ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Cheapter 2
เวลา 5 ทุ่ม ที่โรงแรมในปักกิ่ง
"สวัสดีค่ะ Super Junior M ทุกคน"
เสียงเจื้อแจ้วและสดใสของโบอาดังขึ้น หลังจากที่เธอก้าวเข้ามาในห้อง VIP ของเหล่า SJ M แต่สภาพในห้องไม่เอื้ออำนวยกับเสียงเธอเท่าไร่นัก เพราะแต่ละคนนี่นอนเหมือนไม่มีชีวิตอยู่แล้ว
"นี่!ชีวอน นายนอนดิ้นอะไรแบบนี้เนี่ย" ลีดเดอร์หันมาเอ็ดเสียงดัง
แต่แล้วฮันเกิงก็เหลือบไปเห็นรุ่นพี่โบอาของพวกเขายืนอยู่หน้าห้อง กำลังมองมาอย่างขำๆ เขาเลยสะดุ้งตื่นทันที พร้อมกับปลุกสมาชิกที่เหลือให้เลิกเข้าเฝ้าพระอินทร์ได้แล้ว
"เอ่อ... ขอโทษด้วยนะรุ่นพี่พวกนี้มันขี้เซา"ฮันเกิงหันไปว่า member รุ่นน้อง
"นายก็ขี้เซาด้วยไม่ใช่รึไง 55" โบอาแซวกลับบ้าง แล้วก็หัวเราะไม่แคร์สื่อตามประสาเจ๊แก
"พวกนายดูจะเพลียกันมากๆเลยนะ งันฉันไม่กวนพวกเธอล่ะกัน ฉันอยู่ถัดจากเธอไปสองห้องนะ มีอะไรก็เรียกแล้วกัน"
"ครับๆ ได้ๆ" ทั้งหมดตอบพร้อมกัน
โบอาซึ่งกำลังเดินออกประตูไป เมื่อได้ยินชื่อคนคนนี้ดังขึ้นมา
"เออ แล้วนี่พี่ทงเฮหายไปไหนอ่ะ"เฮนรี่ถามขึ้น เพราะเขาไม่เห็นว่าจะอยู่ในห้องเลย
"เห็นว่าจะไปหาอะไรกินข้างล่างนะ"
"รุ่นพี่โบอา" คยูฮยอนเรียก
"อะไรหรอ" โบอาสะดุ้งตื่นจากภวังค์
"รุ่นพี่เป็นอะไรอ่ะ" ก็ไม่เห็นจะออกจากห้องสักทีนี่หน่า
"ป่าวๆจ้า" แล้วก็ยิ้มสดใสอย่างเคยแล้วออกจากห้องไป
ตอนนี้เป็นเวลา 5.30 แล้ว ดวงจันทร์ลอยเด่นบนท้องฟ้าพร้อมกับร่างเล็กที่ออกมาเดินเล่นที่สระน้ำของโรงแรม
"รู้สึกดีจังเล๊ยยยยยย" โบอาสูดอากาศเข้าเต็มปอด
เสียงของโบอาทำให้คนที่นอนอยู่ตรงเจ้าเก้าอี้ยาวรู้สึกตัวแต่เขารู้ว่าเสียงนี้เป็นเสียงของเธอเลยแกล้งหลับต่อ แล้วที่บอกไอ้คยูว่าเขาจะลงมาหาซื้อไรกินนี่ ไม่จริงเลย เขาไม่อยากเจอหน้าเธอต่างหาก
โบอารู้ว่ามีคนนอนอยู่ก็เลยตกใจ แล้วเธอก็เหลือบไปเห็นสร้อยข้อมือที่คุ้นหน้าคุ้นตา เธอจึงรู้ทันทีว่าเป็นใคร
"ขอโทษ ที่ส่งเสียงดังกวนนายนะ ทงเฮ"โบอาพูดกับผู้ที่นอนอยู่
เจ้าตัวไม่ตอบอะไรได้แต่พลิกตัวไปอีกด้านหนึ่งนั่นทำให้คิ้วของโบอาขมวดกันเป้นปม
"ฉันพูดกับนายนะทงเฮ ตอบฉันหน่อยสิ" เธอเริ่มหงุดหงิด อุตส่าห์พูดดีด้วยแล้วแท้ๆ
ทงเฮเลยตัดสินใจนอนอีกต่อไป พอลุกขึ้นนั่งแล้วจึงเปิดบทสนทนากับโบอา
" แต่ว่าผมไม่มีอะไรจะคุยกับรุ่นพี่นี่ " น้ำเสียงเย็นชานิดๆ
"อะไรล่ะ ฉันก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับนายเหมือนกันเหมือนกัน แต่ฉันก็ยังทักนายเลย แค่ทักกลับนิดๆหน่อยๆ ทำไม่ได้เลยหรอ" โบอาน้อยใจอย่างไม่รู้ตัว
"ก็...ท่าพูดด้วย...ก็ถือเป็นการทักแล้วใช่มั๊ย"
ทงเฮพูดจบก็ตัดสินใจเดินออกไปจากที่นั่น แต่คนตัวเล็กก็ยังพูดต่อไป
"นายยังจะโกรธฉันอยู่อีกหรอ เรื่องมันผ่านไปหลายปีแล้วนะ ฉันคิดว่านายจะลืมหรือไม่ใส่ใจมันแล้วซะอีก"
"รุ่นพี่พูดแบบนี้ทำไมล่ะ ทั้งๆที่รุ่นพี่เป็นคนเริ่มเรื่องก่อนแท้ๆ"ทงเฮแย้งทันที "เอาเป็นว่า..ไม่อยากขุดคุ้ยอะไรอีกแล้ว เลิกพูดถึงสักทีเถอะ"
"ปากบอกว่าผ่านมาแล้วๆ แต่การกระทำนี่ไม่เห็นจะเหมือนกันเลย ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ปากไม่ตรงกับใจ" โบอาว่าเข้าให้
"ขี้เกียจพูดแล้ว" ว่าแล้วทงเฮก็เดินหนี
"อย่าเพิ่งเดินหนีกันสิ" ว่าแล้วก็รีบเดินตามทงเฮมา "ฉันตั้งใจว่าถ้าเจอนายวันนี้ก็จะพูดกับนายเหมือนปกตินะ จะไม่คิด ไม่นึกถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้ว แล้วถ้าเกิด..... ฉันขอโทษนายล่ะ นายจะให้อภัยฉันมั๊ย"โบอาถามอย่างลองเชิง ในขณะที่ทงเฮก็หยุดเดิน
นี่โบอาแคร์เค้าขนาดนี้เลยหรอ ทำไมเขายังใจร้าย ทำร้ายจิตใจเธออยู่ได้นะ ทงเฮเลยตัดสินใจบอกว่า
"ความจริง.... ฉันก็ไม่ได้โกรธเธอมากขนาดนั้น ไม่ต้องรู้สึกผิดมากมายก็ได้" ว่าเสร็จทงเฮก็เดินกลับขึ้นห้อง
"ขอบใจนะ" โบอาพึมพำกับตัวเองอย่างดีใจ
วันรุ่งขึ้นพวกเขาก็มีงานเดินสายโปรโมตอัลบั้มสองกันอย่างเคย อย่างวันนี้ก็ไปให้สัมภาษณ์ที่สถานีโทรทัศน์ของจีน ต่อจากนั้นก็ไปเปิดมินิคอนเสิร์ตใจกลางเมืองปักกิ่ง เมื่อตอนขากลับจากโรงแรม ฮันเกิงก็ได้แจ้งตารางงานใหม่ที่เพิ่งมีเข้ามาให้ member ที่เหลือทราบ
" น้องบังเกิดเกล้าทั้ง 6 คนช่วยฟังพี่หน่อยได้มั๊ย พี่จะแจ้งตารางงานแล้วนะ "
ฮันเกิงบอกอย่างหมดอารมณ์เมื่อเห็นทุกคนต่างก็ เล่นเกมส์ ฟังเพลง เล่น net กันอย่างสบายใจ
"ครับๆฟังแล้วๆ"
"ว่ามาเลยพี่ๆ"
"คืองี้นะ ทางโรงแรมที่เราไปพักอยู่เนี่ยเขาจะจัดงานฉลองวันเกิดให้กับเจ้าของโรงแรม แล้วทีนี้เขาก็เชิญเรา รุ่นพี่โบอา แล้วก้ รีอิน ไปเป็นแขกพิเศษด้วย แต่ว่าเขาบอกมาว่าก่อนที่จะเริ่มงานน่ะ จะมีการเต้นรำกันก่อนนะ ปัญหาคือ ใครจะเป็นคู่เต้นรำของรุ่นพี่โบอา กับ รีอินดีล่ะ "
ทุกคนได้แต่มองกันไปมองกันมา ผลที่สุด.. ไม่มีใครตอบ
"งั้นก็จับฉลาก" ฮันเกิงประกาศ
"เอางั้นเลย ดีๆ" คยูฮยอนตื่นเต้นไปแล้ววว
"เห็นด้วยๆ"รยออุคเสริม
ไม่นานชีวอนก็ออกมายืนข้างหน้าพร้อมกับฉลากในมือ แล้วฮันเกิงก็เป็นคนมาจับฉลาก
"คนแรกนี่คือ คนที่จะมาคู่กับรีอินนะ" แล้วเมื่อฮันเกิงได้ฉลาก พอเขาเปิดดูก็ต้องหัวเราะเก้อเขิน
"อ้าวๆ พี่จับได้ชื่อตัวเองนี่" โจวมี่ที่แอบดูอยู่ร้องบอก เท่านั้นล่ะ ก็หัวเราะกันทั้งคันรถ
"ต่อไปก็.. คนที่จะมาเป็นคู่ของรุ่นพี่โบอานะ"
....
"ทงเฮ" ฮันเกิงเรียก
"พี่ทงเฮ !!" คราวนี้เรียกกันทั้งคันรถ - -
"หะๆ อะไรๆ" เจ้าตัวสะดุ้งตื่น ว่าจะหลับอยู่แล้วจริงๆเขาไม่ได้สนใจฟังตั้งแต่จับฉลากกันแล้วล่ะ ก็เขาคิดว่ายังไงๆเขาก็ไม่โดนจับชื่อหรอก
"พี่ต้องเต้นรำคู่กับรุ่นพี่โบอานะ" รยออุคบอกแทน
"อ่อ.. อืม.. เฮ้ย!! ว่าไงนะ " เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น