คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
“คอนเสิร์ตอย่างนั้นเหรอคะ” ฉันพูดขึ้นเมื่อพี่ฮันนี่ยื่นบัตรมาให้ฉัน
“ใช่จ๊ะ... พี่จะชวนเธอไปด้วยกัน พี่ยังไม่เคยดูพวกเขาแสดงสดกันเลยสักครั้ง” พี่ฮันนี่พูด
“ไม่น่าเชื่อนะคะทั้งๆ ที่พี่เป็นภรรยาหัวหน้าวงเนี้ยนะ”
“ก็ตอนที่พี่มาเกาหลีใหม่ๆ พวกเขาก็ทัวร์คอนเสิร์ตเสร็จกันพอดี ระหว่างนั้นพวกเขาก็เตรียมตัวกับอัลบั้มใหม่ มีเรื่องให้ต้องหยุดชะงักบ้าง งานนี้เป็นการแสดงสดเปิดตัวอัลบั้มใหม่ พี่จะไปดู”
“บัตรหายากแบบนี้พี่ไม่เอาไปให้เพื่อนพี่เหรอคะ”
“พี่มีเพื่อนที่เกาหลีที่ไหนกันล่ะ พี่แต่เธอนั้นแหละเพื่อนคนแรก”
“เพื่อนเหรอคะ? ฉันเนี้ยนะ ไม่กล้าหรอกค่ะ”
“จริงๆนะ เธอเป็นเพื่อนของพี่” พี่ฮันนี่พูดแล้วก็ยิ้มให้ฉัน
“พรุ่งนี้เหรอคะ” ฉันดูวันที่แสดงคอนเสิร์ต
“จ้ะ... พรุ่งนี้ตอนบ่าย เธอมาหาพี่ที่นี่แหละ คนขับรถที่บ้านของพี่จะมารับเรา”
“ว้าว... มีคนขับรถด้วยเหรอคะ บ้านพี่มินจุนรวยจริงๆ นะคะ มีข่าวว่าคุณพ่อของพี่มินจุนเป็นเจ้าของห้างฯดังก็จริงสินะคะ”
“คุณพ่อเป็นเจ้าของห้างฯดัง แต่เขาไม่ได้เป็นเจ้าของเสียหน่อย พี่กับเขายังเริ่มต้นอยู่เลย ทุกอย่างเป็นศูนย์ พี่ก็เพิ่งจะเปิดร้าน ยังต้องแบมือขอเงินสามีใช้อยู่เลย” พี่ฮันนี่พูดแล้วก็ยิ้ม
“ฉันว่าพี่มินจุนมากกว่าที่ต้องแบมือของเงินพี่ เพราะพี่เป็นคนดูแลไม่ใช่เหรอคะ” ฉันพูดหยอกเพราะเมื่อวานตอนปิดร้านพี่มินจุนมารับพี่ฮันนี่เขายังขอเงิน ภรรยาของเขาไปซื้อของอยู่เลย
“ฮ่าๆๆ เธอนี่รู้ดีจริงๆเลยนะ สามีของพี่เขาซื้อของไม่เป็นพี่ต้องเป็นคนซื้อเป็นคนจัดการหมด เขาเลยฝากเงินไว้ที่พี่ก็เท่านั้นเอง อีกอย่างเขาใช้เงินไม่เป็นขืนเอาไว้ที่เขาพอมีลูกมาลูกพี่จะกินอะไร”
“คิดแล้วตื่นเต้นจัง... ลูกของพี่ฮันนี่กับพี่มินจุน จะหน้าตาน่ารักแค่ไหนนะ”
“คงจะอีกนานเลยล่ะกว่าเธอจะได้เห็น พี่อาจจะได้เห็นลูกของเธอเสียก่อนแล้วล่ะมั้ง”
“ลูกของฉัน... แฟนยังไม่มีเลยค่ะ คำว่าสามีก็ยังอีกไกล ส่วนลูกก็คงจะไกลยิ่งกว่า”
“พี่ยกจุนโฮให้เอาไหม เขายังโสดสนิทอยู่เลยนะ” พี่ฮันนี่พูดก็หัวเราะ
“มันไม่ง่ายอย่างนั้นสิคะ พี่ฮันนี่” คิดแล้วฉันก็แอบเขินไม่ได้ พี่จุนโฮหล่อ อบอุ่น ใจดีคนนั้น... ไม่คู่ควรกับฉันเลยสักนิด
“พี่คงมีความสุขมาก... น้องชายที่แสนจะอบอุ่นของพี่กับน้องสาวน่ารักของพี่ ว้าว... คิดแล้วมีความสุขจริงๆเลย ไม่ได้การแล้ว พี่ต้องเชียร์เธอสองคนแล้วสิ”
“ไม่เอานะคะ ฉันอาย”
“พี่ล้อเล่นน่า... ไม่ว่าจะเป็นปาร์ค ฮยอนอู คัง จีฮุน หรือจะเป็นคิม มินแจดีนะ ถ้าเธอสนใจพี่จะเป็นแม่สื่อให้ ยกเว้น คิม มินจุนนะเขาเป็นของพี่คนเดียว” พี่ฮันนี่พูดแล้วก็หัวเราะเอง
“สองคนคนหลังฉันไม่คิดอะไรหรอกค่ะ”
“สองคนหลัง... คิม มินแจด้วยเหรอ”
“เจ้าวายร้ายคนนั้นเขาเกลียดฉันจะตายไป ฉันเองก็เกลียดเขาที่สุดเลย”
“ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครบอกว่าเกลียดฉันเลยนะ” เสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้น ทำให้ฉันและพี่ฮันนี่หันไปมอง พอเห็นหน้าของเจ้าของเสียง ฉันตกใจเล็กน้อย
“อ้าว... มินแจ... มาได้ไงเนี้ย” พี่ฮันนี่รีบลุกขึ้นไปคุยกับเขา
“เที่ยงแล้วครับพี่ พวกเราจะไปทานข้าวเที่ยงกัน พี่มินจุนให้ผมมารับพี่ไปที่ร้านก่อน” เจ้าวายร้ายพูดกับพี่ฮันนี่ก่อนที่จะหันมาทำตาขวางใส่ฉัน ฉันรีบหลบตาเขา ให้ตายสิ ฉันไม่อยากเจอหมอนี่เลย
“อย่างนั้นเหรอจ๊ะ...” พี่ฮันนี่พูดก่อนที่จะหันมามองหน้าฉัน “ไปกันเถอะจ้ะ จีวอน”
“ไม่เป็นไรค่ะ... ฉันเตรียมข้าวเที่ยงมาแล้ว” ฉันพูด พี่ฮันนี่เดินไปหยิบข้าวกล่องของฉันแล้วส่งให้คนหน้าบูด
“อะไรครับพี่” เขารับไปแล้วพูด
“อาหารเย็นของเธอไง เอาไว้กินตอนเย็นนะ รับรองเธอต้องลืมไม่ลง” พี่ฮันนี่พูด แล้วก็หันมาทางฉัน “ไปกันได้หรือยังจ๊ะจีวอน อ่อ... วันนี้พี่จะแนะนำน้องชายอีกสองคนของพี่ให้เธอรู้จัก” พูดจบพี่ฮันนี่ก็ฉุดข้อมือของฉันให้ลุกขึ้น
“ว้าว... เธอคนนี้สินะเนี้ยลูกหนู” ปาร์ค ฮยอนอูพูดขึ้นเมื่อเราเปิดประตูห้องอาหารระดับวีไอพีเข้าไป
“ลูกหนู??” ฉันพูดก่อนที่จะหันไปมองหน้าพี่ฮันนี่ พี่ฮันนี่ส่ายหน้า
“สวัสดีครับ... ผมปาร์ค ฮยอนอู” เขาพูดแนะนำตัวก่อนที่จะยื่นมือของเขามาที่ฉัน ฉันหันไปมองหน้าพี่ฮันนี่ พี่ฮันนี่พยักหน้า ฉันจึงยื่นมือไปจับกับเขา
“สวัสดีค่ะ... ฉันคัง จีวอน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณปาร์ค ฮยอนอู” ฉันพูดแนะนำตัวเองบ้าง
“ว้า... คุณปาร์ค ฮยอนอูเลยเหรอ มันไม่ดูห่างเหินไปหน่อยหรือไง เธอเรียกจุนโฮว่าอะไร”
“พี่จุนโฮค่ะ” ฉันพูดแล้วหันไปมองหน้าคนที่โดนพูดถึง เขาส่งยิ้มมาให้ฉัน
“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเรียกพี่ว่า... พี่ฮยอนอูด้วยสิ เธอเป็นน้องสาวพี่ฮันนี่ก็เท่ากับว่าเป็นน้องสาวของพวกเราด้วย โอเคไหม” เขาพูดแล้วขยิบตาให้ฉัน
“ค่ะ... พี่ฮยอนอู” ฉันพูด ว้าว... เพิ่งเคยเห็นตัวจริงของพี่ฮยอนอูก็วันนี้แหละ ที่เขาว่ากันว่าปาร์ค ฮยอนอูผู้ชายหน้าหยกก็คงจะเป็นจริง
“ลีดเดอร์กับเทพแห่งการกินยังไม่มาอีกเหรอ” พี่ฮันนี่พูดขึ้น
“กำลังจะมาถึงกันแล้วครับพี่” พี่จุนโฮเป็นผู้ให้คำตอบ
“อ่อ... แล้วที่เรียกจีวอนว่าลูกหนู หมายความว่าอย่างไรกัน” พี่ฮันนี่พูดตรงประเด็นที่ฉันอยากจะถามพอดีเลย
“มินแจเราเปรียบเขาเป็นแมวประจำวงของเราอยู่แล้วไง ครับพี่ เมื่อมีคู่ปรับที่เขาจ้องจะเล่นงานก็ไม่วายที่จะต้องเรียกเธอว่าหนูสิครับ” พี่ฮยอนอูพูดให้ความกระจ่าง ทำให้พี่ฮันนี่หันมามองหน้าฉันและคนหน้าบูดที่นั่งตรงกันข้ามกับฉันสลับกัน ก่อนที่จะหัวเราะออกมา
“ก็จริงของเธอ... ใครกันช่างคิดได้” พี่ฮันนี่พูด
“สามีของพี่นั่นแหละครับ” พี่จุนโฮพูด
“จริงเหรอ... เขาคิดได้ไงเนี้ย” พี่ฮันนี่พูด ก่อนที่จะส่งเมนูอาหารมาให้ฉัน “เลือกอาหารสิจ๊ะจีวอน พี่ยังไม่ค่อยจะรู้ใจเธอเท่าไหร่เลยไม่รู้ว่าเธอชอบกินอาหารประเภทไหน ว่าแต่เธอชอบกินอะไรเหรอจ๊ะ”
“ถ้าชอบก็เป็นพวกอาหารทะเลค่ะ ฉันชอบกินปลามากที่สุด” ฉันพูด
“นี่ขนาดกินปลาแล้วนะเนี้ย ยังดูโง่อยู่เลย” คนหน้าบูดพูด ฉันหันไปทำตาขวางใส่
“มินแจ...” พี่ฮันนี่ทำเสียงดุใส่เขา ดีสมน้ำหน้า
“กินได้ทุกอย่างล่ะค่ะ” ฉันพูดต่อ
“งั้นเธอก็กินแบบเดียวกับมินแจ... เพราะเขาก็ชอบทุกอย่างที่เป็นอาหารทะเล โดยเฉพาะปลา... ว้าว... ชอบเหมือนกันซะด้วย” พี่ฮยอนอูพูดขึ้น ก่อนที่จะกระแทรกไหล่ของเขาเข้าที่ไหล่ของคนหน้าบูด
“ผมสั่งไว้หมดแล้วครับพี่” พี่จุนโฮพูด อ่อ... จริงสินะพี่ฮันนี่บอกว่าร้านนี้เป็นร้านของพ่อพี่ฮันนี่กับพี่จุนโฮนี่นา พี่ฮันนี่โชคดีจังเลย พ่อรวยอยู่แล้ว ยังมีสามีรวยอีกต่างหาก
“หิวมาเลย...” เสียงประตูเปิดออก มาพร้อมกับเสียงใครบางคน เราหันไปมองพร้อมกัน เขาหันมามองหน้าฉันแล้วพูด “ยัยลูกหนู...”
“เข้าไปสักทีสิจีฮุน” เสียงทุ้มๆ ดังขึ้นหลังจากที่ร่างของคัง จีฮุนโดนผลักเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว “หวัดดีจีวอน” พี่มินจุนพูดทักทายฉัน ก่อนที่เขาจะเข้าไปนั่งเบียดภรรยาของเขา
“สวัสดีค่ะ... พี่มินจุน” ฉันเอ่ยทักทาย
“หวัดดี... ผมคัง จีฮุน” คนมาใหม่พูดก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ ฉัน
“สวัสดีค่ะ ฉันคัง จีวอนยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณคัง จีฮุน” ฉันพูดแนะนำตัวเองอย่างสุภาพที่สุด
“คุณคัง จีฮุน” เจ้าของชื่อพูดแล้วก็หัวเราะแบบเขินๆ ก่อนที่จะพูดขึ้น “มันเป็นทางการไปไหม ดูเหมือนว่าเธอเป็นคนสนิทของพี่สาวเรา เราคงเจอกันบ่อย เธอเรียกพี่ว่า พี่จีฮุนแล้วกัน จะได้สนิทกันไว้”
“ค่ะ... พี่จีฮุน” ฉันพูด เขายิ้มให้ฉัน ว้าว... ฉันประทับใจในรอยยิ้มของผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ ที่เขาว่ากันว่าคัง จีฮุนเจ้าชายแห่งรอยยิ้มดูเหมือนมันจะจริงๆ เขามีลักยิ้มด้วยน่ารักจริงๆเลย
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็เป็นน้องเล็กในกลุ่มสินะ ไม่ใช่มินแจแล้วสิ” พี่มินจุนชะโงกหน้ามาคุยกับฉัน ก่อนที่จะแอบหอมแก้มพี่ฮันนี่... น่ารักทั้งคู่เลย
“นี่!!!บอกแล้วไงว่าอย่าทำแบบนี้...” พี่ฮันนี่พูดก่อนที่จะหันไปหอมแก้มสามีตอบ “เพราะมันจะทำให้ฉันเสียภาพพจน์” พี่ฮันนี่พูดแล้วก็หัวเราะ ทุกคนต่างพากันหัวเราะ เว้นเสียแต่... เจ้าหน้าบูดคนนั้น เขายิ้มแต่... นัยน์ตาของเขามันต่างจากสีหน้าที่แสดงออกมา เขากำลังเศร้านี่นา
“น่าอิจฉาคนแต่งงานแล้วจริงๆ” พี่จีฮุนพูดก่อนที่จะใช้แขนโอบที่ไหล่ของฉันแล้วพูด “จีวอนเธอมาเป็นแฟนพี่ดีไหม”
“เอ่อ...” ฉันพูดอะไรไม่ออกจริงๆ
“เอามือออกไปจากตัวของน้องสาวพี่นะจีฮุน” พี่ฮันนี่พูดแล้วปัดมือพี่จีฮุนออกจากไหล่ของฉัน โอ๊ย... ตายแล้วหัวใจของฉันจะหลุดออกจากอก
“เธอทำอาหารเป็นไหม” คราวนี้เป็นพี่ฮยอนอูพูด
“เก่งเลยล่ะ” พี่ฮันนี่เป็นตอบแทนฉัน
“จริงเหรอ!!! งั้นมาแต่งงานกันพี่เลยดีกว่า” พี่จีฮุนพูด ทุกคนพากันหัวเราะ เว้นเสียแต่เจ้าคนหน้าบูดเหมือนเดิมที่เบ้ปากใส่ฉัน อะไรกันหนักหนานะหมอนี่
“เลิกแกล้งน้องพี่ได้แล้ว” พี่ฮันนี่พูด
“พี่พูดจริงๆนะจีวอน” พี่จีฮุนยังไม่เลิกเล่น
“นายไม่เหมาะกับจีวอนหรอกจีฮุน ฉันมองว่ามีคนที่เหมาะกว่านาย” พี่ฮยอนอูพูด แล้วยิ้ม
“ใคร???” พี่จีฮุนพูด
“เอาน่า... รอดูไปแล้วกัน” พี่ฮยอนอูพูดแล้วก็หันมองหน้าคนที่นั่งข้างเขาทั้งสองคน พี่จุนโฮและเจ้าวายร้ายข้างๆ เขา ก่อนที่จะหันมามองหน้าพี่มินจุนแล้วพากันยิ้มสองคน อะไรกันนะ อยากรู้ความหมายจังเลยที่แสดงออกมาแบบนั้น
“พรุ่งนี้ฉันจะแสดงให้เต็มที่เลย ฉันจะหันไปมองที่เธอบ่อยๆนะ” พี่มินจุนพูดหลังจากที่เราทานอาหารกลางวันเรียบร้อยไปแล้ว รอของหวานมาเสิร์ฟ
“ค่ะ... ฉันจะเป็นกำลังใจให้เธอ” พี่ฮันนี่พูด แล้วก็ซบลงที่ไหล่ของสามี... นั่น... เอาอีกแล้ว แววตาแบบนั้น เจ้าวายร้ายคนนั้นทำแววตาแบบนั้นอีกแล้ว หรือว่า... เขาจะแอบชอบพี่ฮันนี่ ไม่นะ!!! จริงเหรอเนี้ย ถ้าอย่างนั้นเขาก็น่าสงสารแย่น่ะสิ ต้องมาเป็นภาพแบบนี้บ่อยๆ แต่... ไม่สงสารหรอก หมอนี่ปากร้ายกับฉันจะตายไป สมน้ำหน้าถึงจะถูก
“เธอก็ไปด้วยนะจีวอน” พี่มินจุนพูดแล้วยิ้มให้ฉัน
“ค่ะ... พี่ฮันนี่ชวนฉันแล้ว” ฉันพูด มองกี่ทีกี่ทีพี่มินจุนก็หล่อไปทุกท่าจริงๆ ทุกคนล้วนตรงกับที่ฉันได้ยินมา เว้นเสียแต่... เจ้าวายร้ายคนนั้น... เจ้าชายแห่งความร่าเริงสดใส... ให้ตายสิ เขาเป็นปีศาจชัดๆ
“คนเยอะจัง...” ฉันพูดขึ้นเมื่อฉันและพี่ฮันนี่เข้ามานั่งในฮอลล์รอดูการแสดงเรียบร้อยแล้ว
“ได้ยินมาว่าจุคนหลักพันเลยนะ เราได้ที่ดีด้วยนะเนี้ย” พี่ฮันนี่หันมายิ้มให้ฉัน สักพักไฟก็ดับลง ก่อนที่จะสว่างขึ้นที่กลางเวที หนุ่มๆ ทั้งห้าปรากฏตัวเรียกเสียงกรี๊ดดังกระหึ่มทั้งฮอลล์ ทำเอาฉันใจเต้นตามไปด้วย ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายทั้งห้าคนที่ยืนอยู่บนเวทีในตอนนี้เป็นคนที่ฉันได้ รู้จักและพูดคุยกันแล้ว พวกเขาดูต่างไปจากเดิมยอมรับเลยว่าดูเท่ห์อย่างปฏิเสธไม่ได้เลย พวกเขาทั้งร้องและเต้นได้อย่างน่าทึ่งมากๆ ทำให้ฉันแทบจะไม่อยากกระพริบตาเลยทีเดียว หลังจากที่พวกเขาทั้งร้องและเต้นกันไปสามเพลง พิธีการชายคนหนึ่งก็เดินออกมา พวกเขาให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับงานเพลง ผลงานโฆษณาของพวกเขา และได้พูดถึงเรื่องที่พี่มินจุนประสบอุบัติเหตุด้วย
“ครับ... ผมล่ะตื่นเต้นแทนสาวๆ กันจริงๆ สงสัยใช่ไหมล่ะครับว่าทำไม เรามีเซอร์ไพรสด้วยล่ะครับ เอาล่ะมาเฉลยกันเลยแล้วกัน เราจะให้ทั้งห้าหนุ่มจับฉลากหางบัตรถ้าตรงกับเลขบัตรของใครให้ขึ้นมาบนเวที กันเลยครับ” พิธีกรพูดจบก็มีทีมงานเอากล่องกระดาษใบใหญ่ที่จุกระดาษออกมาให้พวกห้าหนุ่ม จับกัน
“เริ่มจากผมก่อนนะครับ 1115 ครับ” พี่มินจุนพูดก่อน เสียงฮือฮาดังขึ้นจากข้างหลัง
“ของพี่รึป่าวพี่ฮันนี่” ฉันหันไปพูดแซวพี่ฮันนี่
“ใช่ที่ไหนกัน ของพี่ 0398 ของเธอ 0399 ใช่ไหม” พี่ฮันนี่พูด
“ค่ะ...”
“ผมจับได้ 1546” พี่จีฮุนพูด
“ผม 1909” พี่จุนโฮพูด
“ผม 1006” พี่ฮยอนอูพูด
“สุดท้ายของผม...” คนที่เป็นน้องเล็กของวงพูดด้วยสีหน้าแสนทะเล้น “0399 ครับผม... ใครเอ่ย My girl come on baby” อะไรนะ... 0399 อย่างนั้นเหรอ... ฉันแทบอยากจะปาบัตรทิ้งเสียจริงๆ แล้วเขาพูดว่าไงนะ My girl อย่างนั้นเหรอ??
“ว้าว... ขึ้นไปเลยจีวอน” พี่ฮันนี่ยิ้ม
“พี่ขึ้นไปแทนฉันหน่อยสิ ฉันล่ะเกลียดหมอนั่นจริงๆเลยให้ตายสิ” ฉันพูดเบาๆ ข้างหูพี่ฮันนี่ เพราะแฟนคลับตั้งมากมายถ้าพูดออกไปว่าเกลียดฉันอาจจะไม่มีชีวิตอยู่ต่อไปก็ ได้
“ไม่ได้ๆ เธอนั่นแหละขึ้นๆ” พี่ฮันนี่พูดก่อนจะยกมือเรียกให้ทีมงานมาเอาตัวของฉันไป ตายแล้ว... สายตาเป็นพันๆ คู่มองมาที่ฉัน ตื่นเต้นจัง
“โอ้ว... My girl” เจ้าปีศาจน้อยยังคงยิ้มและมองมาที่ฉัน ฉันหันไปสบตากับคนที่เหลือ พวกพี่ๆ ยิ้มมาที่ฉัน
“ผมว่าผมคุ้นหน้าผู้หญิงของมินแจจังเลย เหมือนเคยเห็นที่ไหน” พี่ฮยอนอูที่ยืนอยู่ข้างฉันหันมาพูดแล้วก็ยิ้มให้ฉัน พี่มินจุนหัวเราะออกมาเสียงดังก่อนที่เขาจะหันไปมองที่ภรรยาของเขา พี่ฮันนี่มองมาที่ฉันและโบกไม้โบกมือให้ฉันเล็กน้อย เหมือนกันให้กำลังใจฉัน
“เอาล่ะครับ... สาวๆ ผู้โชคดีทั้งห้าคนนี้จะได้ถ่ายรูปคู่กับหนุ่มๆ คู่ของใครของมันนะครับ กติกามีอยู่ว่าท่าที่จะถ่ายคู่กันเราจะเป็นคนกำหนดโดยให้สาวๆ เป็นคนเลือกกระดาษที่มีของความต่อไปนี้ครับ” พิธีกรชายพูด ฉันเป็นคนแรกที่ต้องจับ พอทุกคนจับกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาเปิดกระดาษออกอ่านขอความในกระดาษทำให้ฉันแทบจะเป็นลม ‘คุณเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากที่สุด... ท่าที่คุณจะต้องถ่ายคู่ร่วมกับผู้ชายของคุณคือ... ให้คุณนั่งตักของเขา แล้วเอาหน้าแนบกัน’ พออ่านเสร็จฉันหันไปมองหน้า 'ผู้ชายของฉัน’
“ว้าว... ของผมตื่นเต้นมากเลย” พี่จีฮุนพูดขึ้น “ใช้หลอดคู่ดูดน้ำแก้วเดียวกัน” เขาพูดจบก็หันไปยิ้มหวานให้กับผู้หญิงของเขา
“ของผมดูจะธรรมดามากเลย ให้ผมโอบไหล่เธอ” พี่มินจุนพูด แล้วก็หันไปมองหน้าภรรยาของเขาก่อนที่จะหันมามองคู่ของเขา ดูจากแววตาดูเหมือนว่าพี่มินจุนจะพึงพอใจกับโจทย์ที่ได้รับ
“ของผมให้หันหลังชนกัน” พี่จุนโฮพูด ฉันน่าจะได้ท่าเดียวกับคู่ของพี่จุนโฮบ้างนะ
“ของผม... ตื่นเต้นเหมือนกันนะเนี้ย... ให้ผมกอดจากข้างหลังของเธอ” พี่ฮยอนอูพูดก่อนที่จะหันไปมองหน้าคู่ของเขา
“ของนายล่ะมินแจ” พี่มินจุนหันมาถามน้องเล็ก
“ให้เธอนั่งตักผมแล้วเอาแก้มแนบกัน...” เขาตอบเสียงเรียบๆ แต่เสียงฮือฮาจากบรรดาแฟนๆ ดังจนฉันรู้สึกอันตรายด้วยความอิจฉาของพวกเธอ
“ว้าว... ดูเหมือนของนายจะตื่นเต้นที่สุดเลยนะมินแจ” พี่ฮยอนอูพูด ก่อนที่จะขยิบตาให้ฉัน
“ตื่นเต้นมากเลยเพื่อน... นายจะแลกโจทย์กับฉันไหมล่ะ” เขาพูดแล้วยื่นกระดาษไปให้พี่ฮยอนอู
“น่าเสียดายนะที่ผู้หญิงของนายเป็นคนจับได้ ไม่ใช่คู่ของฉัน” พี่ฮยอนอูพูดแล้วหันไปส่งยิ้มให้คู่ของเขา ทำเอาเธออายม้วนไปเหมือนกัน
“เอาล่ะครับ... หลังจากที่ได้โจทย์กันไปเรียบร้อยแล้ว เรามาเริ่มกันเลยดีกว่านะครับ เริ่มจากคนแรกก่อนก็คือคู่ของลีดเดอร์ของเราคุณคิม มินจุน ต่อด้วยคุณคัง จีฮุน คุณคิม จุนโฮ คุณปาร์ค ฮยอนอู และคุณคิม มินแจ ตามลำดับเลยนะครับ” หลังจากสิ้นเสียงของพิธีกร ช่างภาพก็เดินขึ้นมาพร้อมกับทีมงานที่เอาอุปกรณ์ในการเขาฉากถ่ายรูปมาวางไว้ กลางบนเวที แล้วก็เริ่มถ่ายรูปคู่ของพี่มินจุนก่อน
“นั่งลงเลยครับคุณมินแจ” ช่างภาพพูดเมื่อถึงคิวคู่ของฉัน
“ครับ...” เขาพูดก่อนที่จะนั่งลง ให้ตายสิ... ฉันต้องนั่งตักเจ้าหมอนี่จริงๆเหรอเนี้ย ใช่ว่าฉันจะไม่เคยมีแฟนหรือใกล้ชิดกับผู้ชายหรอกนะ แต่ก็ไม่เคยที่จะเที่ยวไปนั่งตักใครเลยสักครั้งนอกจากพ่อแล้วก็ไม่เคยนั่ง ตักผู้ชายคนไหนในโลกนี้เลย
“My girl” เจ้าวายร้ายเรียกฉัน ฉันมองหน้าเขา เขาเริ่มส่งยิ้มเย็นๆ มาให้ฉัน ก่อนที่จะเริ่มกวักมือเรียกฉันแทน ฉันค่อยๆ เดินไปใกล้เขา เขาก็ดึงข้อมือของฉันให้ล้มลงนั่งที่ตักของเขา
“ว้าย...” ฉันร้องเสียงหลง
“โอ้ว... ดูเหมือนว่าคุณคิม มินแจจะทำให้เธอตกใจ” พิธีกรพูด ก่อนที่จะตามด้วยเสียงหัวเราะของคนทั้งฮอลล์ รวมไปถึงพี่ๆอีกสี่คน ไม่เว้นแม้แต่พี่ฮันนี่ที่หัวเราะอยู่ข้างล่างเวที
“คิดว่าฉันอยากให้เธอนั่งตักฉันนักหรือไง ตัวหนักเป็นบ้าเลยเธอเนี้ย” เจ้าปีศาจตัวจริงลดไมล์ลง ก่อนที่จะพูดเบาๆ แล้วก็ยิ้มหวานให้ฉัน
“นี่!!! คิดว่าฉันอยากนั่งตักนายมากนักหรือไง” ด้วยความโมโหฉันพูดแล้วก็ลุกออกจากตักของเขาในทันที เสียงฉันดังพอที่จะได้ยินกันบนเวที
“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะทะเลาะกันนะครับ” พิธีกรพูดขึ้นมา
“ไม่หรอกครับ... ผมแซวเธอเล่นนิดหน่อย เธอคงเขินนะครับ... ใช่ไหม My girl” เขาพูดแล้วยิ้มก่อนที่จะคว้าตัวฉันให้ไปนั่งตักของเขาดังเดิม ทีนี้เขาโอบเอวฉันเอาไว้แน่น “มาถ่ายกันเลยดีกว่าครับ” เขายังคงฉีกยิ้มหวานพูดกับตากล้อง
“ดูเหมือนว่าไขมันที่เอวของเธอจะเยอะมาก...” เขาพูดเบาๆ ฉันเลยคิดที่จะหันไปมองเขา แต่... โชคร้ายของฉันแล้ว... ปากของฉันไปโดนปากของเขาเข้าเต็มๆ ฉันทันเห็นเขาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ฉันเองก็ตกใจไม่น้อยเหมือนกัน ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครมองเห็นว่าปากของเราแตะโดนกัน เพราะหัวของฉันก็คงจะบังคนอื่นหมด ฉันรีบหันกลับมาทางช่างถ่ายรูป
“1...2…3…” นับถึงสามฉันคิดว่าเขาจะถ่ายรูป แต่เขาพูดขึ้น “คุณมินแจครับ ช่วยเอาหน้าแนบกับเธอหน่อย ดูห่างเหินไม่ตรงกับโจทย์เลยนะครับ แล้วคุณผู้หญิงช่วยโอบที่ไหล่ของคุณมินแจด้วยนะครับ” ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะยกมือขึ้นไปโอบไหล่ของเขา ช่างถ่ายรูปบอกให้เราสองคนยิ้ม ในความรู้สึกของฉัน ดูเหมือนว่าฉันจะยิ้มแห้งๆ ออกไป
“เป็นไงบ้างจ๊ะ... จีวอน” พี่ฮันนี่พูดทันทีที่ฉันกลับมานั่งที่
“ทรมานใจมากเลยค่ะ” ฉันพูดเบาๆ
“อุ๊ย... ดูเหมือนลิปสติกของเธอจะเลอะนะ” พี่ฮันนี่พูดพร้อมกับเปิดประเป๋าของเธอหยิบกระดาษชำระส่งมาให้ฉัน คงจะเป็นตอนที่... ไม่ๆๆๆ ถ้าปากของฉันเลอะ... แล้วปากของหมอนั่นล่ะ คิดได้อย่างนั้นฉันก็หันขึ้นไปมองบนเวที ซึ่งเขาก็เดินร้องเพลงมาตรงหน้าของเราพอดี ปะ... ปากของหมอนั่นมีรอยลิปสติกของฉันอยู่ด้วย... “อุ๊ยตาย... ที่ปากของมินแจ” พี่ฮันนี่พูดแล้วหันมามองหน้าฉัน
“พี่ค่ะ...” ฉันพูดด้วยความอายก่อนที่จะซบลงที่ไหล่ของพี่ฮันนี่ เธอหัวเราะออกมาเบาๆ แบบว่าอาจจะกลั้นเอาไว้จนสุดความสามารถของเธอแล้วที่จะไม่หัวเราะ
“ไม่เป็นไรนะ... คงจะเป็นตอนที่เธอหันไปมองหน้าเขาน่ะสิ... น้องชายพี่ก็ร้ายเหมือนกันนะเนี้ย เขาจูบเธอ...” พี่ฮันนี่พูด
“ไม่นะคะมันเป็นอุบัติเหตุ” ฉันพูดทั้งที่ยังซบหน้าอยู่ที่ไหล่ของพี่ฮันนี่
“ปากของเธอ...” พี่ฮันนี่พูดเบาๆ เธอคงจะพยายามสื่อสารให้คนบนเวทีรู้ว่าปากของเขามีลิปสติกของฉันติดอยู่ ฉันแอบมองเขา ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เข้าใจที่พี่ฮันนี่บอกไป พี่มินจุนเดินมากอดคอเขาพอดี เขาหันไปมองหน้าพี่มินจุนแล้วยิ้ม พี่มินจุนยิ้มแล้วก็หันมามองที่เรา พี่ฮันนี่ชี้มาที่ฉัน พี่มินจุนกระซิบบอกเขาแล้วก็กระโดดโลดเต้นไปทางอื่น เขาจึงใช้มือแตะที่ปากแล้วเอามาดู เขาคงเจอสิ่งแปลกปลอมที่อยู่บนริมฝีปากของเขาแล้ว เขาจึงหันมามองที่ฉัน ฉันหันหน้าหนีทันที ก่อนที่เขาจะเดินไปทางอื่น
ความคิดเห็น