คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
“ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะพี่ฮันนี่” ฉันพูดขึ้นทันทีที่การแสดงจบลง และคนเริ่มทยอยออกจากฮอลล์
“เดี๋ยวสิ... ไปกับพี่ พี่จะไปส่งเธอที่บ้านเอง ตอนนี้ดึกแล้วด้วย” พี่ฮันนี่พูด
“คุณฮันนี่เชิญทางนี้ครับ” ผู้ชายคนหนึ่งเขาแขวนป้ายทีมงานเดินตรงมาที่เราพอดี
“ค่ะ...” พี่ฮันนี่พูดแล้วก็ยิ้มให้เขา ก่อนที่จะฉุดให้ฉันเดินตามเธอไป เห็นเธอตัวเล็กๆ แบบนี้แรงเธอก็เยอะดีเหมือนกันนะเนี้ย
“เชิญครับ” ผู้ชายคนนั้นเปิดประตูให้เราสองคนเดินเข้าไปห้องแต่งตัวที่มีห้าหนุ่มอยู่ในนั้นครบ...
“เป็นไงบ้างการแสดงของเรา” พี่มินจุนตรงมาคว้าภรรยาของเขาไปกอดทันที ราวกับว่ากลัวใครจะมาแย่งเธอไป
“น่าทึ่งมาก... ทุกคนเลย” พี่ฮันนี่พูด
“จีวอนมานั่งตรงนี้สิ” พี่จุนโฮใช้มือตีที่วางข้างๆ เขา ฉันพยักหน้าก่อนที่จะเดินไปนั่ง พอนั่งลงฉันก็ดันไปสบตากับคนที่นั่งหน้ากระจก เขามองหน้าฉันผ่านกระจกเงา ฉันเลยกรอกตาไปทางพี่จุนโฮ
“วันนี้พี่แสดงเยี่ยมมากเลยค่ะ ฉันประทับใจมากเลย” ฉันพูด
“อย่างนั้นเหรอ... อันที่จริงพี่น่าจะจับฉลากได้เบอร์ของเธอนะ... ว่าไหม” เขาพูดแล้วก็ยิ้มให้ฉัน ตายแล้ว... หัวใจของฉันมันเต้นรัวแล้ว
“ฉันเพิ่งเคยมาดูคอนเสิร์ตสดๆ แบบนี้เป็นครั้งแรก ประทับใจมากเลยค่ะ” ฉันพูดเปลี่ยนเรื่องทันที
“หิว!!!” คนที่นั่งหน้ากระจกพูดขึ้น เรียกคนสนใจทุกคนไปที่เขา
“ฉันก็หิว” พี่จีฮุนพูด
“พี่ฮันนี่ครับ... ข้าวกล่องเมื่อวานอร่อยดี ฝีมือพี่นี่เยี่ยมจริงๆ” นายปีศาจพูดแล้วเดินตรงไปที่พี่ฮันนี่
“อ่อ... เมื่อวานเหรอ... พี่ไม่ได้เป็นคนทำ โน้น... คนโน้นเขาทำ” พี่ฮันนี่พูดก่อนที่จะหันมาทางฉัน
“อะไรนะครับ” เขาพูดแล้วก็หันมามองหน้าฉันอย่างไม่เชื่อสายตา
“ถ้าติดใจก็บอกให้เธอทำให้อีกสิ” พี่ฮันนี่พูด แล้วก็ผลักตัวเขามาตรงหน้าฉัน
“กินอาหารแมวดีกว่าอาหารเมื่อวานอีก” เขาพูด
“อะไรกันไหนว่าอร่อยไง” พี่ฮันนี่พูด
“ทำให้พี่บ้างสิจีวอน พี่อยากลองชิม” พี่จุนโฮพูด
“ไม่ได้เรื่องหรอกค่ะพี่จุนโฮ อย่าเลย” ฉันพูด ก่อนที่จะหันมามองคนปากเสีย
“ลิ้นพี่รับรสได้ดีกว่ามินแจ... พี่อยากชิม” พี่จุนโฮพูด
“พี่ด้วย” พี่จีฮุนรีบเดินมาแล้วก็เบียดก้นลงข้างๆ ฉัน
“ค่ะ... ฉันจะทำมาให้พวกพี่ชิมกันพรุ่งนี้” ฉันพูด
“เยี่ยมเลย... พรุ่งนี้ตอนเที่ยงเชิญทานอาหารเที่ยงกันที่ร้านเลยนะ” พี่ฮันนี่พูด
“ฉันจะไปแต่เช้าเลย เพราะพรุ่งนี้วันหยุดของเรา” พี่มินจุนพูดก่อนที่จะโอบไหล่พี่ฮันนี่ “หรือว่าเราหยุดอยู่ที่บ้านดี” พี่ฮยอยจุงพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“นี่!!! คิดอะไรอยู่เนี้ย” พี่ฮันนี่พูด แล้วก็หันไปหยิกแก้มสามีของเธอ
“คิดเหมือนเธอนั่นแหละ ยัยลามก” พี่มินจุนพูดก่อนที่จะนั่งลงแล้วไม่วายฉุดภรรยาสุดที่รักของเขานั่งลงที่ตักไปด้วย ก่อนที่จะกระซิบกันไปมา ฉันจึงแอบสังเกตการณ์ดูเจ้าวายร้าย ฉันหันไปเขา แต่... มองฉันอยู่เหรอเนี้ย ทุกทีเขาจะมองแต่พี่ฮันนี่นี่นา
“มองหน้าฉันทำไม” เขาพูดทันทีที่ฉันหันไปสบตาเขา
“เปล่า...” ฉันพูดก่อนที่จะหันไปมองพี่ฮยอนอู เขายิ้มให้ฉัน
“ผมว่าเราไปหาอะไรกินกันก่อนกลับบ้านดีกว่า” พี่ฮยอนอูพูดขึ้น
“ก็ดีเหมือนกัน ฉันหิวมากเลย” พี่จีฮุนพูด
“ไปร้านเรานะพี่” พี่จุนโฮหันไปคุยกับพี่ฮันนี่
“เอาอย่างนี้ดีกว่า ไปที่บ้านพี่ดีกว่า เดี๋ยวพี่กับจีวอนช่วยกันทำอาหารกินกัน ไม่ต้องรอให้ถึงวันพรุ่งนี้แล้วล่ะ ที่บ้านมีเค้กเดี๋ยวให้กินรองท้องกันไปก่อนนะ โอเคไหม” พี่ฮันนี่พูด
“เยี่ยมเลย ผมอยากลองชิมฝีมือของจีวอนอยู่พอดีเลย” พี่จุนโฮพูดแล้วหันมามองหน้าฉัน
“จีวอน... ให้พี่โทรไปขอที่บ้านของเธอให้ก่อนไหม” พี่ฮันนี่พูด
“เออ... ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันโทรบอกเอง” พูดจบฉันก็ขอตัวเดินออกมาโทรหาแม่ แม่ถามแค่ว่า ‘เขาจะมาส่งลูกไหม?’ แค่เนี้ย ไม่หวงลูกสาวเอาเสียเลย
“พี่ลากเธอมาเหนื่อยหรือเปล่าเนี้ย” พี่ฮันนี่พูดขึ้นระหว่างที่เรากำลังช่วยกันทำอาหารอยู่
“ได้ทำอาหารฉันมีความสุขมากกว่าค่ะ” ฉันพูด ถูกต้องแล้วเวลาได้ทำอาหารฉันรู้สึกมีความสุขมากเลย
“ตึกห้องข้างๆของพี่ยังว่าง พี่ว่าพอเก็บเงินได้สักก้อนพี่จะซื้อเอาไว้เปิดร้านอาหารเล็ก เธอสนใจมาทำงานให้พี่ไหม” พี่ฮันนี่หันมาคุยกับฉัน
“ฉันไม่มั่นใจในฝีมือขนาดนั้นหรอกค่ะพี่” ฉันพูด
“ระหว่างนี้เธอก็ฝึกไปเรื่อยๆ สิ น้องๆ ของพี่กินเก่งกันทุกคน รับรองว่าเธอต้องเก่งขึ้นแน่ๆ พี่เองก็จะทำเค้กกับคุกกี้ไปขายด้วย ทำแบบเล็กๆ พอแล้ว” พี่ฮันนี่พูดแล้วยิ้มอย่างมีความสุข
“แล้วฉันเนี้ย... น้องเธอด้วยไหม” เสียงพี่มินจุนดังขึ้นที่ประตูห้องครัว
“แล้วใครจะให้เธอกินฝีมือของจีวอนกันล่ะ เธอต้องกินของฉันคนเดียว ไม่อร่อยก็ต้องกิน” พี่ฮันนี่พูด ก่อนที่พี่มินจุนจะเดินไปหาเธอ
“อร่อยสิ... นอกจากฝีมือของแม่แล้ว ของเธออร่อยที่สุด” พี่มินจุนพูดแล้วยิ้มให้ภรรยาของเขา
“ปากดีจริงๆเลยสามีของฉัน เธอออกไปรอข้างนอกก่อนไป ใกล้เสร็จแล้วด้วย อ่อ เจ้าพวกนั้นล่ะ ฉันสั่งห้ามมาในครัว”
“เห็นเล่นเกมส์กันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น งั้นฉันไม่กวนเธอสองคนแล้ว ไปเล่นเกมส์กับพวกนั้นก่อน” พูดจบพี่มินจุนก็เดินออกไป
“คู่พี่น่ารักมากเลยนะคะ เฮ้อออ... เมื่อไหร่ฉันจะมีแบบนี้บ้างนะ” ฉันพูดหลังจากที่พี่มินจุนเดินออกไปแล้ว
“หายากหน่อยนะจ๊ะแบบของพี่น่ะ แค่ความคิดก็มักจะฉีกแนวอยู่เสมอ บทจะเด็กก็เด็กน่าดู เอาใจยากนะคนนี้น่ะ แต่เขามักจะแสดงความรักต่อพี่มากจนบางทีก็กลัวที่จะเสียเขาไป ยิ่งนับวันพี่ก็ยิ่งจะรักเขามากขึ้น มากขึ้น แต่ก็ต้องเชื่อใจเขา” พี่ฮันนี่พูด
“ถ้าฉันเป็นพี่มินจุน ฉันไม่มีวันเลิกรักพี่ได้หรอกค่ะ ฉันเชื่อว่ามีไม่กี่คนที่จะทำอะไรให้เขาได้มากมายเท่าพี่ เขาไม่ไปไหนหรอกค่ะ”
“เธอคิดอย่างนั้นเหรอ... พี่ก็อยากให้เขาคิดเหมือนเธอ”
“ว้าว... น่ากินจัง” พี่จีฮุนพูด
“อย่าถามนะว่าใครทำจานไหน กินให้เสร็จหมดก่อนแล้วพี่จะเฉลย เพราะเดี๋ยวอาจจะมีเด็กน้อยบางคนเกิดการต่อต้าน” พี่ฮันนี่พูดก่อนที่จะหันไปมองคนหน้าบูดที่นั่งตรงกันข้ามกับฉัน
“ผมโตแล้วครับพี่” เขาแอบเถียงน้อยๆ ก่อนที่จะใช้ตะเกียบคีบอาหารจานที่ฉันเป็นคนทำ ระหว่างที่ทานอาหารกัน พวกหนุ่มๆ ก็คุยกันเรื่องงาน ฉันกับพี่ฮันนี่ลงมติกันว่าไม่เข้าใจ
“ผมอยากรู้เต็มทีแล้วเนี้ย อันไหนฝีมือใคร” พี่จีฮุนพูด
“อร่อยไหมทุกคน” พี่ฮันนี่พูด
“อร่อยครับ” พวกเขาตอบเป็นเสียงเดียวกัน
“มินแจล่ะจ๊ะอร่อยไหม”
“อร่อยสิครับ” เขาพูดแล้วก็ยิ้ม
“อาหารจานขาวกับดำ... ฝีมือจีวอน ส่วนหลากสีพี่ทำเอง” พี่ฮันนี่เฉลย ทำให้คนที่นั่งตรงกันข้ามกับฉันมองมาที่ฉันอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะเขาเลือกกินแต่อาหารจานสีขาวกับสีดำ ซึ่งต่างจากพี่มินจุน อย่างสิ้นเชิงที่พี่เขาเลือกกินแต่อาหารจากหลากสี ส่วนพี่จีฮุน พี่จุนโฮและพี่ฮยอนอูเลือกกินแบบคละเคล้ากันไป
“เซอร์ไพรสจังเลยครับพี่” พี่ฮยอนอูพูดแล้วก็หันไปมองคนหน้าบูด ที่เขาอ้าปากค้างอยู่ “นาย... เลือกกินแต่อาหารฝีมือของจีวอน” พี่ฮยอนอูพูดต่อแล้วยิ้ม
“เป็นไงมั้งมินแจ อร่อยใช่ไหม” พี่ฮันนี่พูดแล้วยิ้ม
“ผมขอตัวก่อน” พูดจบเขาก็เดินออกไป คงจะออกไปเอาอาหารที่กินเข้าไปออกจากกระเพาะล่ะมั้งดูจากท่าทางของเขาแล้ว
“ท่าทางหมอนั่นจะรับความจริงไม่ได้ ฮ่าๆๆ” พี่มินจุนพูดแล้วหัวเราะ
“ว่าแต่เธอเถอะ แอบดูแล้วเลือกกินแต่ของฉันหรือเปล่า” พี่ฮันนี่หันไปซักสามี
“ฉันชิมดูทุกจานแล้ว รสชาติที่ฉันชอบและรู้สึกชินกับมันคือจานหลากสี แล้วอีกอย่างตอนฉันเข้าไปหาเธอในครัวฉันก็ไม่ทันเห็นว่าเธอทำอาหารจานไหนอยู่ด้วย” พี่มินจุนพูด
“น่ารักมากสามีของฉัน” พี่ฮันนี่พูดแล้วเข้าไปกอดแขนสามีของเธอ
“พอได้แล้วพี่ จะหวานกันไปไหนเนี้ย” พี่จีฮุนพูดประท้วงขึ้นมาก ก่อนที่จะหันมามองและพูดกับฉัน “จีวอน ฝีมือดีมากเลยนะ”
“ขอบคุณค่ะ” ฉันพูด
“ไว้ทำให้พี่กินใหม่นะ” พี่จุนโฮพูด
“อร่อยสมกับที่พี่ฮันนี่โฆษณาไว้จริงๆจีวอน” พี่ฮยอนอูพูด
“ฝีมือเธออร่อยจริงๆ แหละ แต่...” พี่มินจุนพูดค้างไว้
“ดีแล้วล่ะค่ะ ที่พี่มินจุนไม่ติดใจฝีมือของฉัน” ฉันพูด ทำให้ทุกคนในโต๊ะพากันหัวเราะ
“เอาล่ะ เดี๋ยวพี่กับพี่มินจุนจะไปส่งเธอที่บ้านก็แล้วกัน” พี่ฮันนี่พูด
“ฉันไปไม่ได้อ่ะฮันนี่ ฉันต้องซ้อมดีดกีต้าร์ หนักเลยนะงานนี้” พี่มินจุนพูด
“อ้าว... งั้นจุนโฮแล้วกัน” พี่ฮันนี่หันไปมองหน้าพี่จุนโฮ
“ผมอยากไปนะ แต่ต้องซ้อมดีดกีต้าร์เหมือนกัน” พี่จุนโฮพูด
“ผมสองคนก็ไม่ว่างนะพี่ต้องซ้อมเต้นนิดหน่อย ว่างอยู่คนเดียวอ่ะ” พี่ฮยอนอูพูด
“ต้องให้เธอไปบอกเขาแล้วล่ะ” พี่ฮันนี่หันไปมองหน้าพี่มินจุน
“อืม” พี่มินจุนเดินออกไป
“พี่ค่ะฉันกลับเองได้ค่ะ” ฉันพูด
“ไม่ได้หรอกดึกแล้วเธอจะกลับเองได้ไง ให้เจ้ามินแจไปส่งน่ะดีแล้ว” พี่ฮยอนอูพูด
“แต่ว่า...” ฉันไม่รู้จะหาคำไหนมาพูดเพื่อเลี่ยงการยุ่งเกี่ยวกับหมอนั่นดี
“เอาน่าพี่ไปด้วย” พี่ฮันนี่พูด เฮ้อออ ค่อยยังชั่ว
“ก็ได้ๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละพี่” เสียงคนที่จะพาฉันไปส่งที่บ้านก็ดังขึ้น
“ดีมาก” พี่มินจุนพูด ก่อนที่จะหันมามองหน้าฉัน “จีวอน ถ้าจะกลับก็เรียกหมอนี่ได้เลยนะ”
“ค่ะ... ฉันกลับเลยดีกว่า” ฉันพูดแล้วก็หันไปมองหน้าพี่ฮันนี่
“งั้นเราไปกันเลยแล้วกัน” พี่ฮันนี่พูด
“นี่... เมื่อกี้เธอรับปากว่าเธอจะนวดให้ฉัน แล้วเธอจะไปไหนล่ะ ก็ให้มินแจไปส่งแล้วไง เธอจะตามไปอีกทำไม” พี่มินจุนพูดก่อนเขามากจับข้อมือของพี่ฮันนี่เอาไว้
“เธอไปสองคนแล้วกัน อย่าทะเลาะกันล่ะ” พี่ฮันนี่หันมามองฉันสลับกับเขา
“พี่ค่ะ...” ฉันพยายามจะพูดกับพี่ฮันนี่
“จีวอนเห็นใจพี่หน่อยนะ พี่ไม่มีเวลาให้กันเลย” พี่มินจุนพูด
“ค่ะพี่มินจุน” ฉันพูด
“ไปกันได้หรือยัง” คนขับรถพูดจบก็เดินออกจากบ้านไป ฉันเดินตามออกไปที่รถของเขา
“นายส่งฉันแถวนี้ก็ได้ ฉันนั่งแท็กซี่กลับเอง” ฉันพูดขึ้นเมื่อเขาขับรถออกมาจากซอยบ้านพี่ฮันนี่
“นาย?” เขาพูดเสียงสูงแต่ไม่ดังมาก “เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ” เขาพูดก่อนที่จะหันมามองฉัน
“นาย... ไง ก็ฉันไม่รู้จะเรียกว่าอย่างไร เพราะเคยบอกกับฉันว่าไม่ให้เรียกพี่” ฉันตอบไปตามความคิดของฉัน
“ยังไงฉันก็อายุมากกว่าเธอ เธอก็ควรจะให้เกียรติฉันบ้าง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ยากจะคาดเดา
“จะให้เรียกอะไรก็ว่ามาสิ พูดแบบนี้ฉันไม่เข้าใจ ให้เรียกว่าคุณมินแจพอใจไหม” ฉันพูด
“ช่างเถอะ ยังไงฉันกับเธอก็คงไม่จำเป็นต้องคุยกันอีกแล้ว”
“ฉันก็ไม่อยากคุยกับนายเหมือนกัน” ฉันพูดก่อนที่จะหันหน้าไปนอกหน้าต่าง อะไรกันหนักหนานะหมอนี่เรื่องมากที่สุด อะไรก็ไม่ได้ๆ
“เกลียดฉันนักหรือไง” หลังจากที่เงียบกันมานาน เขาก็พูดขึ้น
“เกลียด...” ฉันตอบโดยที่ไม่หันไปมองหน้าเขา “ผู้ชายแบบนาย... ฉันเกลียดที่สุด” ฉันพูดขยายความให้เขาเข้าใจชัดเจนยิ่งขึ้น
“ให้ตายสิ!!! ตั้งแต่ฉันเกิดมายังไม่เคยมีใครพูดว่าเกลียดฉันสักคน นี่เธอเป็นใครกันกล้ามาพูดแบบนี้กับฉัน มันไม่มากไปหน่อยเหรอ” เขาพูดก่อนที่จะจอดรถข้างทางทันที นี่ถ้าฉันไม่คาดเข็มขัดนิรภัยเอาไว้มีหวังหัวทิ่มกระจกแน่ๆ
“คัง จีวอนไง แล้วก็ไม่มากไปหรอกที่ฉันพูด เพราะนายมันนิสัยแย่ที่สุด” ฉันพูดก่อนที่จะจัดการปลดเข็มขัดนิรภัยออก
“จะไปไหน” เขาคว้าข้อมือของฉันเอาไว้
“ปล่อยนะ!!! ฉันจะกลับบ้านเอง” ฉันพยายามสะบัดข้อมือให้หลุดออกจากมือของเขา แต่มันช่างยากเย็นเหลือเกิน ไม่น่าเชื่อว่านิ้วเรียวยาวของเขาจะแข็งแรงได้ขนาดนี้
“มันดึกแล้วจะไปเองได้ไง” เขาพูดก่อนที่จะเอื้อมมืออีกข้างผ่านตัวของฉัน ไปดึงเข็มขัดนิรภัยมารัดให้ฉันดังเดิม “ถึงฉันจะแย่ในสายตาเธอแค่ไหน สิ่งหนึ่งที่ฉันจะไม่ทำคือ ปล่อยให้ผู้หญิงตกอยู่ในอันตราย” พูดจบเขาก็รีบออกรถไปทันที คำพูดของเขาทำให้ฉันนิ่ง ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะคิดแบบนี้ได้ ฉันคิดว่าเขาจะปล่อยให้ฉันกลับเองเสียอีก เพราะดูเหมือนว่าเขาเองก็ไม่ชอบขี้หน้าของฉันสักเท่าไหร่นักเหมือนกัน
ความคิดเห็น