้วก็เดินไปวางไว้ตรงหน้าสามีขี้งอน ที่ตอนนี้เขามานั่งรวมกับคนอื่นๆ แล้ว
“น่าอิจฉาคนมีภรรยา” พี่จุนโฮพูดก่อนที่จะหันมามองหน้าคนข้างๆ ฉันและพี่มินจุน
“อย่าเลย... ภรรยาของพี่เอาใจนายมากอยู่เหมือนกันนะจุนโฮ” พี่มินจุนพูด
“ในฐานะพี่สาว... มันไม่เหมือนกันนะพี่ เห็นแบบนี้แล้วอยากมีแฟนแล้วบ้างเหมือนกัน” พี่จุนโฮพูดแล้วหันมามองหน้าฉัน
“นายก็หาแฟนสิ... จะหันมามองหน้าภรรยาของฉันทำไม อยากได้เหรอ” คนข้างๆ ฉันพูด
“เต็มปากเต็มคำเหลือเกินนะเพื่อน ภรรยาของฉัน...” พี่จุนโฮพูด ทำให้คนอื่นหัวเราะกันทั้งวง สามีของฉันมองหน้าคนทั้งวงด้วยแววตาค้อนๆ ก่อนที่จะก้มลงซดน้ำซุป
“ท่าทางจะอร่อย มีเหลือบ้างไหม” พี่จีฮุนพูด
“ไม่เหลือหรอก ถ้ามีอีกฉันก็จะกินให้หมด” สามีของฉันพูดขึ้น ทำให้ฉันอดขำไม่ได้
“งก...” พี่จีฮุนพูดแล้วก็หันไปมองหน้าพี่ฮันนี่ “พี่ครับ... ทำให้ผมกินบ้างสิ”
“พี่ทำเป็นเสียที่ไหนล่ะ ไปขอให้จีวอนทำให้เถอะ” พี่ฮันนี่พูด
“ฉันก็อยากกินอะไรร้อนๆบ้างแล้วล่ะ” พี่มินจุนพูด
“เดี๋ยวฉันทำให้ แต่คงไม่ใช่ซุปผักนะ” พี่ฮันนี่พูดก่อนที่จะลุกขึ้น
“ให้ฉันไปช่วยนะคะ” ฉันตั้งท่าจะลุกขึ้น แต่คนข้างๆ ฉุดข้อมือฉันเอาไว้
“ฉันอยากกินน้ำมะนาว” เขาพูดขึ้น
“น้ำมะนาวเหรอ... ได้สิ”
“ฉันขอเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“สรุปนายจะไม่ให้ฉันทำอะไรให้ใครนอกจากนายว่างั้นเถอะ” ฉันสรุปจากสิ่งที่เขาพยายามทำอยู่
“แล้วเธอจะทำอะไรให้ใครกินอีกล่ะ เธอแต่งงานแล้วนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ
“ขี้หวงจริงๆเลยนะมินแจ ที่พี่มินจุนยังยอมให้พี่ฮันนี่ทำอาหารให้เรากินเลย” พี่จีฮุนพูดขึ้น
“ไม่เหมือนกัน... พี่ฮันนี่เป็นพี่สาวของทุกคน ส่วนยัยนี่เป็นอะไรกับพวกนายงั้นเหรอ” เขาหันไปถกเถียงกับเพื่อน
“น้องสาวไง” พี่ฮยอนอูพูด
“อย่างนั้นเหรอ... ก็ตามใจ... ไปสิ” เขาพูด แล้วมองหน้าฉันและปล่อยมือฉัน
“ได้ค่ะสามี... นับจากนี้ไปฉันจะทำอาหารให้คุณคนเดียว ไม่ทำอะไรให้ใครแล้ว พอใจไหมคะ” ฉันพูดเหน็บแนมเขาเล็กน้อย แต่ก็อดยิ้มให้เขาไม่ได้หลังจากมองหน้ายิ้มๆอย่างพอใจของเขา
“ฉันก็แค่เป็นห่วงเพื่อนของฉันกลัวจะเป็นไรไปเพราะ ฝีมือของเธอต่างหาก... เร็วๆสิ น้ำมะนาวจะได้ไหมเนี้ย” เขาพูดเปลี่ยนเรื่อง ก่อนที่จะก้มลงกินซุปที่วางอยู่ตรงหน้า
“ค่ะ... สามี” ฉันพูดก่อนที่จะเดินไปพร้อมกับพี่ฮันนี่
“พี่มีความสุขจัง” พี่ฮันนี่พูดขึ้นขณะที่เธอกำลังต้มบะหมี่ และฉันกำลังคั้นน้ำมะนาวอยู่
“ทำไมเหรอคะพี่” ฉันหันไปถามเธอ
“นานแล้วที่พี่ไม่เห็นมินแจของพี่ยิ้มได้อย่างวันนี้ เธอทำได้ดีมากเลยจีวอน”
“ไม่รู้สิคะ ดูเหมือนว่าเขาจะทำเพื่อฉันหลายอย่าง ฉันก็อยากจะตอบแทนเขาบ้างก็เท่านั้น วันใดวันหนึ่งถ้าเขามีคนที่เขารัก ฉันก็จะจากไปเอง”
“เธอไม่มีทางจะรักเขาได้เลยเหรอ”
“เขาห้ามไม่ให้ฉันรักเขานี่คะ ไม่เอาแล้ว ไม่คุยกับพี่แล้ว เอาน้ำมะนาวไปเสิร์ฟคุณชายก่อน เดี๋ยวได้บ่นฉันอีก” พูดจบฉันก็เดินถือแก้วน้ำมะนาวออกมา
“ทำไมนายเป็นคนแบบนี้นะจีฮุน” พอเดินออกมาฉันก็ได้ยินเสียงโวยวายของสามีฉัน
“ก็นายขี้หวงเกินไปเอง” ฉันหันไปมองพี่จีฮุน ตอนนี้ในมือของเขาถือถ้วยซุปผักที่ฉันเป็นคนอยู่ และซดมันเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย “อร่อยจริงๆด้วย” เขายิ้มอย่างมีความสุข
“เอาคืนมา” ฉันหันไปมองหน้าสามีที่ตอนนี้ทำหน้ายุ่งอยู่
“ขอกินอีกแค่คำเดียว” พี่จีฮุนพูดแล้วซดซุปเข้าปากคำใหญ่ แล้วยื่นถ้วยคืนให้เจ้าของ
“ไอ้เพื่อนบ้า... นายกินจนจะหมดอยู่แล้วนะ” เขาบ่นหลังจากที่รับถ้วยคืน
“น้ำมะนาวมาแล้ว” ฉันเดินเข้าไป เขารีบเดินมาที่ฉัน
“ฉันจะไปกินในห้องเรา ไปกันเถอะ” เขาพูดกับฉันก่อนที่จะหันไปมองหน้าคนอื่น “ผมขอตัวก่อนนะครับพี่มินจุน” พูดจบเขาก็จูงมือฉันเดินไปที่ห้องนอน พอไปถึงเขาก็วางถ้วยซุปลงที่โต๊ะ ก่อนที่จะยื่นมือมารับน้ำมะนาวจากฉัน
“อิ่มหรือเปล่า” ฉันนั่งลงข้างๆเขาแล้วพูด
“เกือบจะไม่อิ่ม” เขาพูด แล้วหันมามองหน้าฉัน “เธอไปอาบน้ำก่อนเถอะ” ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ วันนี้ถึงแม้มันจะไม่ค่อยมีอะไรมาก แต่ฉันก็เหนื่อยเหมือนกัน
ความคิดเห็น