คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
Chapter 1
“เี๋ยวนะ โรเรียนนี้มีำแหน่บ้าๆนั้นอยู่้วยหรอ?”แบมแบมเอ่ยถามพลามวิ้วมุ่น ำแหน่บ้าอะไรันทำไม้อมีารัเลือ้วย เาไม่เอา้วยหรอนะ!
“ไปลอไปสมัรเล่นๆสิ น่าสนใะมั ไ้สิทธิพิเศษหลายอย่าเลยนะ....อีอย่าถ้านายเิไ้ำแหน่นี้ึ้นมา นอื่นะมาแล้นายไม่ไ้”ยอแเพื่อนสนิทนเียวในโรเรียนแถมยัพ่วเป็นรูมเมทเล่าสิทธิพิเศษอารไ้เป็น ‘วีนัส’
ำแหน่ที่ใรหลายๆน่าใฝ่ฝันอยาไ้มารอบรอ นอาสิทธิพิเศษอำนามามายในโรเรียนแล้วแ่นี้มันเล็น้อยแ่เล็น้อย เรื่อนี้่าหาที่ทุนอยาไ้นัวสั่น ารไ้ยืน้าายเียู่ับ ‘เอเรส’ ผู้เป็นให่ที่สุในโรเรียน ้วยใบหน้าอันหล่อเหลาภายใ้รอบหน้าแฝไป้วยวามเย็นาทำให้หลายนอยาลอเสี่ยให้เอเรสหลุมรั
ึ่มันเป็นเรื่อยามาๆ หัวใเอเรสถูปิลั้นยาแท้เ้าถึและไม่เยมีใรสามารถว้าหัวใอเอเรสไปไ้เลย
“ถ้าเราไ้เป็นริๆ ีวิเราวุ่นวายมาว่าเิมแน่ๆ อย่านั้นเรายอมให้นอื่นมาแล้เราีว่าเอาำแหน่บ้าๆนั้นมาบัไว้”
ลมหายใถอนออมาอย่าเหนื่อยล้า แบมแบมเป็นเ็หัวอ่อนทำให้หลายนหมั่นไส้เ้าัว เป็นประำที่เามัโนเพื่อนในโรเรียนแล้ ทั้เอาสมุหนัสือเรียนไปแ่น้ำ โมยเสื้อพละเาไปละเลสีเล่น และอีสารพัมามายเินผู้ายัวเล็ะรับไหว ยอแไ้แ่สสารเพื่อน เาเอ็่วยอะไรมาไม่ไ้เลยไ้แ่แนะนำวิธีนี้ึ่เป็นวิธีเียวที่ะทำให้แบมแบมหลุพ้นานพวนั้น
“ไม่ทันแล้วแหละแบมแบม ันส่ใบสมัรนายไปให้ทาสภานัเรียนแล้ว....อโทษ้วยนะ ันอยา่วยนายริๆ”ยอแไ้แ่้มหน้าลสำนึผิ่อนิไ้ว่าเาผลีผลามมาเินไป ในเวลานั้นเาิอย่าเียวืออยาให้เพื่อนอเามีวามสุอย่าที่เพื่อนนนึทำให้ไ้
แบมแบมเบิาว้ามอยอแเรียมัวโวยวายใส่ แ่พอเห็นใบหน้าหอยอเพื่อนำพูพวนั้นถูเ็บลับเ้าที่เิม หาเา่อว่ายอแไปมัน็ไม่่วยอะไรให้ีึ้นใบสมัรนั้นถูส่ไปแล้วเอาลับมาอนนี้ไม่ทัน
ถ้าหาเาไม่ไปัเลือ เี๋ยวนพวนั้นัสิทธิ์ื่อเาเอ
“่ามันเถอะ เลิทำหน้าเศร้าไ้แล้วยอแ เราอยาเห็นนายยิ้มมาว่าทำหน้าอย่านี้นะ”มือเล็เอื้อมไปบีบแ้มเพื่อนรัให้ลายสีหน้าล ยอแเห็นแบมแบมพูับเาปิไม่มีท่าทีโรธันิวาใสสะท้อนแววีในแบมแบมอหัวเราะออมาไม่ไ้
“นายไม่โรธันใ่ไหมแบมแบม อบุมานะ รันายที่สุเลย”ร่าเพื่อนรัโถมใส่ัวแบมแบมโยยัไม่ทันไ้ั้ัว มือเล็ยออบลับลูบหลัเล็แผ่วเบา
“ัน็รันายยอแ นายือเพื่อนนเียวอัน เรื่อแ่นี้ันไม่โรธนายหรอ”
“ผมเอารายื่อผู้สมัรวีนัสวาไว้บนโ๊ะแล้วนะ”ยฮวาประธานสภานัเรียนแห่โรเรียนวัอเอาระาษปึให่วาไว้บนโ๊ะอไีส(ำแน่เลานุารอเอเรส)่อนโ้ัวอลาเมื่อทำธุระเสร็
แบอมหรือไีส ื่อที่นัเรียนในโรเรียนเรียอย่าเป็นทาารหยิบระาษปึหน้านั้น่อนเินเ้าไปในห้อสีแเพลิ
“รายื่อผู้สมัรวีนัสมาแล้วรับ”แบอมวาระาษปึให่ลบนโ๊ะไม้โอ๊สีน้ำาล ทันทีที่ไ้ยินเสียเลาเ้าอี้ทำาหนัวัวแท้ถูหมุนลับมา เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาเรียบนิ่เหมือนสายน้ำ วามแฝวามเ็าวัมออระาษนั้น มือหนาหยิบเอสาร้านหน้าสุึ้นมาู
“อ เยเรียว”น้ำเสียราบเรียบแ่ทว่าทำให้หลายนเสียวสันหลัวาบทุรั้ที่ไ้ยินเอ่ยรายื่อผู้สมัรเ้ามาเป็นวีนัส วาม้อรูปภาพใบหน้าหิสาว่อนระาษใบนั้นะลนอนบนพื้นราวับเศษเป็นระาษ
ผู้หินนี้ไม่เหมาะสมับเป็น วีนัส
ระาษแผ่นแล้วแผ่นเล่าถูัเลือออนอนอบนพื้น ทุอย่าึ้นอยู่ับารัสินใอเอเรสว่าะเลือใรมาป็นวีนัส
“นนี้ือใร?”ระาษอรายื่อผู้สมัรถูยื่นมาให้แบอม ใบหน้าผู้ายสวยหวานเินผู้หิประัษ์แ่สายาแบอม รายื่อบนหัวมุมใบสมัรเรียรอยยิ้มมุมปาไ้เป็นอย่าี
แบมแบม.....เ็นนี้เะาเอเรสสินะ
เป็นรั้แรั้แ่แบอมทำานให้ับเอเรส ....ไม่เยมีัรั้ที่ผู้ายอย่ามาร์ ้วน ผู้ไม่สนใสิ่รอบ้าปริปาถามื่อหนึ่ในผู้สมัรเป็นวีนัส แถมเหมือนยัให้วามสนใมาเสีย้วย
สสัยารัเลือวีนัสปีนี้ไม่เิึ้น.....
“ผมไม่รู้ัหรอรับ ไม่เยเห็นหน้า ถ้าเอเรส้อารให้เ็นนี้เป็นวีนัส ผมะัารให้”
“ไม่้อ! ้อเป็นาม ถ้าเ็นั้นมาันะเป็นนเลือเอ...”
ในที่สุวันนี้เป็นที่ทุนในโรเรียน่ารออย หอประุมสีทออร่ามถูัแ่้วยผ้าำมะหยี่สีแ เ้าอี้เนื้อีถูวาไว้เ่นหราลาห้อโถ เวทีถูยระับึ้นเพื่อให้เอเรสไ้ัเลือวีนัส้วยสายาัวเอ
ผู้เ้าสมัร่าื่นเ้น บานแทบไม่ไ้นอนทั้ืน ถึึ้นลุึ้นมาเรียมัวั้แ่ี 4 เพื่อทำให้ัวเอสวยสะุาเอเรส
พวเธอไม่หวัอะไรมาอเพียแ่ไ้โว์วามสวยให้เอเรสูแ่นี้็เพียพอใแล้ว ำแหน่วีนัสถ้าไม่ไ้็่ามันเสียประไร
วามมอไป้านล่าหอประุม ่อนวาสายาหาร่าเ็หนุ่มผมทอแ่ลับไม่มีร่านั้นในหอประุม มือหนายใบสมัรอแบมแบมึ้นมามอ้วยสายาที่นมอไม่รู้เอเรสิอะไรอยู่
ใล้เวลาัเลือแล้ว ทำไมนายยัไม่มาอี....
“เรียมพร้อมไ้แล้วรับ เอเรส”แบอมเินึ้นมาามเมื่อทุอย่าเรียมพร้อมหมแล้ว มือหนาำใบสมัรนั้นไว้แน่น ่อนสะบัผ้าลุมำมะหยี่สีน้ำเินเินลไป้าล่า
“แบมแบมนายไม่ไปริหรอ ไปเถอะน้า ไปัเล่นๆ็ไ้”ยอแะยั้นะยอเพื่อนัวเล็พลามอนาฬิาบนฝาผนัห้อ ใล้ถึเวลาัเลือวีนัสแล้วแ่แบมแบมลับนอนเล่นบนเียไม่สนใเสียเาเลย้วย้ำ
“ไม่เอาหรอยอแ เราเยบอนายไปแล้ว เราไม่สนใำแหน่บ้าๆนั้นหรอ”แบมแบมอบลับยอแ่อนหยิบหนัสือวรรรรมภาษาอัฤษึ้นมาอ่าน ยอแไ้แ่ถอนหายใไม่ว่าเลี้ยล่อมยัไแบมแบม็ไม่มีทาไปสินะ
“ันไม่บัับนายแล้ว็ไ้.....แ่ นายไปูารัเลือเป็นเพื่อนันหน่อยสิ”แบมแบมส่ายหน้าพรึบทันที เาไม่อบานพวนี้ัเท่าไหร่และอนนี้ี้เียออาห้อ้วย
“น้า แบมแบมน้า ไปเป็นเพื่อนันหน่อยสิ”แ้มลมถูไถแนเล็อย่าอออ้อน แบมแบมเบี่ยัวหนี เาแพ้ลูอ้อนยอแเสมอ
“ไม่เอาหรอยอแ”
“นะ แบมแบมนะ นะ ไปเป็นเพื่อนเ้าหน่อย”ยอแยัไม่ยอมแพ้อ้อนเพื่อนรััวเอ่อ แบมแบมถอนหายใออมา ผลสุท้ายเา็ทนลูอ้อนอยอแไม่ไ้สินะ มือเล็วาวรรรรมภาษาอัฤษลบนเีย่อนลุึ้นนั่อบำถามเพื่อน ทำเอายอแที่ไ้ยินระโัวลอยเลยทีเียว
“ไป็ไ้”
....................................................
ความคิดเห็น