คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
“มินฮยอน!! มินฮยอนรอด้วย!!!” ร่างบางของคนหน้าสวย หน้าเรียวๆ มีเครื่องหน้าที่งดงาม ตากลมโต จมูกโด่งเป็นสัน ประกอบกับปากหยักสวยสีแดงจัดช่างน่าจูบ ตัดกับผิวขาวๆ ผมสีช็อกโกแลตยาวประบ่าแต่ตอนนี้โดนรวบขึ้นอย่างลวกๆ ด้วยความรีบ มองยังไงๆ ก็ผู้หญิงชัดๆ สิ่งเดียวที่บ่งบอกถึงความเป็นชายคือเสียงใหญ่ๆ และหน้าอกแบนราบเท่านั้น ชเวมินกิหรือเร็น วิ่งหอบแฮ่กๆ ตามร่างสูงมาที่ลานจดรถของคอนโดฯหรู
“อะไร...” เจ้าของชื่อขานรับด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ร่างสูงสง่า ดูดีไปหมด เพราะด้วยเครื่องหน้าที่สมบูรณ์แบบ ตาเฉี่ยว จมูกโด่งเป็นสัน ปากสวยได้รูป ทำให้ร่างสูงชวนมองอย่างน่าหลงไหล ชื่อของเขาฮวังมินฮยอน ที่กำลังจะก้าวเข้าไปนั่งรถคันหรูสีดำเงาวับ ประจำที่คนขับ ตวัดตาเฉี่ยวมองร่างบางด้วยความเย็นชา
“ฉันไปเรียนด้วยนะ พอดีว่ารถฉัน...” ยังไม่ทันที่คนหน้าสวยจะพูดอะไรต่อ เจ้าของรถหรูปิดประตูรถใส่หน้าดังลั่น ก่อนที่จะออกไปรถอย่างไม่ใยดี “มินฮยอน!!! มินฮยอนนนนนนนนน” เร็นทำเพียงตะโกนเรียกตามหลังรถหรูด้วยสายตาละห้อย
“หัวยุ่งมาเชียวเร็น” คังแบคโฮเพื่อนของเร็นพูด หนุ่มร่างใหญ่ หน้าตาที่แสนจะธรรมดา แต่พอยิ้มมาทีนี่ราวกับว่ามีสวนดอกไม้มาบานสะพรั่งอยู่ตรงหน้า ทำให้คนที่ได้รับรอยยิ้มนั้นไป เหมือนกับต้องมนต์สะกดกันเลยทีเดียว
“รถกูเสียอะ กูนั่งรถประจำทางมา มึงรู้มั้ยคนแม่งโคตรเบียดกันเลย กูนะเจอคนโรคจิต ตาลุงแก่นั่นน่ะจบก้นกู ไม่ส่าแก่ใจมันจะจับนมกูอีก แต่มันหาไม่เจอมันคิดว่ากูเป็นผู้หญิงไง กูนะเจ็บใจตรงนี้แหละ” เร็นเดินหอบแฮ่กๆ มาวางของลงก่อนกวาดตามองหาร่างสูงทั่วห้องบรรยาย แต่ก็ไม่เจอ
“ทำไมไม่มากับไอ้มินฮยอนล่ะ” แบคโฮที่รู้ว่าเร็นและมินฮยอนอยู่คอนโดฯเดียวกัน อยู่ห้องติดกันอีกต่างหาก และที่สำคัญแม่ของทั้งสองคนเป็นเพื่อนรักกันด้วย ทำให้สองเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กด้วยซ้ำไป
“อ๋อออออออออ มินฮยอนตื่นสายอะ เมื่อวานไปทำงานกลับดึก กูรีบมาก่อน...” เร็นที่พูดยังไม่ทันจบ มินฮยอนเดินผ่านหน้าไป นั่งที่ประจำด้านหลังสุด
“โดนมันทิ้งมาล่ะสิ กูเห็นมันนั่งแดกข้าวสบายใจเฉิบอยู่ที่โรงอาหารคณะตั้งแต่เช้าแล้ว” แบคโฮที่รู้แต่แรกแล้วลองถามเร็นดู
“ป่าวนะ คือกู... กูๆๆ” เร็นที่ไม่รู้จะพูดยังไงดีนิ่งไป เพราะไม่อยากให้ใครว่ามินฮยอนได้ ก็เท่านั้นเองเหตุผลของเร็น
“โดนมันรังแกขนาดนี้แล้วยังจะปกป้องอยู่ได้เห็นแล้วกูหมั่นไส้จริงเลย” แบคโฮพูด
“ถึงกูจะเป็นเพื่อนกันมาแต่เด็ก แต่ช่วงที่กำลังโต กูไม่ได้อยู่ด้วยกัน กูย้ายไปอยู่อเมริกากับครอบครัว 6 ปี ถึงย้ายกลับมาเกาหลีนี่แหละ ตอนนี้เลยไม่สนิทกันไปเลย” เร็นมักจะพูดประโยคเดิมๆ กรอกหูแบคโฮมาตลอดสามปีเต็ม ก็ยังคงได้ฟังอะไรเดิมๆ ตอนนี้เร็นอยู่ปี 4 แล้ว
ตลอดสามปีที่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยมา แบคโฮที่หลงรักเร็นตั้งแต่แรกพบ เผยความรู้สึกที่มีต่อเร็นอย่างชัดเจน แต่เร็นปฏิเสธความรู้สึกของแบคโฮอย่างชัดเจนเช่นกัน พูดไปคำเดียวว่า ‘กูเป็นผู้ชายนะโว้ย’ แบคโฮเลยตั้งหน้าตั้งตาเป็นเพื่อนที่แสนดีคอยดูแลเร็นตลอดที่ผ่านมา
ต่างจากมินฮยอนที่เร็นคอยตามต้อยๆ แต่มินฮยอนมักจะตะคอกใส่บ้างล่ะ เย็นชาใส่ตลอดมา ทุกครั้งที่เร็นกวนใจมินฮยอน มักจะโดนผลักจนล้มได้แผลมาตลอด แต่เร็นก็ยังคงตามมินฮยอนอยู่แบบนั้น ไม่เคยโกรธมินฮยอนเลยสักครั้งเดียว
ความคิดเห็น